اثبات بی‌خطر بودن یک داروی آزمایشگاهی

خبرگزاری مهر: مطالعه ای در فاز یک نشان داده است که یک داروی آزمایشگاهی برای درمان لوکمیای لنفوسیتی مزمن بی خطر است.

نتایج منتشر شده از فاز یک مطالعه ای بالینی در دانشگاه کالیفرنیا نشان داده است که درمان با cirmtuzumab به عنوان یک داروی مبتنی بر آنتی بادی های منوکلونال می تواند بنیادینگی سلول های سرطان لوکمیای مزمن(CLL) را مهار کرده و مانع از خودنوزایی و مقاومت آن ها در برابر پیری شود.

در این مطالعه بالینی، محققان ۲۶ بیمار مبتلا به CLL را مقادیر رو به افزایشcirmtuzumab تیمار کردند و نشان داد که این دارو به خوبی بوسیله بیماران تحمل شد. دوره ای کوتاه از درمان با این دارو موجب شد که پیشرفت بیماری متوقف شود و این امر به آن ها اجازه داد که برای بیش از ۸ ماه داروهای دیگری نیز دریافت کنند.

این امر که بیماران شرکت کننده در این کارآزمایی بالینی شرایط شان بدتر نشد و مشکلاتی در تولید خون نشان ندادند و دچار مشکلات بالینی دیگر نیز نشدند، خود بسیار ارزشمند است.

لوکمیای لنفوسیتی مزمن یا CLL، شایع ترین سرطان خون در بالغین است که منجر به تولید مقادیر زیاد، پیشرونده و کشنده سلول های سفید خونی موسوم به لنفوسیت ها می شود. سالانه در کشوری مانند آمریکا ۲۱ هزار نفر به این سرطان مبتلا می شوند و ۴۵۰۰ نفر به دلیل ابتلا به این سرطان می میرند.

داروی cirmtuzumab مولکولی به نام ROR۱ را هدف قرار می دهد که به طور طبیعی طی تکوین جنینی و تنها بوسیله سلول های جنینی بیان می شود.

در شرایط پاتولوژیک این مولکول بوسیله سلول های سرطانی نیز بیان می شود و منجر به رشد و پراکنش یا متاستاز تومور می شود. متاستاز مسئول ۹۰ درصد مرگ های مربوط به سرطان است. از آن جایی که ROR۱ بوسیله سلول های بالغ طبیعی استفاده نمی شود، می تواند مارکری عمومی برای سلول های بنیادی و مارکر اختصاصی برای سلول های بنیادی سرطانی باشد. به همین دلیل به نظر می رسد کهROR۱ می تواند هدفی جدید برای درمان های ضد سرطانی باشد.

در مجموع به نظر می رسد که داروی cirmtuzumab با هدف قرار دادن ROR۱ روی سلول های بنیادی سرطانی، مانع از پیشرفت CLL‌می شود و از آن جایی که این مولکول روی سلول های طبیعی وجود ندارد، عوارض جانبی شدیدی برای بیماران ایجاد نمی کند.