سهم زنان شهید از تابلوی کوچه‌ها و معابر تهران

روزنامه شرق نوشت: جنجال به‌وجودآمده بر سر ماجرای حذف عنوان شهید از تابلوی خیابان‌ها در یک ماه گذشته حرف‌وحدیث‌های فراوانی را در آستانه سالگرد جنگ تحمیلی برای شورای شهر ‌به‌همراه داشت. اقدامی که مشکوک خوانده شده بود و از منطقه یک تهران آغاز شد و واکنش گروه‌های مختلف را به‌دنبال داشت.

در پی این اقدام، روابط عمومی منطقه یک شهرداری تهران واکنش نشان داد و اظهار کرد: «تنها چند تابلو از ۱۵۰ تابلوی دیوارکوب مزین به نام شهدا، فاقد عنوان شهید بوده است که این چند تابلو نیز جزء تابلوهای ترافیکی بوده و جهت راهنمایی رهگذران نصب شده است. به دستور شهردار همه این تابلوها پایش و رفع نقص شده است». او این نکته را متذکر شد که اشتباه پیمانکار در تهیه تابلوهای ترافیکی باعث بروز این اتفاق شد و از این پس شهروندان با مشاهده هرگونه اشتباهی دراین‌باره با سامانه ۱۳۷ تماس بگیرند. شهردار نیز پیمانکار و افراد خاطی را برکنار کرد.
فارغ از این ادعای مطرح‌شده در آستانه سالگرد جنگ تحمیلی، سؤالی که به ذهن متبادر می‌شود، این است که سهم زنان از نام خیابان‌های این شهر چقدر است؟ زنانی که چه در خط مقدم و چه در پشت جبهه‌های جنگ در تمام هشت سال جنگ تحمیلی حاضر بودند؛ اما در تمام این سال‌ها کسی حتی یک بار هم به‌صورت جدی معترض به این نشد که از میان آمار قابل توجه شهدای زن جنگ تحمیلی چرا سهم زنان این‌قدر اندک است.

براساس آمار تهیه‌شده از فهرست شهدای جنگ تحمیلی از میان زنان ایرانی شش‌هزارو ۴۲۸ نفر در سال‌های دفاع مقدس شهید شده‌اند و بیشتر آنها در بمباران و موشک‌باران شهرها به شهادت رسیده‌اند. براساس آماری به نقل از نشریه داخلی بنیاد شهید و امور ایثارگران، 500 نفر از این افراد، رزمنده بودند، بیشتر این زنان مجرد و دوهزارو 500 نفر از آنان در سن 10 تا 30 بودند.

براساس آمار بنیاد شهید و امور ایثارگران که در شهریور ۱۳۸۱ به تفکیک جنسیت و گروه‌های جانبازی منتشر شد، تعداد کل جانبازان زن پنج‌هزارو ۷۳۵ نفر است که از این تعداد سه‌هزارو 75 نفر بالای ۲۵ درصد جانبازی دارند. درباره تعداد اسرای زن جنگ تحمیلی، آمار روشنی منتشر نشده، اما در برخی منابع از رقم 171 اسیر زن در جنگ هشت‌ساله گفته شده است.

همچنین در هشت سال دفاع مقدس ۲۲هزارو 808 امدادگر و دوهزارو 276 پزشک زن به جبهه‌ها اعزام شدند که مطلقا هیچ آماری در دست نیست که چه تعداد و چند درصد از خیابان‌ها در شهرهای ایران، به نام زنان نام‌گذاری شده است.

هنگامی که درباره این موضوع جست‌وجو می‌کنیم، فقط به چند خبر محدود مبنی بر شکوائیه‌ برخی خبرگزاری‌های دولتی برمی‌خوریم که نسبت به‌جای خالی نام «شهدای زن» در خیابان‌ها معترض‌ شده‌اند، اما هیچ‌کس دلیل مشخصی برای این مسئله ندارد.

مطابق آمار یکی از کارمندان شهرداری تهران که موافق انتشار نام خود نیست، از شش هزار شهید زن نه‌تنها از نام آنها بر خیابان‌ها خبری نیست، بلکه در کلان‌شهر پایتخت، از میان شش هزار شهید زن و در ۱۸ هزار خیابان تهران، فقط پنج کوچه و بن‌بست به نام شهدای زن نام‌گذاری شده است.

حجت نظری، عضو کمیته نام‌گذاری شورای شهر تهران، در گفت‌وگو با «شرق» می‌گوید: ‌من حتما به این معتقد هستم که باید نام شهیده‌های دفاع مقدس و همچنین زنان نام‌آور ایرانی زینت‌بخش خیابان‌های شهر باشد و اگر تا امروز در این حوزه کم‌کاری شده، لازم است با شتاب بیشتری این کم‌کاری را جبران کنیم. واقعیت این است که ما نمی‌توانیم زنان را که نیمی از جامعه هستند نادیده بگیرم و برای نادیده‌نگرفتن در همه حوزه‌ها باید تلاش شود و معتقدم نام‌گذاری خیابان‌های شهر نیز از این قاعده مستثنا نیست. ما باید برای گذاشتن نام زنان روی معابر و فضاهای شهری به‌طور جدی اقدام کنیم. این مسئله هم درباره قهرمانان ملی مثل شهدای زن و هم درباره سایر مشاهیر و ادبا و قهرمانان ورزشی صدق می‌کند و در این حوزه برای زنان باید بیشتر تلاش کنیم.

او در پاسخ به این پرسش که آیا در کمیته نام‌گذاری دراین‌باره بحث و اظهارنظر شده، گفت: ‌بله؛ تا جایی که مطلع هستم، نظر اعضای کمیته درباره این نام‌گذاری‌ها مثبت است. من نیز امیدوارم با پیشنهادهایی که تا امروز به دست ما رسیده، بتوانیم اسامی زنان شهیر را بر در و دیوار شهر ببینیم.