آمنه چگونه راضی به بخشش شد؟

داستان گذشتن آمنه بهرامي از قصاص مردي كه به‌صورتش اسيد پاشيده بود (بهتر است بگوييم او را از زندگي ساقط كرده بود) تا چند روز نقل محافل بود و حالا دارد كم كمك فراموش مي‌شود. عده‌اي خانم بهرامي را تحسين كردند و عده‌اي هم در لفافه اظهارنظر كردند كه خيلي هم كار خوبي نكرده و هميشه هم بخشش كار خوبي نيست و...

در جامعه‌اي كه ارزش‌هاي اخلاقي مثل مهرباني و گذشت دارد آرام آرام تبديل به افسانه شاه و پريان مي‌شود، هركس، به هر ترتيب، به ما مردم كه حق تقدم همديگر براي عبور از چهار راه را هم به زور قبول داريم، نشان دهد كه مي‌شود از بزرگ‌ترين حق‌ها هم گذشت، بايد دستش را بوسيد. آمنه بهرامي همان فرشته‌اي بود كه آن ويژگي‌هاي فراموش شده آسماني را به ياد ما زميني‌ها آورد اما اين، فقط يك روي سكه است. روي ديگر اين سكه، نكته‌اي است كه روان‌شناسان بر آن تاكيد دارند. آيا لازم است براي اين‌كه قانع شويم با مهرباني و ايثار و بخشش، زندگي‌مان شيرين‌تر مي‌شود، حتما به آسمان نگاه كنيم و به فرشته‌ها چشم بدوزيم؟

روان‌شناسان مي‌گويند نخستين كسي كه از رفتارهاي مثبت نفع مي‌برد خود فرد است. يعني اگر كسي را مي‌بخشيم، قبل از اين‌كه به او لطف كرده باشيم به‌خودمان لطف كرده‌ايم. شايد اين را همه ما تجربه كرده باشيم. حس خوبي كه وقتي به يك مستمند كمك مي‌كنيم به ما دست مي‌دهد؛ يا حال خوبي كه پيدا مي‌كنيم وقتي سوار ماشين‌مان هستيم و به عابر پياده‌اي كه دارد از خيابان رد مي‌شود فرصت عبور مي‌دهيم؛ يا انرژي مثبتي كه با لبخند همراه سلام‌مان وقتي صبح سر كارمان مي‌رسيم تحويل همكارمان مي‌دهيم... از همه اين‌ها اول خودمانيم كه بهره مي‌بريم، پيش از ديگران. مطلب ورودي بخش روان‌شناسي اين شماره، درباره راهكارهايي است كه به ما كمك مي‌كند راحت‌تر ببخشيم. به عبارت ديگر، راه‌كارهايي كه به ما كمك مي‌كند به‌خودمان بيشتر كمك كنيم.


سال ۱۳۸۳، آمنه كه دانشجوست متوجه ابراز علاقه و خواستگاري همكلاسي‌اش مي‌شود. مجيد، همكلاسي دانشگاهش، ۴ سال از او كوچك‌تر است. آمنه به پسري كه گمان مي‌كند وجه مشتركي با او ندارد جواب رد مي‌دهد. مزاحمت‌هاي تلفني مجيد شروع مي‌شود. التماس مي‌كند و باز درخواست ازدواجش را مطرح مي‌كند. بعد از اين جواب‌هاي رد تهديدهاي پسر شروع مي‌شود.



۱۲ آبان ۱۳۸۳، تهديدهاي مجيد به واقعيت تبديل مي‌شود. آمنه در پارك روبه‌روي بيمارستان رسالت قرباني اسيدپاشي مي‌شود. مجيد براي روبه‌رو شدن با اين عشق نافرجام، 6 ساعت به كمين مي‌نشيند. آمنه از محل كار به خانه برمي‌گردد و در همان لحظه رسيدن به پارك، يك ظرف پر از اسيد كلريدريك به طرف صورت او پاشيده مي‌شود. درد و سوزشي كه فريادهاي آمنه را موجب مي‌شود، مردم را به طرف او جلب مي‌كند. آمنه به بيمارستان رسالت منتقل مي‌شود. حدود ۲روز بعد، مجيد دستگير مي‌شود و پس از اعتراف به اسيدپاشي، روانه بازداشتگاه مي‌شود.



آمنه چند ماه در بيمارستان بستري مي‌شود اما به خاطر شدت آسيب، اسيد روز به روز تاثير شديدتري روي چشم او مي‌گذارد. عمق سوختگي‌هاي پوستش هم روز به روز بيشتر مي‌شود. پس از چندماه، بالاخره با چشم‌هاي بسته و صورتي سوخته از بيمارستاني كه معتقد بود در حقش كوتاهي بسياري كرده‌اند مرخص مي‌شود.



در فروردين ۱۳۸۴، آمنه براي درمان به اسپانيا مي‌رود. پزشكان مي‌گويند كه تاخير مراجعه‌اش، باعث طولاني‌تر شدن روند درمان مي‌شود. چند عمل جراحي و پيوند روي پلك او انجام مي‌شود. چشم راست آمنه چند‌بار جراحي مي‌شود تا بعد از يك سال معالجه بتواند 35 درصد بينايي‌اش را به دست بياورد. آمنه مدتي با كمك‌هاي دولت اسپانيا به زندگي و مداوا در بارسلونا ادامه مي‌دهد تا اين‌كه دولت اسپانيا كل هزينه‌هاي درماني او را مشروط به درخواست پناهندگي‌اش تقبل مي‌كند. آمنه به ايران برمي‌گردد‌ اما او پس از ۱۷ بار عمل جراحي، بالاخره چشم راست خود را هم از دست مي‌دهد و پزشكان به او تخليه چشم را پيشنهاد مي‌كنند.



كتابي در باره زندگينامه آمنه، با عنوان «چشم در برابر چشم» در آلمان منتشر مي‌شود. در آن كتاب از زبان آمنه نوشته شده كه هر شب، وقتي به رختخواب مي‌رود، به لحظه انتقام فكر مي‌كند؛ به لحظه‌اي كه با آرامش پيپت را به دست مي‌گيرد و چند قطره اسيد در چشمان كسي مي‌پاشد كه او را كور كرده‌است. آمنه مي‌گويد: «بعد وقتي مجيد از خواب بيدار مي‌شود، از درد فرياد مي‌زند. درست مثل من كه هر روز صبح وقتي از خواب بيدار مي‌شوم، فرياد مي‌زنم.»



بعد از 4 سال دادگاه برگزار مي‌شود و به اتفاق آراي هيئت 3نفره قضات، مجيد به قصاص چشم پس از پرداخت تفاضل ديه و پرداخت ديه در مورد ساير قسمت‌هاي آسيب ديده آمنه محكوم مي‌شود. به حكم دادگاه قرار مي‌شود كه چشمان مجيد هم به‌عنوان «قصاص» پس از بيهوشي با اسيد كور شود. اين حكم قرار بود ظهر روز شنبه ۲۴‌ ارديبهشت ۱۳۹۰ در بيمارستان دادگستري و با حضور چند پزشك متخصص چشم انجام شود. با وجود تاييد ديوان عالي كشور در آخرين ساعات مانده به زمان مقرر، حكم دادگاه اجرا نمي‌شود. خبرگزاري فارس به نقل از يك منبع آگاه مي‌نويسد: «دادگاه براي مرد اسيدپاش تنها قصاص حد بينايي را درنظر گرفته‌است و مواردي چون سوختگي پلك و تخليه چشم را لحاظ نكرده‌است. در اجراي چنين احكامي اگر از سوي افراد خبره مشخص شود كه بيم بروز مشكلات ديگر به ساير بخش‌هاي بدن وجود دارد، قصاص انجام نخواهد شد.»



روزنامه روزگار در شماره شنبه ۲۴ ارديبهشت ۱۳۹۰ خبر داد كه آمنه بهرامي گفته‌است درصورت دريافت ۲ ميليون يورو از اجراي حكم «قصاص چشم در برابر چشم» منصرف خواهد شد. آمنه در مصاحبه‌اي با راديو فردا اعلام كرد كه اين پول را براي تامين آينده خود مي‌خواهد و به‌رغم ۲ سال مهلتي كه داده كسي براي تامين نيازهاي او اقدام نكرده است. آمنه مي‌گويد براي اجراي اين حكم، به انتقام فكر نمي‌كند: «من انسان كينه‌اي نيستم، در اين سال‌ها دريغ از يك احوال‌پرسي و كمك از سوي خانواده مجيد. من در اين مدت به اين باور رسيدم كه اجراي اين حكم را براي خودم نمي‌خواهم. مي‌خواهم اجراي حكم درس عبرتي باشد براي كساني كه ناجوانمردانه از اسيد استفاده مي‌كنند. وقتي حكم قصاص چشم‌هاي مجيد صادر شد، به من گفتند بيا تا حكم را اجرا كنيم؛ اما من گفتم بايد خبرنگارها هم باشند تا خبر اين قصاص به گوش كساني برسد كه مي‌خواهند با اسيد، زندگي ديگران را تباه كنند.»


يكشنبه، ۹ مرداد ۱۳۹۰، اجراي حكم قصاص حتمي مي‌شود اما در همان روز آمنه، مجيد را مي‌بخشد و پرونده صرفا از لحاظ جنبه عمومي جرم باز مي‌ماند. آمنه خود در اين‌‌باره مي‌گويد:«در آخرين لحظه‌اي كه حتي آمپول بيهوشي را به مجيد موجدي تزريق كردند و برادرم آمد تا قطره اسيد را توي چشم‌هايش بپاشد، او زار زار گريه مي‌كرد و به من فحش مي‌داد، اما من در آخرين لحظه به برادرم گفتم كه بگذر. برادرم گفت چرا؟ من پاسخ دادم كه هرگز نمي‌خواستم اين كار را بكنم.»

اختصاصی مجله اینترنتی برترین ها Bartarinha.ir