اسماعیل‌پور: به عشق مردم بود و بس
با وجود اینکه تازه از سفری طولانی‌مدت به ایران برگشته؛ ولی اثری از خستگی در صدایش دیده نمی‌شود.
روزنامه شرف: با وجود اینکه تازه از سفری طولانی‌مدت به ایران برگشته؛ ولی اثری از خستگی در صدایش دیده نمی‌شود. احمد اسماعیل‌پور، یکی از ستاره‌های بی‌بدیل تیم ملی فوتسال کشورمان است که با عنوان تاریخی سومی رقابت‌های جام جهانی کلمبیا و البته سومین بازیکن برتر جام، توانسته در میان بزرگان این رشته نامی برای خودش دست‌وپا کند. صدایش خوشحال بود و می‌گفت از اینکه توانسته دل مردم را شاد کند فوق‌العاده خوشحال است. از بردن پرتغال در بازی رده‌بندی جام جهانی فوتسال و گرفتن عنوان سومی کلی «کیف» کرده و می‌گوید اصلا نمی‌داند چطور این حس را توصیف کند. اسماعیل‌پور بازیکن ٢٨ساله تیم ملی، پتانسیل ایران را بیشتر از عنوان سومی می‌داند و می‌گوید با «حمایت»کردن می‌شود کارهای بزرگ‌تری هم انجام داد.
برویم از همان ابتدا شروع کنیم؛ شکست بدی مقابل اسپانیا در اولین بازی مرحله گروهی داشتیم و بعد هم که با آذربایجان مساوی کردیم. در آن موقع شاید کسی فکرش را نمی‌کرد ایران به جمع چهار تیم برتر پایانی برسد... .
باید ریشه این موضوع را در اتفاقاتی جست که قبل از شروع جام جهانی رخ داد؛ ما بازی‌های تدارکاتی زیادی نداشتیم. چند تا بازی هم برگزار کردیم که نتوانستیم با تیم کاملمان در آن شرکت کنیم. از این گذشته آخرین تیمی هم بودیم که به کلمبیا رسیدیم. بقیه تیم‌ها حداقل پنج روز قبل از شروع بازی‌ها به کلمبیا رسیده بودند؛ ولی ما تازه دو روز قبل از این مسابقات رسیدیم و فرصت کمی برای ریکاوری داشتیم. خب، در اولین بازی هم به اسپانیا یکی از تیم‌های مدعی جهان خوردیم؛ ولی برای بازی سوم مقابل آذربایجان، کاملا تیم برتر بودیم و اگر توپ‌هایمان گل می‌شد، قطعا با اختلاف خوبی برنده می‌شدیم. دیگر روی همین بدشانسی، شرایط برایمان به گونه‌ای پیش رفت که آن قرعه سخت به ناممان خورد و رقیب برزیل در یک‌هشتم نهایی شدیم.
اتفاقا شاید همین رو‌به‌رو شدن با برزیل کمک زیادی به تیم ملی کرد که عزم خود را برای انجام یک کار بزرگ جزم کنند. این‌طور نبود؟
قبل از اینکه بازی‌های جام جهانی شروع شود، می‌دانستیم با توجه به پتانسیلی که بچه‌های تیم دارند، می‌توانیم به جمع چهار تیم پایانی برسیم؛ ولی وقتی به برزیل خوردیم، همه فوتسالی‌های دنیا شانس برنده‌شدن در این بازی را به برزیل دادند و کسی شانسی برای ما قائل نبود.
خودتان چطور؟ قبل از بازی، باور می‌کردید بتوانید برزیل را شکست دهید؟
برزیل یکی از تیم‌های پرافتخار فوتسال دنیاست که پیش‌ازاین در بازی‌های جام جهانی در این مرحله از رقابت‌ها هرگز شکستی نخورده بود. راستش را بخواهید، ما هم فکر می‌کردیم شانسمان مقابل برزیل ٣٠ درصد است. بااین‌حال پیش از بازی تصمیم گرفتیم که برای همان ٣٠ درصد هم که شده، بجنگیم.
جنگ شما برای بردن برزیل در نهایت به ضربات پنالتی کشیده شد. وقتی بازیکنی می‌خواهد مقابل برزیل در جام جهانی فوتسال پنالتی بزند، روحیه و اعتمادبه‌نفس زیادی می‌خواهد. این روحیه را از کجا آورده بودید؟
دلگرم به صحبت قدیمی‌های تیم و البته مربیان بودیم؛ ضمن اینکه با توجه به اتفاقاتی که در بازی رخ داد، همگی خوش‌بین شده بودیم که بازی را می‌بریم؛ وقتی عقب افتادیم و توانستیم با پنج‌نفره‌کردن به بازی برگردیم و مساوی کنیم، بین خودمان می‌گفتیم این بازی را می‌بریم؛ یعنی روحیه‌مان بعد از مساوی‌کردن حسابی خوب شده بود. از طرفی چیزی هم برای ازدست‌دادن نداشتیم و این برزیلی‌ها بودند که استرس زیادی داشتند.
برد برزیل از یک سو و کار زیبایی که بچه‌های تیم ملی کردند و فالکائو، ستاره برزیلی‌ها را بعد از خداحافظی از دنیای فوتسال، روی دست بلند کردند، از یک سو. راستش این مورد دوم بازتاب خیلی زیادی در رسانه‌های مختلف دنیا داشت. از قبل برنامه‌ریزی کرده بودید که این حرکت را انجام دهید؟
فالکائو قبل از شروع جام جهانی گفته بود دو چیز می‌خواهد: عنوان آقای گلی و جام قهرمانی. او بهترین فوتسالیست جهان است و مانندش خیلی کم پیدا می‌شود. خب، وقتی مقابل تیم ایران حذف شد، دیدیم دارد گریه می‌کند. ما هم همگی احساسی هستیم؛ ایرانی‌ها آدم‌هایی احساسی هستند. وقتی گریه‌های او را دیدیم، خیلی خودجوش و در یک لحظه تصمیم گرفتیم آن حرکت را انجام دهیم. هم خود فالکائو در صفحه شخصی‌اش از ما تشکر کرد و هم اینکه بازتاب زیادی در رسانه‌های مختلف داشت که از بازیکنان تیم ملی ایران تقدیر کرده بودند.
وقتی برزیل را شکست دادید، دیگر انتظار از شما زیاد شد و توقع می‌رفت کار راحت‌تری مقابل پاراگوئه در یک‌چهارم نهایی داشته باشید؛ ولی در عمل بازی با پاراگوئه، بازی خیلی راحتی برای ایران از آب درنیامد، چرا؟
همان اتفاقی که برای برزیلی‌ها در تقابل با ما رخ داد، سر ما هم آمد. در بازی با برزیل، برزیلی‌ها استرس داشتند. فشار روی آنها زیاد بود که برنده شوند. بازی با پاراگوئه توقع از تیم ما زیاد بود و استرس داشتیم و روی دو تا غافلگیری گل خوردیم. تفاوت اینجا بود که ما خودمان را باور کرده بودیم که می‌بریم. حتی وقتی کار به وقت‌های اضافه هم کشید، همه مطمئن بودیم که می‌بریم. آقای ناظم‌الشریعه، سرمربی تیم ملی فوتسال، من را کنار کشید و گفت مطمئن هستم گل می‌زنیو می‌بریم. خدا را شکر همین اتفاق هم افتاد و ما برنده شدیم.
بله، گلی که درست در ثانیه‌های پایانی زدید... راستی، چطوری توانسته‌اید این‌قدر قوی شوت‌زنی کنید؟ چندتا گل از راه دور فوق‌العاده زدید. اصلا خودتان بگویید بازیکن قدرتی هستید یا تکنیکی؟
(می‌خندد) خودم نمی‌دانم. این را دیگر باید شما بگویید؛ ولی ما کلا خوب شوت می‌زنیم. بااین‌حال باز هم شما باید بگویید قدرتی هستیم یا نه؟
ما که فقط می‌گفتیم بیچاره آن دروازه‌بان!
(می‌خندد) راستش را بخواهید دروازه‌بان‌ها از دستمان خیلی شاکی هستند. اتفاقا بعد از بازی در نیمه‌نهایی، دروازه‌بان روسیه پیش من آمد، از گلی که به او زدم شاکی بود و به من گفت: «چه کار می‌کنی؟ توپ را کجا زدی؟ با چه قدرتی زدی؟...».
صحبت از روسیه شد؛ ایران به ٢٤ سال ناکامی پایان داد و به نیمه‌نهایی رسید. ایران برخلاف سایر دیدارها در دقایق ابتدایی بازی مقابل روسیه خوب بازی کرد؛ اما در نهایت زورش نرسید این تیم را شکست دهد. همه آماده شده بودند ایران به فینال برسد. چه شد که بازی را واگذار کردید؟
روسیه نسبت به ما برتری نداشت، کمی بدشانسی آوردیم و شاید اگر داور هم مهربانانه‌تر رفتار می‌کرد و پنالتی برایمان می‌گرفت، می‌توانستیم به فینال برسیم. روس‌ها از ما ترسیده بودند و این موضوع را می‌شد در صحبت‌هایشان در هتل قبل از بازی فهمید؛ باز هم می‌گویم کمی بدشانسی آوردیم و روسیه برتری فنی نداشت.
سرانجام هم نوبت به بازی حساس با پرتغال رسید. یکی دیگر از دیدارهای عجیب‌وغریب که ابتدا دو گل خوردید و بعد به بازی برگشتید و سرانجام در ضربات پنالتی برنده شدید... .
بازی با پرتغال در زمره آن‌دست از بازی‌هاست که هر چندسال یک‌بار روی می‌دهد؛ کم پیش می‌آید چنین فرصتی در این مرحله از بازی‌ها نصیب تیم ایران شود. ما نمی‌خواستیم فرصت رسیدن به عنوان سومی را از دست بدهیم و با جان و دل بازی کردیم. بدنمان به دلیل بازی‌های پرفشاری که با تیم‌های برتر دنیا داشتیم تحلیل رفته بود؛ اما با غیرت و تعصب ایرانی به بازی برگشتیم و بردیم، حتی می‌توانستیم با توجه به پنج‌اخطاره‌بودن پرتغال، کار را در همان وقت‌های اضافه تمام کنیم که نشد و نوبت به ضربات نفس‌گیر پنالتی رسید، آنجا هم دیگر دعای مردم خوب ایران کمک کرد و سوم شدیم.
عنوان دلچسبی بود؛ تیم ملی فوتسال ایران برای اولین‌بار در تاریخ در بازی‌های جام جهانی سوم شد. در آن لحظه چه حسی داشتید؟
(کمی مکث می‌کند. شادی در صدایش موج می‌زند) واقعا گفتنی نیست، از همان روز اول به عشق مردم ایران و خانواده‌مان بازی کردیم. داشتیم فکر می‌کردیم که چقدر لذت‌بخش است دل مردم را شاد کرده‌ایم، فکر نمی‌کنم اصلا بتوانم حسم را توصیف کنم.
علاوه بر عنوان درخشان تیمی، شما عنوان سومین بازیکن برتر جام را هم به دست آوردید. این هم لذت زیادی داشت، نه؟
راستش این عنوان، حاصل تلاش همه بچه‌های تیم بود، تک‌تک بچه‌های تیم لایق گرفتن چنین جایزه‌ای بودند. خوشحالم و امیدوارم جواب زحمت هم‌تیمی‌ها و کادر فنی را داده باشم.
حالا تیم ایران تیم سوم جهان است. چه باید کرد که این تیم، عنوانی ارزشمندتر از این هم بتواند داشته باشد؟
پتانسیلی که در تیم و بازیکنان ایرانی وجود دارد خیلی زیاد است، شما دیدید که در این بازه ٢٥، ٣٠روزه، همه حمایت کردند؛ هم مسئولان، تلویزیون و رسانه‌ها، اگر این حمایت‌ها ادامه داشته باشد و اسپانسرها هم از راه برسند، خلق عناوین بهتر دور از دسترس نیست.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر