روایت متفاوت آندو از صعود به جام‌جهانی
تنها دو روز بود که نماد کلید مشکلات کشور با رأی ۵۱ درصدی مردم فاتح یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری شده بود که قفل صعود تیم ملی فوتبال کشورمان به جام جهانی هم در سئول باز شد تا شادی سراسری در کمتر از یک هفته، دو بار کشور را دربر گیرد.
«امید» را می شود یکی از مولفه های مهم «موفقیت» در بازی فوتبال دانست؟
- مطمئنا همینطور است. مشابه هیچ صحنه ای از فوتبال در بازی بعدی اتفاق نمی افتد. فوتبال بازی لحظه هاست و همین مسئله است که آن را زیبا می کند. در آن مهم این است که امید داشته باشید و بتوانید برای تک تک ثانیه ها برنامه ریزی کنید. بارها اتفاق افتاده که تیم بازنده در ثانیه های پایانی نتیجه را عوض کرده و می توان به مثال های فراوانی اشاره کرد. برای خودم هم بارها اتفاق افتاده که در اوج ناامیدی توانستیمدوباره به بازی برگردیم.
ما نمونه عینی این مسئله را در صعود تیم ملی به جام جهانی دیدیم. تیمی که تا قبل از سه بازی پایانی همه از آن ناامید شده بودند با یک بازگشت مقتدرانه به عنوان تیم اول به برزیل صعود کرد.
- این صعود یک اراده ملی بود، چیزی که در عمر ورزشی ام نمونه آن را مشاهده نکردم. همه می خواستند بساط شادی را به پا کنند و به نوبه خودس همی داشته باشند. خودم یکی از کسانی بودم که در رختکن و قبل از بازی با کره جنوبی به همه می گفتم در برزیل چطور بازی کنیم و ... همه فکر می کردند شوخی می کنم و می خواهم انگیزه بدهم اما واقعا در آن لحظه فقط به برزیل فکر می کردم. یکسری اتفاقات دست به دست هم داد تا تیم ملی اینگونه صعود کند. یک صعود هیجان انگیز و فوق العاده نوستالژیک.
درست در زمانی که همه قلم هایشان را برای کوبیدن تان آماده کرده بودند.
- بله، ما به ازبکستان باخته بودیم و شرایط عجیبی بر تیم حکمفرما بود. هیچ کس ما را دوست نداشت و نگاه ها بد بود. واقعا ناامید شده بودیم و توان نداشتیم اما یک چیزی ته دلمان، ما را به ادامه امیدوار می کرد. انسان با امید زنده است. اگر این را نداشته باشد با یک مرده فرقی ندارد. کی روش با تجربه بین المللی که داشت به کمکمان آمد و از خواب بیدارمان کرد. همه فکر می کردیم ترمیناتور هستیم و در آن لحظات توان غلبه بر هر چیزی را داریم. کمی هم خوش شانسی و نتایج دیگر تیم ها هم به کمکمان آمد. همه چیز گواهی می داد یکی ما را دوست دارد و بقیه چیزها به خودمان بستگی دارد که از این موقعیت استفاده کنیم یا خیر. وقتی این بارقه های امید در دل ما و کادر فنی و مردم شکل گرفت، قدم هایمان محکمتر شد و توجهی به فشاری که رویمان بود، نداشتیم.
مردم و رسانه هم همراه تان شدند و حسابی حمایت کردند.
- درست است. واقعا دوره خوبی بود و به آن اشاره هم کردم. یک خواست ملی باعث شد توانمان چند برابر شود. مردم فقط صعود می خواستند تا شادیشان تکمیل شود. یکجورهایی به حضور در پلی آف هم راضی بودند اما ما می خواستیم شادیشان را گارانتی کنیم.
برد در قطر و حرف های سرمربی کره جنوبی باعث شد مردان آریایی حماسه دیگری رقم بزنند.
به هر حال نباید از نقش کی روش در آن مقطع چشم پوشی کنیم. او با روحیه مثال زدنی به جنگ سرمربی کره ای ها رفت، جوری که انگار می خواهد مانند یک ایرانی از خاک میهن مان دفاع کند. این تعصب و غیرت او چیزی بود که ما را به خودمان آورد و هیجان زده شدیم. این هیجان زدگی در کنار هدایت خوب کی روش نتیجه ای را دربر داشت که شادی مردم را چند برابر کنیم. لذتی که برافراشتن پرچم ایران در کره جنوبی داشت را نمی توان بیان کرد.
شادی های خیابانی مردم بعد از صعود به جام جهانی از زیباترین لحظه هایی بود که توانسته بودید بسازید.
- وقتی اخبار را دنبال می کردم و متوجه شدم مردم از این پیروزی به خیابان ریخته اند، دوست داشتم خودم خلبان هواپیما بودم و زودتر به تهران می رسیدیم تا در کنار مردم شادی می کردیم.
ایرانیان سزاوار شادی و خوشحال زیستن هستند. این انسجام و همدلی در هیچ جا دیده نمی شودو یکی از ناب ترین و لذتبخش ترین لحظات زندگی ام این بود که فهمیدم نقشی در به وجود آمدن این شادی و امید در بین مردم ایران داشتم.
مسلما نقش تو با دست شکسته کاملا به چشم می آمد.
- در لحظه ای که دستم شکست اصلا به آن فکر نمی کردم. انگیزه ای که داشتم باعث می شد تنها به پیروزی فکر کنم. هیجان به دست آوردن پیروزی باعث می شود انسان هر کاری کند. دست شکسته بهتر از این است که دل کسی شکسته شود. می دانستم مردم ایران نیاز به این شادی دارند و حاضر بودیم تمام وجودمان را برای این شادی بدهیم. جامعه و مردم ایران سزاوار بهترین ها هستند.
فضایی که در آن مقطع به وجود آمده بود، نقشی در این انگیزه برای پیروزی داشت؟ یکجورهایی همه شاد بودند و منتظر اتفاق تازه ای برای جشن دوباره بودند.
- خبرهای انتخاباتی هم در اردو پخش می شد اما ما کاری به سیاست نداشتیم. وظیفه و رسالت ما ورزشی بود و می خواستیم از این طریق مردم را خوشحال کنیم. وقتی کسی با روحیه است، این انرژی به دیگران هم انتقال داده می شود و ما کامنت های زیادی از طرف مردم دریافت می کردیم و از ما می خواستند با پیروزی در کره نقشی در شادیشان داشته باشیم. ما به این فکر می کردیم و خوشحال هستیم که توانستیم موفق باشیم.
نظر کاربران
من یک پرسپولیسیم اما آندو رو واقعا دوس دارم