نامه‌نگاری مردم تبریز با روحانی حاشیه ساز شد
«نامه‌های مردم تبریز به رئیسجمهوری در حاشیه سفر وی به تبریز که سر از آشغالی در آوردند! تا می‌شود پخش کنید تا مردم وقتشون رو پای نامه نوشتن هدر ندهند!» این نوشتار دیروز در فضای مجازی به همراه فیلم و تصاویری مبنی بر وصول نشدن نامه‌های مردم در سفر رئیسجمهوری به تبریز و رها شدن آنها در حیاط استانداری، منتشر شد.
روزنامه شهروند: «نامه‌های مردم تبریز به رئیسجمهوری در حاشیه سفر وی به تبریز که سر از آشغالی در آوردند! تا می‌شود پخش کنید تا مردم وقتشون رو پای نامه نوشتن هدر ندهند!» این نوشتار دیروز در فضای مجازی به همراه فیلم و تصاویری مبنی بر وصول نشدن نامه‌های مردم در سفر رئیسجمهوری به تبریز و رها شدن آنها در حیاط استانداری، منتشر شد.
ساعاتی از انتشار تصاویر و ویدیوها نگذشته بود که معاون سیاسی و امنیتی استاندار آذربایجان‌شرقی به آنها واکنش نشان داد و گفت که «تصاویر پاره کردن نامه‌های مردمی به رئیسجمهوری ساختگی است.» در این گزارش سعی شده، علاوه بر بررسی انتشار تصاویر و ویدیوهایی که در راستای تخریب دولت صورت گرفته، به ماجرای نامه‌نگاری مردمی در سفرهای استانی در دو دوره ریاست‌جمهوری احمدی‌نژاد و روحانی پرداخته شود.
آمار متناقض از نامه‌های ارسالی و مصادره به مطلوب
هاشم غرقی، رئیس مرکز ارتباطات ریاست‌جمهوری دولت احمدی‌نژاد، بعد از پایان دولت مستقر از نوشته شدن ۲۳میلیون نامه به رئیسجمهوری در جریان ۹۹ سفر استانی احمدی‌نژاد خبر داده بود. بنا به گفته وی، تعداد نامه‌های دریافت‌شده به تفکیک در دور اول سفرهای استانی هفت‌میلیون و ۲۲۹هزار و ۲۸۶ و در دور سوم شش‌میلیون و ۳۴۸هزار و ۹۱۴ فقره بوده است. در آبان‌ماه سال ۸۹ مدیرکل ارتباطات مردمی و سفرهای نهاد ریاست‌جمهوری گفته بود بیش از ۲۵میلیون نامه طی سفرهای دور اول تا سوم دریافت شده است. سال گذشته نیز غرقی در گفت‌وگویی اعلام کرده بود که بیش از ۳۰میلیون نامه جمع‌آوری شده است.
نامه‌نگاری برای شخص رئیسجمهوری، سنتی است که در دولت نهم بیش از همه دولت‌های گذشته باب شد؛ تا جایی که وزارت کشور بالاخره تصمیم گرفت این وضع را ساماندهی کند و در آخرین ماه‌های سال گذشته فرم‌های مخصوصی طراحی کرد و در اختیار ستاد ارتباط مردمی هر شهرستان گذاشت تا مردم درخواست‌های خود را فقط از طریق آنها به دست رئیسجمهوری برسانند. البته شرط رسیدن این نامه‌ها به احمدی‌نژاد، پر کردن آنها زیر نظر کارشناسان و نماینده‌های ستاد بود. با وجود واکنش‌های زیادی که این نامه‌نگاری‌ها در دولت‌های نهم و دهم به همراه داشت، اما دولتی‌ها معتقد بودند که حجم نامه‌ها نشان‌دهنده رابطه خوب مردم و دولت است.
مجتبی ثمره‌هاشمی، دستیار ارشد رئیسجمهوری در واکنش به این انتقادها گفته بود: «این نشان میدهد که چقدر رابطه مسئولان نظام و مردم صمیمی است که خارج از عناوین یا هر تفکری که بین مسئولان و مردم فاصله می‌اندازد، رابطه برقرار می‌کنند. مفهوم این نامه‌ها آن است که کل سیستم دولت باید این کار را انجام دهد و با الگوگیری از بالاترین مقام اجرایی کشور از حل کوچکترین مشکل مردم غافل نشوند.»
نظر کاربران
من اصلا تعجب می کنم کسی نامه می‌نویسه به خدا بنویسی شاید جواب بگیری به سیاست مدار فکر نکنم
جالبه کی بود کی بود من نبودم تقصیر آستینم بود به وضوح قابل نمایش هستش
درودبراحمدی نزادبنده بایک نامه به ایشان ۸۶نفرصاحب خانه مجانی شدند وچندین شرکت وموسسه مشعول به کار واشتغلال حلال وجالب اما دولت بی تدبیرجز ذلت وخواری وبیکاری و زور وظلم چیزی عائد مردم نشده ونمیشود مردم بیدارشوید
پاسخ ها
دروغ هرچه بزرگ تر باشد پذیرشش برای مردم ساده تر است. بازم دروغ بگو ما که تو ایران زندگی نمی کنیم که واقعیت را بدونیم هرچی دلت میخواد دروغ بگو.
بهتره یک سامانه درست کنید مردم درخواست ها و پیشنهادهاشون را به دولت بدهند.
دو خط هم بیشتر نباشه تا واقعا خوانده بشه.
دسته بندی و امتیاز بندی بشه و اولویت دارها به شخص رئیس جمهور ارسال بشه بقیه موارد را به وزارت خانه های مرتبط ارسال کنند.
برای پیشنهادات هم به همین ترتیب اقدام کنند تا همه مردم در اداره کشور سهمی داشته باشند.
احسنت اقای روحانی .چه کردی
چقدر احمقن که میگن هرچقدر تعداد نامه ها بیشتر باشد نشان میدهد که ملت چقدر نسبت به دولت ارادت دارد.آهای مردم اگه مشکل نداشته باشن که نامه نمینویسند .حتما عاشق جمالات شماها شدند و نامه های عاشقانه مینویسند.خودت رو گول نزن.