بزرگترین ضعف دولت روحانی از نگاه عباس آخوندی
روزنامه دنیای اقتصاد با عباس آخوندی؛ وزیر سابق راه و شهرسازی و یکی از گزینه های تصدی پست شهرداری تهران درباره دولت روحانی گفتگو کرده است.
روزنامه دنیای اقتصاد با عباس آخوندی؛ وزیر سابق راه و شهرسازی و یکی از گزینه های تصدی پست شهرداری تهران درباره دولت روحانی گفتگو کرده است.
بخشی از این گفتگو را بخوانید:
تمامی دولت‌های پس از جنگ، یک دال مرکزی را دنبال می‌کردند، مثلا دال مرکزی دولت آقای هاشمی «سازندگی»، دولت آقای خاتمی «اصلاحات» و دولت آقای احمدی‌نژاد «عدالت» بود. به نظر شما گفتمان دولت آقای روحانی چیست؟ ایشان در مبارزات انتخاباتی‌شان روی واژه «اعتدال» تاکید داشتند. اما شاید به دلیل غافلگیری در انتخاب گفتمانی طراحی نشده بود. اساسا آقای روحانی گفتمان داشت؟ اگر داشت، این دال مرکزی چه بود؟
سوال خوب و مهمی است. واقعیتش این است که اساسا انتخاب‌ها در ایران بعد از مرحوم هاشمی، عمدتا «نه» به دیگری بوده است؛ یعنی ما بعد از آقای هاشمی تقریبا رای آری خیلی کم داریم. انتخابات سال ۷۶ هم باز نه به یک گروهِ راست حاکم بود و این‌طوری نبود که آری به آقای خاتمی باشد. آقای خاتمی در آن زمان چهره کمترشناخته‌شده‌ای بود؛ چون رئیس کتابخانه ملی بود و قبل از آن هم وزیر ارشاد بود.
پس از آن آقای خاتمی یک چهره بین‌المللی شد. بنابراین انتخابات آن زمان بیشتر نه به کسی بود که اکثریت فکر می‌کردند هیات‌حاکمه او را می‌خواهد. دوره انتخابات دوره نهم هم نه بود؛ یعنی درواقع مرحوم آقای هاشمی تبدیل به یک چهره یا یک نماد گروه حاکم شد. انتخابات نهم دوباره نه بود و ما انتخابات آری نداشتیم. البته در انتخابات ۸۸ این‌گونه نبود؛ در انتخابات ۸۸ ما انتخابات «آری» را داشتیم یعنی هم کسانی که به مهندس موسوی رای دادند با کسی مخالف نبودند، بلکه با خودش موافق بودند. آن کسانی هم که به احمدی‌نژاد رای دادند، با خودش موافق بودند.
در سال ۸۸ تقریبا انتخاباتی بوده که بر مبنای یک نوع آگاهی و یک نوع انتخاب صورت گرفت و مردم حس می‌کردند واقعا می‌توانند انتخاب کنند. ممکن است این انتخاب تمام سلیقه‌ها را پوشش نمی‌داد؛ ولی کم‌وبیش مردم می‌توانستند گزینه نزدیک به سلیقه‌شان را بیابند. سال ۹۲ هم انتخابات نه به جلیلی بود. یعنی سرجمع در سال ۹۲ مردم روبه‌رویشان گزینه‌هایی که بتواند بیانگر یک جریان اندیشه و فکر در جامعه باشد را نداشتند.
بنابراین در جریان نه به جلیلی مردم می‌خواستند قاعدتا جریان مشخصی حاکم نشود. با عقب کشیدن آقای عارف، عملا آن زمان فقط یک نفر می‌توانست این جریان نه را نمایندگی کند که آقای روحانی بود. وگرنه آقای روحانی فاقد هرگونه گفتمانی بود. اینکه می‌فرمایید فقدان گفتمان؛ قبول دارم که اصلا «اعتدال» یک روش است. اعتدال اصلا «گفتمان» نیست.
گفتمان یک نظام معرفتی سامان‌یافته است و باید ظرفیت آن را داشته باشد تا هدف مشخصی را تعقیب و مشکلی را حل کند و بتواند یک نظریه‌ای را در حوزه سیاسی، اجتماعی و اقتصادی پیاده سازد. اما صحبت در بحث اعتدال بر سر روش است که ما روشمان افراط و تفریط نیست. بنابراین حرف شما درست است؛ یعنی درواقع بزرگترین نقطه ضعف دولت یازدهم و دوازدهم نداشتن گفتمان غالب است که ثمرِ منفی و سردرگمی‌اش را در همین تنگنای ارزی اخیر نشان داد.
همین نداشتن گفتمان غالب یا درواقع اعتدال به مثابه روش و تاکتیک؛ دولت آقای روحانی را تبدیل به یک شرکت سهامی کرد که در طیف‌های مختلف سیاسی حضور دارند. این منجر به صدای پراکنده یا تفرق صدا در دولت آقای روحانی در همه حوزه‌ها، به ویژه حوزه اقتصاد شد. این تفرق منجر به خیلی رقابت‌ها و نزاع‌های بوروکراتیک شد. به نظر اهرم وحدت‌بخشی هم در دولت وجود ندارد. تحلیل شما در این باره چیست؟
دولت یازدهم پس از تشکیل، با سه دسته مشکلات ساختاری بسیار بسیار پیچیده مواجه بود. یک دسته بحث مشکلات ساختار اقتصادی بود که راجع به آن جلوتر بحث میکنیم. سرجمع دولت در حوزه اقتصاد کلان هیچ نظریه راهبردی برای حل مسائل ساختاری اقتصادی ایران نداشت و اقدام بارزی انجام نداد. شاید تنها اقدامی که صورت گرفت توقف طرح مسکن مهر بود. وگرنه بقیه کژراهه‌ها اصلاح نشد.
نکته دوم؛ دولت با مساله مشکلات ساختاری در روابط بین‌الملل و امنیت ملی در سطح منطقه و جهان مواجه بود. در این موضوع دولت دارای یک نظریه روشنی بود و خود رئیس دولت کاملا می‌دانست که در این زمینه دارد چه کار می‌کند؛ برجام به نتیجه رسید؛ چون دولت قصد بازگشت به جامعه جهانی داشت می‌خواست برمبنای تعامل و گفت‌و‌گو کار کند. معتقد بود باید مسائل را در سیستم بین‌الملل حل کند و بدون پاسخ گذاشتن مسائل و حل نکردن آن در سطح بین‌الملل نه تنها دردی را درمان نمی‌کند، بلکه می‌تواند مشکلات را بیشتر کند.
پس اتفاقا در این زمینه دولت دارای گفتمان روشن مبتنی بر تعامل حداکثری سیاسی با جهان بود. نکته سوم برمی‌گشت به شکاف اجتماعی عمیق و ژرفی که در سیاست داخلی و مسائل اجتماعی بود. باز دولت برای ترمیم این شکاف، اندیشه روشنی نداشت و نتوانست در این زمینه اقدام مشخصی انجام بدهد.
هرچند به‌دلیل امیدی که از مجرای حل مسائل بین‌المللی حاصل شد، ناامیدی کمرنگ شد و یک جریان مثبت اجتماعی در ایران شکل گرفت که در جای خود نکته مثبت و مهمی بود؛ ولی مع‌الوصف دولت برای درمان شکاف اجتماعی دارویی در دست نداشت.
نظر کاربران
بزرگترین ضعف دولت این بود که بی عرضهای مثل شما رو اورد وبیت المال رو نابود کرد وکشور و هم
تو خودت بزرگترین ضعف دولت و نظام هستی
نداشت نداشت نداشت پس مردم ایران مسخره بودند کسی را انتخاب کردند که هیچی نداشت؟
این صحبت ها بوی نفع شخصی میده چرا تا وقتی داخل بدنه دولت هستید ایرادات مطرح نمیکنید. لطفا دیگه خفه شدید با این گند زدنتون به جامعه
مشکل آخوندی وامثال آخوندی این است که نا وقتی در. قدرت حاکمه هستن تابعاوامر ان هستن.. به محص اخراج یا استعفا یا استیضاح یا.....میشن مخالف و رو شنفکر
پاسخ ها
احسنن
برو اول گندهایی که تو وزارت راه زدی رو پاک کن بعد دم از مدیریت بزن!
خودت هم فهمیدی چه گفتی حالا دیگر تو در دولت بر کنار شدی میگی دولت هدف مشخصی ندارد واقعا متاسفم برات چه دنیای خرابی هست
روز نامه ی محترم سوالات شما که سوال نبود خودت جواب داده بودی.وزیر سابق هم اگر این ها را می دانستی چرا وزارت را قبول کرده بودی؟
مشکل روحانی و نظام وجود مثل شماست
ماشاالله با چهارو نیم میلیون پولی که توی حسابشه چه نطقی میکنه!!!
مشکل اساسی دولت روحانی از روز اول حضرت جنابعالی بودید!!!
یکی اینو ساکت کنه
بزرگترین ضعف دولت گذاشتن ادمهای بی مسولیئت مثل اخوندی در مدیریت دولتی بود
اقای آخوندی من زندگینامه ات را خواندم میشه بگین طی 40 سال انقلاب این 700 میلیارد سرمایه را چطور برست آوردی
'نه'به دیگری... واقعا درسته
همش چرت، برو به جهنم اقای وزیره دلال
بزرگترین ضعفش تو بودی که اخراج شدی.
بزرگترین ضعف دولت روحانی عدم کفایت خودش و وزیرانش میباشد.
بزرگترین ضعف دولت روحانی وجود آدمهایی مثل شماست آقای آخوندی
یک مورد فقط دولت آقای روحانی دارد و آنهم اعتماد به نفس با‌لا
این اعتماد به نفسش ما را کشته
بزرگترین ضعف دولت فعلی قبول سفارشات ودادن مسئولیت به امثال آخوندی بود اگر شایسته سالاری وسالم گزینی می کرد وضعیت بهتر از این بود .
کشور دچار برشکستی اقتصادی شد دوستان وروز به روز بدتر خوادهد شد
اینو راست میگه من از سیاست چیزی نمیدونم ولی میدونم دولتمردان ما نباید ساکت بنشینند هر حرفی که از دهنشون در بیاد ما ایرانیا خوب بلدیم اونو یه تو دهنی کنیم بزنیم تودهن دشمنامون پس چرا سکوت خدا آقای ظریف رو برامون حفظ کنه که درهر مساله ای راهکار ارایه میدن یه نطقی میگن ماهم حمایت میکنیم