به بهانه برتری تکراری گواردیولا مقابل مورینیو

وبسایت نود: خیلی کم پیش‌ می‌آید جدال رودرروی مربیان به اندازه نبرد ۲ تیم مورد توجه قرار بگیرد اما در مورد ۲ تن از بهترین مربیان تاریخ معاصر فوتبال ماجرا متفاوت است.

هر نبرد مورینیو و گواردیولا خاص است؛ دستکم از وقتی مورینیو پس از جوسازی‌های فراوان در هیبت سرمربی اینتر یکی از تلخ‌ترین شکست‌های دوران مربیگری گواردیولا را رقم زد و به جای بارسلونا، اینتر را به فینال فصل ۲۰۱۰-۲۰۰۹ لیگ قهرمانان اروپا در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو رساند. با حضور آقای خاص در رئال مادرید طی سال‌های بعد این کینه جهت‌دار شد و از زمان شروع دوران مربیگری پپ در لیگ برتر انگلیس، رقابت در بالاترین سطح فوتبال جزیره ادامه دارد.

روند سال‌های اخیر

هر چند معدود پیروزی‌های مورینیو مقابل گواردیولا مهم‌تر و پرسروصداتر بوده اما در مجموع پپ در نبردهای رودررو آمار کاملا برتری دارد؛ ۱۰ پیروزی در ۲۲ بازی. در حالی که مورینیو تنها ۵ بار توانسته مچ گواردیولا را بخواباند اما چرا برخلاف گذشته نه‌چندان، تاکتیک‌های آقای خاص مقابل پپ جواب نمی‌دهد؟

بازدارندگی پپ

اولین موفقیت بزرگ مورینیو مقابل گواردیولا با برتری در مجموع ۲ بازی رفت و برگشت نیمه‌‎نهایی فصل ۲۰۱۰-۲۰۰۹ لیگ قهرمانان اروپا شکل گرفت؛ وقتی او با دستور تجمع و بستن فضاها به بازیکنانش اولین مانع بزرگ بر سر تیکی تاکای مسحورکننده را ایجاد کرد و به دنیا نشان داد حتی برنده سه‌گانه فصل ۲۰۱۰-۲۰۰۹ هم رسوخ‌ناپذیر نیست!

از ضد بازی مورینیو تا مدت‌ها به عنوان پادزهر تیکی تاکا یاد می‌شد تا اینکه پس از رو شدن دست پپ، سرمربی بارسلونا دست از تاکید بر پاسکاری برداشت و بازیکنانش را به در اختیار گرفتن فضا به جای توپ ترغیب کرد. این همان تحول تاکتیکی پپ در تیم‌های چند سال اخیرش است و از این طریق بارها مورینیوی متخصص در بستن فضاهای دفاعی رقبا را مات کرده است.

شاید به همین دلیل اکثر نبردهای اخیر ۲ غول مربیگری دنیای فوتبال به سود پپ خاتمه یافته است. ایجاد برتری عددی در فضاهای مختلف به تیم مقابل اجازه پرس بیش از حد و بستن فضاها را نمی‌دهد.

فاکتور ستاره

هر چند اتخاذ تاکتیک‌های مناسب نقش مهمی در برتری‌های اخیر گواردیولا داشته اما دست پرتر و نیمکت غنی منچسترسیتی هم در این توفیقات نقش داشته است. منچسترسیتی بازیکنانی که در ترکیب ذهنی گواردیولا بیش‌ترین کارایی را دارند، جذب کرده است.

در واقع گواردیولا به عنوان یک مربی مولف همان ابتدا بازیکنانی با بیش‌ترین میزان انطباق با تاکتیک‌هایش را خرید اما مورینیو حداقل این فصل چنین شانسی نداشت و تنها یک بازیکن به نام ماتا با نظر خودش جذب شد. آقای خاص از آن دست مربیانی نیست که با هر ساز رئیس باشگاه برقصد و چون مانند گواردیولا تاکتیک‌های خاصی دارد، اجرایی شدن ایده‌هایش، مستلزم بستن تیم به دلخواه خودش است.

یعنی او باید بازیکن موثر در شیوه خودش را انتخاب کند؛ شانسی که در این چند فصل نصیبش نشد و در عوض گواردیولا در ۲ فصل اخیر به وفور از آن بهره برد!