هادی‌پور: نگران بعد از المپیک هستم!
آرمین هادی‌پور، تکواندوکار وزن منهای ۵۸کیلوگرم کشورمان در جدیدترین رنکینگ فدراسیون جهانی تکواندو در جایگاه چهارم این وزن قرار گرفت و به اولین ورزشکار ایرانی تبدیل شد که سهمیه حضور در المپیک را به دست آورده است.
فرهیختگان: آرمین هادی‌پور، تکواندوکار وزن منهای ۵۸کیلوگرم کشورمان در جدیدترین رنکینگ فدراسیون جهانی تکواندو در جایگاه چهارم این وزن قرار گرفت و به اولین ورزشکار ایرانی تبدیل شد که سهمیه حضور در المپیک را به دست آورده است.
در این بین بیش از همه دانشگاه آزاد اسلامی‌ها از این افتخار خوشحال هستند و دلیل اصلی‌اش هم این است که هادی‌پور عضو تیم تکواندوی دانشگاه آزاد اسلامی در مسابقات لیگ برتر است و همین موضوع موجب شادی مضاعف خانواده دانشگاه آزاد اسلامی شده است. روز گذشته فرصتی دست داد تا با این ورزشکار المپیکی کشورمان همکلام شویم و با او گفت‌وگویی انجام دهیم که ماحصل آن را در ادامه می‌خوانید.
از کسب سهمیه المپیک بگو. قطعا این روزها خیلی خوشحال هستی؟
کسب سهمیه المپیک توکیو اتفاقی نبود که یک شبه رخ بدهد. ما یک ماراتن چهار ساله داشتیم و طی این مدت در مسابقات مختلفی حضور پیدا کردیم. هرکدام از این مسابقات از نگاه فدراسیون جهانی یک امتیاز خاص دارد و ورزشکاری که در این مسابقات صاحب عنوان شده باشد براساس مقام کسب شده، امتیازی دریافت می‌کند. نفرات اول تا پنجم این رنکینگ به صورت مستقیم به المپیک می‌روند که خدا را شکر من چهارمین نفر این لیست بودم که توانستم سهمیه کسب کنم و از این بابت خیلی خوشحال هستم.
جدا از این موضوع تو اولین تکواندوکار ایرانی هستی که سهمیه حضور در 2020 توکیو را هم به دست آوردی؟
بله، همین‌طور است اما اگر واقعا بخواهم در این مورد حرفی بزنم این موضوع از اهمیت بالایی برای من برخوردار نیست. اینکه یک نفر به المپیک برود و هیچ‌کار خاصی انجام ندهد و برگردد تفاوتی با کسی که اصلا به المپیک نرفته است ندارد! من تلاش می‌کنم حضورم در توکیو مثمرثمر باشد و بتوانم اتفاق خوبی را در این رقابت‌ها رقم بزنم. می‌دانم که این کار سخت است اما مطمئنم از عهده‌اش بر می‌آیم.
پس از همین حالا برای المپیک و جایگاهت هم برنامه‌ریزی کرده‌ای؟
بله، هر ورزشکاری که رقابت بزرگی مثل المپیک را در پیش دارد باید هدف‌گذاری کرده باشد که به دنبال چه چیزی است و چه آینده‌ای را برای خودش متصور می‌شود. هدف من هم این است که با حضور در این بازی‌ها نام خود را در تاریخ رقابت‌های المپیک ماندگار کنم و مطمئن باشید که برای خوشحالی مردم کشورم از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کنم. دوست دارم در آینده اگر یک روز به عقب برگشتم، احساس نکنم کم‌کاری کرده‌ام و بخواهم حسرتش را بخورم.
در مسکو از رسیدن به مدال باز ماندی و خیلی‌ها بر این باورند که المپیکی شدنت، تمرکز و انگیزه‌ات را گرفته است؟
نه، ربطی به این موضوع ندارد. من برای این رقابت‌ها اصلا شرایط خوبی نداشتم و اگر بخواهیم منطقی نگاه کنیم اصلا نباید اعزام می‌شدم. من از یک مصدومیت خارج شده بودم و به فرم ایده‌آل باز نگشته بودم ولی تلاش کردم در این بازی‌ها حاضر شوم تا امتیازات مربوط به این مسابقات را از دست ندهم و خدا را شکر که به خواسته‌ام رسیدم.
با توجه به حضورت در مسابقات گوناگون فکر می‌کنم از تمام رقبای المپیکی‌ات شناخت داری؟
بله، تقریبا از تمام حریفانم شناخت خوب و دقیقی دارم و این موضوع می‌تواند در بازی‌های المپیک کمک زیادی به من بکند. البته این موضوع دو طرفه است و به تبع آنها هم از من و نحوه مبارزه‌ام شناخت خوبی دارند. درواقع فردی برنده می‌شود که تمرکز بالاتر و انگیزه بیشتری داشته باشد.
در روزهای باقی‌مانده تا المپیک خواسته‌ات از کمیته ملی المپیک و فدراسیون تکواندو چیست؟
من درمورد خودم حرف نمی‌زنم بلکه در مورد ورزش تکواندو صحبت می‌کنم که یکی از ورزش‌های مدال‌آور کشورمان در المپیک است و همه می‌دانند که کسب سهمیه و مدال‌آوری در این رشته تا چه اندازه سخت و طاقت‌فرساست. من امیدوارم مسئولان از این رشته حمایت کنند تا این ورزشکاران که هیچ‌پشتوانه‌ای ندارند و باید در این راه سخت تلاش کنند که در المپیک موفق باشند، با آسودگی خیال کار خود را دنبال کنند.
البته شنیده می‌شود به ورزشکاران المپیکی حقوق ماهانه 5 میلیون تومانی پرداخت می‌شود؟
بله، این حقوق تا پایان المپیک پرداخت می‌شود و مشکل ما برای بعد از این رقابت‌هاست چراکه مطمئنا با پایان رقابت‌های المپیک دیگر کسی ما را نمی‌شناسد و این موضوع برای ما به یک کابوس تبدیل شده که بعد از المپیک باید چه کار کنیم و چگونه زندگی‌مان را بگذرانیم.
ارسال نظر