پوشاک بنگلادشی جایگزین اجناس چینی می‌شود

روزنامه ایران نوشت: "این روزها پوشاک بنگلادش و پاکستان به بازار ایران راه یافته است. اگر تولیدکنندگان پارچه بر کیفیت خود بیفزایند ۶۰ تا ۷۰ درصد امکان جایگزینی پوشاک ایرانی با کشورهای یاد شده وجود دارد".

هیچ تولیدکننده‌ای این روزها را پیش‌بینی نمی‌کرد. روزهایی که چشم بادامی‌ها از بازار ایران بروند و بازار را به تولیدکنندگان ایرانی بسپارند. تولیدکنندگان مقصر مشکلاتشان را محصولات چینی می‌دانستند و در تمام مصاحبه‌هایشان عنوان می‌کردند که بازار ایران را چینی‌ها تسخیر کردند و به همین جهت روز به روز در حال تضعیف شدن هستند.

اما با تحریم‌های صورت گرفته و خروج چینی‌ها که از سال گذشته کلید خورد، فضا برای حضور تولیدکنندگان داخلی فراهم شده است.

امکان گرفتن بازار نیست

سوال این است که تولیدکنندگان پوشاک وطنی در بزرگترین محل نفوذ چینی‌ها و البته خروج آنها از این بازار چه کاری انجام دادند؟ آیا توانستند سهم بازار را به نفع خودشان تغییر دهند؟ در گفت‌وگوهایی که با فعالان این صنف صورت گرفته جواب این بود که تولیدکنندگان در شرایط فعلی امکان افزایش تولید و گرفتن بازار را ندارند چرا که مواد اولیه با دشواری به دستشان می‌رسد و از سویی با ماشین آلاتی که دارند نمی‌توانند نیاز کل کشور را پاسخ دهند.

رحمانیان یکی از تولیدکنندگان قدیمی پوشاک است. اولین جمله‌ای که به زبان آورد این بود که اوضاع تولید پوشاک وحشتناک است و اکثر واحدهای تولیدی به خاطر نداشتن مواد اولیه در حال تعطیلی هستند.

نفع بردن از خروج چینی‌ها

وی از تولید پارچه در کشور هم شکایت کرد و گفت: تا سال‌های پیش تولیدکنندگان زیادی در حوزه پارچه فعالیت می‌کردند اما آنها هم تولیدشان را کاهش دادند و می‌گویند فعالیت در این بخش صرف ندارد. اگر کارخانجات پویا و به روزی داشتیم، وضعیت پوشاک بهتر می‌شد و اکنون می‌توانستیم از خروج چینی‌ها به نفع خودمان استفاده کنیم.

۲ هزار تکه به ۳۰۰ تکه رسید

وی ادامه داد: سال گذشته تولید پوشاک ما ماهانه ۲ هزار تکه بود و اکنون به ۲۰۰ تا ۳۰۰ تکه رسیده است. این میزان از تولید هم مشتری ندارد چرا که قیمت‌ها روند صعودی به خود گرفته است.

چگونه محاسبه کنیم؟

این تولیدکننده پوشاک در ادامه گفت‌وگویش درباره چرایی افزایش قیمت پوشاک داخلی، گفت: برای یک مانتو سایز بزرگ ۲ تا ۳ متر پارچه نیاز است. پول پارچه برای این مانتو حداقل ۸۰ تا ۸۵ هزار تومان تمام می‌شود، هزینه کارگر برای دوخت هر مانتو هم بین ۱۵ تا ۲۰ هزار تومان است. ۱۰۵ هزار تومان پول یک مانتو بدون در نظر گرفتن لایی، دکمه و… است. سود متعارف برای مغازه دار که اتحادیه مصوب کرده ۳۳ درصد است و البته به این عدد ۷ تا ۱۰ درصد سود تولیدکننده هم باید اضافه شود.

۱۴۴ هزار تومان قیمت یک مانتو

وی اذعان داشت: اگر تولیدکننده سود نگیرد و تنها سود مغازه دار محاسبه شود یک مانتو در کمترین قیمت ۱۴۴ هزار تومان برای مصرف کننده تمام می‌شود. اما این قیمت‌ها هم برای خریداران مانتو مطلوب نیست؛ اول به خاطر اینکه اعتقادی به پرداخت چنین پولی برای کالای ایرانی ندارند و دوم اینکه وضعیت مالی آنها به گونه‌ای نیست که چنین پولی را پرداخت کنند.

واردات پوشاک صرف ندارد

رحمانیان با بیان اینکه با افزایش قیمت ارز خرید پوشاک از کشورهای ترکیه، چین و دوبی صرف ندارد و تولیدکنندگان به سمت انتقال خطوط تولید به کشورمان هستند، اظهار داشت: ماه‌های گذشته تولیدکنندگان ۲ تن پارچه از کشورهای یاد شده خریداری می‌کردند ولی در شرایط حاضر تولیدکنندگان توان خرید این حجم پارچه را ندارند چرا که می‌دانند خواب سرمایه‌هایشان زیاد است.

۲۹۵ هزار تومان برای بلوز با پارچه ایرانی

این تولیدکننده خاطرنشان کرد: اخیراً با خبر شدیم برندهایی که در ایران به فروش می‌رسیدند به سمت تولید در ایران رفتند. آنها با پارچه‌های ایرانی و تحت نظارت طراح آن برند در حال تولید پوشاک هستند. اما قیمت‌هایی که برای کالاهایشان می‌گذارند به هیچ عنوان منطقی نیست. به عنوان مثال یک بلوز با پارچه ایرانی را ۲۹۵ هزار تومان می‌فروشند.

پوشاک بنگلادشی در راه ایران

وی درباره اینکه کدام کشورها نسبت به عرضه پوشاک در ایران فعالیت می‌کنند و تولیدکنندگان ایرانی با کدام کشورها باید رقابت کنند، اذعان داشت: خرید پوشاک چینی دیگر توجیه اقتصادی ندارد به همین دلیل این روزها پوشاک بنگلادشی در بازار رونق خوبی گرفته است. پوشاک بنگلادشی سفارش اروپا است. وقتی پوشاک سفارش اروپا مشکلی داشته باشد آن را عودت می‌دهند اما برای بنگلادش برگشت آن توجیه اقتصادی ندارد به همین دلیل با کنده شدن مارک آن، این لباس‌ها به بازار ایران صادر می‌شود و اکنون می‌بینید که پوشاک این کشور سهم خوبی در بازار ایران دارد.

نخریدن باعث گرانی شد

رحیم چگنی رئیس هیأت مدیره تعاونی تأمین نیاز پوشاک کشور نیز درباره اینکه چرا پوشاک ایرانی از پوشاک وارداتی گران‌تر است، گفت: وقتی تولیدکنندگان با کاهش فروش مواجه می‌شوند برای جبران هزینه‌ها مجبور به افزایش قیمت می‌شوند. اگر تقاضا برای خرید کالاهای ایرانی زیاد بود قیمت‌ها هم روند باثباتی داشت.

معضل‌های جدید بازار پوشاک

وی با بیان اینکه به مرور زمان شاهد افزایش تقاضای خرید پوشاک خواهیم بود، خاطرنشان کرد: خیلی از مردم به جهت آنکه پوشاک از سال‌های گذشته داشتند اقدام به خرید جدید نکردند، تولیدکنندگان هم از موجودی انبارهایشان نسبت به تولید اقدام کردند، حال نگرانی ما این است که با افزایش تقاضا و کاهش مواد اولیه تولیدکنندگان بازار پوشاک با چه معضل‌هایی روبه‌رو می‌شوند.

وضعیت پارچه خوب نیست

رئیس هیأت مدیره تعاونی تأمین نیاز پوشاک کشور درباره وضعیت تولید پارچه اذعان داشت: وضعیت تولید پارچه مناسب نیست و تعداد محدودی در این حوزه فعال هستند، از این‌رو سرمایه‌گذاری و ارتقای کیفیت در این کالا ضروری است.

بنگلادش و پاکستان جای چین

وی درباره کمرنگ شدن نقش چینی‌ها در بازار پوشاک ایران، افزود: این روزها پوشاک بنگلادش و پاکستان به بازار ایران راه یافته است. اگر تولیدکنندگان پارچه بر کیفیت خود بیفزایند ۶۰ تا ۷۰ درصد امکان جایگزینی پوشاک ایرانی با کشورهای یاد شده وجود دارد.

توقف رشد قیمت به شرط ثبات بازار

چگنی درباره قیمت پوشاک در ایران گفت: وقتی فروشنده کالایی را ۱۰۰ هزار تومان می‌فروشد و نمی‌تواند برای جایگزین، پوشاک ۱۰۰ هزار تومانی را تهیه کند، مجبور به افزایش قیمت‌ها می‌شود. در این میان ما به دنبال ثبات نرخ ارز هستیم تا این رشد قیمت‌ها متوقف شود.

صنعت پوشاک، صنعتی برتر در کشور است

همچنین ابوالقاسم شیرازی رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک گفت: صنعت پوشاک، صنعتی برتر در کشور است و می‌تواند در خصوص اهداف تولید و اشتغال، نقش آفرین باشد. وی با اشاره به اینکه در حال حاضر ۲۰ هزار فعال صنفی در صنعت پوشاک تهران اشتغال دارند، گفت: در سال گذشته حدود ۲۰۰۰ پروانه صنفی جدید برای پوشاک صادر شده که ۷۰۰ واحد در بخش تولید پوشاک و بقیه توزیعی هستند. چنانچه هر کدام حداقل ۲ نیروی کار جدید جذب کرده باشند، می‌توان گفت تا سه برابر مجوزهای صادره فرصت شغلی جدید ایجاد شده است.