رباط مطهرِ «ربيع‌خواه»!
اتفاق ویژه این روزهای فوتبال ایران، مصدومیت شدید محسن ربیع‌خواه از ناحیه رباط صلیبی است؛ حادثه‌ای که یک بار دیگر خصوصیات ناب و منحصربه‌فرد جامعه ایرانی را پیش روی‌مان قرار داد و نشان داد چگونه ممکن است رخدادی فرامتنی در کوتاه‌ترین زمان ممکن همه معادلات متنی مردم مملکتي را به هم بریزد.
روزنامه قانون: اتفاق ویژه این روزهای فوتبال ایران، مصدومیت شدید محسن ربیع‌خواه از ناحیه رباط صلیبی است؛ حادثه‌ای که یک بار دیگر خصوصیات ناب و منحصربه‌فرد جامعه ایرانی را پیش روی‌مان قرار داد و نشان داد چگونه ممکن است رخدادی فرامتنی در کوتاه‌ترین زمان ممکن همه معادلات متنی مردم مملکتي را به هم بریزد. این یعنی خیلی از آن‌هایی که تا دیروز حساب و کتاب فنی داشتند و به همین پشتوانه منتقد فوتبالیستی به نام محسن ربیع‌خواه بودند، حال و بعد از مصدومیت این بازیکن به درد عذاب وجدان گرفتار آمده‌اند و بعضي در فضای مجازی از وی حلالیت می‌طلبند! گروه دیگر نيز که حامی ربیع‌خواه و برانکو بودند، حالا آه و فغان راه انداخته‌اند و به منتقدان او سرکوفت می‌زنند. اما آیا این مسائل به يكديگر مربوط می‌شوند؟ مگر پارگی رباط صلیبی حکم پیشنهاد رئال مادرید را دارد که باعث «تطهیر فنی» یک بازیکن شود؟ در دنیای مدرن، بعید است مصدومیت یک فوتبالیست منجر به ارتقای سطح کیفی او از دید عامه مردم بشود اما در ایران هیچ چیز غیرممکن نیست و هر دو چیز نامربوطی را می‌توان با موفقیت به هم پیوند داد! در شرایط فعلی مرور چند نکته در این مورد می‌تواند حایز اهمیت باشد:
یک- آسیب‌دیدگی شدید محسن ربیع‌خواه بدون شك خبر ناگواری است که هر کس را با هر درجه‌ای از انسانیت می‌رنجاند. حتی سرسخت‌ترین منتقدان این بازیکن هم اگر بویی از آدمیت برده باشند، نمی‌توانند از درد کشیدن او ناراحت نشوند. رویای هر انسانی این است که همه آدم‌ها همیشه در صحت و سلامت به سر ببرند و به طبع این مساله در مورد یک فوتبالیست کم‌حاشیه و ارزان‌قیمت نيز می‌تواند صادق باشد.
دو- ایران سرزمین «خلط مبحث» است؛ بزرگ‌ترین جغرافیایی که در آن می‌توان همه چیز را به همه چیز ربط داد و یک نتیجه بی‌ربط گرفت. اینکه محسن ربیع‌خواه آدم خوش‌اخلاق و سر به زیری است، در حقيقت هیچ ارتباطی به نقدهای فنی انجام شده از او ندارد. از نظر منتقدان او می‌تواند یک شهروند سالم و یک رفیق صمیمی و دوست‌داشتنی باشد اما بازیکن فیکس بهترین تیم کشور نه! موضوع به همین سادگی است. هیچوقت یک معلم دینی را به صرف اینکه شاید آدم خوبی باشد، برای تدریس ریاضی در نظر نمی‌گیرند. در هیچ کجای این دنیا هیچکس تعمیر خودروي خود را به یک کشیش واگذار نمی‌کند. خیلی از همین هوادارانی که هر هفته در استادیوم محسن مسلمان را تشویق می‌کنند، می‌دانند که وضع این بازیکن از نظر اخلاقی خیلی استاندارد نیست اما آن‌ها آمده‌اند که فوتبال ببینند و فوتبال را هم فوتبالیست‌ها بازی می‌کنند، نه رفقای خاکی و بی‌ادعا یا بچه‌های سینه‌سوخته و بی‌ریا!
سه- «شما بیشتر می‌فهمید یا برانکو؟»؛ این تیر خلاص به همه بحث‌های منطقی و تحلیلی دنیاست. فقط کافی است اسم برانکو را از این جمله بردارید و به جایش هر کلمه دیگری مثل پدر، اصغر آقا، حسن روحانی، سیروس مقدم، محمدرضا شجریان یا آمریکا(!) قرار بدهید. همیشه کسانی هستند که فکر می‌کنند چون برانکو مربی حرفه‌ای و کارنامه‌دار فوتبال است، پس هیچکس نباید بدون این ویژگی‌ها از او انتقاد کند. این جماعت را جدی نگیرید چراكه با منطق خودشان هیچکس نمی‌تواند از رییس‌جمهور انتقاد کند، چون هیچوقت رییس‌جمهور نبوده است. از نظر آن‌ها لابد هیچ انتقادی هم به کابینه وارد نیست زيرا رییس‌جمهور هر هفته با وزرا و معاونان جلسه دارد و از نزدیک در جریان سطح کیفی اعضای کابینه است؛ بنابراین ما که دور نشسته‌ایم، نمی‌توانیم بگوییم فلانی را بردار و فلانی را بگذار. هرچند محال است صاحبان این تفکر سر از این اصل ساده در بیاورند که پس چرا همه جای دنیا از همه آزادانه انتقاد می‌شود؟ چرا همین هفته در اسپانیا مردم والورده را که از قضا درست مثل برانکو سرمربی صدرنشین مقتدر لیگ است، در هم کوبیدند و با خاک یکسانش کردند؟ آنجا که عوام و منتقدان از سر تا پای تیم ایراد می‌گیرند و کک کسی هم نمی‌گزد. اما در ایران ما ملتی داریم با پایین‌ترین درجه جوش که به چشم بر هم زدنی در این و آن ذوب می‌شوند و اجازه هیچ انتقادی را به شما نمی‌دهند.
چهار- از زمان اوج گیری انتقادات از محسن ربیع‌خواه، اسم او کنار نام مرحوم هادی نوروزی قرار گرفته و دایم به منتقدان هشدار داده می‌شود که مبادا دوباره از حرف‌های‌تان در مورد یک بازیکن بی‌حاشیه دیگر پشیمان بشوید. این استدلال از استدلال قبلی هم بی‌مایه‌تر به نظر می‌رسد. طبیعی است که بعد از درگذشت ناگهانی یک بازیکن فعال، موجی از بهت و غم در سوگ او به راه بیفتد اما این ربطی به انتقادهای فنی ندارد. چه بسا اگر امروز هم معجزه می‌شد و هادی عزیز به این دنیا بازمی‌گشت، دوباره خیلی از هواداران، او را در ترکیب اصلی دلخواه‌شان برای بازی در پرسپولیس قرار نمی‌دادند. توجه داشته باشید که اكنون دقیقه ۲۴ هر بازی مردم برای نکوداشت یاد نوروزی فریاد می‌زنند خداحافظ هادی باتعصب، نه به عنوان مثال «هادی مارادونا!» هرچند در جامعه‌ای تا این حد احساساتی و هیجان‌زده، هیچ بعید نیست فردا اگر دور از جان اتفاقی برای حمید استیلی یا حمید درخشان رخ بدهد، مردم مشغول برشمردن ویژگی‌های ممتاز این دو عزیز در حوزه مربیگری بشوند و با کسب حلالیت بابت انتقادهای فنی، پرسپولیس ساخته شده به دست آن‌ها را تا سطح بارسلونای پپ گواردیولا بالا ببرند!
پنج- به این جملات دقت کنید: « شرایط من جهنمی شده است. فشارها از هر طرف زیاد شده‌اند و این غیر قابل تحمل است. به‌خصوص یک یا دو روز پس از هر دیداری که به زمین می‌روم، تصاویر بازی و واکنش هواداران مرتب برای من تکرار می‌شود. واقعا وقتی در زمین حضور دارم، حس بدی به من دست می‌دهد. با دیگران حرف نمی‌زنم تا آن‌ها را آزرده خاطر نکنم. شاید باور نکنید ولی برخی مواقع می ترسم از خانه بیرون بیایم و ترجیح می‌دهم خودم را حبس کنم. چرا می‌ترسم؟ چون نمی‌توانم با مردم روبه‌رو شوم». این حرف‌ها را محسن ربیع‌خواه نزده بلکه جملات متعلق به یکی از آخرین مصاحبه‌های آندره گومز، بازیکن ۴۰میلیون یورویی بارسلوناست؛ ستاره‌ای که بعد از چند نمایش ضعیف و بالا گرفتن انتقادهای هواداران از او، حالا بنا به ادعای خودش حتی می‌ترسد از خانه بیرون بیاید. این فوتبال است رفقا؛ همه جای دنیا برای همه بازیکنان هم پاداش خوب دارد و هم تنبیه سخت. در همین بندر بارسلونا بازیکنی مثل لیونل مسی هم زندگی می‌کند که ژانویه امسال وقتی از مسئولان فرودگاه بین‌المللی آن سوال شد چرا تعداد پروازها را افزایش نمی‌دهد، جواب دادند چون ویلای تفریحی مسی در مسیر فرود است و دل‌مان نمی‌خواهد بیش از این برای لئو مزاحمت درست کنیم! اما همین مسی در مقطعی به دليل نمایش‌های دور از انتظارش در تیم‌ملی آرژانتین جرات نمی‌کرد در بوینس‌آیرس آفتابی شود و ناراضیان حتی مجسمه‌اش را در هم شکستند. همه ما این روزها متوجه آمادگی بی‌نظیر کریس رونالدو شده‌ایم اما مگر نه اینکه همزمان با افت او در ابتدای همین فصل، ۷۰درصد از شرکت‌کنندگان در نظرسنجی رسانه مادریدی «آس» حکم به خروج او از رئال مادرید دادند؟ باز خوب است در ایران ربیع‌خواه نه‌تنها در استادیوم «هو» نمی‌شود و مشکلی برای خروج از خانه ندارد بلکه هر روز کلی آدم در محل تمرین با او عکس سلفی می‌اندازند و برای شیرین‌کاری ادای نقی معمولی را هم در می‌آورد. آیا هنوز هم فکر می‌کنید به ربیع‌خواه بدهکارید؟
شش- از حالا به بعد عده‌ای منتظر تزلزل پرسپولیس خواهند ماند تا آن را به غیبت ربیع‌خواه ربط بدهند و طعنه بزنند که دیدید تیم بدون او به این همه توفیق نمی‌رسید؟ عجیب اینکه در نیمه دوم همین بازی اخیر با پارس جنوبی هم تک گل تیم حریف به خروج ربیع‌خواه ارتباط داده شده و از آن نتیجه‌گیری‌های عاطفی و فیلسوفانه به عمل آمده؛ حال آنکه پرسپولیس هفته‌هاست با ربیع‌خواه هم بد گل می‌خورد و در این بازی اخیر شاید غیبت یکی مثل جلال حسینی را می‌شد به مراتب کلیدی‌تر تلقی کرد. با این همه و برای آینده پرسپولیس آنچه باید برچیده شود، ربیع‌خواه نیست بلکه بساط «ربیع‌خواهیسم» است؛ یعنی هر المانی که نشانه‌ای از لجبازی‌های مسبوق به سابقه برانکو باشد. او در دوران تیم ملی هم یک فوج بازیکن این شکلی داشت که با خروجش از ایران، حتی فوتبال باشگاهی آن‌ها هم تمام شد؛ از ناجی بداوی و کاملی‌مفرد تا علوی و ستار زارع که این آخری زحمت کشید و یک تنه پرامیدترین تیم ایران برای کسب عنوان قهرمانی در جام ملت‌های آسیا را زمین زد. به عبارت دیگر خواسته خیلی از منتقدان، بازگشت پرسپولیس به ریل ارائه بازی‌های جسورانه و تهاجمی با افزودن به عناصر هجومی است. پس اگر ربیع‌خواه نبود و به جای او به عنوان مثال حسین ماهینی در میانه میدان بازی مي‌کرد تا حقانیت ایده‌های محافظه‌کارانه برانکو ثابت شود، با کمال معذرت صفر با صفر عوض شده و چنین اتفاقاتی تحلیل‌پذیر نیست.
هفت- با همه اینها و فارغ از اینکه کدام بخش از مطالب بالا درست و کدام بخش غلط باشد، امید است محسن ربیع‌خواه دوره مصدومیت را با شکیبایی پشت سر بگذارد و هر چه زودتر با قدرت به میادین بازگردد. او باید برای پس گرفتن جایگاهش تلاش کند و حتی یک گام پا پس نکشد. هیچ‌کدام از مجادلات جاری این اصل را عوض نمی‌کند: همه ما انسانیم.
نظر کاربران
خودشم نفهمید چی می خواد بگه
طوماره!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
با اینکه من خودم خیلی موافق بازی ربیع خواه نیستم؛ اما خیلی بی ربطم نمیگه.
البته بنده خدا بیشتر مدنظرش واکنش های غلط و احساسیه جامعمونه
اینکه ربیع خواه تو ترکیب نباشه یه بحثه، اینم ک مسلمان باید جاش باشه یه بحث دیگست... ولی خب انصافا بازیکن زحمت کشیه تو زمین فقط بازیش به چشم نمیاد، امیدواریم برگرده و به حق بتونه خودشو به ترکیب تحمیل کنه
پاسخ ها
آخه پست ربیع خواه هافبک دفاعیه و پست مسلمان طراحه چع ربطی ب هم دارن،اگه ب بازی نکردن مسلمان معترضی باید ب برانکو اعتراض کنی ک تیم رو با دو هافبک دفاعی بازی میده
لعنت خدا بر ربیع خواه امیدوارم هیچوقت برنگردد متنفرم از قیافه مسخرش و فوتبال مزخرفش مدتهاست تیم محبوبم با این بازیکن چرت وماهینی بدرد نخور فوتبال بازی نمیکنه لعنت بر برانکوی لجباز
پاسخ ها
حاجی پرسپولیسی عزیز فکر نمی کنی زیاده ار حد تند میری؟ لطفا" پیاده شو باهم بریم. درود بر پرسپولیس قهرمان.
کیسه کش اسکل لااقل یه جوری ناله کن نفهمیم کیسه کشی شعورم خوب چیزیه هه
هرچند الان حرفامونو سانسور میکنن نمیزارن
سلام و خسته نباشید خدمت جناب نویسنده. واقعا عالی نوشتی . حرف دل من رو نوشتی. مخصوصا جمله ی تعویض صفر با صفر.
واقعا واقعا دست مریزاد اینها رو من چند وقته خواستم بفرستم ولی چون حوصله تایپ کردن نداشتم پشیمون میشدم ولی الان خیالم راحت شده که همه این چیزها رو مردم دیده ان ویکی بالاخره موفق شد حرف دلم رو بگه واقعا هنوز بداوی وکاملی فرد وستارزارع که یادم میاد چطور تیم ملی رو نابود کردن فکر میکنم برانکو بدترین مربی کل دتیاست