بسیاری از مخالفان FATF در لندن خانه دارند!

روزنامه آرمان ملی با مهدي پازوکي، اقتصاددان درباره سرنوشت لوايح FATF در مجمع تشخيص مصلحت نظام گفتگو کرده است.

FATF به ايران چهار ماه فرصت داده است تا تصميم نهايي خود را اتخاذ کند. حضور در فهرست سياه گروه اقدام ويژه چه آسيب‌هايي به اقتصاد ايران وارد مي‌کند؟

اگر ايران قصد دارد با بازار جهاني تعامل داشته باشد، بايد قوانين بين‌المللي را پاس بدارد. حتي چنانچه فرض بگيريم آمريکا امروز به برجام برگشته و ديگر هيچ تحريمي وجود ندارد، بدون پذيرش لوايح مربوط به FATF امکان ندارد که هيچ بانک خارجي با ايران همکاري کند. مخالفان همکاري با FATF مي‌گويند که دولت چه تضميني مي‌دهد در صورت قبول اين لوايح درهاي تجارت خارجي به روي ايران گشوده شود و شفافيت به ارتباطات اقتصادي ايران بازگردد؟ براي اين افراد بايد يادآوري کرد مردم خواهان تغيير بودند که در انتخابات سال 96 با 24 ميليون راي حسن روحاني را به رياست جمهوري برگزيدند.

حال دولت پاسخ چه کساني را بايد بدهد؟ مگر اقليتي که به بيشترين رانت دست دارند براي اين کشور چه کرده‌اند که مي‌خواهند از ديکته نانوشته دولت برگزيده ملت غلط بگيرند؟ البته کسي هم ادعا نمي‌کند که با قبول لوايح FATF اقتصاد ايران يک‌شبه به توسعه دست مي‌يابد و همه مشکلات از بين مي‌رود، بلکه FATF تنها يک وسيله براي دستيابي به تجارت جهاني است که وابسته به ساير برنامه‌ها و سياست‌ها مي‌تواند موفق شود يا شکست بخورد.

پس تضميني براي آن وجود ندارد، اما با قطعيت مي‌توان گفت که بدون پذيرفتن قوانين بين‌المللي راه به جايي نخواهيم برد. ما چهار دهه اين مسير را پيموده‌ايم، حال بهتر است مسير جديدي را انتخاب کنيم. تندروهاي داخلي بايد به اين پرسش پاسخ دهند که چرا شرکاي تجاري ايران، FATF را پذيرفته‌اند؟ همين رئيس بانک مرکزي روسيه صراحتا به همتاي ايراني خود گفته است که اگر مي‌خواهيد با روسيه مبادله پولي داشته باشيد، بدون پذيرش لوايح FATF امکان‌پذير نيست. بنابراين نپذيرفتن FATF يعني حصار خاردار دور اقتصاد؛ اگر قصد داريم از اين بن‌بست خارج شويم، لازمه و مقدمه آن پذيرش قوانين بين‌المللي است.

اين افراد استدلال مي‌کنند که پذيرش FATF يعني افشاي اطلاعات داخلي؛ آيا ماجرا به اين شکل است؟

مخالفان بايد بگويند وقتي ما خود قرباني تروريسم هستيم و قاچاق قابل توجهي در کشور شکل مي‌گيرد، از چه مي‌ترسند که با پذيرش FATF مخالفت مي‌کنند؟ از افشاي کدام اطلاعات ترس دارند؟ مگر همين افراد به اسم قاچاق بنزين خواهان گران‌شدن آن نيستند؟ پس چطور پاي قوانين بين‌المللي که به ميان مي‌آيد دست و پاي خود را گم مي‌کنند؟ متاسفانه يک سري استدلال‌هاي بچه‌گانه ارائه مي‌دهند که يا مي‌خواهند بي‌سوادي خود را فرياد بکشند و يا قصد دارند در دل جامعه يک ترس عمومي از ارتباط با دنيا شکل دهند.

اکنون مگر ايران فعاليت‌هاي بين‌المللي خود را از طريق سيستم بانکي پيگيري مي‌کند که مخالفان FATF از قطع اين فعاليت‌ها نگراني دارند؟ کاش اين افراد حفظ منافع ملي را از دوستان منطقه‌اي خود ياد مي‌گرفتند. رد اين لوايح يعني خودتحريمي. بسياري از مخالفان FATF در لندن خانه دارند و خانواده‌‌هايشان در آنجا تحصيل مي‌کنند، اما دستشان براي فرياد «مرگ بر آمريکا» هميشه گره‌شده است.

آيا بين رد يا پذيرش FATF راه سومي وجود دارد که مجمع تشخيص به آن رأي دهد؟

خير هيچ راه سومي وجود ندارد. مجمع تشخيص مصلحت نظام بايد هزينه سکوت و رد احتمالي اين لوايح را بپذيرد و آن را بپردازد. اگر ما نتوانيم در منطقه و جهان بازار هدف داشته باشيم، توليد و اشتغال‌زايي يعني هيچ. مجمع تشخيص بايد پاسخگوي بيکاران باشد. رئيس جمهوري نيز پنج روز پيش اين سوال را مطرح کرد که پيشرفت و آينده کشور در سايه تعامل با دنياست يا تقابل؟ و به‌درستي خواست که پس از 41 سال به پاسخ روشني در اين زمينه دست يابيم.