تمرکز سرخ‌ها روی میدان‌های داخلی

ایران ورزشی: صرف‌نظر از هر آنچه طی دیدار شب گذشته سرخ‌های تهرانی برابر الهلال در شهر ریاض تحقق یافت، پرسپولیس مجبور است از این پس بخش عمده‌ای از حواسش را روی فصل جدید لیگ برتر فوتبال کشور متمرکز کند؛ فصلی که از عصر روز سه‌شنبه (۲۷ مهر) آغاز می‌شود اما بازی نخست قرمزهای پایتخت که مقابل فولاد خوزستان است، به سبب اشتغالات قاره‌ای آنها با چند روز تأخیر برگزار خواهد شد.

پرسپولیس با مقدماتی خوب و بد به مسابقه شنبه شب با آبی‌پوشان پایتخت عربستان پای نهاد. از یک سو پرداخت‌های نامنظم حق‌الزحمه مردان سرخ، سوهانی دائمی بر اعصاب‌شان بود و از جانب دیگر، دیرکرد در سفر هوایی به ریاض و استقرار دیرتر از موعد در محل برپایی مسابقه خواه ناخواه بر تدارکات آنها اثر منفی گذاشت.

مقدمات خوب قرمزها برای دیدار با الهلال در مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ فوتبال قهرمانان آسیا ۲۰۲۱ نیز بیش از آن که به عوامل بیرونی و اضافی و جنبی وابستگی داشته باشد، از درون خود سرخ‌ها نشأت می‌گرفت و از جوشش و غلیانی که همیشه در وجودشان بوده است؛ جوششی که سبب شده قرمزها در هر شرایط متفاوت و متضادی و حتی در میانه بدترین بحران‌های مالی و پس از واگذاری هر ساله چند ستاره‌شان به سایر تیم‌ها، با همه توان و بدون کوچک‌ترین کم‌فروشی به سوی هر جام پیش رو یورش ببرند و بیشترین غیرت را در این راه به خرج دهند.

چه کسی فکر می‌کرد؟

با این حال، در آستانه شروع لیگ بیست و یکم سؤال بزرگ و مهم موجود این است که آیا همیت همیشگی و معروف سرخ‌های پایتخت‌نشین برای کسب یک قهرمانی تازه کفایت می‌کند و آیا یحیی گل‌محمدی قادر است برانکو ایوانکوویچ‌وار آنها را از معبرهای متعدد یکی از فرسایشی‌ترین و سخت‌ترین لیگ‌های کل آسیا به گونه‌ای عبور بدهد که منجر به کسب ششمین قهرمانی متوالی برای آنها شود؟ پاسخ این سؤال همانقدر دشوار است که پیش‌بینی سرنوشت قرمزها در ادوار اخیر جام باشگاه‌های آسیا سخت نشان داده است.

چه کسی فکر می‌کرد «پروفسور» کروات یک پرسپولیس بشدت تضعیف شده بر اثر احکام بازدارنده فیفا و دچار بحران بزرگ مصدومیت‌ها و محرومیت‌ها را با استفاده از چند جوان کم‌نام و نشان تا فینال لیگ قهرمانان ۲۰۱۸ بالا بکشد و چه کسی حدس می‌زد یحیی گل‌محمدی پس از رهنمون کردن شاگردانش به دیدار نهایی لیگ قهرمانان ۲۰۲۰ با اشتباه بچگانه و غریب مهدی شیری در واگذاری یک ضربه پنالتی به حریف کره‌ای، جام قهرمانی را دو دستی به پوهانگ استیلرز هدیه بدهد؟

واقعیت امر این است که کیفیت و فرجام نهایی لیگ برتر ایران به سبب فرسایشی بودن و فوران مسابقات فیزیکی و ازدیاد بازی‌های دفاعی بسیار سخت‌تر از لیگ قهرمانان قاره است و پیشرفته‌ترین کامپیوترها با مدد دقیق‌ترین داده‌های علمی نیز قادر به تخمین صریح و دقیق این آوردگاه نیستند و اگر از جادوگرانی هم که در سال‌های اخیر در خدمت و استخدام برخی تیم‌های لیگ و مربیان آنها بوده‌اند تا با جادو و جنبل‌هایشان، بخت بسته آنها را باز کنند(!) بپرسید، آنها هم نمی‌توانند بگویند در لیگ بعدی چه روی می‌دهد و اتفاقات و رخدادها چه نتیجه‌ای را دربر دارد.

ساز و کارهایی به کلی متفاوت

با این حال کلیدهای همیشگی فتح لیگ برتر که سرخ‌ها با آن آشنایی عمیق و دیرین دارند، سختکوشی، اتحاد گروهی و انسجام تاکتیکی است. شما می‌توانید هر فصل سه، چهار نفر از ستاره‌های خود را به اجبار به سایر تیم‌ها بفروشید و باز قهرمان شوید اما منوط به اینکه ریتم تیمی و هماهنگی تاکتیکی و کارایی جمعی خود را از دست ندهید. این اتفاق در شش سال اخیر دائماً برای پرسپولیس روی داده و اگر این تیم در مرتبه اول فقط به حکم تفاضل گل ضعیف‌تر قهرمانی لیگ (پانزدهم) را به استقلال خوزستان سپرد، در هر پنج فصل بعدی با اقتدار و شایستگی و در اکثر موارد با فاصله‌ای زیاد نسبت به سایرین قهرمان این عرصه شد.

گل‌محمدی می‌داند جام باشگاه‌های آسیا مقوله‌ای به کلی متفاوت با لیگ داخلی است و حذف از لیگ آسیا که احتمالی همیشگی است، لزوماً به معنای از دست دادن قهرمانی در میدان‌های داخلی نیست و عکس آن هم صدق می‌کند و چنانچه در لیگ داخلی اول شوید، ضمانتی برای لیگ آسیا به وجود نمی‌آید زیرا ساز و کارهای درخشش در این دو عرصه به کلی متفاوت است و ۱۸۰ درجه با هم فرق دارند.

سختی‌های عظیم «انجام وظیفه»

یحیی از این هم مطلع است که از این پس تمرکزش باید روی لیگ داخلی باشد. رقابتی که آنقدر توسط پرسپولیس فتح شده که او و یارانش محکوم به قهرمانی مجدد در آن هستند و هیچ عذری در این ارتباط از سوی آنها پذیرفته نیست و هر چیزی به جز سکوی اولی، یک شکست بزرگ در این عرصه برایشان به حساب می‌آید. دشواری ویژه و چشمگیر سرخ‌ها در لیگ بیست و یکم دقیقاً همین مسأله است.

اینکه اگر با انجام یکی از بزرگ‌ترین کارهای دوران حیات‌شان مجدداً قهرمان شوند و ششمین جام متوالی لیگی‌شان را هم به ویترین باشگاه بیاورند، هواداران و ورزش‌دوستان هرگز به اهمیت عظیم و سختی‌های شگرف آن پی نخواهند برد و فقط یک انجام وظیفه صرف خواهند انگاشت.