آمریکا به دنبال خلوت کردن زمین شطرنج ایران

مصطفی داننده در عصر ایران نوشت: آمریکا با علم به اینکه نمی‌تواند به سمت جنگ نظامی با ایران برود بر کوس جنگ می‌کوبد اما هدف اصلی‌اش را در جنگ اقتصادی دنبال می‌کند.

به جز عربستان و اسرائیل و یکی دو کشور عربی حوزه خلیج فارس، هیچ کشوری در جهان موافق حمله نظامی آمریکا به ایران نیست. آنها می‌دانند جنگ آمریکا و ایران یعنی یک بحران تمام عیار بین‌المللی به خاطر همین تلاش می‌کنند این بحران شکل نگیرد.

آمریکا به خوبی نظر کشورهای اروپایی، روسیه و چین را در مورد جنگ با ایران می‌داند، به خاطر همین از درخت نظامی می‌خواهد میوه اقتصادی بچیند.

آمریکا همه کشورهای جهان را تهدید کرده است که اگر با ایران معامله کنند هدف خشم او قرار خواهند شد. این تصمیم باعث شده است تا کشورهای اروپایی کمی دست و پای خود را در برابر ایران جمع کنند و در معامله با ایران احتیاط کنند.

قدرت و بزرگی اقتصاد آمریکا باعث شده است تا بسیاری از کشورهای جهان به ایالات متحده وابسته باشند و مخالفت با سیاست‌های آن ضررهای هنگفتی به این کشورها وارد می‌کند.

خروج آمریکا از برجام و ناتوانی اروپا در انجام تعهدات خود باعث شد ایران تصمیم جدیدی بگیرد. تصمیمی که به اروپا برای انجام تعهدات خود ۶۰ روز فرصت می‌دهد.

درست است کشورهای اروپایی به تعهدات خود در برجام عمل نکردند، به تحریم ایران هم اقدام نکردند. اما فشار آمریکا و تصمیم‌ جدید ایران به ویژه اگر به خروج از برجام بینجامد باعث می‌شود آنها هم در کنار آمریکا قرار بگیرند و تحریم‌های ایران را برگردانند.

تحریم‌هایی که می‌تواند حال اقتصاد ایران را وخیم‌تر کند.

به استعاره می‌توان گفت که آمریکا به دنبال خلوت کردن زمین شطرنج ایران است. در هیچ زمانی ایران در برابر آمریکا اینقدر زمین پر و پیمانی نداشت اما حالا با تصمیم‌های آمریکا بازی در حال تغییر است.

ایران باید در این بازی دیپلماسی حواسش به دوستان خود باشد. نباید دوباره در موضع انزوا قرار بگیرد و تبدیل به کشوری تنها در عرصه بین‌المللی شود.

ایران حق دارد به کم‌کاری‌های اروپا و دیگر کشورها اعتراض کند و از آنها بخواهد به تعهدات خود در قبال برجام عمل کنند اما تصمیم‌های تهران نباید زمینه ساز تنهایی ایران در برابر آمریکا و روسای ماجراجویش شود.

رابطه ایران و امریکا در وضعیتی است که هر حرکتِ نسنجیده می‌تواند هزینه‌های زیادی برای دو کشور داشته باشد به همین دلیل نقش دیپلماسی و گفت‌وگو بیش از هر زمان دیگری به چشم خواهد آمد.