دیپلمات ایرانی: ترس از مذاکره یعنی خودکشی
روزنامه اعتماد در یادداشتی به قلم احمد عزیزی معاون اسبق وزیر خارجه نوشت: اگر به جای روحانی بودم، با سودجویی از مجال پدید آمده در مجلس همه حرف دلم را با مردم می‌زدم، و البته ناگفته‌هایی بر سر سنگ‌هایی سنگین و ناخواسته بر سر راه را. دیگر جای مجامله و تنها گفتن برسر «چه باید بشود»ها و «چه خواهد شد»ها نیست.
روزنامه اعتماد در یادداشتی به قلم احمد عزیزی معاون اسبق وزیر خارجه نوشت: اگر به جای روحانی بودم، با سودجویی از مجال پدید آمده در مجلس همه حرف دلم را با مردم می‌زدم، و البته ناگفته‌هایی بر سر سنگ‌هایی سنگین و ناخواسته بر سر راه را. دیگر جای مجامله و تنها گفتن برسر «چه باید بشود»ها و «چه خواهد شد»ها نیست.
زمانه مستعد تصمیماتی دشوار و بی شک گریز ناپذیر است؛ خصوصا در مواجهه با جهانی نه چندان دلداده اهداف، سیاست‌ها و عملکرد‌های مان. امید که رییس‌جمهور در فرصت به دست آمده، فراسوی سیاست کجدار و مریز معمول، شفاف و بی‌پرده از موانعی بزرگ و کوچک بر سر راه تعامل با جهان بگوید و از چرایی ماندگار و مزمن شدن درد‌های بی‌درمان مان.
چشمداشت معجزه از این تعامل البته که نوعی کوتاه‌بینی و ساده‌اندیشی است. همان‌گونه که کم بها دادن به آن در بزنگاه تاریخی کنونی نیز جز نوعی لگد زدن به راه‌حل‌هایی احتمالی نیست.
دورنگری، چانه‌زنی مطمئن و بی‌واهمه در فراگرد تعامل با جهان، با قصد نقد کردن داشته‌ها و دستاوردهای‌مان، و کاستن از تهدید‌ها و تبدیل آن‌ها به فرصت‌هایی برای اشتغال، توسعه و رفاه رسالت و هنر دیپلماسی است. جنگ با جهان و حتی کوبیدن بی‌حساب و کتاب بر طبل آن، می‌تواند جنگ با توسعه و رفاه مردم نیز باشد.
مذاکره ابزار این تعامل است؛ با دوستان که هیچ، با دشمنانی قسم خورده نیز. مگر می‌توان هم خواهان حل مشکلات خارجی بود و هم ابزارهای لازمه آن را از دست متولیان کار گرفت. از دست مکانیکی بی وسیله و ابزار چه کاری ساخته است؟ در اصل مذاکره هیچ «شرط» و «اما و اگر»ی نیست. ترس از آن نیز بی‌معناست. از ترس مرگ خودکشی نباید کرد.
چه‌بسا گام‌هایی کوچک، اما استوار و برخوردار از حمایت همگان در این میان راه دستاورد‌هایی بزرگ‌تر را هموار کند. بی‌شک نمی‌توان برد و امتیازی برای طرف مقابل نیز در این فراگرد ندید. البته که می‌توان هر زمان در مواجهه با باج خواهی‌هایی بی‌منطق و متعارض مصالح عموم آبرومندانه از مذاکره کنار کشید. اما همچنان باید برای تحقق شرایطی مناسب در زمان مناسب کوشید و به اصل مذاکره وفادار ماند.
تبدیل مخاصمه با کشوری خاص با بستن هر پنجره‌ای در برابر هر باد مساعدی به محوری «هویتی» و غیر قابل، چون و چرا چه بسا در نهایت جز سفری بی‌فرجام ازآب در نیاید. در مناسبات جهانی امروز چندان حرفی از «اعتماد» نیز نمی‌توان زد. ظاهرا همه بازیگران این عرصه منافع و مصالحی ملی را بر جایگاهی بالاتر از «اعتماد» می‌نشانند.
کدام دولت را در هزار توی مناسبات جهانی در پایبندی به تعهدات شناخته شده جهانی می‌توان مثال زد و از آن الگو ساخت؟ خودمان را هم در این میان ببینیم. مگر در ماجرای گروگان‌های امریکایی و حبس فراتر از یک‌ساله آنان مصالحی تاکنون نا شناخته مانده ـــ دست‌کم برای این حقیرـــ سایه بر پیمان‌های دیپلماتیک ما و قواعد جهانی در حوزه مناسبات دوجانبه نینداختند؟
«اما و اگرها» و بهانه‌هایی غیر قابل، چون و چرا، در هر شرایطی و صرفنظر از هر موضع مساعدی، سد راه کارآمدی دیپلماسی است. نتیجه همچنان کوبیدن بر طبل خصومت و چرخش تنها در شرایط تنگنا و اضطراری گریزناپذیر، چه بسا کند شدن چاقوی دیپلماسی و سیاست خارجی و نقش‌آفرینی آن در شرایطی خطیر‌تر و دشوار‌تر باشد و از باور پذیری و کارآمدی تلاش‌های آتی در فراگرد تامین امنیت ملی در شرایطی مشابه نیز بکاهد. به نگاه دورنگرانه به تحولات جهانی ـــ لازمه یک دیپلماسی واقع گرا، کلان نگر و «هوشمند» ـــ میدان دهیم.
نظر کاربران
مقاله جالب توجه ایی بود. بخصوص اون قسمت که میگه « مواجهه با جهانی نه چندان دلداده اهداف، سیاست‌ها و عملکرد‌های مان »
سلام مذاکره ای که پر ا ز شروط زورگویانه از طرف مقابل است چه فایده ای دارد؟
پاسخ ها
والا اینهمه مردم از فشار بدبختی خودکشی کردند بزار یبار هم اینا خودکشی کنند اونم برای همیشه
درتاریخ ایران همیشه تابوده ونبوده حرف آخررایکنفرمیزند، این یک قانون نانوشته است، آقای روحانی ازتهدیدهای خارجی ترسی ندارد، ایشان بیشترازفشارهاوتهدیدهای داخلی خوف دارد، جرأت عرض اندام دربرابر جنگ طلبان داخلی راندارند، امیدی هم به کسانیکه به اورأی داده‌اند ندارد، چون میداند که این مردم هم فقط بفکر خودشان هستند، جمعی فکرنمی کنند، سیاسی فکرنمی کنند، هرکسی دانه بیشترپاشید، مردم بدنبال اومیروند، مهم نیست که هست وچکاره است..
پاسخ ها
احسنت
روحانی دیگه م احتیاجی ب مردم نداره واسه همین براش مهم نیست چ اتفاقی میفته......
موافقم.هنوز که هنوزه تاوان اون تسخیر سفارتتو داریم به بدترین شکل پس میدیم.....
ترس از مذاکره یعنی نداشتن اعتماد به نفس و خالص نداستن خویشتن .
پاسخ ها
مذاكره با كی؟؟؟ چرا خودتونو ب نفهمی میزنید؟ واقعا هنوز ب مذاكره با كسانی ك بارها ذات خودشونو نشون دادن اعتقاد دارید؟؟؟؟
آقای بی نام ونشان پس بخواب که خوش خوابیده ای !!!!
آقای بی نام ونشان پس بخواب که خوش خوابیده ای !!!!
آقای بی نام و نشان یعنی بی هویت پس بخواب که خوش خوابیده ای !!!!
احسنت عالی بود
اینا تو خوابن و زمانی بیدار میشن که خیلی دیره و کسی را یارای آرام کردن سیل خروشان و ویران کننده نیست
من موندم این اقایانی که خودشون رو به خواب میزنن تا کی میخوان ادامه بدن .اگه برگردیم و به تاریخ نگاه کنیم میبینیم روسها چه جنایاتی در این مملکت انجام دادند اما الان برادران ناتنی شدیم که هر لحظه بخاطر منافعشان ما را میفروشن.اقا جان سیره دین ما مذاکره هست .پیامبر مگر با ابو سفیان مذاکره نکرد حتی زمانی که دست بالا تر را داشت.اگه ما به جای ژاپن بودیم با امریکا چه میکردیم؟؟بخدا دلم برای دینم برای وطنم برای همه چیز میسوزه .
افرادی مانند جنابعالی باعث عقب افتادگی کشور شدید ایرانی نشان داده در زمانی که تحت فشار است رشد می کند مشکلات کنونی کشور نیر بدلیل خوش بینی افرادی مثل جنابعالی می باشد تا افکار وافرادی مثل شما می باشد کشور ایران همواره عقب خواهند ماند باید ازتاریخ عبرت گرفت
حاکمانی که مردمانشان رادوست داشته باشندبرای حل مشکلاتشان هرکاری میکنند....شاید ما اینجا سختی بکشیم ولی مسولان باید دردادگاه عدل الهی پاسخگوی باشند