فان‌دایک: لبرون جیمز الگوی ورزشی‌ام است
ویرجیل فان‌دایک ستاره خط دفاعی لیورپول گفت‌وگوی جالب و متفاوتی با فرانس‌فوتبال داشته است.
خبرورزشی: ویرجیل فان‌دایک ستاره هلندی لیورپول یکی از کاندیدا‌های بردن توپ طلا فرانس‌فوتبال است. او بهترین بازیکن فصل گذشته لیگ برتر انتخاب شده و در این فصل هم نگاه‌های زیادی به او است. فان‌دایک گفت‌وگوی بسیار مفصلی با فرانس‌فوتبال داشته که بخشی از آن را در زیر از نظر می‌گذرانید.
* تو قبلاً گفته‌ای که تام بردی (فوق ستاره فوتبال آمریکایی با ۶ عنوان قهرمانی) و لبرون جیمز (فوق ستاره ان‌بی‌ای) برایت الهام‌بخش هستند، چرا؟
اول به این خاطر که هر دو نزدیک به ۱۵ سال است در سطح اول دنیای حرفه‌ای‌شان هستند بعد هم به خاطر شیوه‌ای که می‌توانند فشار و استرس زیادی که روی شانه‌هایشان است را تحمل و هضم کنند. مردم به سادگی این فشار و استرس را درباره بازیکنانی که در این سطح بازی می‌کنند فراموش می‌کنند. برای آن‌ها که توانسته‌اند از این مراحل عبور کنند احترام زیادی قائل هستم.
* ولی دقت کرده‌ای این دو نفری که نام بردی فوتبالیست نیستند...
مگر فرقی هم می‌کند؟ همه ما سر و کارمان با توپ است؛ آن‌ها از دست و شانه‌شان استفاده می‌کنند ما از پای‌مان ولی هر چه که باشد فشار و استرسش کاملاً مشابه است.
* خود تو چطور با فشار و استرسی که داری کنار می‌آیی؟
سعی می‌کنم برای مسائلی که در زندگی‌ام دارم چشم‌انداز داشته باشم. فوتبال بخش بزرگی از زندگی من است ولی مهمترین چیز زندگی‌ام نیست. می‌دانم وقت‌هایی که خوب بازی نمی‌کنم ناراحت می‌شوم و به خودم خیلی سخت می‌گیرم ولی زندگی‌ام جنبه‌های دیگری هم دارد؛ خانواده‌ام در این موارد به من کمک می‌کنند شرایط را به حالت عادی برگردانم.
* صحبت از چشم‌انداز کردی. چطور توانستی اتفاقات آخر فصل گذشته که بسیار هم حساس شده بود را هضم کنی. شما با یک امتیاز اختلاف قهرمانی در لیگ برتر را از دست دادید ولی بعد لیگ قهرمانان اروپا را بردید؟
جواب این سؤال را کاملاً صادقانه می‌دهم. وقتی در نیمه‌نهایی رفت ۳ بر صفر به بارسلونا باختیم تقریباً از پا درآمدیم؛ راستش از لحاظ روحی در پایین‌ترین وضعیت ممکن بودیم. نمی‌توانستیم درک کنیم؛ باخته بودیم در حالی که خوب بازی کرده بودیم؛ فکر می‌کردیم حق‌مان بیشتر از نتیجه‌ای بود که رقم خورد. همه چنین چیزی را حس کرده بودند. ما به زمین افتادیم، چون سه گل خوردیم ولی همزمان به این احساس بی‌عدالتی هم عادت کرده بودیم. می‌دانستیم در بازی برگشت باید معجزه رخ دهد؛ می‌دانستیم اگر گل اول را زود بزنیم همه چیز امکان‌پذیر است. هفته قبل از بازی برگشت با نیوکاسل بازی کردیم و به سختی ۳ بر ۲ برنده شدیم آن هم در حالی که در دقایق پایانی گل برتری را زدیم. یک‌شنبه همان هفته بازی سیتی برابر لسترسیتی را همگی دیدیم که آن‌ها با گل فوق العاده ونسان کمپانی یک بر صفر برنده شدند. خیلی شرایط برایمان سخت شده بود، چون می‌دانستیم سیتی ول کن قهرمانی در لیگ برتر انگلیس نیست و ما هم در فاصله دو روز مانده به بازی برگشت برابر بارسلونا نزدیک بود همه چیزمان را در یک فصل از دست بدهیم. در بازی برگشت باید معجزه رخ می‌داد. کمی قبل از اینکه به ورزشگاه برسیم
رفته رفته به این باور رسیدیم که همه چیز ممکن است. وقتی هم تب و تاب تماشاگران را دیدیم دیگر یقین پیدا کردیم. پی بردیم که می‌توانیم شبی جادویی رقم بزنیم.
* لیگ برتر را با یک اختلاف بسیار ناچیز واگذار کردید. چطوری فصل جدید را قرار است دنبال کنید وقتی خیلی نزدیک از کنار جام قهرمانی عبور کرده‌اید؟ خیلی سخت است دوباره همه چیز را از صفر شروع کرد؟
راستش برای من نه، چون بردن لیگ قهرمانان و رضایت هواداران لیورپول دوباره روحیه لازم را به ما برگردانده است. به همین خاطر می‌گویم دلیلی ندارد به قهرمان نشدن در لیگ فکر نکنیم. فصل پیش هدف ما همین بود؛ به آن نرسیدیم خب امسال دوباره باید برایش تلاش کنیم. هر سال این انگیزه را داریم تا همه جام‌های ممکن را ببریم، جام حذفی، جام اتحادیه، جام جهانی باشگاه‌ها...
* الان که فصل جدید تازه شروع شده، اولویتی هم برای خودتان در نظر گرفته‌اید؟
نه، به خودمان گفته‌ایم همه جام‌ها را می‌بریم! فهمیده‌ام که بردن یک جام چقدر کار سختی است. پارامتر‌های زیادی برای قهرمانی نیاز است، از جمله شرایط بدنی. حالا این سؤال را می‌توانید از بقیه اعضای تیم هم بپرسید ولی مطمئن باشید همه به شما می‌گویند امسال همه جام‌ها را می‌خواهیم ببریم.
* لیورپول از سال ۱۹۹۰ به این طرف قهرمان انگلیس نشده است. حس می‌کنی که از شما انتظار زیادی می‌رود؟ خودش یک نوع فشار روانی مضاعف نیست؟
نه، من این‌جور آدمی نیستم. من فقط ۱۸ ماه است به این تیم آمده‌ام؛ حالا حتی با مرور تاریخچه این باشگاه و دانستن این موضوع که هیچ تیمی به اندازه لیورپول خواهان قهرمانی در لیگ برتر نیست، باز هم هیچ‌گونه فشار و استرسی حس نمی‌کنم. فصل گذشته فاصله کمی با قهرمانی داشتیم، پس خیلی ساده است، این فصل باید بهتر باشیم.
* فصل گذشته تو بهترین بازیکن فینال لیگ قهرمانان اروپا و البته بهترین بازیکن فصل لیگ برتر انگلیس شدی. اینکه آدم را به چشم بهترین ببینند، چه حسی دارد؟
افتخار زیادی دارد ولی این‌طور نیست که بنشینم و به این افتخارات فکر کنم. بردن جوایز فردی این باور را به وجود نمی‌آورد که کار انجام شده است. کار یعنی اینکه به تیم کمک کنی تا ببرد و قهرمان شود.
* با این حال بالاخره تا حدی به توپ طلا هم فکر می‌کنی...
راستش را بخواهید اصلاً نه. دلیلش این است که توپ طلا از طریق رأی‌گیری حاصل می‌شود که من نه رأی‌دهنده هستم و نه تأثیری می‌توانم روی آرا داشته باشم. هیچ کاری هم برای تغییر نظر آرا درباره خودم نمی‌توانم انجام دهم. اینکه بین بهترین‌ها باشم مایه افتخار است ولی تنها کاری که از دستم برمی آید این است که مغرور نشوم و سعی کنم از فصل گذشته بهتر بازی کنم.
* بهتر از فصل گذشته؟ اینکه دیگر خیلی سخت می‌شود...
(می‌خندد) ولی هر سال باید همین طوری باشد. این چیزی است که در سرم همیشه به آن فکر می‌کنم، اینکه مدام بهتر باشم. راستش اینکه همین حالا در بین کاندیدا‌های دریافت توپ طلا هستم باعث می‌شود تلاشم را بیشتر و بیشتر کنم.
* با رونالدو و مسی هم صحبت کرده‌ای تا از آن‌ها درباره این موضوع بپرسی که چطور این همه سال در صدر بردن توپ طلا بوده‌اند؟
نه از آن‌ها چنین چیزی نپرسیده‌ام. شخصاً این روز‌ها در حال سپری کردن بهترین دوران فوتبالی‌ام هستم ولی هیچ وقت کسی نمی‌داند قله واقعی کجا است. تنها چیزی که آدم زمان بازی کردن می‌خواهد این است که به سمت بالا برود.
* برای یک مدافع اینکه اینقدر شناخته شده باشد، سخت است؟
نمی‌دانم. تنها چیزی که می‌دانم این است که سال‌های اخیر مدافعان کمی توانسته‌اند در بین بهترین‌های دنیا باشند.
* تو به اندازه کافی گل نمی‌زنی...
(لبخند می‌زند) الان باید کمی بیشتر گل بزنم؟ درک می‌کنم که از جنبه تماشاگرپسند فوتبال، آن‌هایی که گل می‌زنند را به آن‌هایی که مانع گلزنی می‌شوند ترجیح می‌دهند ولی مانع گلزنی شدن هم خودش هیجان دارد.
* تو تا همین هفته پیش گران‌قیمت‌ترین مدافع دنیا بودی. این برچسب برای آدم یکسری باید و نباید‌ها به وجود می‌آورد؟
نه، به هر حال وقتی شما در باشگاه بزرگی مثل لیورپول بازی می‌کنی همیشه مجبور هستی خوب بازی کنی؛ حالا هم فرقی نمی‌کند قیمتت ۱۰ میلیون یا ۷۰ میلیون یورو باشد.
* تو کلاً آدم خونسردی هستی. این‌طور نیست؟
درست است، چون وقتی شما خوب نگاه کنی دیگر دلیل کمی برای اینکه مدام استرس داشته باشی وجود دارد. این حرفم به این معنی نیست که لحظات استرس‌زا ندارم بلکه به این خاطر است که تلاش می‌کنم تا جای ممکن این استرس را کم و محدود کنم. همه درگیر استرس و فشار روحی هستند در نتیجه می‌ماند شیوه‌ای برای هضم این استرس که در این زمینه من خیلی بد نیستم.
* یعنی می‌خواهی بگویی آموزشش را دیده‌ای؟
زندگی به من یاد داده است. پدر شدن نقش مهمی در این زمینه دارد.
* درباره کار‌های تدافعی، در لیورپول چه چیز‌هایی یاد گرفته‌ای؟
اینکه همان‌طور که جلو می‌رویم دفاع کنیم! پرس کردن، دفاع از بالا. بازی با توپ، آرام کردن جریان بازی، بازیخوانی و ارزیابی کردن بهترین راه حل‌ها.
* در این فصل چه انتظاری از لیورپول داری؟
اینکه تیم بسیار منسجمی باشیم که هر کس مقابل‌مان قرار گرفت به مشکل بخورد. تیمی که با پرس، رقیب را به دردسر می‌اندازد و حسابی هم زیبا بازی می‌کند. اگر این کار را کنیم می‌توانیم به اهدافمان برسیم.
* و تو قرار است چه کاری برای لیورپول کنی؟
همان کاری که فصل پیش کردم؛ هدف اول این است که نگذاریم گل بخوریم. با این شیوه است که می‌توانیم در زمین جلوتر برویم و بهتر بازی کنیم.
* بعد از بردن لیگ قهرمانان اروپا به دیزنی‌لند رفتی؟
(جدی می‌شود) نه، ولی باید این کار را می‌کردم. اصلاً نمی‌توانید حدس بزنید چقدر عاشق این مکان هستم. من هم مثل فرزندانم طرفدار بزرگ این مکان تفریحی هستم. به محض اینکه بتوانم به آنجا می‌روم.
ارسال نظر