مشکل کامیون‌داران هم کوچک شد و هم بزرگ!
مشکلی که تا چند سال پیش تنها درباره بروزش در برخی کشور‌های اروپایی از رسانه ملی می‌شنیدیم، مدتی است گریبان کشورمان را گرفته و رها نمی‌کند؛ اعتراض کامیون داران و توقف حمل جاده‌ای در سراسر کشور!
مشکلی که تا چند سال پیش تنها درباره بروزش در برخی کشور‌های اروپایی از رسانه ملی می‌شنیدیم، مدتی است گریبان کشورمان را گرفته و رها نمی‌کند؛ اعتراض کامیون داران و توقف حمل جاده‌ای در سراسر کشور!
اعتراض سراسری کامیون داران که در پایان فصل بهار آغاز شد، التهابات فراوانی آفرید و به تدبیر مسئولان (؟!) رفع شد، بار دیگر از راه رسیده و آن گونه که شواهد نشان می‌دهد، چهره بسیار خشنی هم به خود گرفته است؛ چهره خشن اعتراضی که شباهتش با پیگیری مطالبات روز به روز و گاه ساعت به ساعت کمتر می‌شود.
کافی است یک بار اخبار را رج بزنید تا دریابید از حمله به کامیون‌های بارگیری شده و دستگیر شدن برخی حمله وران تا رها شدن معیشت کامیون داران و رانندگان جاده و خانواده هایشان، اوضاع بسیار بغرنج شده است. وضعیتی ناخوش که به شکلی جدی‌تر در جا‌های دیگر هم بروز و نمود یافته و مشکلاتی آفریده است؛ از جمله در عرصه حمل و نقل میوه و تره بار.
اوضاعی که قبلا درباره‌اش زیاد در تلویزیون شنیده و دیده‌ایم؛ اینکه کامیون داران فلان کشور دست از کار کشیده‌اند و در نتیجه اقدامشان بازار‌ها از تعادل خارج شده و نرخ‌ها سر به فلک گذاشته‌اند، مصرف کنندگان مستأصل شده‌اند، اقتصاد آن کشور آسیب دیده، مسئولانشان به تلاطم دچار شده و برخی استعفا داده‌اند و...، با این تفاوت که این بار نه در ابعاد دور و بعید کره خاکی، که در گوشه و کنار کشورمان در حال وقوع است.
ابتلای کشورمان به یکی دیگر از مشکلاتی که برخی کشور‌های پیشرفته به آن مبتلا هستند. قیاسی که البته از دید بسیاری از مردم مع الفارق به نظر می‌رسد، اما در سخنان برخی مسئولان به چشم می‌خورد؛ مسئولانی که قصد دارند اوضاع را عادی جلوه دهند و بنابراین مدام تأکید دارند برای پایان دادن به اعتراضات کامیون داران اقدامات فراوانی صورت داده اند یا در دستور کار دارند. اما به راستی مشکل کجاست و چگونه مشکل کامیون داران در خردادماه کوچک شد تا دست از اعتراض بکشند و حالا آنقدر بزرگ شده که به درگیری و بگیر و ببند رسیده است؟!
اگر پای درددل‌های کامیون داران بنشینیم، چند اشکال بزرگ خودنمایی میکند که یکی از آنها، بحث کرایه و شیوه تعیین آن است. اینکه در پایانه ها، بار نصیب راننده‌ای می‌شود که قیمت کمتری دریافت میکند. شیوه‌ای که هرچند برای ارسال کننده بار مناسب است، برای رانندگان نه. اینجاست که یکی از مهم‌ترین درخواست‌های رانندگان، تعیین شیوه‌ای منسجم و کامل برای تعیین نرخ حمل بار است؛ مثل شیوه محاسبه کرایه بر حسب تن بر کیلومتر که منصفانه هم به نظر می‌رسد.
علاوه بر این مشکل، یکی دیگر از هسته‌های اصلی شکل دهنده اعتراضات کامیون داران، بی توجهی به استهلاک بالا در کسب و کار ایشان، به ویژه در «لاستیک» است. کالایی که به شدت نرخ آن در ماه‌های اخیر بالا رفته و موجب شده هزینه‌هایشان در قیاس با درآمدشان به شدت بالا برود و مجابشان کند که اعتراض کنند؛ اعتراضی برای پایان دادن به جنگ نابرابر درآمد و هزینه.
البته جز کرایه و لاستیک، مسائل مهم دیگری هم هست که موجب شده رانندگان دست از کار بکشند و پرچمدار اعتراضات در ماه‌های اخیر در کشور شوند. مسائلی مانند بیمه و بیمه تکمیلی که سال هاست از پیگیری اش در وزارت راه سخن گفته می‌شود، ولی همچنان حل و فصل نشده است؛ مشکلی که اگر به آن ۳۷ مشکل دیگر را سنجاق کنیم، تازه پی خواهیم برد اعتراض کامیون داران و خواسته‌های چهل گانه ایشان از مسئولان چه بوده و چه فرجامی یافته است.
همه این‌ها در حالی است که به گفته مسئولان، تلاش‌های فراوانی برای تحقق برخی خواسته‌های کامیون داران در دستور کار قرار گرفته که از جمله آنها، افزایش ۲۰ درصدی کرایه‌ها و تنظیم لوایحی برای عرضه به مجلس برار رفع مسائل معیشتی این قشر است. راهکار‌هایی که ظاهرا به نتایج قابل قبولی منجر نشده، که اگر این گونه بود، بار دیگر اعتراض کامیون دار‌ها به سرخط اخبار بازنمی‌گشت و توجه همگان را به خود جلب نمی‌کرد.
وضعیتی که البته به شکل حادتری بروز کرده تا جایی که برخی درگیری‌های رخ داده میان کامیون داران معترض و کامیون دارانی که قصد دارند بارگیری کرده و به جاده بزنند، برداشت‌های مختلفی می‌کنند و حتی مدعی دشمنی سازمان یافته با کشور در این ماجرا می‌شوند؛ گزاره‌هایی که فضا را از یک مشکل صنفی و معیشتی به مشکلی امنیتی تبدیل میکند و به جایی می‌رسد که برخی کامیون داران مدعی می‌شوند برای پایان دادن به اعتراض اولتیماتوم گرفته اند!
اکنون اگر اخباری که در خصوص دستگیری ده‌ها تن در چندین شهر در این خصوص منتشر می‌شود را مرور کنیم و در کنار آن، بی توجهی آشکار مسئولان به کامیون داران را مدنظر قرار دهیم، ماجرا بغرنج‌تر خواهد شد؛ بغرنج، اما ساده، آنقدر ساده که از زبان رئیس سازمان راهداری می‌شنویم نیاز کامیون داران به لاستیک، ۱۰۰ هزار حلقه در ماه است، اما در چهار ماه گذشته تنها ۱۳۰ هزار لاستیک بین رانندگان توزیع شده است.
روایتی موجز از چرایی تکرار اعتراض کامیون داران به فاصله چندماه از توقف که می‌توان ادامه اش را به وضوح در حال و روز بازار دید؛ حال و روز بازاری که در فقدان زیرساخت‌های ریلی در بسیاری از نقاط کشورمان و ضعف دیگر شیوه‌های حمل و نقل، کامیون داران نقش پررنگی در تبادلات آن ایفا می‌کنند و اگر دست از کار بکشند، حتی نرخ سیب زمینی در شهر‌های مختلف، زمین و آسمانی می‌شود!
نظر کاربران
خب حق داریم اعتصاب کنیم قبلا گفتند ۲۰ درصد اضافه میکنیم ولی نشد که هیچ کمتر هم شد بنده قبلا از یزد به شهر خودم بار ۴۵۰ هزار تومان میزدم ولی ۲۰ درصد اضافه نشد که هیچ الآن دارم به شهر خودم ۳۵۰ هزار کرایه میگیرم این انصافه زیاد نشد که هیچ کمش هم کردند......خدا همتون رو لعنت کنه که به غیر از دروغ چیز دیگه ای تو اخبار نمیگین
پاسخ ها
دیگه فایده نداره هیچکس فکر مردم نیست.
بابا ابنا یه مشگل کوچگو هی کندش میکنن میفتن بجون دولت بس دیگه دولت هم ترکید
دیگه تمومه ماجرا ......
بیمه تا مین اجتماعی با راننده گان چه میکند من فیش برج سه را بجای برج دو ریختم وبرج دو را بجای برج سه حا لا بیمه میگوید باید دویست و ده هزار تو مان جریمه بد هی بنا زم به ای
وقتی چرخ تولید واشتغال جوانها را جذب نکند و آموزش کار صنعتی وفنی ضعیف باشه اونوقت 70 درصد خانم وآقا به فکر حقوق راحت خوردن تو ادارات با ابزار رانت میشن و مرد ها هم راننده جاده.