رواج عمل زیبایی میان سیاستمدارن دنیا

همشهری جوان: سلفی های مصر عقاید خاصی دارند. آنها حتی برای روتین ترین کارهای روزمره مردم هم قانون تعیین می کنند. مانند گوش دادن به موسیقی یا تماشای تلویزیون و از همه عجیب تر انجام عمل جراحی پلاستیک. طبق این قوانین هرکسی که دست به صورتش ببرد و یک جورهایی قیافه اش را تغییر بدهد، گناهکار است و باید تنبیه شود. حالا فکر کنید یک کسی این وسط از ریخت خودش بیزار باشد یا اصلا از وضع بینی نافرمش خوشش نیاید. چه باید بکند؟!

مانند قضیه ای که برای نماینده مصری پیش آمد و او را از زار و زندگی انداخت. یکی از نماینده های مجلس مصر که از بد روزگار بینی چندان زیبایی نداشت یک روز تصمیم می گیرد بی خبر از همه بینی اش را عمل کند. بعد هم به همه بگوید که صورتش در یک زد و خورد به این روز درآمده و باید برای مدتی باندپیچی باشد. تا اینجای کار نقشه حرف نداشت. اما وقتی دروغ نماینده رو شد ورق هم برگشت. انوار البلکیمی نماینده حزب راست مذهبی النور به خاطر انجام عمل زیبایی بینی از مجلس مصر اخراج شد! او اما تنها سیاستمداری نبود که به خاطر جراحی زیبایی گرفتار حاشیه شد.


من انور البلکیمی نماینده پارلمان اقرار می کنم که ادعایم درباره اینکه افراد مسلح به من حمله کردند، نادرست بود. اول از همه پزشکان بیمارستان «سلمی» عذرخواهی می کنم. دوم از اعضای خانواده ام عذرخواهی می کنم. سوم از همه مردم حوزه انتخابیه ام عذرخواهی می کنم. چهارم از حزب نور و همه اعضای پارلمان عذرخواهی می کنم. پنجم از رسانه ها و دستگاه های امنیتی و همه ملت مصر به دلیل ناراحتی و نگرانی که برای آنها ایجاد کردم عذرخواهی و به دلیل در تنگنا قراردادن حزب نور در مقابل افکار عمومی، استعفای خود را به هیات عالی حزب نور و رییس پارلمان ارایه می کنم.»

این متن استعفانامه عجیب نماینده مصری است. استعفایی که به گفته خودش به زور و اجبار از او گرفته اند. گناه او فقط این بود که دوست داشت با ظاهر بهتری در مجلس حاضر شود. آقای نماینده به این هوا به بیمارستان سلمی رفت و خودش را به دست جراحان سپرد. بعد هم از آنها خواست تا موضوع را با کسی در میان نگذارند. او با یک نقشه حساب شده دو سه روز بعد با سر و صورت داغان به تلویزیون رفت و گفت که یک عده ناشناس شبانه به دامش انداخته و این بلا را سرش آورده اند.

داستان ساختگی او اما زمانی لو رفت که رییس بیمارستان سلمی بعد از پخش برنامه تلویزیونی به اداره پلیس رفت و با ارایه مدارک پزشکی دست آقای نماینده را رو کرد. بقیه داستان هم که دیگر معلوم است. یک جنجال بزرگ و دست آخر کناره گیری نماینده دماغ سربالا! اما واقعا چرا سیاستمدارهای دنیا دنبال عمل های زیبایی می روند در حالی که می دانند با این کار بزرگ ترین بهانه را دست رقیبان سیاسی شان می دهند؟!

مردم عقلشان به چشمشان است

متخصصین زیبایی می گویند بیشتر سیاستمدارها به خاطر استرس زیادی که در زندگیشان وجود دارد، سروصورت خوبی ندارند و خیلی پیرتر از سن و سال واقعی شان به نظر می رسند. مشکل این است که یک سیاستمدار سوای همه کارهایی که روی سرش ریخته همیشه توی چشم دیگران است.


رسانه ها لحظه ای آنها را آرام نمی گذارند و مردم عامه هر روز به سر و وضع اتوکشیده نماینده کشورشان چشم دارند. مصاحبه های مطبوعاتی و تلویزیونی، دیدارهای رسمی داخلی و خارجی و در بیشتر مواقع دیدارهای مردمی هر سیاستمداری را خواه ناخواه نسبت به سرو وضعش حساس می کند. اینجاست که سروکله عمل های زیبایی کم کم پیدا می شود. در عالم سیاست قانون نانوشته ای وجود دارد که می گوید «هر قدر سر و صورتی زیباتر و آراسته تر، مقبولیت مردمی هم بیشتر» جوان بودن و جوان ماندن همان چیزی است که سیاستمدارهای امروزی دنبالش هستند. نکته ای که ریچارد نیکسون رییس جمهور پیشین آمریکا به آن توجه نکرد و آینه عبرت بقیه شد. آقای رییس جمهور اصلا اهل بزک دوزک نبود و از گریمی که زمان حضور در جمع روی صورتش انجام می دادند بیزار بود. همین هم شد که یک شب برای حضور در یک مصاحبه تلویزیونی سر لج افتاد و نگذاشت کسی دست به صورتش ببرد.

نیکسون به خیال خودش داشت کار بزرگی می کرد اما روزنامه های صبح روز بعد حسابی از خجالتش درآمدند. عرق های صورت نیکسون که به سبب گرمای هوای استودیو روی پیشانی و گونه اش نشسته بود کار دستش داد. «رییس جمهور دیشب دستپاچه بود!» «ترس از صورت نیکسون می چکید!» نیکسون در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۹۶۸ به سختی پیروز شد!


قویا تکذیب می کنم پس هستم!

صحبت از جراحی زبیایی و تزریق بوتاکس که می شود همه از دم ماجرا را از بیخ و بن تکذیب می کنند به خصوص اگر پای خرج و مخارج عمل هم به میان بیاید. در سال 2006 جان اسپنسر نماینده جمهوریخواهان، هیلاری کلینتون را به خرج کردن میلیون ها دلار از سرمایه کشور برای جراحی های پلاستیک صورتش متهم کرد. جنجال بزرگی به راه افتاد؛ آن قدر که دست آخر سخنگوی هیلاری کلینتون -خانم وزیر آن سال ها هنوز یک نماینده بود- مجبور شد تکذیبیه ای بلندبالا در روزنامه چاپ کند. با این عنوان که خانم کلینتون حتی آرایش کردن هم بلد نیست چه برسد به اینکه بخواهد زیر تیغ جراحان زیبایی برود. بعدها خود هیلاری کلینتون و جان ادوارد به یک نماینده دیگر گیر دادند و او را به خاطر اینکه روی صورتش عمل زیبایی انجام داده رسوای خاص و عام کردند. همین استفاده ابزاری از بوتاکس و جراحی پلاستیک برای کوبیدن رقبا دلیلی شد تا سیاستمدارها سعی کنند تا جایی که می توانند عمل ها را طوری انجام بدهند که کمتر کسی از آن خبردار شود.

پنهانکاری آنها دلیل دیگری هم دارد. حرف های خاله زنکی! هرقدر سیاستمداری برای هزینه جراحی ها خودش از جیب مایه گذاشته باشد باز هم مردم خیال می کند که پول مالیات آنها بوده که خرح این جور کارها شده. سناتور جان ادوارد به خاطر اصلاح مویی که 400 دلار خرج برداشته بود چنان نقره داغ شد که به عقیده خیلی ها دیگر از فکر ریاست جمهوری آمریکا بیرون آمد!



بیشتر تیغ شان می زنند

هنوز کسی درست و حسابی از هزینه هایی که سران کشورهای دنیا برای انجام عمل های زیبایی روی خودشان می پردازند خبر ندارد. اما در اینکه یک چهره سیاسی باید بیشتر از مردم عادی سبیل جراحان پلاستیک را چرب کند شکی نیست. به هر حال باید مطمئن شد که جراح راز و رمز خانم یا آقای سیاستمدار را برای روزنامه ها فاش نخواهد کرد.

اگر این اتفاق نیفتد ممکن است ماجرا شبیه اعترافات پزشک برزیلی قذافی بالا بگیرد. ظاهرا زمانی که الیاسر ریپرو برای شرکت در کنفرانس جراحی ترمیمی به لیبی وارد شده بود به دستور قذای مجبور شد کاری کند که چهره آقای دیکتاتور جوان تر به نظر برسد. «ما هم برایش مو کاشتیم و هم کلی چربی به زیر پوستش تزریق کردیم. خودش اصرار داشت که میزان چربی خیلی زیاد باشد. ما هم به دستور خودش عمل کردیم. نتیجه اش را هم که دیدید. به جای اینکه به یک مرد 45 ساله تبدیل شود، شبیه یک مرد 65 ساله شد. یادم هست که او در وسط عمل حتی هوس خوردن همبرگر کرد و دستور داد نه فقط برای خودش که برای همه حاضران و کادر پزشکی همبرگر بیاورند. ما هم چاره ای جز تسلیم نداشتیم. قذافی خودش خواسته بود تا بی حسی موضعی داشته باشد تا وسط عمل به ما بگوید کجای صورتش را بهتر درست کنیم!»



البته گران بودن هزینه های زیبایی برای آدم معروف ها دلیل دیگری هم دارد. این جماعت زیبایی را دوست دارند و می خواهند رو به روی رقبا جوان تر و سالم تر به نظر برسند اما در کنار آن اصلا دوست ندارند عمل زیبایی جوری باشد که یک دفعه تغییر چهره آنها توی ذوق بزند و کلا سر همین تغییر یک جنجال رسانه ای راه بیفتد. برای همین بیشتر اوقات عمل های جراحی روی صورت یا بدن آدم معروف ها در مدت زمانی طولانی و آن قدر به ظرافت انجام می شود که کمتر کسی متوجه آن می شود.

گاهی یک سیاستمدار برای اینکه چین و چروک های روی صورتش را کمی صاف کند، سال ها وقت می گذارد. مانند عمل جراحی های لیفتینگ یک سناتور آمریکایی که در طول هفت سال، 23 میلیون دلار خرج برداشت. البته جریان وقتی برملا شد که بازرس بیمه فهمید این آقا همه هزینه زیبایی اش را از صندوق بیمه کنگره آمریکا برداشته است!