داروغه‌زاده، در پِی کاندیداتوری مجلس؟!
نوع تعامل غیرسازنده و افراطی دبیر سی و هفتمین جشنواره ملی فیلم فجر و مماشات با برخی اتفاقات خارج از اصول جشنواره، این پرسش را در پی داشته که آیا او نیم‌نگاهی به کرسی نمایندگی مجلس دارد و در این مسیر روی حمایت هنرمندان حساب باز کرده یا واقعاً جشنواره بدون قاعده و رفاقتی برگزار شده و حاصل آن نارضایتی بسیاری از ناظران نسبت به مهم‌ترین رویداد فرهنگی کشور بوده است؟
تابناک: نوع تعامل غیرسازنده و افراطی دبیر سی و هفتمین جشنواره ملی فیلم فجر و مماشات با برخی اتفاقات خارج از اصول جشنواره، این پرسش را در پی داشته که آیا او نیم‌نگاهی به کرسی نمایندگی مجلس دارد و در این مسیر روی حمایت هنرمندان حساب باز کرده یا واقعاً جشنواره بدون قاعده و رفاقتی برگزار شده و حاصل آن نارضایتی بسیاری از ناظران نسبت به مهم‌ترین رویداد فرهنگی کشور بوده است؟
سی و هفتمین جشنواره ملی فیلم فجر، همزمان با چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی ایران به عنوان مهم‌ترین رویداد فرهنگی کشور با یک نقطه ضعف جدی همراه بود و آن نقطه ضعف، انتخاب دبیر غیرمتخصص بود. قطعاً اینکه دبیر بزرگ‌ترین جشنواره سینمایی ایران دست‌کم در چهل سالگی انقلاب، به یک سینماگر سپرده می‌شد، پیامی روشن داشت و آن اعتماد به اهالی سینما و گرایشِ حداکثری به تخصص‌گرایی در کرسی‌های حساس بود؛ اتفاقی که در نهایت تحقق نیافت و حسرت برخی دلسوزان سینمای کشورمان را در پی داشت.
ابراهیم داروغه‌زاده در طول جشنواره سی و هفتم، رفتارهای نامتعارف فراوانی از خود نشان داد تا نگرانی‌ها درباره این جشنواره بی‌دلیل نبوده باشد. با وجود آنکه قاعدتاً انتظار می‌رفت جشنواره فیلم فجر در آستانه چهل سالگی باشکوه برگزار شود، با تجزیه جمعیت متصل هنرمندان، منتقدین و اهالی رسانه و تقسیم این گروه‌ها در چند سینما، عملاً شوری برای جشنواره باقی نگذاشت و حاصل چنین وضعیتی، گفت‌وگوهای بسیار محدود خبرگزاری‌ها نسبت به دوره‌های پیشین با سینماگران بود.
از سوی دیگر، با وجود آنکه قرار بود اثری در بخش خارج از مسابقه نباشد و چنین بخشی در جشنواره فجر چهلم تعریف نشده بود، در میانه این رویداد، با تصمیم ابراهیم داروغه‌زاده دبیر جشنواره، دو فیلم «وکیل مدافع» و «مدیترانه» خارج از مسابقه نمایش داده شدند. این نمایش خارج از مسابقه اما نه برای اهالی رسانه، بلکه در اتفاق قابل تامل صرفاً برای هنرمندان به نمایش درآمد. این برای نخستین بار در جشنواره‌هاست که به جای نمایش فیلم‌ها برای اهالی رسانه، صرفاً برای هنرمندان به نمایش درمی‌آیند!
اتفاق قابل تأمل دیگر پیرامون شفاف سازی بود که تاکنون به شکل مطلوب تحقق نیافته است. دبیر جشنواره هنوز حاضر نشده فیلم‌های متقاضی حضور در جشنواره سی و هفتم را اعلام کند و این شفاف‌سازی در مقابل ریز هزینه‌های جشنواره سی و ششم و سی و هفتم، مطالبه مهمی نیست. واقعیت آن است که این پرسش جدی وجود دارد که چه عواملی در این دوره از جشنواره با مدیریت داروغه زاده چه ارقامی را از بودجه میلیاردی جشنواره فجر دریافت کرده‌اند و این مطالبه شفاف‌سازی حتی با سکوت حسین انتظامی رئیس سازمان سینمایی همراه بوده است.
آنچه این حساسیت‌ها را افزایش داده، به انتصاب چهره‌های غیرسینمایی نظیر محمدحسین پورفاضلی به عنوان مشاور اجرایی دبیر جشنواره فیلم فجر بازمی‌گردد. دبیری که خود چهره سینمایی نیست و یک پزشک عمومی است، چهره‌ای که ظاهراً از وزارت بهداشت آمده را برای دو دوره پیاپی جشنواره ملی فیلم فجر به کار می‌گیرد و همین اتفاق چنین شائبه‌ای را در پی دارد که چه مسائلی در پس پرده، عامل چنین اتفاقاتی است؟!
البته ممکن است شفاف‌سازی درباره این ابهام‌ها اینقدر دیر رقم بخورد که از اساس دیده نشود، کما اینکه شفاف‌سازی درباره اسامی اهالی رسانه حاضر در کاخ جشنواره همزمان با اختتامیه رخ داد و در سایه این مراسم قرار گرفت. با این حال «تابناک» به بررسی این لیست پرداخت و دریافت متأسفانه نه تنها بسیاری از برنامه‌های غیرتخصصی نظیر حالا خورشید به صدور دسته‌ای کارت جشنواره دریافت کردند، بلکه آنهایی که در قالب رسانه نمی‌گنجیدند، به نام «مهمان» کارت کاخ رسانه را دریافت کرده‌اند.
در میان نام مهمانان چهره‌هایی چون عادل فردوسی‌پور، محمدحسین میثاقی، آرش ظلی‌پور، مژده لواسانی، آزاده نامداری و… حضور دارند؛ چهره‌هایی که هرچند محترم هستند، ارتباطی به سینمای رسانه ندارند و این یک رانت محسوب می‌شود، ولو آنکه رانت کوچکی تلقی شود. دبیر جشنواره می‌توانست برای آنهایی که می‌خواهد هوایشان را داشته باشد، یک سینمای مجزا اختصاص دهد یا به آنها نیز کارت سینمای هنرمندان را اهدا کند؛ اما متأسفانه چنین روشی در پیش گرفته نشد تا باز هم در شماری از سانس‌ها، خبرنگاران روی پله‌های سالن‌های سینماملت بنشینند و فیلم‌ها را ببینند.
این نوع مدیریت جشنواره که ظاهراً در راستی تَراضی همه طرفین از سینماگر و رسانه تا منتقد و سبلریتی صورت پذیرفته، چنین پرسشی را پیش روی آورده که چرا دبیر جشنواره فیلم فجر به جای برگزاری این رویداد متکی بر یک مجموعه اصولِ منطقی لایتغیر، هر روز جشنواره طرحی تازه را پیاده کرد و او با چه انگیزه‌ای به دنبال جلب رضایت حداکثری گروه‌هاست.
ابراهیم داروغه‌زاده یک بار کاندیدای مجلس شورای اسلامی شد که با ناکامی سخت مواجه بود. آیا داروغه زاده که اکنون امضای طلایی معاونت نظارت و ارزشیابی را نیز دارد، در پی کاندیداتوری دوباره در مجلس خواهد رفت و آیا عملکرد دبیر سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر، به این مسأله ارتباط دارد؟ پاسخ این پرسش‌ها را تنها ابراهیم داروغه زاده می‌داند.
نظر کاربران
من که دیگه از این ببعد به هیچکس رای نخواهم داد چونکه هیچکدامشان قابل اعتماد نیستند.
پس این موضوع ، سوژه خوبیه واسه فیلمی که در جشنواره بعدی برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نظر خیالبافی بشه