معروف ترین غول های بازی های کامپیوتری

همشهری دانستنیها - ارسلان شهلا: غول های بازی های کامپیوتری بخش مهمی از هویت و خاطرات ما را تشکیل می دهند. از شکست دادن بعضی غول ها به خود افتخار کرده ایم و به بچه محل ها پز داده ایم. بعضی از غول ها را با رمز و حقه برده ایم و حسرت شکست دادن بعضی از غول ها، سال های سال است که به دل مان مانده. جمعی از بهترین و به یادماندنی ترین غول های تاریخ بازی های کامپیوتری را با هم مرور می کنیم.

غول آرپیجی دار

Cyberdemon/Doom

بیست سال پیش یکی از مجله های معتبر بازی های کامپیوتری راهنمای مفصلی برای رد کردن مرحله های بازی «Doom» منتشر کرد اما جالب آنکه نویسنده مطلب برای کشتن غول آخر بازی به نام Cyberdemon به یک جمله صاف و ساده بسنده کرده بود: «آنقدر تیراندازی کنید تا بمیرد!»

جمله، جمله به ظاهر احمقانه و مضحکی بود اما برای کشتن Cyberdemon دقیقا همین کار را باید انجام می دادید؛ بی وقفه شلیک می کردید و تا زمانی که هیولا سرپا بود دست از ماشه برنمی داشتید. Cyberdemon هیولای تنومندی بود که به جای یکی از دست هایش آر پی جی درآمده بود و شما را وادار می کرد تا همیشه در حال چرخیدن و جا عوض کردن باشید. ناگفته نماندکه غول آخر بازی «Doom 3» هم همین Cyberdemon بود.


غول روسی

Segei Zvorotka/ Hitman ۲

«هیتمن» یک سری اکشن و مخفی کاری مدرن است که حتی مخفی کاری اش به اکشن و تیراندازی اش می چربد و در نگاه اول بعید به نظر می رسد با چیزی شبیه غول در این بازی سر و کار داشته باشیم اما هیتمن هم با وجود تمام شبیه سازی و ظرافتی که سازندگانش خرج آن کرده اند غول دارد. البته منظورمان یک غول بی شاخ و دم و سر به فلک کشیده نیست؛ در مرحله آخر بازی هیتمن ۲ با آدمیزادی هم قد و قواره «مامور ۴۷» دوئل می کنید که به طرز عجیبی قوی تر و مقاوم تر از هر کاراکتر دیگری است که تا آن لحظه در بازی حسابش را رسیده اید.

«سرگئی زاورانکو»، مافیای روس و دلال بزرگ اسلحه، دشمن قسم خورده مامور ۴۷ در هیتمن ۲ به حساب می آید. هیتمن خودش را از قتل و آدمکشی بازنشسته کرده و آرام و بی سروصدا در حیاط کلیسایی کنار کبوترها و خوک ها راه و رسم زندگی می آموزد اما اوراتکو برای از پا در آوردن رقبای تجاری اش به او نیاز دارد.

پدرخوانده روس «پدر ویتوریو» یکی از معدود دوستان و معتمدان مامور ۴۷ و بانی کلیسا را گروگان می گیرد تا هیتمن به ناچار دوباره دست به اسلحه شود. زاوراتکو از هیتمن استفاده ابزاری می کند و بی آنکه مامور ۴۷ خبر داشته باشد، به صورت ناشناس ماموریت هایی را به او می سپارد که هدف آنها ترور رقبای تجاری زاوراتکو است اما کم م قضیه لو می رود و دست زاوراتکو رو می شود تا در پایانی هیجان انگیز مامور ۴۷ بعد از کلی کشمکش و قایم باشک بازی با زاوراتکو در حیاط و ساختمان کلیسا، پدر ویتوریو را نجات دهد و زاوراتکو را غرق خون کند. سرگئی زاوراتکو بهترین یا قوی ترین غولی نیست که در بازی های معاصر دیده ایم اما بی تردید یکی از به یادماندنی ترین آنهاست.

غول مترسکی

Scarecrow/ Batman: Arkham Asylum

سه گانه ستایش برانگیز بتمن (اثر استودیوی بازی سازی Rodoteady) پر از شخصیت های خوب و استخوان دار است. برای مثال جوکر با جمله های نیش دار و دام های هوشمندانه اش یا Killer Croc با چابکی و روز بازویش مرد خفاشی را به چالش می کشد اما این «مترسک» است که روی عمیق ترین زخم بروس وِین انگشت می گذارد؛ مترسک، بتمن را مسموم و متوهم می کند و تصویر مرگ پدر و مادرش در کودکی را به روشنی روز جلوی چشم هایش می آورد تا یادمان بیندازد که پشت آن ماسک مرعوب کننده، مردی با دردهای مشترک پنهان شده است.


غول دو بعدی

Last Boss/ Contra ۳

اگر از دهه پنجاهی ها و دهه شصتی ها نظرسنجی کنیم که سخت ترین بازی کامپیوتری دوران بچگی شان را انتخاب کنند احتمالا «کنترا» با اختلاف زیادی رأی اول را می آورد. غول آخر بازی کنترا ۳، یکی از سخت ترین، بدنام ترین و عذاب آورترین غول هایی است که تاریخ به خود دیده؛ غولی که عملا تمام صفحه را اشغال می کرد و برای شکست اش باید تمام مهارت و چالاکی خود را به کار می گرفتید و کوچکترین فرصتی برای خطا و اشتباه نداشتید.

غول هیتلری

Hitler/ Wolfenstein ۳D

«ولفنشتاین سه بعدی» یکی از پیشگامان سبک تیراندازی اول شخص در اوایل دهه ۹۰ میلادی و البته ابزار جدیدی برای نازی ستیزی بود. در این بازی کلاسیک ارتشی از نیروهای نازی را به هلاکت می رسانید تا در مرحله آخر با خود شخص هیتلر روبرو شوید.

هیتلر پتانسیل تبدیل شدن به یک ضد قهرمان بزرگ در هر رسانه ای را دارد اما جالب است که تا قبل از ولفنشتاین سه بعدی، در هیچ بازی دیگری هیتلر را در نقش یک غول و ضد قهرمان ندیده بودیم.

البته در نمایش هیتلری که در مرحله آخر بازی می بینیم کمی اغراق شده، به طوری که یونیفرم شیک و خوش دوخت هیتلر را از تنش کنده اند و یک لباس مکانیکی کت و کلفت تن اش کرده اند. جالب است بدانید سازندگان آخرین نسخه از سری ولفنشتاین با عنوان Wolfenestein: The New Order برای اینکه بتوانند بازی خود را در آلمان عرضه کنند و بفروشند، نسخه اصلح شده ای از بازی را مخصوص ژرمن ها منتشر کردند که در آن کوچکترین رد و نشانی از سربازهای نازی و صلیب شکسته نبود.


غول شکست نا پذیر

Shredder/ TNMT: Turtles in Time

لاک پشت های نینجا در اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ میلادی مثل «بِن تِن» این زمان بودند که انیمیشن و آدامس و کوله پشتی و خلاصه همه چیزشان به بازار آمده بود. در بین بازی های متعددی که از روی لاک پشت های نینجا ساخته بودند، TMNT: Turtles in Time یکی از بهترین بازی های «ترتلز» بود و البته Shredder، دشمن قسم خورده لاک پشت ها در هیچ بازی دیگری به این اندازه جان سخت و شکست ناپذیر نبود.

این بازی کلاسیک که بیش از بیست سال قبل برای کنسول Super NES یا همان میکروی خودمان منتشر شده بود، همه جور دشمن و غولی را سر راهتان قرار می داد و وقتی حسابی آبدیده و بازی بلد می شدید، تازه به غول آخر بازی یعنی «شردر» می رسیدید. شردر دو برابر غول های دیگر خون داشت و هر شیوه و تاکتیکی هم که به کار می بردید از پس اش برنمی آمدید. راستش را بخواهید کسی شردر را شکست نداده و شکست خوردن او را ندیده اما اگر احیانا شما راه و رسم کشتن غول آخر لاک پشت های نینجا را بلد بودید ما را هم در جریان بگذارید.

غول گردن کلفت

Bison/ Street Fighter II

بعد از پشت سر گذاشتن تمام غول های کوچک و بزرگ «شورش در شهر ۲» به «بیسون»، غول آخر بازی می رسیدید. تنها راه ممکن برای غلبه بر بیسون این بود که با صبر و حوصله دفاع کنید و به حریف گردن کلفت خود اجازه دهید جلو بیاید، حمله کند و به تدریج در ضدحمله آنقدر به او ضربه بزنید که خونش کم شود و از پا دربیاید. البته این روند ممکن بود نیم ساعتی طول بکشد اما برای شکست بیسون چاره ای جز این وجود نداشت.


غول پیر

The End/ Metal Gear Solid ۳

غول های متال گیر آنقدر خوب هستند که در فهرست ما هت تریک کرده اند. The End نام غولی است که «هیدئو کوجیما» خالق متال گیر به وسیله آن هوش و صبر گیمرها را می آزماید.

The end پیرمرد تک تیراندازی است که با وجود محاسن سفیدش از هر جوانی سریع تر و چابک تر عمل می کند و کوچکترین اشتباهی را با گلوله پاسخ می دهد.

در متال گیر ۳، The End در دل جنگلی کمین کرده تا اسنیک را از پا دربیاورد و او را به همان زندانی ببرد که از آن فرار کرده است. برای اینکه کار The End را تمام کنید می توانید مردانه وارد مبارزه شوید یا طوری کارش را بسازید که نفهمد از کجا خورده.

راه مردانه اش این است که با دوربین دماسنج، The End را از لابلای انبوه درختان سر به فلک کشیده پیدا کنید و با شیوه خودش، با اسنایپر ضربه اش کنید. اما اگر می خواهید زرنگ بازی دربیاورید و از پشت به او خنجر بزنید، کافی است وارد تنظیمات پلی استیشن ۲ شوید و تاریخ دستگاه را یک هفته جلو بکشید؛ وقتی وارد بازی شوید، The End یک هفته بیشتر عمر کرده و از فرط پیری مرده است.

غول میمونی

Donkey Kong/ Donkey Kong

اگر سه دهه ای عمر کرده باشید، احتمالا بازی اصلی «دانکی کنگ» یا نمونه های جدیدتر و خوش آب و رنگ تر این بازی کلاسیک را دیده اید. در همه این بازی ها یک میمون قرمز بدجنس، پرنسسی را دزدیده و از بالای صفحه، بشکه سمت شما قل می دهد. دانکی کنگ در جمع برترین غول های بازی های کامپیوتری یکی از پرسابقه ترین آنهاست و حق آب و گل دارد.


غول هوشمند

SHOOAN/ System Shock

پیش فرض ما از غول در بازی های کامپیوتری آدم یا موجودی است که در پایان هر مرحله یا در انتهای بازی سر راهمان سبز می شود و یک سر و گردن قوی تر از بقیه است اما «شودان» غول بازی «سیستم شاک» یک شبکه کامپیوتری هوشمند است که از ابتدا تا انتهای داستان شما را تحت نظر دارد و هرگاه هوس می کند روی امواج رادیویی سوار می شود و رجز می خواند.

این کامپیوتر فوق پیشرفته با منطق صفر و یک خودش، انسان را به چشم موجودی ناقص و به درد نخور می بیند که زنده بودنش توجیهی ندارد و باید از بین برود تا جا برای حیات گونه های کامپیوتری مثل خودش باز شود.

غول دریاها

Poseidon/ God of War ۳

رب النوع های اساطیری یونان سوژه های بی نظیری برای غول شدن هستند. در بازی God of War ۳ و در یکی از بهترین نبردهای تاریخ بازی های کامپیوتری به نبرد با «پوسایدون» رب النوع دریاها می روید.

پوسایدون که قد و قواره اش دست کمی از غول های Shadow of the Colossus ندارد، از اعماق دریا سر بر می آورد و با امواج خروشان و مهار ناپذیرش به شکل اسب های وحشی، چنگال ها و شاخک های مرگبارش و صاعقه های آتشین اش برای کشتن کرِیتوس، «رب النوع جنگ» دندان تیز می کند اما نبرد اساطیری با برادر «زئوس»، پدر رب النوع های اساطیری زمانی به اوج می رسد که با او شاخ به شاخ می شوید و از سر و کولش بالا می روید تا رب النوع دریاها را در دل آب غرق کنید.


غول ارواح

Ghosts/Pac-Man

خیلی قبل ترها، یعنی بیش از ۳۰ سال پیش و قبل از اینکه با غول های سه بعدی و خوش زرق و برق امروزی خاطره سازی کنیم، «ارواح» بازی نقطه خور جزو اولین غول هایی بودند که دلهره تعقیب شدن و خورده شدن را به دل گیمرها انداختند.

تنها هدف وجودی ارواح Pac-Man این بود که نگذارند نقطه ها را بخورید و صفحه بازی را از نقطه خالی کنید. هر کدام از ارواح رنگارنگ اسم دارند و به قول خالق شان ویژگی های شخصیتی و الگوی حرکتی منحصر به فردی هم دارند. برای مثال از قرار معلوم «قرمز» یک کله نقطه خور را دنبال می کند و روح عصبانی و بی اعصابی است اما «نارنجی» غیرقابل پیش بینی است و در هر دست از بازی ممکن است مصرانه دنبال نقطه خور بیفتد یا در دالان های بازی برای خودش چرخ بزند.

غول کله هرمی

Pyramid Head/ Silent Hill ۲

ژاپنی ها استاد شخصیت پردازی و خلق قهرمان ها، آدم بدها و غول های ماندگار هستند؛ البته در اینکه Pyramid Head یا «کله هرمی» اساسا غول محسوب می شود یا نه، اختلاف نظر وجود دارد اما با دلیل و مدرک ثابت می کنیم که کله هرمی یکی از جذاب ترین غول های بازی های کامپیوتری است. کله هرمی یکی از شخصیت های مهم بازی ها و فیلم «سایلنت هیل» است که البته در بازی سایلنت هیل ۲ نقش برجسته تری دارد.

کله هرمی ظاهر منحصر به فرد و دلهره آوری دارد که شبیه اش را ندیده ایم؛ او سلاخی ساطور به دست است که لباس کار سفیدش همیشه خونی است و البته مخروط بزرگی روی کله اش گذاشته (یا گذاشته اند) که بزرگترین وجه تمایز او محسوب می شود.

علاوه بر این خیلی ها خیال می کنند شرط «غول» بودن یک شخصیت این است که دیر یا زود در نقطه ای از بازی با آن روبرو شوند و با چوب و چماق یا آر پی جی و هفت تیر به جانش بیفتند و نابودش کنند اما کله هرمی از آن غول هایی است که تا جا دارد ازش فرار می کنید و اصولا قرار نیست با آن درگیری فیزیکی داشته باشید.

در بازی سایلنت هیل ۲ در نقش مردی به نام «جیمز ساندرلند» قرار می گیرید که زنش را به قتل رسانده و عذاب وجدان گناه کبیره اش به شکل یک سلاخ در ناخودآگاه ذهنش ظاهر می شود و همیشه در تعقیب اش است. خوب می دانید که نمی شود از عذاب وجدان فرار کرد یا سر آن را کلاه گذاشت؛ جیمز هم هرگز نمی تواند بر سمبل عذاب وجدانش (کله هرمی) غلبه کند، بلکه همشه از آن فراری و در عذاب است. کله هرمی از آن غول هایی است که با زور بازو و با هوش و ذکاوت شما کاری ندارد، بلکه مثل کابوسی سریالی، اعصاب و روان تان را به چالش می کشد.

غول لاک پشتی

Bowser/Mario

«بوزر» لاک پشت شرور، بامزه و دوست داشتنی سری قارچ خور است که با آقای لوله کش و دوستانش سر دشمنی دارد. بوزر از دهانش گلوله های آتشین در می دهد، با وجود این نباید او را با اژدها اشتباه گرفت. البته لاک پشت یا اژدها به حال ما فرق زیادی نمی کند اما آنچه بوزر را در ردیف بهترین غول های تاریخ بازی های کامپیوتری قرار می دهد، طنز و حماقت این شخصیت ژاپنی است.

در دنیای قارچ خور همه چیز ساده و کودکانه است و بوزر هم به بچه یک دنده و لوسی می ماند که بی هیچ قاعده و منطقی با قارچ خور دعوا دارد و برای اینکه ماریو را اذیت کند، شاهزاده خانم محبوب او را می دزد و در قلعه ای زندانی می کند.

دشمن شماره یک ماریو دیالوگ های با نمکی هم دارد. او همیشه مشغول شاخ و شانه کشیدن برای این و آن است اما خودش خوب می داند که حرف هایش مثل طبل توخالی است و بخاری ازش بلند نمی شود.

غول اول

The First Colossus/ Shadow of the Colossus

در بازی ستودنی Shadwo of the Colossus روی پلی استیشن ۲ با یک سری غول سر به فلک کشیده و بی نام و نشان وارد نبرد می شوید. غول های عظیم الجثه بازی آنقدر خوب هستند که دلمان می خواست تک تک شان را معرفی کنیم اما غول اول بازی اهمیت خاصی دارد.

در واقع با دیدن اولین غول است که دست تان می آید با چه غول های بزرگ و البته چه بازی بزرگ و تحسین برانگیزی سر و کار دارید. برای به زانو درآوردن غول اول Shadow of the Colossus و پیروزی در این نبرد نابرابر باید زمان بندی دقیقی داشته باشید و هر حرکت حریف را پیش بینی کنید.

به جرأت می توان گفت بزرگترین غول های تاریخ بازی های کامپیوتری را در Shadow of the Colossus دیده ایم و غول اول بازی یکی از خاص ترین و هیجان انگیزترین آنهاست.


غول اکشن

Liquid Ocelot/ Metal Gear Solid ۴

در دنیای متال گیر کمی جلوتر می آییم تا به مبارزه تماشایی اسنیک پا به سن گذاشته با Liquid Ocelot در «متال گیر ۴» برسیم. رویارویی اسنیک با غول آخر MGS۴ مبارزه چندان دشوار یا پیچیده ای نیست اما این نبرد دیدنی از یک اکشن درجه یک هالیوودی چیزی کم ندارد.

سکانس دوئل اسنیک و Liquid Ocelot روی عرشه یک ناو جنگی در غروب آفتاب همراه با موسیقی حماسی بازی، مو بر تن مان راست می کند و ما را یاد صحنه به یادماندنی رویارویی آل پاچینو و رابرت دنیرو در «مخمصه» می اندازد.

غول خوش قیافه

Sephiroth/ Final Fantasy VI

«سفیرورث» یکی از منفورترین غول های بازی های کامپیوتری است. این ضد قهرمان خوش قیافه در اثر یک خطای آزمایشگاهی تبدیل به ابر انسان شرور و سنگدلی می شود که هدف اش تحت سلطه درآوردن کره خاکی است. البته آدم بدهای زیادی را در بازی ها و فیلم های سینمایی دیده ایم که به فکر نابودی یا فرمانروایی بر زمین بوده اند اما سفیرورث یکی از بدنام ترین آنهاست. او در راه سلطه بر زمین یکی از محبوب ترین شخصیت های فاینال فانتزی یعنی «آریس» را در FFIV به شکل فجیعی به قتل می رساند تا طرفداران فاینال فانتزی کینه سفیرورث را تا ابد در دل داشته باشند.

آریس، دخترک مهربان و دلنشین فاینال فانتزی یکی از شخصیت های محوری بازی به شمار می رفت که مرگش شوک بزرگی به گیمرها وارد کرد. در حالی که بعضی از طرفداران دو آتشه فاینال فانتزی هنوز هم که هنوز است خیال می کنند آریس زنده است و دیر یا زود برمی گردد.


غول یک چشمی

Nemesis/ Resident Evil ۳

دهه شصتی ها احترام و ارادت خاصی برای غول های ریز و درشت سری «رزیدنت اویل» قائل هستند اما یکی از به یادماندنی ترین و دلهره آورترین آنها «نمسیس»، غول رزیدنت اویل ۳ است. نمسیس که خیلی از اویل بازها «غول یک چشمی» یا «چشم بخیه ای» صدایش می زدند، یک ماشین آدم کشی آزمایشگاهی است که از نظر ژنتیکی دستکاری شده تا چند برابر قوی تر و هوشمندتر از آدم های معمولی عمل کند.

نمسیس از آن غول هایی است که از لحظه شروع تا نقطه پایان بازی سایه اش بر سرتان سنگینی می کند و فکر و خیالش لحظه ای راحت تان نمی گذارد. در اولین رویارویی با نمسیس صفحه سیاه و سفید می شد و دو گزینه روی صفحه می آمد که به شما امکان می دهد فرار کنید یا بمانید و دست خالی مبارزه کنید که خیلی از ما از ترس مان فرار را برقرار ترجیح می دادیم.
غول بیابانی اویل 3 چندین و چند بار از وسط زمین و هوا سر راه تان سبز می شود و دنبال تان می کند تا آنکه سرانجام با شلیک یک توپ جنگی کارش را تمام می کنید.