رفتارهای اشتباه والدین و تاثیر آنها در بزرگسالی کودک
پدر و مادر مسئولیت پذیر برای این که فرزندانشان یک زندگی شاد و موفق داشته باشند، هر کاری می کنند، اما آنها گاهی به اشتباه رفتارهایی را انجام می دهند که به ضرر فررندانشان تمام می شود. کودکان مدام در حال تجزیه و تحلیل رفتارهای والدین شان هستند، از این رو هر رفتار اشتباهی ممکن است ذهن آنها را به بیراه بکشاند و به تبع آینده شان را تحت تاثیر قرار دهد.
برترین ها - ترجمه از پردیس بختیاری: پدر و مادر مسئولیت پذیر برای این که فرزندانشان یک زندگی شاد و موفق داشته باشند، هر کاری می کنند، اما آنها گاهی به اشتباه رفتارهایی را انجام می دهند که به ضرر فررندانشان تمام می شود. کودکان مدام در حال تجزیه و تحلیل رفتارهای والدین شان هستند، از این رو هر رفتار اشتباهی ممکن است ذهن آنها را به بیراه بکشاند و به تبع آینده شان را تحت تاثیر قرار دهد.
از آنجا که آینده هر فردی تحت تاثیر دوران کودکی اش است، بهتر است که نسبت به رفتارهایی که با کودکان داریم، دقت بیشتری داشته باشیم. در ادامه رفتارهای اشتباه والدین و تاثیرات منفی ای که در آینده در زندگی کودکان خواهند داشت را برایتان آورده ایم.
عشق تان را به فرزندتان بروز نمی دهید
کودکان، پدر و مادرها را نه تنها مهمترین افراد زندگی خود، بلکه مهمترین افراد جهان می دانند. با این اوصاف، اگر کودکی عشق و علاقه لازم را از پدر و مادرش دریافت نکند، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ طبیعی ست که عزت نفس او زیر سوال می رود، به طوری که دیگر خودش را هم دوست نخواهد داشت. این طرز فکر می تواند در آینده روی نگاه کودک به ظاهرش هم تاثیرگذار باشد. از این رو، او مدام از اندام یا چهره اش ایراد می گیرد و دست به جراحی های پلاستیک برای تغییر خود، می زند.
عده ای دیگر به جای گیر دادن به خودشان، روی بچه هایشان زوم می کنند. آنها سعی می کنند که تمام کمبودهای عاطفی شان را روی فرزندانشان جبران کنند. از این رو به شدت آنها را تحت کنترل خود در می آورند. آیا فردی که مدام تحت کنترل باشد، خوشحال خواهد بود؟ بنابراین سعی کنیم که احساسات خود را صادقانه با کودکانمان در میان بگذاریم.
می خواهید کنترل همه چیز را به عهده بگیرید
پدر و مادرها گاهی یادشان می رود که فرزندانشان بزرگ شده اند و می توانند برای زندگی خودشان تصمیم بگیرند. اگر شما فرزندانتان را مدام تحت کنترل داشته باشید، آنها از نظر احساسی بزرگ نمی شوند و در آینده نیز قادر به برقراری ارتباطی موثر با اطرافیان شان نخواهند بود. در واقع آنها نمی توانند یک رابطه عاطفی سالم داشته باشند زیرا توان تصمیم گیری ندارند و به تنها چیزی که فکر می کنند، خودشان است. همین باعث می شود که آنها مدام با دیگران اختلاف نظر و جر و بحث داشته باشند.
این قدرت را به فرزندتان نمی دهید تا خود برای زندگی اش تصمیم بگیرند
زمانی که پدر و مادرها برای فرزندانشان تصمیم می گیرند، در واقع فرصت مستقل بودن را از آنها می گیرند. هر کودکی باید این حق را داشته باشد که برای زندگی خود تصمیم بگیرد، البته این بدین معنی نیست که پدر و مادر هیچ دخالتی در آن نداشته باشند، بلکه آنها باید نظارت و حمایت های لازم را داشته باشند.
اگر کودکان توانایی تصمیم گیری نداشته باشند، قادر به حل کردن مشکلات شان هم نخواهند بود. در این شرایط، آنها حتی در بزرگسالی هم برای تصمیم گیری به تایید فرد دیگری نیاز دارند. در واقع آنها نمی توانند جایگاهشان را در جهان پیدا کنند، چون هیچوقت نمی دانند که دقیقا از زندگی می خواهند.
در مقابل آنها مدام دعوا می کنید
کودکانی که مدام دعوای پدر و مادرانشان را دیده اند، در بزرگسالی ۲ نوع رفتار از خود نشان می دهند: یا از بحث کردن بیزارند و به شدت از آن دوری می کنند یا این که مدام در پی آزار رساندن به دیگران هستند. در این شرایط، دخترا سعی می کنند به مردان نشان دهند که از آنها قوی ترند و پسرها عین رفتار پدرهایشان را تکرار می کنند. در برخی مواد، آنها متوجه رفتار اشتباهشان می شوند و برای دوری از آن به مواد مخدر یا الکل روی می آورند.
درخواست های غیرممکن از آنها دارید
از آنجا که کودکان به پدر و مادرشان اعتماد دارند، تمام تلاش شان را می کنند تا خواسته آنها را زمین نزنند. اما اگر در این راه شکست بخورند، خود را سرزنش کرده و احساس می کنند که لیاقت عشق آنها را ندارند.
زندگی با این نوع پدر و مادرها بسیار سخت است. فرزندان این نوع والدین باید مدام در پی برطرف کردن خواسته ها و انتظارات غیر واقعی آنها باشند. در واقع آنها مدام در حال دویدن و رسیدن به موفقیت هستند، اگر هم شکست بخورند، افسرده و دلسرد می شوند. این نوع رفتار نه تنها به خود پدر و مادر، بلکه به فرزندان آنها نیز آسیب می رساند و آنها را از لذت بردن از زندگی باز می دارد.
به عنوان یک پدر، به فرزندان تان توجه نمی کنید
فرقی نمی کند که فرزند شما دختر باشد یا پسر، عدم توجه شما به عنوان پدر، در شخصیت او در بزرگسالی تاثیر منفی خواهد گذاشت. شجاعت و رشد شخصی کودک تا حد زیادی وابسته به پدر است. در این شرایط، اگر کودک توجه لازم را از پدرش دریافت نکند، چه اتفاقی خواهد افتاد؟
پسرها معمولا همان رفتار پدر را تقلید خواهد کرد. دخترها نیز در برقراری یک رابطه رمانتیک به مشکل بر می خورند. مشکل اینجاست که دخترها معمولا مردی را انتخاب می کنند که شبیه پدرشان باشد، بنابراین طبیعی ست که در این شرایط با سردرگمی روبه رو و نسبت به تمام مردها بدبین می شوند.
احساسات کودکتان را سرکوب می کنید
گاهی پدر و مادرها کودکان را به خاطر رفتاری که دارند، سرزنش می کنند. به عنوان مثال در شرایط مختلف به آنها می گویند: «پسر که گریه نمی کند»، «تو که بچه نیستی»، «گریه نکن» و... این جملات نه تنها برای کودکتان آموزنده نخواهد بود بلکه احساسات او را نیز سرکوب خواهد کرد. هر چه بیشتر یک فرد احساسات خود را کنترل کند، منزوی تر می شود. این افراد در بزرگسالی قادر به تقسیم احساسات شان با دیگران نیستند یا در زمان های عصبانیت، آنقدر خودخوری می کنند تا ناگهان یک جایی به بدترین شکل ممکن از کوره در می روند.
آیا شما هم به این که دوران کودکی تاثیر زیادی در بززگسالی ما دارد، موافق اید؟
منبع: brightside
نظر کاربران
صد البته موافقمممم
خیلی مفید بود مررررسی
بسیار عالی بود. ممنون. لطفا ازین مطالب بیشتر بزارید. رفتارهای خانوادگی و اجتماعی همه ما ایراد داره
باز هر جوری باشیم، نمی تونیم مادر ایده ال باشیم. خیلی ساخته
پاسخ ها
آره راست میگی
عالی بود ممنون
خیلی کلی گویی کرده بودی
پاسخ ها
شما بیا تفسیر کن بقیه نفهمن
من كاري به بقيه ندارم خودم توضيح بيشتري نياز دارم اينقدر كلي گويي كرده بود كه شامل حال همه ي رفتاراي والدين ميشد
مطلبوخوندم بغضم گرفت.توخونمون همیشه بحث بود.هیچوقت پدرمادرم به هم ابرازعلاقه نکردن.همیشه تحت کنترل بودم.هیچوقت اجازه تصمیم گیری نداشتم. همش میگفتن بچه ای حالیت نمیشه. همه این رفتارا باعث شدتو 30 سالگی سوپرمارکت هم برم نتونم تصمیم بگیرم چی بخرم.همیشه احتیاج دارم یکی کنارم باشه و ازم پشتیبانی کنه.نوع تربیت من هیچوقت ازم جدانمیشه.سرکار میرم،آدم مستقلی هستم.همیشه رو پای خودم واستادم.همه فکرمیکنن خیلی قویم. اماهیچکی نمیدونه ازدرون چقد ضعیف و شکننده م
همین بلا ها سرم اومده ، از قیافم متنفرم ، چون شبیه مادرمه
آره. خیلیاشو تجربه کردم و هنوز هم که هنوز تاثیر خودشونو می ذارن :((
درست میگه
بي خيال بابا! همه مون تجربه كرديم اغلب والدين همين رفتارا رو كمابيش دارند اونا هم خودشون قرباني رفتار والدينشونند
باورتون میشه من تو بچگیم اصلا بازی نکردم نه عروسک بازی نه بازیاااای دیگه اصلا بگم اسباب بازی نداشتم و اگرم داشتم اجازه بازی نداشتم چون همون بچگی واردارم میکردن مثه ادم بزرگا رفتار کنم ....و از بدشانسیم همه از رفتارم خوششون میومد و این طرز تربیت اونا رو تصدیق میکردن من بدبخت فقد مثه عروسک خیمه شب بازی بودم که اونا منو کنترل میکردن میگفتن بخور میخوردن میگفتن بمیر میمردن الان خیلی واسه بچگیم تاسف میخورم خیلی از دوستام که از بازیاااای بچگیشون تعریف میکنن قلبم میگره
پاسخ ها
درکت میکنم عزیزم.منم خاطره ی خاصی از کودکیم ندارم.بازی میکردم ولی همیشه حسرت بقیه ی بچه ها رومیخوردم.چون مثه اونا اعتماد بنفس نداشتم
سارا جون خودت میگی سر کار میری و مستقلی ،خوبه دیگه !!!!!
پاسخ ها
ببین عزیزم اینکه ظاهرت رو قوی نشون بدی ولی از درون ضعیف باشی خیلی عذاب دهنده س.نمیتونم حالمو توضیحبدم ولی تاثیرشو تو لحظه لحظه ی زندگیم میبینم.کمترینش اینه اصلا تو جمع نمیتونم صحبت کنم.همش منتظرم یکی بهم ایراد بگیره بگه داری حرف بدی میزنی
درباره ی اعتماد بنفس باید گفت این چیزی است که به ندرت دیده میشود در واقع اعتماد بنفس راستین فقط در اولیا الهی و مردان خدا دیده میشود ،در ژرفای وجود آنها چیز عجیبی هست گویی امواج پرتلاطم دریا را پشت سر نهاده و به ساحل آرامش رسیده اند ،آنقدر سختی کشیده اند که از چیزی نمی ترسند .
ما۳تا بچه ایم و من بچه اول .و بیشتر این نکات تو خانواده مابود.والان هم من حس میکنم از نظر اعصاب و روان مشکل دارم.چون میترسم برم بیرو و حس میکنم آدم خیلی زشتی هستم .من حتی نمیتونم کوچکترین لوازمم رو حتی انتخاب کن .همه فکر میکنن من خیلی خوبم اما من ازدرون خیلی ضعیفم.ای کاش خانواده بیشتر این مطالب رو بخونن و بهشون عمل کنن تا هیچ کودکی مثل من نشه