رویای بزرگ پیکه، مدافعی که همه جا هست

ایران ورزشی: بارسلونا، مادرید، والنسیا و سپس بازگشت. ماجرا از همین‌جا آغاز می‌شود. جرارد پیکه سه‌شنبه برای بارسلونا مقابل وایادولید بازی کرد. بارسلونا پنج بر یک پیروز شد و پیکه در ۲۰ دقیقه پایانی در خط حمله بازی کرد. او دوست دارد در این منطقه به میدان برود.

او روز بعد به مادرید رفت تا برنامه‌هایش برای جام دیویس را نهایی کند (این مسابقات را یک گروه سرمایه‌گذاری به ریاست پیکه دارد ساختاردهی مجدد می‌کند. او شنبه عصر به سیوتات والنسیا رفت تا بارسا را در بازی با لوانته همراهی کند. پیکه به این ترتیب هفته پرمشغله‌ای را گذرانده است اما این برای او غیرمعمول نیست: «من خیلی سفر می‌کنم، حتی بیشتر از آن چیزی که مردم فکر می‌کنند.»

او این حرف را چهارشنبه زد، در حالی که یک روز را در مادرید گذرانده بود و به استودیو رادیو کادنا سر رفته بود. او در برنامه ال‌لارگوئرو مصاحبه‌ای طولانی و جذاب انجام داد که از زمانی که پخش شده، تحت توجه بسیاری قرار گرفته است. آسان نیست که همه‌جا باشید اما او تلاشش را می‌کند. او می‌گوید که کارهای زیادی برای انجام دادن دارد. از یک سو او باید فوتبال بازی کند و بازی‌های بارسلونا هم پرشمار است و تمرینات هم هست. او در زمینه تجارت هم بسیار فعال است و البته تنیس.

مجری برنامه به او گفت: «پس تو باید نصف مواقع سوار بالگرد شوی.» پیکه هم جواب داد: «البته گاهی هم بالگرد سوار شده‌ام اما سوار آنها شدن واقعاً برایم ترسناک است. من تنها زمانی بالگرد سوار می‌شوم که هیچ چاره دیگری نداشته باشم. هنگامی که سوار بالگرد هستم حس خیلی بدی به من دست می‌دهد.»

پیکه در اوایل فصل گفته بود که یک بار با ارنستو والورده، مربی بارسلونا دیدار کرده، چرا که باید به سفری به اورلاندو فلوریدا می‌رفته است. دفعه اول، والورده جواب مثبت یا منفی به او نداده است. پیکه پس از بازی سوپرجام ۲۰۱۸ که خودش در آن گل هم زد، دوباره به سراغ والورده رفت.

او می‌گوید: «دوباره با او صحبت کردم و گفتم: ارنستو، یادت هست که چه گفته بودم؟ من قرار است تنها یک جلسه تمرینی را از دست بدهم و به تو قول می‌دهم که بازی لیگ را خواهیم برد. نگران نباش. او پذیرفت و پرسید کجا می‌روم. به او گفتم اورلاندو. او جا خورد و گفت: اصلا فکرش را هم نکن. خیلی دور است. من گفتم برمی‌گردم و بازی را هم می‌بریم. من رفتم، قضیه جام دیویس را درست کردیم و وقتی برگشتم، بازی‌مان را هم بردیم.»

پیکه شیفته این است که برنامه‌ریزی‌ها به نتیجه برسند. او برنامه‌های بسیاری در سر دارد و هرچند برخی می‌گویند بیش‌فعالی و سفرهای مداوم او دردسرساز است اما خود او با این نظر موافق نیست: «یک قرص بخور و بخواب و حالت در هواپیما خوب خواهد بود.»

گاهی این برای باشگاه هم خوب است. پیکه در سفر به‌ سان‌فرانسیسکو بود که جلسه‌ای بین جوزپ ماریا بارتومئو، رئیس بارسلونا و هیروشی میکیتانی، مؤسس راکوتن برگزار کرد. بی‌دلیل نیست که نام راکوتن روی پیراهن بارسلونا نقش بسته است. همچنین بی‌دلیل نیست در حالی که برخی بازیکنان در اندیشه مربیگری پس از بازنشستگی هستند، پیکه در اندیشه ریاست باشگاه است. بسیاری از افراد هم دوست دارند که پیکه رئیس بارسلونا شود.

پیکه در این هفته هم برای تماشای بازی پسرش در تیم‌های پایه بارسلونا در کنار تیاگو مسی و بنخا سوارس سفر خواهد کرد. او می‌گوید: «پسرم شبیه آرتورو ویدال است. او بیشتر زمان بازی را روی زمین افتاده تا اینکه روی دو پایش باشد. تیاگو لمس توپ خوبی دارد. پسر سوارس هم کمی بهتر از بقیه است. بنخا تمام زمین را می‌دود. پسران شبیه پدرانشان هستند.»

او پس از آن باید در بازی دیگری حضور پیدا کند. بسیاری از بازیکنان بازی رودرروی دو تیم سابقشان را تماشا می‌کنند اما پیکه در روز یکشنبه، ساعت ۶ به وقت محلی، یک بازی بین دو تیم فعلی خود را تماشا خواهد کرد؛ بارسلونا ب و اف‌سی آندورا.

پیکه اف‌سی آندورا را در دسامبر ۲۰۱۸ خریداری کرد. شرکت کاسموس که متعلق به او است، بدهی ۳۰۰هزار یورویی باشگاه را متقبل شد و آن را تبدیل به شرکتی خصوصی کرد. این شرکت بازیکنانی برای تیم خرید و در ساختار آن هم سرمایه‌گذاری کرد. این تیم در دسته اول منطقه‌ای کاتالونیا و در دسته چهارم فوتبال اسپانیا بازی می‌کرد، جایی که تماشاگران معمولا ۴۵۰ نفر هستند اما هدف این بود که این تیم فراتر از اینها عمل کند و تبدیل به باشگاه شود.

گابری به عنوان مربی آن برگزیده شده است و آلبرت خورکرا هم دستیار او است. هر دو نفر سابقه بازی در بارسلونا را دارند. آنها مارتی ریورولا را خریداری کردند که در اتریش، ایتالیا و بارسلونا بازی کرده است. او بازیکن تیم دوم بارسلونا بود و یک بازی هم برای تیم اصلی انجام داده است. میگل پالانکا هم هست که در سال ۲۰۰۸ اولین بازی‌اش برای رئال مادرید را مقابل بارسلونا انجام داد.

آندورا در تابستان ۴۵۲هزار یورو پرداخت کرد که جای خالی رئوس در دسته سه فوتبال اسپانیا را بگیرد. رئوس به دلیل بحران مالی از لیگ کنار گذاشته شد. حالا آندورا در رده سوم است و با حفظ این رده به پلی‌آف می‌رسد. بارسلونا ب چهارم است.

اف‌سی آندورا، جام دیویس، کاسموس؛ همه اینها دلایلی هستند که باعث می‌شوند پیکه بگوید در حال حاضر به فکر ریاست بارسلونا نیست اما اینها دلایلی هستند که نشان می‌دهند او شاید یک روز رئیس بارسلونا شود و از حالا دارد آمادگی لازم را کسب می‌کند.

پیکه نوه رئیس سابق بارسلونا است. او ماجرای روزی را تعریف می‌کند که لوییس فان‌خال به خانه‌شان آمد و او را هل داد و وقتی او به زمین خورد، فان‌خال گفت که او ضعیف‌تر از آن است که برای بارسلونا بازی کند. پیکه بازیکن تیم جوانان بارسلونا بود که برای یادگیری فوتبال از این تیم جدا شد و به منچستر یونایتد رفت اما در حالی برگشت که تجربه بین‌المللی و دید بین‌المللی کسب کرده بود، چیزی که باعث می‌شود او فراتر از یک بازیکن معمولی باشد، حتی با آنکه خودش هم پذیرفت گاهی رفتارش پذیرفتنی نیست و برخی از او بیزارند. او با اراده‌ای قوی حرف می‌زند و تحلیل‌های شفاف و ژرفی دارد. او دوست دارد صحبت کند، هرچند که بارها می‌شود تصمیم او برای صحبت کردن کار عاقلانه‌ای به نظر نمی‌رسد و حتی گاهی این کار او به زیان خودش و تیم می‌شود.

چهارشنبه شب، عجیب‌ترین چیزی که او فاش کرد این بود که برخی بازیکنان حاضر بودند حقوقشان به عقب بیفتد تا بارسلونا بتواند بدون نقض بازی جوانمردانه مالی، نیمار را خریداری کند. این حیرت‌انگیز بود که آنها حاضر شده بودند چنین کاری انجام دهند. عجیب‌تر آنکه پیکه این را گفت. حتی عجیب‌تر اینکه بازیکنان تا این حد جسورانه چنین پیشنهادی را به رئیس ارائه کرده بودند اما راحت می‌توان تصور کرد که پیکه میان‌دار آنها باشد و به دنبال راه حلی برای بازگشت نیمار باشد. او کاملاً فراتر از یک بازیکن بارسا عمل می‌کند. او که اسپانسر پیراهن بارسلونا را آورده، حالا هم مستقیماً به سراغ رئیس می‌رود.

جسارت پیکه همیشه خوب نیست. اخیراً در روزنامه ال‌موندو دپورتیوو که همسو با ریاست باشگاه است و جایگاهی کاملاً آشکار در نبرد رسانه‌ای دارد و تلاش می‌کند توجهات را معطوف بازیکنان کند و تقصیر را از ریاست باشگاه دور سازد، مقاله‌ای منتشر شد که در آن نوشته شده بود بازیکنان بیش از حد قدرت دارند، رفتارشان نپذیرفتنی است و به نحوی آنها مقصر مشکلات هستند.

پیکه که می‌دانست چه نیتی پشت مقاله نهفته است، در ملأ عام جواب آنها را داد. او پس از پیروزی مقابل ختافه گفت: «ما باشگاه را می‌شناسیم و می‌دانیم کدام روزنامه‌ها همسو با باشگاه هستند (منظور او از باشگاه، هیأت مدیره است). ما می‌دانیم چه کسی برخی مقالات خاص را می‌نویسد، با آنکه نام آنها در بالای مقاله درج نمی‌شود. ما باید متحد باشیم؛ نه تنها بازیکنان بلکه هواداران و همچنین هیأت مدیره. ما باید متحد بمانیم، وگرنه به هم آسیب می‌زنیم.»

چند سال پیش، پیکه موضوع مشابهی را در گفت‌وگو با نشریه ورلد ساکر مطرح کرد: «برخی چیزها هست که انگار عوض نمی‌شود و محیط پیرامون هم یکی از آنها است. هرگز خوب نیست که یک باشگاه دودسته باشد. این اتفاق در مادرید نمی‌افتد. در مادرید، از رئیس حمایت می‌کنند، آن هم تا پای جان. در بارسلونا، فرهنگ ما متفاوت است. امیدوارم به مرور زمان درک کنیم که همه باید با هم به پیش برویم. برخی از مسائل دیگر را توانسته‌ایم با موفقیت‌هایمان برطرف کنیم اما این مشکل همچنان باقی است.»

شاید پیکه فرصت آن را داشته باشد که این فرهنگ را عوض کند و پل‌هایی ماندگار بسازد.

قرارداد پیکه تا ۳۵سالگی او است (او به‌زودی ۳۳ساله می‌شود)، هرچند که او در این هفته گفت که باید سال به سال به پیش برود و نمی‌داند تا چه زمانی می‌تواند بازی کند. او همچنین گفت که سرش شلوغ‌تر از آن است که رئیس باشگاه شود و این چیزی نیست که در کوتاه‌مدت یا میان‌مدت به آن فکر کند: «من می‌خواهم در زمانی به این موضوع فکر کنم که بتوانم با قلب و روحم به آن بپردازم.» اما در بلندمدت، کارهای او باعث می‌شود که برای ریاست باشگاه آماده باشد. به علاوه، اساسنامه مانع آن می‌شود که او بلافاصله پس از پایان بازی‌اش رئیس باشگاه شود. البته او امکان آن را پیدا می‌کند به فرآیندی برود که در نهایت امکان ریاست باشگاه را به او می‌دهد.

البته هنوز زود است که نتیجه‌ای گرفته شود اما می‌توان این را به عنوان بخشی از برنامه آموزشی او دید. پیکه یک هفته دیگر را در جایگاه مدیران بارسلونا خواهد گذراند، جایی که بازی تیم‌هایش را تماشا می‌کند. این شاید آغاز سفری دیگر باشد که او را روزی به ریاست باشگاه اصلی خواهد رساند.