شوخي نود درجه با ورزشكاران دردسرساز شد
آيتم ۹۰ درجه برنامه ۹۰، سال‌هاست كه به شوخي با اهالي ورزش مي‌پردازد و سعي دارد با توجه به اتفاقات سياسي، اقتصادي، اجتماعي و ورزشي يك آيتم مفرح و جذاب را براي بينندگان اين برنامه به نمايش بگذارد.
روزنامه قانون: آيتم ۹۰ درجه برنامه ۹۰، سال‌هاست كه به شوخي با اهالي ورزش مي‌پردازد و سعي دارد با توجه به اتفاقات سياسي، اقتصادي، اجتماعي و ورزشي يك آيتم مفرح و جذاب را براي بينندگان اين برنامه به نمايش بگذارد.
اين آيتم مدت‌هاست كه به بخش جذاب برنامه ۹۰ تبديل شده اما گاه شوخي‌هايي انجام مي‌دهد كه تبديل به سوژه در فضاي مجازي مي‌شود و واكنش‌هايي را در پي دارد. در برنامه اين هفته عادل فردوسي‌پور در بخشي از آيتم ۹۰ درجه با رسول خادم شوخي كرد و تصميمات خودسرانه او در كشتي را زير سوال برد.
در اين آيتم، مجري جنجالي برنامه ۹۰ ميزي را به نمايش گذاشت كه همه افراد دور آن، رسول خادم، رييس فدراسيون و سرمربي تيم‌ملي كشتي آزاد بودند و به او كنايه زد كه تمام تصميمات را خودش مي‌گيرد. فردوسي‌پور در اين باره گفت: «رسول خادم رییس فدراسیون کشتی خودش را به عنوان سرمربی تیم ملی کشتی آزاد ایران معرفی کرد. وی این‌گونه به تماشاگران تلویزیونی القا کرد که اعضای شورای فنی کشتی آزاد هیچ گونه اختیاری از خود ندارند و این خادم است كه هرگونه بخواهد در کشتی تصمیم‌گیری می‌کند».
فردوسي‌پور مرام كشتي را نمي‌داند
تصميمات عجيب رسول خادم در هفته اخير بارها سوژه رسانه‌ها شده و به آن پرداخته‌اند اما شوخي با اين موضوع در برنامه ۹۰ سبب شد تا برخي پيشكسوتان كشتي به شدت به فردوسي‌پور حمله كرده و عليه او موضع بگيرند. منصور برزگر، مربي پيشين تيم‌ملي كه يكي از حاميان اصلي رسول خادم است در اين باره بيان كرد:«برنامه ۹۰ مختص به فوتبال است و مجری آن هیچ اطلاعی از مرام و مسلک کشتی ندارد. این‌گونه اظهار نظر مجری این برنامه درباره شورای فنی که بزرگان کشتی در آن عضو هستند، نشان می‌دهد او نمی‌داند که چگونه باید درباره بزرگان ورزش صحبت کند». دارنده یک مدال طلا و دو نقره جهان و یک نقره المپیک مدعی شد:«او فکر می‌کند همه مثل خودش هستند که مافیا درست کنند. ما اگر می‌خواستیم بله قربان‌گو باشیم باید وزیر می‌شدیم.
ما در کمیته فنی همه حرف‌های‌مان را به‌راحتی می‌زنیم و در آخر با جمع‌بندی به بهترین نتیجه ممکن که به نفع کشتی باشد می‌رسیم. ما نه نیازی به پول و قدرت و نه مسافرت خارجی داریم». وی با اشاره به ناراحتی اعضای شورای فنی از برنامه۹۰گفت: «از اینکه برنامه ۹۰ که یک برنامه فوتبالی است به کشتی توجه دارد خوشحالیم اما چیزی را بگویند که برازنده ما باشد. بهتر است او اندازه و ارزش خود را بداند و هر حرفی را در این برنامه بر زبان نیاورد. تمام بودجه مملکت را در این فوتبال می‌ریزند و این هم نتایجش است اما کشتی با این همه مشکلات همیشه بار ورزش ایران را به دوش کشیده و با یک موضوع یا یک شکست همه دنبال انتقاد هستند». برزگر در پایان خطاب به مجری برنامه ۹۰ گفت: «شما دنبال پول هستید. در کشتی هم چون از این خبرها نیست سراغش نمی‌آیید و وقتی هم می‌خواهید از کشتی بگویید حرمت‌ها را حفظ نمی‌کنید». مجيد خدايي، ديگر عضو شوراي فني نيز در اينستاگرام خود از مجري برنامه ۹۰ خواست كه به فكر مشكلات فوتبال باشد و لزومي ندارد در كشتي دخالت كند. اين نخستين‌بار نيست كه شوخي در صداو‌سيما با چهره‌هاي ورزشي به دردسري بزرگ تبديل مي‌شود. پيش از اين نيز سردار
آزمون، مهاجم تيم‌ملي فوتبال كشورمان به شوخي با گل نزدن‌هايش در فوتبال پرداخت و با حمله به عبدا... روا، مجري برنامه ويديوچك او را تهديد به شكايت كرد. او در اين باره بيان كرد: «در این برنامه به من توهین شد و من نيز از حقم نمی‌گذرم و از برنامه ویديو چک شکایت مى‌کنم. امیدوارم برنامه‌هاى ورزشی رسانه ملى با دقت بیشتری تهیه شوند تا اینقدر راحت به ورزشکاران رشته های مختلف توهین نشود».
كم‌ظرفيتي، بلاي جان ستاره‌ها
به طور كلي در سال‌هاي اخير بارها چهره‌هاي ورزشي به شوخي‌هايي كه در صدا و سيما با آن‌ها انجام مي‌دهد واكنش‌هاي تندي را نشان داده‌اند هرچند كه برخي از آن‌ها نيز واكنش‌هاي منطقي داشته‌اند. كم شدن ظرفيت ورزشكاران و چهره‌هاي معروف در فضاي مجازي با شوخي‌هايي كه انجام مي‌شود ريشه‌هاي مختلفي دارد به عنوان مثال بسياري از روان‌شناسان معتقدند دوستان نزديك چهره‌هاي ورزشي از عوامل مهمي هستند كه روي رفتار آن‌ها تاثير مي‌گذارند.
آن‌ها با بزرگنمايي توانايي ورزشكاران، اجازه هرگونه انتقادي را از آن‌ها مي‌گيرند و تصور ورزشكاران را از خودشان بيشتر از چيزي كه هست، بيان مي‌كنند. همين موضوع سبب كاهش ظرفيت ورزشكاران مي‌شود. در سوي ديگر البته برنامه‌هايي كه رويكرد استندآپ كمدي دارند به دليل متن‌هاي ضعيف و ناقص، به راحتي توهين‌هايي را به نام شوخي انجام مي‌دهند و همين موضوع سبب واكنش ورزشكاران و پيشكسوتان ورزشي مي‌شود. به هر ترتيب بررسي دلايل اين ماجرا نياز به واكاوي توسط كارشناسان دارد اما آنچه قطعي به نظر مي‌رسد اينكه در تمام دنيا، ورزشكاران و چهره‌هاي مهم به سوژه شوخي در برنامه‌هاي مختلف مي‌شوند و به همين دليل بايد از ظرفيت نقدپذيري بيشتري نسبت به سايران برخوردار باشند.
در ستایش نقد
مهرشاد مرتضوي: طنز تعاریف زیادی دارد که «بیان واقعیت ها با زبانی شیرین و کنایی و گاهی اغراق آمیز» در بيشتر آن‌ها مشترک است. اما در هیچ یک از این تعاریف نیامده «طنز، دقیق شدن روی یک فرد خاص به قصد تخریب و توهین او است». یعنی به جز در مواردی خاص و محدود، کسی با استفاده از طنز، اهداف شخصی یا انتقام جویانه را دنبال نمی کند. از این رو سوالی ذهن نگارنده را به خود مشغول می سازد؛ چرا واکنش به طنز، کنایه و شوخی در جامعه ما با چنین تحمل پایین و واکنش سریعی روبه‌رو می شود؟ مگر در سایر نقاط دنیا، سیاست‌مداران، مسئولان ملی و دولتی، هنرمندان و ورزشکاران دستمایه طنز و شوخی قرار نمی گیرند؟ پس چرا چنین برخوردهایی فقط از ما سر می زند؟ چرا هر جا اسمی از شخصی برده می شود یا باید در ستایش او باشد یا با شکایت قضایی‌اش مواجه شود؟ طنز به کنار، چرا کوچک‌ترین اعتراضی به عملکرد یک قشر خاص، با واکنشی سریع و خشمگین از سوی آن دسته روبه‌رو می شود؟ به بهانه تسری این شکایت ها به جامعه ورزش (از جمله ماجرای سردار آزمون و برنامه ویدیوچک یا خادم و برنامه ۹۰) و پایین آمدن سعه صدر ورزشی‌ها مانند سایر بخش ها، راهکارهای مختلف واکنش به اصحاب ورزش کشور را مرور می کنیم.راه اول، اشاره مستقیم و جدی است که توسط متخصصان، اصحاب رسانه و ورزشی نویسان انجام می شود. همان‌طور که پیشتر ذکر شد، پایین آمدن سعه صدر مسئولان و فعالان عرصه ورزش موجب می شود تا هر نقدی با شکایت، اعتراض کتبی و نامه نگاری یا در بهترین حالت، متهم شدن به بی سوادی و غیرمتخصص بودن مواجه شود؛ طنز تلخ روزگار آنکه برخی مسئولان رده بالای ورزشی، خودشان هم تخصص چندانی در این زمینه ندارند!راه دوم، لطیف کردن موضوع و بیان انتقادات به زبان طنز و کنایه است. این مسیر نیز که اين اواخر گستردگی و اقبال عمومی بیشتری پیدا کرده، باز هم با مشکل راه اول مواجه می‌شود و هر جا انتقادی از کسی مطرح شود، فرد مورد نقد سریع شمشیر خشم برمی‌کشد و به بهانه «توهین و هتاکی» منتقد و مخالف را از دم تیغ می گذراند.چنین موضع تندی در برابر انتقاد و به اصطلاح، بایکوت رسانه‌های منتقد، نتیجه‌اش کنارگذاشته شدن خود آن‌ها توسط رسانه است زیرا وظیفه رسانه، پوشش ضعف ها نیز هست و هیچ رسانه مستقل و منصفی حاضر نخواهد شد فقط در مدح یک شخص یا دپارتمان خاص قلم بزند. این انزوا، به معنای فاصله گرفتن رسانه از مسئولان و در نتیجه فاصله گرفتن مردم از مسئولانی است که از برج عاج پایین نمی آیند و صدای منتقدان خود که در جهت اصلاح اشتباهات و پیشرفت ورزش کشور نقد می کنند را نمی شنوند. حاصل نهایی همه اینها، بی تفاوت شدن مردم، رسانه ها و مسئولان به یکدیگر و فاصله گرفتن و جزیره ای شدن جامعه (در اینجا جامعه ورزش) است. با کمی نقدپذیری و برداشتن حصارهای اطراف خودمان، جلوی تنهایی و فراموش شدن‌مان را بگیریم.
پیوست: این یادداشت بین طنز و توهین مرز قايل می شود و توهین را به هیچ بهانه ای قابل توجیه نمی داند.
كم‌ظرفيتي، بلاي جان ستاره‌ها
به طور كلي در سال‌هاي اخير بارها چهره‌هاي ورزشي به شوخي‌هايي كه در صدا و سيما با آن‌ها انجام مي‌دهد واكنش‌هاي تندي را نشان داده‌اند هرچند كه برخي از آن‌ها نيز واكنش‌هاي منطقي داشته‌اند. كم شدن ظرفيت ورزشكاران و چهره‌هاي معروف در فضاي مجازي با شوخي‌هايي كه انجام مي‌شود ريشه‌هاي مختلفي دارد به عنوان مثال بسياري از روان‌شناسان معتقدند دوستان نزديك چهره‌هاي ورزشي از عوامل مهمي هستند كه روي رفتار آن‌ها تاثير مي‌گذارند.
آن‌ها با بزرگنمايي توانايي ورزشكاران، اجازه هرگونه انتقادي را از آن‌ها مي‌گيرند و تصور ورزشكاران را از خودشان بيشتر از چيزي كه هست، بيان مي‌كنند. همين موضوع سبب كاهش ظرفيت ورزشكاران مي‌شود. در سوي ديگر البته برنامه‌هايي كه رويكرد استندآپ كمدي دارند به دليل متن‌هاي ضعيف و ناقص، به راحتي توهين‌هايي را به نام شوخي انجام مي‌دهند و همين موضوع سبب واكنش ورزشكاران و پيشكسوتان ورزشي مي‌شود. به هر ترتيب بررسي دلايل اين ماجرا نياز به واكاوي توسط كارشناسان دارد اما آنچه قطعي به نظر مي‌رسد اينكه در تمام دنيا، ورزشكاران و چهره‌هاي مهم به سوژه شوخي در برنامه‌هاي مختلف مي‌شوند و به همين دليل بايد از ظرفيت نقدپذيري بيشتري نسبت به سايران برخوردار باشند.
در ستایش نقد
مهرشاد مرتضوي: طنز تعاریف زیادی دارد که «بیان واقعیت ها با زبانی شیرین و کنایی و گاهی اغراق آمیز» در بيشتر آن‌ها مشترک است. اما در هیچ یک از این تعاریف نیامده «طنز، دقیق شدن روی یک فرد خاص به قصد تخریب و توهین او است». یعنی به جز در مواردی خاص و محدود، کسی با استفاده از طنز، اهداف شخصی یا انتقام جویانه را دنبال نمی کند. از این رو سوالی ذهن نگارنده را به خود مشغول می سازد؛ چرا واکنش به طنز، کنایه و شوخی در جامعه ما با چنین تحمل پایین و واکنش سریعی روبه‌رو می شود؟ مگر در سایر نقاط دنیا، سیاست‌مداران، مسئولان ملی و دولتی، هنرمندان و ورزشکاران دستمایه طنز و شوخی قرار نمی گیرند؟ پس چرا چنین برخوردهایی فقط از ما سر می زند؟ چرا هر جا اسمی از شخصی برده می شود یا باید در ستایش او باشد یا با شکایت قضایی‌اش مواجه شود؟ طنز به کنار، چرا کوچک‌ترین اعتراضی به عملکرد یک قشر خاص، با واکنشی سریع و خشمگین از سوی آن دسته روبه‌رو می شود؟ به بهانه تسری این شکایت ها به جامعه ورزش (از جمله ماجرای سردار آزمون و برنامه ویدیوچک یا خادم و برنامه ۹۰) و پایین آمدن سعه صدر ورزشی‌ها مانند سایر بخش ها، راهکارهای مختلف واکنش به اصحاب ورزش کشور را مرور می کنیم.راه اول، اشاره مستقیم و جدی است که توسط متخصصان، اصحاب رسانه و ورزشی نویسان انجام می شود. همان‌طور که پیشتر ذکر شد، پایین آمدن سعه صدر مسئولان و فعالان عرصه ورزش موجب می شود تا هر نقدی با شکایت، اعتراض کتبی و نامه نگاری یا در بهترین حالت، متهم شدن به بی سوادی و غیرمتخصص بودن مواجه شود؛ طنز تلخ روزگار آنکه برخی مسئولان رده بالای ورزشی، خودشان هم تخصص چندانی در این زمینه ندارند!راه دوم، لطیف کردن موضوع و بیان انتقادات به زبان طنز و کنایه است. این مسیر نیز که اين اواخر گستردگی و اقبال عمومی بیشتری پیدا کرده، باز هم با مشکل راه اول مواجه می‌شود و هر جا انتقادی از کسی مطرح شود، فرد مورد نقد سریع شمشیر خشم برمی‌کشد و به بهانه «توهین و هتاکی» منتقد و مخالف را از دم تیغ می گذراند.چنین موضع تندی در برابر انتقاد و به اصطلاح، بایکوت رسانه‌های منتقد، نتیجه‌اش کنارگذاشته شدن خود آن‌ها توسط رسانه است زیرا وظیفه رسانه، پوشش ضعف ها نیز هست و هیچ رسانه مستقل و منصفی حاضر نخواهد شد فقط در مدح یک شخص یا دپارتمان خاص قلم بزند. این انزوا، به معنای فاصله گرفتن رسانه از مسئولان و در نتیجه فاصله گرفتن مردم از مسئولانی است که از برج عاج پایین نمی آیند و صدای منتقدان خود که در جهت اصلاح اشتباهات و پیشرفت ورزش کشور نقد می کنند را نمی شنوند. حاصل نهایی همه اینها، بی تفاوت شدن مردم، رسانه ها و مسئولان به یکدیگر و فاصله گرفتن و جزیره ای شدن جامعه (در اینجا جامعه ورزش) است. با کمی نقدپذیری و برداشتن حصارهای اطراف خودمان، جلوی تنهایی و فراموش شدن‌مان را بگیریم.
پیوست: این یادداشت بین طنز و توهین مرز قايل می شود و توهین را به هیچ بهانه ای قابل توجیه نمی داند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
راست میگه کشتی که ارث پدری خادم نیست که شده همه کاره بقیه ملت چغندر تشریف دارن؟
حالا یکی هم بخواد اینها رو به چالش بکشه ببین چقدر زورشون میاد خوب مگه خادم کی هست که بخواد همه کاره کشتی بشه بقیه هویچ تشریف دارن هر چند پرسپولیسی هستم ولی باید اینقدر سخت بگیره عادل به این بازیکنان که طارمی دوم به وجود نیاد
ولا فردوسی پور تنها مشکلی دارد حق میگوید وحق تو ابن مملکت جایی ندارد بعنی تو این کشور بجز خادم کسی لیاقت ندارد که اقا چند پست را قبضه کرده ما کشتی گیرانی مانند برادران محبی داریم که هر کدام چند برابر این آقا جدال اوردن کجای این کشتی هستند تاکی بی عدالتی
پاسخ ها
عادل استقلالی
تشکیلات بی صاحبه که فردوسی پورواردهمه مسایل مملکت دخالت میکنه به تور لری نخورد وگرنه هفت پشتشو ازیادمیبرد کسی که درست تربیت نشده باشه مثل این اقا زرمیزنه ولی یک روز میخورش که تاعمرش یادش نره فردوسی کور
اینم از اظهار فضل اقایون فوتبالی شما اصلا اطلاعاتی از کشتی نداری بعد میای در مورد کشتی نظر میدی برادران محبی عزیز دل خانواده کشتی هستن اما هر دوبرادر باهمدیگه نصف رسول خادم مدال جهانی والمپیک ندارن ضمنا اقای محبی عزیز جز کسانی هست که همیشه از رسول خادم حمایت کرده همینطور اقای خادم ایشون رو خیلی قبول داره
شما فوتبالی ها یا به قول خودت پرسپولیسی بزرگترین افتخار تاریخ فوتبالتون چیه؟؟کلا فوتبال مملکت با همه بازیکنا ومدیر ومربی رو جمع کنین بازهم نمیتونین حتی توی اسیا قهرمانی به دست بیارین انوقت در مورد کشتی نظرمیدین که قهرمانی جهان والمپیک رو یدک میکشه شما خودتون رو با شطرنج واسب سواری و مار پله مقایسه کنین نه کشتی ضمنا فوتبالی که نه اخلاق ورزشی توش رعایت میشه نه منش ومرام پهلوانی توروخدا اسم فوتبال رو در کنارکشتی نیارین
پاسخ ها
برادر من حرب و سخن و شما درست و بجا ... اما
لازمه به دو نکته اشاره کنم
یکیش این‌ه که در کشور ما بروی افراد چند پست و چند کاره زوم زیاد میشه .... چرا ؟؟؟
چونکه وقای میبینیم تو کشور اینقدر انسان های تحصیل کرده‌ی بیکار داریم ....
اونوقت افکار جامعه بروی کرده های اون شخص *چند کاره * ناراحت شده و همش میگیم اخه چرا باید در یه مجموعه طرف خودش ... بدوزه .....خودش....بسازه....خودش هم.... چی ؟؟؟
(..بفروشه ..) این یه نکته ...
دوم هم که عزیزه دل این درست که افتخارات ورزش کشتی ما با فوتبال زمین تا آسمان فرق میکونه و بیشتره ... اما ...
اگه عادل فردوسی پور در بخش 90 درجه برنامش به اینجور مسائل ها متلک نندازه ....
کسی نیست که به مردم بگه تا مردم هم در جریان باشن....
در کشور ما خیلی از مسئولین هستین که همه لحاظ تو صنف‌شون سه شغله اند ..... به نوعی همه کاره...
پس زیاد هم از عادل فردوسی پور گله‌نکنیم چرا که با رونمایی کردن از حقیقت به اصل واقعیت های جامعه داره اشاره میکنه...!!! وسلام
عادل دیگه اعتبارنداره