نقدی بر سه فیلم جشنواره فجر

خبرآنلاین: یادداشت‌هایی کوتاه در نقد فیلم های «جشن دلتنگی»، «هایلایت» و «ماهورا» را می خوانید.

جشن دلتنگی/ پوریا آذربایجانی

ساخت فیلم اپیزودیک بر محور یک موضوع (این جا لابد موضوع روابط گسسته عاطفی و انسانی در اثر مراودات مجازی است) امری متداول است، به شرط آن که در ریتم و قالب هم این اپیزودیک بودن منطق و انسجام و پویایی خود را حفظ کند و در روایت‌های متعدد خود درجا نزند و به تشتت نرسد. جشن دلتنگی این شرط را چندان رعایت نکرده است.

هایلایت/ اصغر نعیمی

وقتی موضوعی برای فیلم انتخاب شده است که با رویه ها و هنجارهای حاکم موجود چندان جای مانور رویش نیست، نتیجه آن می شود که بعد از روندی ایستا در میانه اثر (سوال و جواب تکراری مرد و زن داستان: پس کی می خواهیم کاری کنیم؟ نمی دانم) ، فرجامش به پاستوریزه ترین شکل و پیش بینی پذیرترین قالب رقم بخورد.

حذف فیزیکی یکی از اضلاع مربع، جواب رد ضلع دیگر، و ادامه همنشینی دو ضلع دیگر.

ماهورا/ حمید زرگرنژاد

ارجاع فیلم به یکی از وقایع واقعی روزهای نخست جنگ ستودنی است، اما فیلم در ترسیم روابط بین شخصیت ها و موقعیت ها کم توان است و هر چه پیش می رود این نقص در ترکیب با شعار و احساسات گرایی، بیش تر خود را می نمایاند.