تیمی پُرستاره اما فاقد اتحاد؛ پاری‌سن‌ژرمن

وبسایت نود: پاریسن ژرمن اگرچه همراه توخل در این فصل از لیگ فرانسه نیز شروع حوبی داشته ولی برای تیمی که مدعی قهرمانی در اروپاست و سرمداران ثروتمندش رویای فتح قله اروپایی را دارند، شروع خوبی در لیگ قهرمانان رقم نخورد. آن ها در اولین مسابقه اروپایی این فصل خود در شبی که عمکلرد خوبی هم نداشتند، ۳-۲ به لیورپول باختند.

در رختکن تیم پاریسی بعد از مسابقه با لیورپول، امباپه ساکت گوشه ای نشسته بود، چند دقیقه قبل تر، او کسی بود که در نزدیکی های محوطه جریمه خودی توپ را لو داد تا در نهایت یاران قرمزپوش برای فرمینو موقعیت سازی کنند و لیورپول به گل سوم برسد، به این ترتیب گل امباپه هم بی ثمر شد و بازی ۳-۲ به نفع لیورپول پایان یافت. پی اس جی هم یک بار دیگر در یک مسابقه بزرگ خارج از خانه اروپایی شکست خورد.

امباپه در رختکن بین دیارا و انکونکو نشسته بود، رختکن آرام و ساکت بود. این شروعی نبود که پاریسن ژرمن در لیگ قهرمانان به دنبال آن باشد. با وجود شکست در نخستین بازی اروپایی فصل و عملکردی پایین تر از متوسط، توخل عصبانی به نظر نمی رسید.

حتی شاید راضی هم بود. حتی سرمربی جوان آلمانی روی این موضوع تاکید داشت که تیمش بازی ۲-۰ باخته را توانسته بود ۲-۲ کند و در آستانه گرفتن امتیاز در آنفیلد بود. اما دو میز پر از خوراکی در رختکن آنفیلد، دست نخورده بود. بازیکنان احساس بوکسور بازنده ای را داشتند که در یک جدال حساس در لحظات پایانی ناک اوت شده بود.

وقتی بازیکنان تیم پاریسی پیش از شروع مسابقه به ورزشگاه آمدند، خیلی آرام و خونسرد به نظر می آمدند. شاید حتی بیش از حد آرام. گاریسونه اینسنت دروازه بان جوان ۱۸ ساله که به تازگی اولین قرارداد حرفه ایش را به ثبت رسانده نیز همراه تیم به انگلیس سفر کرده، همینطور بوفون باتجربه که به دلیل محرومیت فعلاً قادر به بازی در اروپا نیست. حضور او می تواند نشانه از اتحاد درون تیم تلقی شود.

اما در داخل رختکن به نظر تقسیم بندی های منطقه ای وجود دارد: دو آلمانی در کنار هم (تیلو کرر، ژولین درکسلر)، اسپانیایی زبان ها با هم (دی ماریا، کاوانی و برنات در کنار هم نشسته)، جوانان برآمده از آکادمی کنار یکدیگر (سیبویس، دیابی و انسوکی)، رفقای فرانسوی با هم (دیارا، امباپه، انکونکو، کیمپمبه، رابیوت، آرئولا) و همینطور برزیلی ها در کنار هم، هر کدام دسته دسته در کنار یکدیگر نشسته اند.

یکی از مشکلات مهم پاریسن ژرمن در آنفیلد این بود که آن ها مثل یک تیم بازی نکردند. آن ها به اندازه کافی متحد نبودند. و شاید این موضوع منعکس کننده همین دسته بندی ای باشد که در رختکن قابل مشاهده است.

در این سطح و در مقابل تیمی در حد و اندازه های لیورپول، اگر همچون یک تیم منسجم متحد نباشید، محکوم به شکست هستید. تفاوت دو تیم در مسابقه سه شنبه شب، روحیه تیمی و همکاری و هماهنگی درون تیمی بود. در این منظر تیم فرانسوی به اندازه کافی خوب نبود.

در اغلب دقایق بازی با لیورپول، پاریسن ژرمن با هفت بازیکن دفاع می کرد، امباپه و نیمار به عنوان دو بازیکن هجومی کمتر در کارهای دفاعی شرکت می کردند و اگر هم حضوری داشتند، ناموفق بود. در فاز تهاجمی هم هر دو بازیکن اسیر واینالدوم و میلنر شده بودند.

نه خبری از جابجایی های غافلگیرکننده بود و نه مثلث سازی یا کارهای ترکیبی در نزد بازیکنان پاریسی در بخش هجومی دیده می شد. نیمار سهل انگارانه بازی میکرد، نوعی بی میلی در ساق های او حس می شد و اصلاً نتوانست با سایر بازیکنان تیم همکاری خوبی داشته باشد. در بازی این ستاره برزیلی فقدان تعهد و انگیزه اگر موج نزند، خیلی زیاد دیده می شود.

مهمترین وظیفه توخل در پاریسن ژرمن در مسابقه با لیورپول به خوبی روشن شد: ساختن تیمی که بتواند متحد و همچون یک تیم واحد درون زمین عمل کند. تیم او پر است از ستاره و استعداد، اما فقدان روح تیمی مشهود است. مهمترین دغدغه این مربی آلمانی باید ساختن تیمی منسجم باشد.

البته غیبت وراتی هم مشهود بود. پاریسن ژرمن در مقابل لیورپول در حفظ توپ در زمان پرس شدید رقیب، توفیق نداشت. فقدان پاس های رو به جلوی وراتی در ترکیب پی اس جی قابل مشاهده بود. به ندرت می توانستیم در جریان مسابقه ارتباطی میان خط هافبک تیم پاریسی و سه بازیکن هجومی این تیم ببینیم.

قابل ذکر است که با وجود همین نمایش متوسط، پاریسن ژرمن تنها چند ثانیه تا کسب تساوی در آنفیلد فاصله داشت. سال گذشته در مرحله گروهی، آن ها در آلمان مقابل بایرن مونیخ ۳-۱ شکست خوردند. از این نظر، پی اس جی کمی پیشرفت کرده است. اشتباه امباپه در نهایت موجب شد این تیم گل سوم را در بازی سه شنبه شب بخورد. اشتباهی که می تواند درس خوبی برای ستاره جوان فرانسوی در مرحله پیشرفت باشد.

هنوز راه زیادی تا پایان این فصل از لیگ قهرمانان باقی مانده است، شاید هم این باخت در موعدی مناسب برای پاریسن ژرمن اتفاق افتاد. اما مشکل اینجاست که عطف به گذشته نشان می دهد آن ها تیمی نیستند که از اشتباهات شان به خوبی درس بگیرند. اما اگر به دنبال موفقیت هستند باید این بار از اشتباه شان درس فرا بگیرند.