رونالدو - رئال؛ وقتی جدایی به سود هیچ‌کس نیست

وبسایت نود: وقتی کریس رونالدو یک هفته بعد از تحقیر رئال مادرید مقابل آژاکس، با هت‌تریک خود مقابل اتلتیکومادرید یوونتوس را یک تنه به یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا رساند، همگان یوونتوس را بابت تصمیم بزرگش ستایش کردند.

یوونتوس در تابستان ۲۰۱۸ آقای گل ادوار لیگ قهرمانان اروپا و قهرمان ۵ دوره این مسابقات را به تورین آورد تا به حسرت ۲۳ ساله بیانکونری در قهرمانی اروپا (از جمله شکست در ۵ فینال) پایان دهد. اما این رویا خیلی زود به پایان رسید.

یوونتوس دقیقا مثل فصل قبل در مرحله یک چهارم نهایی از رقابت ها خداحافطی کرد. رونالدو نیز که در هر ۳ فینال اخیر در میلان، کاردیف و کیف حضور پیدا کرده بود، در این فصل آن قدر زود از رقابت ها کنار رفت که برای اولین بار از فصل ۱۱-۲۰۱۰، نتوانست تعداد گل های خود در لیگ قهرمانان را دو رقمی کند و در جدول گلزنان ۶ گله ماند.

ضربه خوردن رئال از جدایی رونالدو، مدتهاست که به اثبات رسیده اما اکنون به نظر می‌رسد که این جدایی، به نفع هیچ کدام از دو طرف نبوده است. رئال گلزن قابل اطمینانش را از دست داده و رونالدو نیز فرصت های گل کمتری را به دست آورده است.

شاید این اتفاق در لیگ قهرمانان نمود پیدا کرده باشد، اما روزنامه آاس با بررسی برخی آمار و ارقام و مقایسه آن با سال های گذشته، ثابت کرده که نباید این معامله دو سر باخت را تنها به عرصه لیگ قهرمانان محدود کرد.

از آغاز فصل 14-2013 (فصلی که رئال دهمین قهرمانی خود در اروپا را تجربه کرد) تا پایان فصل 18-2017، رئال مادرید در تمامی رقابت ها 784 گل به ثمر رساند که سهم رونالدو از این گل ها، 249 گل بود. این یعنی رونالدو تقریبا 32 درصد از گل های رئال در این بازه زمانی را به تنهایی به ثمر رسانده بود. رئال در این 4 فصل به طور میانگین در هر فصل 156.8 گل در تمامی رقابت ها به ثمر رساند.

در فاصله 6 بازی تا پایان فصل 19-2018، رئال مادرید در تمامی رقابت هایش 101 گل به ثمر رسانده (1.9 گل در هر بازی) و ضعیف ترین میانگین خود از فصل 15-2014 را ثبت کرده است. همان فصلی که رئال، همانند این فصل، موفق به کسب هیچ جامی نشد. افت محسوس آمار گلزنی رئال را می‌تواند به کاهش یافتن نرخ گل شدن موقعیت گل های واضح این تیم مرتبط دانست. (در آمار اوپتا، موقعیت گل واضح شامل موقعیت های تک به تک و ضرباتی است که در فواصل نزدیک از درون محوطه جریمه زده می‌شود)

این نرخ از ۵۰.۸ درصد فصل ۱۴-۲۰۱۳، به ۴۵.۸ درصد در فصل ۱۵-۲۰۱۴ رسید، در فصل ۱۶-۲۰۱۵ به ۵۱.۱ درصد افزایش یافت، در فصل ۱۷-۲۰۱۶ به ۴۹ درصد رسید، در فصل ۱۸-۲۰۱۷ به ۴۳.۱ درصد کاهش یافت و اکنون در فصل ۱۹-۲۰۱۸، این آمار تنها ۳۹.۴ درصد است. از ۱۳۷ موقعیت گل واضح، کهکشانی ها ۸۳ موقعیت را به هدر داده اند و برای زدن یک گل (به طور میانگین) به ۹ شوت نیاز داشته اند.

در سطح فردی نیز وضعیت چندان جالب نیست. برای مثال گرت بیل از مجموع ۱۵ موقعیت گل واضح خود تنها موفق به زدن ۶ گل شده است. (۲۸.۵ درصد) این آماری ناامید کننده از بازیکنی است که قرار بود اصلی ترین بار خط حمله رئال در فصل بدون کریستیانو بر روی شانه های او باشد.

تکرار آمار رونالدو برای هر بازیکن و حتی ستاره ای دشوار خواهد بود. رونالدو در ۹ فصل حضور خود در رئال به طور میانگین در هر بازی بیش از یک گل به ثمر رساند و رئال آشکارا نتوانسته با فقدان او کنار آید. نرخ بهره وری رونالدو از موقعیت گل های واضح در فاصله فصل های ۱۴-۲۰۱۳ تا ۱۸-۲۰۱۷ همواره عددی بین ۴۷ تا ۵۵ درصد بوده است. (۵۵.۱ درصد در فصل ۱۴-۲۰۱۳، ۵۵.۲ درصد در فصل ۱۵-۲۰۱۴، ۴۷.۲ درصد در فصل ۱۶-۲۰۱۵، ۴۸.۱ درصد در فصل ۱۷-۲۰۱۶ و ۴۷.۷ درصد در فصل ۱۸-۲۰۱۷)

اگر بر لیگ قهرمانان تمرکز کنیم، درمی‌یابیم که رئال ضربات بیشتری نیز متحمل شده است. رئال در طول ۸ بازی خود در این فصل از رقابت های لیگ قهرمانان ۱۴ گل به ثمر رساند و از مجموع ۲۵ موقعیت گل واضح خود، تنها ۲۸ درصد را به گل تبدیل کرد. برای مثال بیل ۶ موقعیت گل واضح داشت که تمامی آن ها را به هدر داد. مقایسه این آمار با آمار ۵ فصل آخر رئال در حضور رونالدو عجیب است؛ ۵۴.۹ درصد در فصل ۱۴-۲۰۱۳، ۴۳.۲ درصد در فصل ۱۵-۲۰۱۴، ۴۳.۲ درصد در فصل ۱۶-۲۰۱۵، ۴۵.۹ درصد در فصل ۱۷-۲۰۱۶ و ۴۲.۶ درصد در فصل ۱۸-۲۰۱۷.

نقش فردی کریس رونالدو در سلطه رئال بر لیگ قهرمانان را نیز نباید از خاطر برد. این ادعایی سنگین است، اما می‌توان گفت قهرمان ۱۳ دوره اروپا بدون رونالدو همچنان تیمی با ۹ عنوان قهرمانی بود. رونالدو در ۵ فصل آخر حضور خود در رئال ۷۰ گل در اروپا به ثمر رساند و میانگین نرخ بهره وری او از موقعیت گل های واضح در این زمان، ۵۵.۷ درصد بود. بهترین فصل او در اروپا از نظر نرخ بهره وری، فصل ۱۴-۲۰۱۳ با ۶۶.۷ درصد بود و در فصول بعد نیز به ترتیب آمار ۵۷.۱، ۴۷.۶، ۵۷.۱ و ۵۲ درصد برای رونالدو ثبت شده است.

خروج رونالدو تاثیری منفی بر عملکرد رئال گذاشته، اما نمی‌توان انکار کرد که این تاثیر دو طرفه نبوده است. ستاره ۳۴ ساله نیز از زمان انتقال از مادرید به تورین، در جست و جوی روزهای خوش گذشته بوده است. او در این فصل ۳۸ بار در تمامی رقابت ها برای بانوی پیر به میدان رفته و ۲۶ گل هم به ثمر رسانده است. آماری که تحت هیچ شرایطی به آمار ۵ فصل آخر او در رئال نزدیک هم نخواهد شد؛ ۵۱ گل در فصل ۱۴-۲۰۱۳، ۶۱ گل در فصل ۱۵-۲۰۱۴، ۵۱ گل در فصل ۱۶-۲۰۱۵، ۴۲ گل در فصل ۱۷-۲۰۱۶ و ۴۴ گل در فصل ۱۸-۲۰۱۷.

البته دلیل کاهش تعداد گل های رونالدو، افت قدرت تمام کنندگی او نبوده بلکه باید منشا آن را در کاهش تعداد موقعیت گل های واضح او جست و جو کرد. او در یووه به طور میانگین در هر مسابقه تنها ۰.۶ موقعیت گل واضح به دست می‌آورد در حالی که این آمار برای او در رئال، ۱.۲ به ازای هر بازی بود.

رونالدو در حالی لیگ قهرمانان را با ۶ گل زده ترک کرده که تنها ۲۰ درصد از موقعیت گل های واضح یووه در این مسابقات سهم رونالدو بوده است. البته او نیز با بهره وری ۸۰ درصدی از این موقعیت ها نشان داده که مثل سابق کشنده است اما پخش شدن موقعیت ها بین بازیکنان، در این بین بیشترین لطمه را به آمار رونالدو وارد آورده است.

رئال مادرید فصل را بدون جام به پایان خواهد رساند و رونالدو نیز در پایان فصل سری آ را تصاحب خواهد کرد؛ جامی که یوونتوس در ۷ سال اخیر و بدون رونالدو نیز موفق به فتح آن شده بود. شاید اگر این حقایق در تابستان ۲۰۱۸ به گوش طرفین درگیر می‌رسید، این انتقال هرگز به وقوع نمی‌پیوست.