استعدادی که به رئال مادرید نرفت و افسرده شد

ورزش سه: علی دایی کاردش می‌زدی خونش نمی‌آمد. خلوت شبانه‌اش را در اردوی پرسپولیس در سرعین به هم زده بودند و توی رودرواسی معرفتی با همشهری‌ها، لپتاپی گذاشته بودند جلویش تا هایلایتی از بازی «مسی اردبیل» را ببیند.

امیرحسین حاجی‌زاده، پدیده نه ساله‌ای بود که تازه گل کرده بود و می‌گفتند ستاره آینده فوتبال ایران از اردبیل می‌آید. کلیپ دو سه دقیقه‌ای هنوز داشت پخش می‌شد و امیرحسین داشت دریبل می‌زد که دایی لپ‌تاپ را بست و با اکراه گفت: «حواستون بهش باشه؛ بذارین درسش رو بخونه و بازی کنه». این توی ذوق آن‌هایی خورد که دنبال بلیت برای امیرحسین بودند تا دایی ببردش پرسپولیس و با دلخوری رفتند.

‌ما خبرنگارها ولی ول‌نکن بودیم. آن کلیپ یک ماه بعد از نود پخش شد. بچه را رساندیم به جلد و تیتر یک و روزنامه آ.اس اسپانیا از تمایل رئال مادرید برای قرارداد با مسی اردبیل نوشت. بعد هم که خودش رفت نود، تازه یکی مثل رویانیان دست‌هایش را به هم مالید و گفت به به چه هلوی پوست‌کنده‌ای! موج آن‌قدرها بلند شده بود که فرصت‌طلب‌ها سوارش شوند. آقای مدیرعامل هفته بعد اردبیل بود و تیتر قرارداد پرسپولیس با اعجوبه، سرخط خبرها.

تب تند، این بار هم، زود به عرق نشست. ماهی‌گیرهای حرفه‌ای رفتند و دیگر خبری ازشان نشد. امیرحسین ماند و سرمای اردبیل. چیلیک چیلیک برق فلاش‌ها تمام شده بود و بچه دیگر آن بچه سابق نبود. یک سال با افسردگی گذشت و پدرِ پدر و مربی‌اش درآمد تا دوباره او را از روی زمین بلند کنند. قبل از نوشتن این متن زنگ زدم به مهدی شیخلووند، مربی امیرحسین که خبرش را بگیرم. گفت چند سالی می‌شود که رفته آکادمی کیا و آن‌جا، خوش‌بختانه روی روال درستی، دارد تمرین و بازی می‌کند. مثل یک متهم ردیف چندم تبرئه شده، خوشحال شدم که بالاخره در بهترین جای ممکن قرار گرفته است.

استعداد را به ما خورانده اند آقاجان. گران هم خورانده ‌اند. موفقیت در سایه استعداد، برخلاف تصور، پدیده نادری است. این را عموم ناموفق‌ها و معمولی‌ها توی بوق کرده‌اند که شاید توجیهی برای نکوشیدن باشد. تازه اگر فوتبالیست، بازیگر،خواننده شدن را موفقیت بدانیم. در واقع به نظر می‌رسد شبکه‌های اجتماعی دارند جنس تقلبیِ «دیده شدن» را به نام موفقیت به ما می‌فروشند و ما مشتاقانه خریدار آنیم. راه‌های میان‌بر، عموماً بیراهه‌تر از آن هستند که مقصد دلنشینی آخرشان باشد و استعداد، آن‌چنان ربطی به موفقیت ندارد که کار و تلاش و عرق ریختن. هر وقت به این شک کردید، به بازیکن شماره ۲۴ این عکس فکر کنید؛ به علی دایی.