معرفی فیلم های رور: بِرند ما بحران است ( Our Brand Is Crisis )
مستند پر سر و صدای « بِرند ما بحران است » در سال ۲۰۰۵ ساخته شد. این مستند به اتفاقات پشت پرده انتخابات ریاست جمهوری کشور بولیوی در سال ۲۰۰۲ می پرداخت که بعدها سرنوشت ناخوشایندی برای گنزالو سانچز به همراه آورد.
وب‌سایت مووی مگ:
نام فیلم: بِرند ما بحران است (Our Brand Is Crisis)
کارگردان : David Gordon Green
نویسنده : Peter Straughan ، Rachel Boynton
بازیگران :
Sandra Bullock ...Jane
Billy Bob Thornton...Pat Candy
Anthony Mackie ...Ben
Joaquim de Almeida ... Castillo
و...
رده سنی : R ( مناسب برای افراد بالای ۱۷ سال)
ژانر : کمدی
زمان : ۱۰۷ دقیقه
مستند پر سر و صدای « بِرند ما بحران است » در سال ۲۰۰۵ ساخته شد. این مستند به اتفاقات پشت پرده انتخابات ریاست جمهوری کشور بولیوی در سال ۲۰۰۲ می پرداخت که بعدها سرنوشت ناخوشایندی برای گنزالو سانچز به همراه آورد. پس از نمایش این مستند، در سال ۲۰۰۷ جورج کلونی که همواره یکی از فعال ترین اهالی سینما در عرصه سیاست محسوب می شود، تصمیم به ساخت یک فیلم سینمایی براساس ایده این مستند گرفت و قرار هم بود تا خودش در نقش اصلی آن بازی کند اما بعدها با تغییر شخصیت اصلی داستان از یک مرد به زن، اعلام شد که ساندرا بولاک ایفاگر نقش اصلی فیلم خواهد بود.
داستان فیلم در جریان انتخابات ریاست جمهوری بولیوی در سال ۲۰۰۲ رخ می دهد. جین ( ساندرا بولاک ) یک فعال کمپین انتخاباتی است که با استراتژی های خاص خود می تواند هر بازنده ای را در انتخابات تبدیل به برنده کند. اما او مدتهاست که به دلیل مشکلات شخصی از جمله مصرف الکل و افسردگی از انجام کارش صرف نظر کرده. با اینحال همکاران او پیشنهاد حضور فعالش به عنوان مشاور و استراتژیست یکی از طرف های انتخابات بولیوی را به او مطرح می کنند که با مخالفت جین مواجه می شوند. اما زمانی که جین متوجه می شود رقیب و دشمن قدیمی اش پت کندی ( بیلی باب تورنتون ) نیز در جریان انتخابات بولیوی حضور دارد، تصمیم می گیرد به رقابت وارد شود و از این طریق هم انتقامی از او گرفته باشد و هم به خودش ثابت کند که هنوز می تواند بهترین گزینه برای هدایت نامزدهای انتخابات به کاخ ریاست جمهوری باشد اما...
« بِرند ما بحران است » اثری کمدی محسوب می شود که گاهی رگه هایی از کمدی سیاه را نیز در بر می گیرد. فیلم مشخصاً داستان سرراستی برای روایت دارد و قرار است در جریان انتخابات بحث برانگیز سال ۲۰۰۲ در بولیوی، ما شاهد رقابت میان دو همکار قدیمی و دشمن امروز باشیم که رقابتشان به قیمت برنده شدن یکی از نامزدهای ریاست جمهوری منجر خواهد شد. نکته ای که می تواند برگ برنده این داستان ساده اما سرگرم کننده باشد، موقعیت های کمدی و جذابی است که می توانست از ذهن خلاق نویسندگان به بیرون تراوش کند که این اتفاق در « بِرند ما بحران است » رخ نداده و جز در موارد معدودی شوخی های ریز کلامی با لهجه و فرهنگ مردم بولیوی، شوخی پُرمغزی در فیلمنامه گنجانده نشده است.
با اینحال جدیدترین اثر دیوید گوردن گرین که اخیرا فیلم « منگلهورن » با بازی آل پاچینو را بر پرده سینماها داشته، تا اواسط فیلم قابلیت سرگرم کنندگی اش را حفظ می کند و خیلی خودش را جدی نمی گیرد تا تماشاگر بدون تمرکز بر رویدادهای داستان صرفا به تماشای یک اثر سرگرم کننده بنشیند و از شوخی های ساده و بی تکلف فیلم لذت ببرد. اما مشکلات فیلم از زمانی آغاز می شود که مدت زمان فیلم از میانه می گذرد و ما شاهد تغییراتی در فیلمنامه هستیم که « بِرند ما بحران است » را به آرامی به لبه پرتگاه کشانده و سپس آن را به سراشیبی سوق می دهد.
فیلم متاسفانه از اواسط داستان به بعد، مسیر سر دادن شعارهای سیاسی را در پیش می گیرد و شخصیت های داستان نیز به موازات این تغییرات ناگهانی فیلمنامه، به شخصیت هایی آزادی خواه و نگران مبدل می گردند که برایشان تنها حقوق مردم و آزادی شان اهمیت فراوانی پیدا می کند و نه مسائل دیگر. جین به عنوان شخصیت اصلی داستان، از ابتدا فردی معرفی می شود که خیلی قید و بندی به مسائل اخلاقی ندارد و ترجیح می دهد در رقابت به هر عملی دست بزند تا بتواند نامزد مورد حمایتش را به سوی پیروزی سوق دهد و نیمی از فیلم نیز براساس همین رویه اخلاقی وی پیش می رود. اما فیلمنامه با چرخشی ناگهانی، او را متوجه این موضوع می کند که آیا به قدرت رسیدن کاستیلو می تواند آرامش را برای مردم به ارمغان بیاورد و سبب ارتقاء جایگاه اجتماعی آنان شود یا که خیر؛ تغییری ناگهانی که در مجموع حال و هوای فیلم را نیز تغییر می دهد.
ساندرا بولاک در نقش جین، هرآنچه که در توان داشته را بکار گرفته تا بتواند بامزه و تاثیرگذار باشد اما به هیچکدام از این دو ویژگی نرسیده. بولاک در سالهای گذشته در کمدی های ناموفقی از جمله « همه چیز درباره استیو » حضور داشته و « بِرند ما بحران است » نیز یکی از همین کمدی های ناموفق است که البته هرگز به حد و اندازه های فاجعه بار بودن فیلم « همه چیز درباره استیو » نزدیک نمی شود. با اینحال این نقش آفرینی تجربه ناموفقی برای بولاک محسوب می شود، بازیگری که در چند سال اخیر موفقیت های زیادی را تجربه کرده است. بیلی باب تورنتون که حضورش در این فیلم به نوعی یادآور فیلم « رنگ های اصلی » می باشد، وضعیت بهتری نسبت به بولاک دارد و آن هم به این دلیل هست که فیلم مانور قابل توجهی بر روی شخصیت او نمی دهد.
« بِرند ما بحران است » چنانچه می توانست تکلیف خودش را با مخاطبش بداند، اثری سرگرم کننده و قابل قبول می بود اما مشکل فیلم اینجاست که نمی داند می خواهد چه باشد. داستان گاهی کمدی است، گاهی به مسیری سیاسی گام بر می دارد و در نهایت با سر دادن انواع و اقسام شعارهای آزادی خواهی از جانب شخصیت هایی که هرگز دغدغه های اینچنینی را در رفتارشان مشاهده نمی کنیم ، تبدیل به مجموعه از تناقضات می گردد که یافتن منطق قابل قبول برای پذیرفتن آنها یکی از دشوارترین وظایف مخاطب است.
نام فیلم: بِرند ما بحران است (Our Brand Is Crisis)
کارگردان : David Gordon Green
نویسنده : Peter Straughan ، Rachel Boynton
بازیگران :
Sandra Bullock ...Jane
Billy Bob Thornton...Pat Candy
Anthony Mackie ...Ben
Joaquim de Almeida ... Castillo
و...
رده سنی : R ( مناسب برای افراد بالای ۱۷ سال)
ژانر : کمدی
زمان : ۱۰۷ دقیقه
مستند پر سر و صدای « بِرند ما بحران است » در سال ۲۰۰۵ ساخته شد. این مستند به اتفاقات پشت پرده انتخابات ریاست جمهوری کشور بولیوی در سال ۲۰۰۲ می پرداخت که بعدها سرنوشت ناخوشایندی برای گنزالو سانچز به همراه آورد. پس از نمایش این مستند، در سال ۲۰۰۷ جورج کلونی که همواره یکی از فعال ترین اهالی سینما در عرصه سیاست محسوب می شود، تصمیم به ساخت یک فیلم سینمایی براساس ایده این مستند گرفت و قرار هم بود تا خودش در نقش اصلی آن بازی کند اما بعدها با تغییر شخصیت اصلی داستان از یک مرد به زن، اعلام شد که ساندرا بولاک ایفاگر نقش اصلی فیلم خواهد بود.
داستان فیلم در جریان انتخابات ریاست جمهوری بولیوی در سال ۲۰۰۲ رخ می دهد. جین ( ساندرا بولاک ) یک فعال کمپین انتخاباتی است که با استراتژی های خاص خود می تواند هر بازنده ای را در انتخابات تبدیل به برنده کند. اما او مدتهاست که به دلیل مشکلات شخصی از جمله مصرف الکل و افسردگی از انجام کارش صرف نظر کرده. با اینحال همکاران او پیشنهاد حضور فعالش به عنوان مشاور و استراتژیست یکی از طرف های انتخابات بولیوی را به او مطرح می کنند که با مخالفت جین مواجه می شوند. اما زمانی که جین متوجه می شود رقیب و دشمن قدیمی اش پت کندی ( بیلی باب تورنتون ) نیز در جریان انتخابات بولیوی حضور دارد، تصمیم می گیرد به رقابت وارد شود و از این طریق هم انتقامی از او گرفته باشد و هم به خودش ثابت کند که هنوز می تواند بهترین گزینه برای هدایت نامزدهای انتخابات به کاخ ریاست جمهوری باشد اما...
« بِرند ما بحران است » اثری کمدی محسوب می شود که گاهی رگه هایی از کمدی سیاه را نیز در بر می گیرد. فیلم مشخصاً داستان سرراستی برای روایت دارد و قرار است در جریان انتخابات بحث برانگیز سال ۲۰۰۲ در بولیوی، ما شاهد رقابت میان دو همکار قدیمی و دشمن امروز باشیم که رقابتشان به قیمت برنده شدن یکی از نامزدهای ریاست جمهوری منجر خواهد شد. نکته ای که می تواند برگ برنده این داستان ساده اما سرگرم کننده باشد، موقعیت های کمدی و جذابی است که می توانست از ذهن خلاق نویسندگان به بیرون تراوش کند که این اتفاق در « بِرند ما بحران است » رخ نداده و جز در موارد معدودی شوخی های ریز کلامی با لهجه و فرهنگ مردم بولیوی، شوخی پُرمغزی در فیلمنامه گنجانده نشده است.
با اینحال جدیدترین اثر دیوید گوردن گرین که اخیرا فیلم « منگلهورن » با بازی آل پاچینو را بر پرده سینماها داشته، تا اواسط فیلم قابلیت سرگرم کنندگی اش را حفظ می کند و خیلی خودش را جدی نمی گیرد تا تماشاگر بدون تمرکز بر رویدادهای داستان صرفا به تماشای یک اثر سرگرم کننده بنشیند و از شوخی های ساده و بی تکلف فیلم لذت ببرد. اما مشکلات فیلم از زمانی آغاز می شود که مدت زمان فیلم از میانه می گذرد و ما شاهد تغییراتی در فیلمنامه هستیم که « بِرند ما بحران است » را به آرامی به لبه پرتگاه کشانده و سپس آن را به سراشیبی سوق می دهد.
فیلم متاسفانه از اواسط داستان به بعد، مسیر سر دادن شعارهای سیاسی را در پیش می گیرد و شخصیت های داستان نیز به موازات این تغییرات ناگهانی فیلمنامه، به شخصیت هایی آزادی خواه و نگران مبدل می گردند که برایشان تنها حقوق مردم و آزادی شان اهمیت فراوانی پیدا می کند و نه مسائل دیگر. جین به عنوان شخصیت اصلی داستان، از ابتدا فردی معرفی می شود که خیلی قید و بندی به مسائل اخلاقی ندارد و ترجیح می دهد در رقابت به هر عملی دست بزند تا بتواند نامزد مورد حمایتش را به سوی پیروزی سوق دهد و نیمی از فیلم نیز براساس همین رویه اخلاقی وی پیش می رود. اما فیلمنامه با چرخشی ناگهانی، او را متوجه این موضوع می کند که آیا به قدرت رسیدن کاستیلو می تواند آرامش را برای مردم به ارمغان بیاورد و سبب ارتقاء جایگاه اجتماعی آنان شود یا که خیر؛ تغییری ناگهانی که در مجموع حال و هوای فیلم را نیز تغییر می دهد.
ساندرا بولاک در نقش جین، هرآنچه که در توان داشته را بکار گرفته تا بتواند بامزه و تاثیرگذار باشد اما به هیچکدام از این دو ویژگی نرسیده. بولاک در سالهای گذشته در کمدی های ناموفقی از جمله « همه چیز درباره استیو » حضور داشته و « بِرند ما بحران است » نیز یکی از همین کمدی های ناموفق است که البته هرگز به حد و اندازه های فاجعه بار بودن فیلم « همه چیز درباره استیو » نزدیک نمی شود. با اینحال این نقش آفرینی تجربه ناموفقی برای بولاک محسوب می شود، بازیگری که در چند سال اخیر موفقیت های زیادی را تجربه کرده است. بیلی باب تورنتون که حضورش در این فیلم به نوعی یادآور فیلم « رنگ های اصلی » می باشد، وضعیت بهتری نسبت به بولاک دارد و آن هم به این دلیل هست که فیلم مانور قابل توجهی بر روی شخصیت او نمی دهد.
« بِرند ما بحران است » چنانچه می توانست تکلیف خودش را با مخاطبش بداند، اثری سرگرم کننده و قابل قبول می بود اما مشکل فیلم اینجاست که نمی داند می خواهد چه باشد. داستان گاهی کمدی است، گاهی به مسیری سیاسی گام بر می دارد و در نهایت با سر دادن انواع و اقسام شعارهای آزادی خواهی از جانب شخصیت هایی که هرگز دغدغه های اینچنینی را در رفتارشان مشاهده نمی کنیم ، تبدیل به مجموعه از تناقضات می گردد که یافتن منطق قابل قبول برای پذیرفتن آنها یکی از دشوارترین وظایف مخاطب است.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر