پرسپولیس - ماشین؛ سفر پرماجرای کنعانی‌زادگان

ورزش سه: نیمه شب نخستین روز هفته، بازیکنان یکی پس از دیگری میکسدزون را طی می‌کنند و پس از صحبتی کوتاه با خبرنگاران راهی اتوبوس تیم خود می‌شوند. محمدحسین کنعانی‌زادگان با خنده همیشگی به سمت میکروفن ها می‌رود و انگار که ماموریت خود را با موفقیت پشت سر گذاشته باشد، مغرورانه صحبت هایش را آغاز می‌کند: «من با تیم استقلال هیچ کاری ندارم، اسم این تیم را مقابل من نیاورید...».

همین تک جمله کافی بود که علاقه کنعانی به بازگشت مشخص شود اما او در پاسخ به سوالی در خصوص شعارهای دوگانه که بر علیه یا در حمایت از او در ورزشگاه آزادی سر داده شد، می‌گوید: «برای پرسپولیس و تماشاگران این تیم احترام قائل هستم و با توجه به اینکه هواداران من را تشویق کردند من هم به آنها احترام گذاشتم». این یعنی بی توجهی به هوادارانی که علیه‌اش موضع گرفتند، شاید به امید این که چند ماه بعد در اردوی آن ها باشد!

البته این جمله ها، پس از آن رقم خوردند که کنعانی‌زادگان درخشش قابل توجهی در مقابل پرسپولیس داشت؛ او ۱۰ کنش دفاعی ثبت کرد، یک بار دروازه تیمش را نجات داد و در یک صحنه هم به طور غیر مستقیم منجی دروازه دخسوس شد. همان جایی که پرسپولیسی‌ها اعتقاد داشتند توپ به دست او خورده اما داور همان تصمیمی را گرفت که باب میل مدافع ماشین سازی بود؛ یعنی ادامه بازی. این تصمیم به نوعی کنعانی را از اتهام های عجیب و غریب رها کرد و باعث شد تا در هفته ماقبل پایانی، حرف و حدیثی پشت سر این مدافع نباشد.

اینجا حرف و حدیث برای کنعانی زادگان به وجود نیامد، اما چند ماه بعد او به خبرسازترین و جنجالی‌ترین فوتبالیست نقل و انتقالات تبدیل شد. درست زمانی که تراکتور به دنبال او بود، پرسپولیس و سپاهان نیز به سراغش رفتند و پیشنهاد از باشگاه سرخپوش پایتخت، همان چیزی بود که این مدافع ملی پوش انتظارش را می‌کشید.

بنابراین خیلی زود استوری با لوکیشن تبریز به آرشیو اینستاگرام رفت و کنعانی‌زادگان راهی تهران شد و پس از مذاکره ای نسبتا طولانی، تصویر او با انگشتی جوهری و قرمز در سایت های خبری و صفحه های هواداری بازنشر شد. تصویری که کامنت هایی اغلب اعتراض آمیز را برانگیخت و حتی یادداشت طولانی او با مطلع «ولینعمتان سرخ...» نیز از شدت آن ها کم نکرد.

خیلی زود اما همه چیز عوض شد. کنعانی با شماره شش، تنها دو هفته روی نیمکت نشست و در هفته سوم مقابل صنعت نفت، بازگشت خود به میادین را با یک شوت از راه دور و یک یزله برابر هواداران جشن گرفت و سپس در ترکیب ماند و به یکی از باثبات‌ترین بازیکنان کالدرون تبدیل شد. در بازی با استقلال که دیداری ویژه برایش محسوب می‌شد، نمایشی قابل قبول داشت و جایگاه خود را تثبیت کرد. او حالا به مهره ای ثابت در پرسپولیس و تیم ملی تبدیل شده است.

این جایگاهی است که دو سال پیش هیچ کس برای محمدحسین کنعانی زادگان متصور نبود. بازیکنی پرحاشیه که به یکباره سر از استقلال درآورد، خود را استقلالی دانست، رباط صلیبی پاره کرد و به تیم دوم شهر تبریز رفت و از آنجا به تیم سرخپوش پایتخت راه پیدا کرد و یک درس بزرگ گرفت. درس بزرگ این بود که راه رسیدن به قرارداد خوب، محبوبیت بین هواداران و جایگاه ثابت در ترکیب، نه یک رفتار یاغی وار و نه قرارگیری در قلب حواشی، بلکه تلاش در تمرین و نمایش درخشان در زمین مسابقه است که بی تردید هم مورد توجه کادرفنی و هم توده هواداران قرار می‌گیرد.

حالا او که به جز پرسپولیس بازی در استقلال، ملوان و ماشین سازی را هم تجربه کرده، روز جمعه برابر تیم سابقش قرار می‌گیرد. تیمی که او را به اوج بازگرداند و تیمی که ۱۷۱ روز پیش با درخشش در ترکیبش مقابل پرسپولیس، پیام حضور در پرسپولیس را صادر کرد: «در حال حاضر از سه چهار تیم اول به جز آن تیمی که از آن خوشم نمی‌آید، پیشنهاد دارم».

قرمزها به جز کنعانی چند مدافع دیگر نیز دارند که شاخص ترین آن ها سیدجلال حسینی و شجاع خلیل زاده هستند. بازیکنانی که روی هم حدود ۳ دهه سابقه بازی در سطح اول فوتبال ایران را دارند و حالا جزو با قدمت ترین بازیکنان تیم نیز محسوب می‌شوند. شاید کنعانی خیلی خوش شانس بوده که در این دوره تاریخی به پرسپولیس آمده و می‌تواند از تجربه چنین بازیکنانی بهره ببرد و راز ماندگاری در یک تیم پرطرفدار را بیاموزد؛ چالشی که فعلا از آن سربلند بیرون آمده، حتی به قیمت نیمکت نشینی کاپیتان جلال حسینی که تصورش در ابتدای فصل ناممکن بود.