روزی که استقلال «آقای آسیا» شد

خبر ورزشی: یک روزهایی در تاریخ هر باشگاه وجود دارد که برای همیشه ماندگار می‌شوند. ایامی که می‌تواند سرمنشأ تحولات تاریخی و سرفصل اوقاتی فراموش‌نشدنی باشد. اتفاقاً هفتم مردادماه از جمله روزهایی است که همین شرایط را برای استقلال داراست. روزی ماندگار و فراموش‌نشدنی که یادآوری آن علاوه بر اینکه خاطره بسیار خوبی را برای هواداران این تیم زنده می‌کند، ناخودآگاه حسرت هم به بار می‌آورد. حسرت خاطره خوشی که می‌شد تکرار شود اما تاکنون تکرار نشده است. هفتم مردادماه سال ۱۳۷۰ بود که دومین ستاره روی پیراهن استقلال نشست و این تیم برای دومین و تا به امروز آخرین مرتبه فاتح جام باشگاه‌های آسیا شد. در آن روزها کمتر کسی فکر می‌کرد نزدیک به ربع قرن بگذرد و استقلال در حسرت تکرار این افتخار بماند. افتخاری که پس از آن کلاً فقط یک بار دیگر نصیب باشگاه‌های ایران شد (پاس) و بس...


پرواز ستاره‌ها

اواخر تيرماه سال ۱۳۷۰ بود كه استقلال به عنوان نماينده ايران راهي مرحله نهايي جام باشگاه‌هاي آسيا شد. اتفاقي كه بعد از بالغ بر ۱۷ سال رخ داده بود. آبي‌پوشان در آن برهه مملو از ستاره بودند و منصور پورحيدري اين شانس را داشت كه در اغلب پست‌ها دو بازيكن آماده داشته باشد. از عابدزاده و برادران بياني گرفته تا حسن‌زاده، مهدي فنوني‌زاده، ورمزيار، مختاري‌فر، نعلچگر، قلعه‌نويي، سرخاب، مرفاوي و... به همه اين نفرات بايد يك مجيد نامجومطلق فوق‌العاده آماده هم اشاره كرد كه آن روزها بهترين هافبك آسيا محسوب مي‌شد. اين ستاره‌ها آن‌قدر درخشان بودند كه حتي جدايي جواد زرينچه هم چندان خللي در روند تاكتيكي استقلال نداشت. در چنين شرايطي تيم در حالي راهي بنگلادش شد كه تمام تداركات قبل از اين مسابقات در يك اردوي تداركاتي در مازندران خلاصه شد و بس! نه خبري از اردوي خارجي بود و نه اثري از اقامت در هتل‌هاي لوكس اما با اين وجود كسي گلايه نكرد و همه با هم يكدل بودند.


همه ناكام شدند غير از حجازي

استقلال در مرحله گروهي ۲۵ آوريل كره‌شمالي، بانك تايلند و محمدان بنگلادش همگروه بود. اين تيم آخري حكايت جداگانه‌اي داشت و هدايت آن بر عهده ناصر حجازي بود. اتفاقاً استقلال همه رقبايش را در اين تورنمنت مغلوب كرد به جز شاگردان حجازي را.


حسرت ۲۴ ساله

از آن زمان به بعد استقلال چند مرتبه ديگر موقعيت فتح جام سوم آسيا را داشت اما هر بار تيرش خطا رفت. سال‌هاي ۱۹۹۱ و ۱۹۹۹ شاهد به فينال رسيدن استقلال بوديم اما شاگردان پورحيدري و حجازي در گام آخر مقهور الهلال عربستان و جوبيلو ايواتاي ژاپن شدند. در سال ۲۰۰۲ هم استقلال مي‌توانست فاتح آخرين دوره جام باشگاه‌هاي آسيا شود اما باران سيل‌آسا و ناكامي برابر حريف كره‌اي باعث شد اين تيم به عنوان سومي اكتفا كند و حالا حسرت قهرمان شدنش در آسيا ۲۴ ساله شود. طلسمي كه اميدواريم هرچه زودتر شكسته شود و دوباره استقلال (و پرسپوليس) را بر قله فوتبال آسيا ببينيم؛ اتفاقي كه البته متأسفانه حداقل تا دو سال آينده رخ نمي‌دهد!

نماينده كره‌شمالي ۲ بر يك باخت، تايلندي‌ها ۲ بر صفر مغلوب شدند اما بنگلادشي‌هاي ميزبان توانستند از استقلال تساوي يك - يك بگيرند. جالب اينكه كاظم اوليايي مديرعامل وقت استقلال هنگام ورود اين تيم به داكا، به شدت از تشريفات ضعيف ميزبان انتقاد كرده و گفته بود: «ما به اينجا آمده‌ايم تا در كشور شما قهرمان آسيا بشويم. اين‌طوري از قهرمان استقبال مي‌كنند؟»

پليتاجاياي اندونزي حريف نيمه‌نهايي استقلال بود كه با دو گل مغلوب شد و كار به جدال فينال كشيده شد؛ جايي كه استقلال ايران و ليائونينگ چين به هم رسيدند. وجه تشابه آن بازي در اين بود كه هر دو تيم در آن مقطع ۷ ملي‌پوش داشتند. استقلال در آن مسابقه يكي از فكورانه‌ترين بازي‌هايش در دهه هفتاد را برگزار كرد و با حساب ۲ بر يك از سد رقيب گذشت تا در ورزشگاه ملي داكا دور افتخار بزند و با كاپ قهرماني عكس يادگاري بگيرد. حالا آسيا زير پاهاي شاگردان پورحيدري بود و استقلال آقاي باشگاه‌هاي قاره كهن.


مردان فراموش‌نشدني

استقلال در آن جام قهرمان شد و بدون شك مجيد نامجومطلق نقش مؤثري در آن فتح بزرگ داشت. نامجو آن‌قدر به خوبي خط مياني استقلال را هدايت مي‌كرد كه در پايان مسابقات عنوان فني‌ترين بازيكن جام را مال خود كرد و صمد مرفاوي هم همراه با مهاجم تيم ليائونينگ مشتركاً عنوان بهترين گلزن جام را مال خود كردند.


پاداش‌هاي آنچناني و اضافه‌بار!

استقلال آقاي فوتبال آسيا شد؛ اتفاقي كه اگر الان رخ مي‌داد، حداقل به هركدام از بازيكنان ۵۰ ميليون تومان پاداش مي‌دادند اما در تابستان سال ۱۳۷۰ به اين تيم چه دادند؟ كل پاداش استقلالي‌ها يك مقدار ارز دولتي بود كه به عنوان پول توجيبي به بازيكنان در بنگلادش پرداخت شد و پس از بازگشت به تهران نيز براي هركدام يك قواره پارچه در نظر گرفته شد! البته محمد غرضي وزير وقت ارتباطات هم در هنگام بازي فينال به بنگلادش رفته بود و به پاس قهرماني آبي‌ها، به هركدام از آنها يك خط تلفن ثابت هديه داد. همين و بس! اين تمام پاداشي بود كه قهرمان آسيا در ۲۴ سال قبل گرفت، پاداشي كه الان بحث كردن در مورد آن شبيه يك لطيفه است. بد نيست بدانيد استقلالي‌ها از بنگلادش براي خانواده‌هاي‌شان كلي پارچه سوغاتي خريده بودند اما هنگام بازگشت اضافه‌بار داشتند و چون باشگاه پول نداشت، خودشان پول اضافه‌بار را دادند.