دنزل واشینگتن؛ ستاره‌ای که همچنان می‌فروشد
صعود قسمت دوم فیلم پلیسی و البته بسیار مرموز «اعتدال دهنده» بر صدر جدول آثار پرفروش سینماهای امریکای شمالی -و بخشی از جهان شاید- بی‌گمان حکایت از استمرار جذابیت ویژه دنزل واشینگتن در ۶۴ سالگی دارد.
روزنامه ایران: صعود قسمت دوم فیلم پلیسی و البته بسیار مرموز «اعتدال دهنده» بر صدر جدول آثار پرفروش سینماهای امریکای شمالی -و بخشی از جهان شاید- بی‌گمان حکایت از استمرار جذابیت ویژه دنزل واشینگتن در ۶۴ سالگی دارد.
چهارمین همکاری این بازیگر متولد شهر مانت ورنون ایالت نیویورک امریکا با آنتوان فوکوا کارگردان 52 ساله متولد شهر پیتسبورگ این کشور، بازهم هنر بازیگری واشینگتن آن هم در عرصه و ژانری که معمولاً مکان درخشش عمیق و حسی هنرپیشه‌های سینما نیست، بار دیگر مثل قسمت اول «The Equalizer» خوش نشسته است.
او نقش یک مأمور مخفی بازنشسته و ذاتاً آرام به‌نام رابرت مک کال را بازی می‌کند و اگر در فیلم نخست (به سال 2014) مجبور می‌شود برای کمک به دو سه زن تحت ستم وارد کارزار با تبهکارانی چیره دست شود، این بار نیز وادار می‌شود در تضاد با ذات آرامش طلب خویش برای جبران مرگ یکی از دوستانش، بازنشستگی‌اش را فراموش کند و دست به کشتار بزند و مقابل گانگسترها بایستد.
زیر سایه یک نام
فوک پیش‌تر در فیلم «روز تمرین» محصول 2002 نیز واشینگتن را در نقش یک افسر پلیس- البته بدکردار- به‌سوی یک رل تأثیرگذار هدایت و او را صاحب جایزه اسکار برترین بازیگر مرد سال کرده بود. او بار دیگر، از واشینگتن در بازسازی فیلم وسترن کلاسیک «7 دلاور» در سال 2016 نیز سود جست و در عین حال از پدرو پاسکال، اشتون ساندرز، بیل پولمن، ملیسالئو، جاناتان اسکارف و آدام کارست نیز در سایر نقش‌های عمده این فیلم استفاده کرد؛
اما نباید فراموش کرد که این هنر واشینگتن است که حتی در قالب یک مرد اطلاعاتی کم حرف و خویشتندار بر سایرین سایه می‌اندازد و ثابت می‌کند که درخشش دو سال پیش‌اش نیز در مقام یک کارگردان در فیلم «حصارها»(Fences) و در فضایی که ترسیم‌کننده تبعیض نژادی در امریکا بود، تصادفی نبوده و پس از 38 سال بازیگری در سینما، 51 سال حضور در مدیوم تلویزیون و 41 سال خوردن خاک تئاتر، می‌تواند در نقش‌های متفاوت آدم‌هایی بسازد که سینمادوستان را با جان و دل راهی سالن‌های سینما کند.
در عرصه‌های ناآشنا
واشینگتن که بجز اسکار نقش اول مرد در سال 2002، اسکار نقش دوم را نیز برای فیلم «افتخار» به سال 1989 به‌دست آورد، در فیلم‌های قابل ذکر دیگری همچون «مالکوم ایکس»، «پرونده پلیکان»، «Crimson Tide»، «طوفان»، «جان کیو»، «مردی در آتش» و «گانگستر امریکایی» هم بازی‌هایی به یاد‌ماندنی داشته اما در خط و روالی شبیه به لیام نیسون هنرپیشه 66 ساله ایرلندی در 10 سال اخیر به شکل شگفت‌انگیزی به سمت فیلم‌های اکشن و پرزد و خورد نیز کشیده شده و در این عرصه هم جا افتاده است.
در این ارتباط باید از فیلم‌های «توقف‌ناپذیر»، «خانه‌امن»، «پرواز»، «دو اسلحه» و «رومن جی، اسرایل، اسکیو» نام برد که از 2010 به بعد اکران شده‌اند و از او تصویری متفاوت با مردی ارائه داده‌اند که بازی های آرام و زیرپوستی‌اش او را فاتح سه جایزه گلدن گلوب و یک تونی (اسکار تئاتر) نیز کرده است.
سبقت از یک موزیکال برتر
«اعتدال دهنده» (2) در حالی به آمار چشمگیر فروش خود در امریکا و کانادا دست یافته است که تصور می‌شد قسمت دوم فیلم موزیکال و بسیار محبوب «ماما، میا» گوی سبقت را از همگان برباید و مالک الرقاب پرده‌های نقره‌ای در این کشورها باشد.
«ماما، میا» که یک بار دیگر یک غول دیگر سینمایی مثل مریل استریپ را در اختیار دارد، در محاسبات اقتصادی دیروز (جمعه 5 مرداد) از فیلم جدید واشینگتن پیش افتاد اما شاید حکومت هر دو با آغاز نمایش قسمت ششم «مأموریت غیرممکن» در سینماهای امریکا و جهان کمرنگ‌تر شود و مثلثی تازه از پرفروش‌ها بر سینماهای دنیا حاکمیت یابد.
ارسال نظر