عکس تاریخی از مهر و موم آرامگاه «انخ آمون»
توت‌انخ‌آمون یا توت‌عنخ‌آمون (یه معنی پنداشت زنده آمون) بین سال‌های ۱۳۳۳ تا ۱۳۲۷ پیش از میلاد پادشاهی می‌کرد و یازدهمین فرعون مصر باستان از دودمان هجدهم یا همان پادشاهی نو شناخته می‌شود.
یک پزشک: توت‌انخ‌آمون یا توت‌عنخ‌آمون (یه معنی پنداشت زنده آمون) بین سال‌های ۱۳۳۳ تا ۱۳۲۷ پیش از میلاد پادشاهی می‌کرد و یازدهمین فرعون مصر باستان از دودمان هجدهم یا همان پادشاهی نو شناخته می‌شود.
آرامگاه او در روز ۴ نوامبرسال ۱۹۲۲ در دره پادشاهان توسط هاوارد کارتر به‌تقریب دست نخورده یافته شد. این یافته را نشریات پخش کردند و توجه عامه به مصر باستان بسیار افزایش یافت.
توت‌انخ‌آمون در مقایسه با دیگر فرعون‌های بزرگ تاریخ مصر ثروت عظیمی نداشت، ولی آنچه گنج او را از سایرین تمایز داده است مقبرهٔ دست نخورده‌اش است که در تمامی این سال‌ها از هر دزدی به دور مانده است و این در حالی است که آرامگاه‌های فراعنهٔ بزرگ هزاران بار در طول تاریخ مورد دستبرد دزدان قرار گرفته است.
آنچه آرامگاه توت‌انخ‌آمون را از دستبرد نجات داد ورودی کوچک و پنهان شده در زیر سنگ‌ها بود که در طول همهٔ این سالیان جلب توجه نکرد. به‌علاوه، توت‌انخ‌آمون دورهٔ حکومت کوتاه و بی‌غوغایی داشت و گنجینهٔ او عظیم نبود؛ به همین دلیل پس مدت کوتاهی به فراموشی سپرده شد.
حالا تصور کنید که به عنوان یک باستان‌شناس روبرو مهر و مومی ایستاده باشید که ۳۲۴۵ سال قدمت داشته باشد و دست نخورده باشد، این دقیقا حال و هوایی بودن که هووارد کارتر در سال ۱۹۲۳ در جلوی آرمامگاه «توت» داشت.
عکسی که می‌بینید در همان سال توسط عکاسی به نام هری برتون گرفته شده است. تا آن زمان البته دو بار معابد پیرامونی معبد اصلی که در آن تابوت و جسد مومیایی قرار داشت، مورد سرقت قرار گرفته بودند، اما این معبد اصلی دست‌نخورده باقی ماده بود.
خیلی هیجان‌انگیز است که آدم مهر و مومی را ببینید که ۳۲ قرن تمام تاب آورده است و سؤالی که مطرح می‌شود این است که این طناب چطور در این زمان طولانی پوسیده نشده است.
پاسخ در دو چیز نهفته است:
۱- شرایط خشک بیابانی حاکم در مصر که عاری از هرگونه رطوبت بود.
۲- خود معبد عایق‌بندی شده و هوا و اکسیژن به داخل آن راهی نداشت و بنابراین باکتری‌های هوازی نمی‌توانستند مواد آلی را بپوسانند.
هووارد کارتر در حال بررسی تابوت توت‌انخ‌آمون
در معابد و آرامگاه‌های مصر پیدا کردن چوب و طناب و رنگینه‌های آلی، چیزی کاملا مرسوم است، اما در مقام مقایسه تقریبا هیچ یادگاری آلی‌ای از تمدن مایایی باقی نمانده است، چرا که شهروندان این تمدن در میانه جنگل‌های پررطوبت آمریکایی مرکزی زیست می‌کردند.
عکسی که در این پست دیدید، در زمان کشف مقبره، توسط نشنال جئوگرافیک منتشر نشده بود و تنها در سال ۲۰۰۳ بود که به صورت عمومی از این عکس جالب رونمایی شد.
آرامگاه او در روز ۴ نوامبرسال ۱۹۲۲ در دره پادشاهان توسط هاوارد کارتر به‌تقریب دست نخورده یافته شد. این یافته را نشریات پخش کردند و توجه عامه به مصر باستان بسیار افزایش یافت.
توت‌انخ‌آمون در مقایسه با دیگر فرعون‌های بزرگ تاریخ مصر ثروت عظیمی نداشت، ولی آنچه گنج او را از سایرین تمایز داده است مقبرهٔ دست نخورده‌اش است که در تمامی این سال‌ها از هر دزدی به دور مانده است و این در حالی است که آرامگاه‌های فراعنهٔ بزرگ هزاران بار در طول تاریخ مورد دستبرد دزدان قرار گرفته است.
آنچه آرامگاه توت‌انخ‌آمون را از دستبرد نجات داد ورودی کوچک و پنهان شده در زیر سنگ‌ها بود که در طول همهٔ این سالیان جلب توجه نکرد. به‌علاوه، توت‌انخ‌آمون دورهٔ حکومت کوتاه و بی‌غوغایی داشت و گنجینهٔ او عظیم نبود؛ به همین دلیل پس مدت کوتاهی به فراموشی سپرده شد.
حالا تصور کنید که به عنوان یک باستان‌شناس روبرو مهر و مومی ایستاده باشید که ۳۲۴۵ سال قدمت داشته باشد و دست نخورده باشد، این دقیقا حال و هوایی بودن که هووارد کارتر در سال ۱۹۲۳ در جلوی آرمامگاه «توت» داشت.
عکسی که می‌بینید در همان سال توسط عکاسی به نام هری برتون گرفته شده است. تا آن زمان البته دو بار معابد پیرامونی معبد اصلی که در آن تابوت و جسد مومیایی قرار داشت، مورد سرقت قرار گرفته بودند، اما این معبد اصلی دست‌نخورده باقی ماده بود.
خیلی هیجان‌انگیز است که آدم مهر و مومی را ببینید که ۳۲ قرن تمام تاب آورده است و سؤالی که مطرح می‌شود این است که این طناب چطور در این زمان طولانی پوسیده نشده است.
پاسخ در دو چیز نهفته است:
۱- شرایط خشک بیابانی حاکم در مصر که عاری از هرگونه رطوبت بود.
۲- خود معبد عایق‌بندی شده و هوا و اکسیژن به داخل آن راهی نداشت و بنابراین باکتری‌های هوازی نمی‌توانستند مواد آلی را بپوسانند.
هووارد کارتر در حال بررسی تابوت توت‌انخ‌آمون
در معابد و آرامگاه‌های مصر پیدا کردن چوب و طناب و رنگینه‌های آلی، چیزی کاملا مرسوم است، اما در مقام مقایسه تقریبا هیچ یادگاری آلی‌ای از تمدن مایایی باقی نمانده است، چرا که شهروندان این تمدن در میانه جنگل‌های پررطوبت آمریکایی مرکزی زیست می‌کردند.
عکسی که در این پست دیدید، در زمان کشف مقبره، توسط نشنال جئوگرافیک منتشر نشده بود و تنها در سال ۲۰۰۳ بود که به صورت عمومی از این عکس جالب رونمایی شد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر