چگونه پپ می تواند سیتی را به اوج بازگرداند؟
دیگر زمان آن رسیده است که گواردیولا خود را با فضای حاکم بر فوتبال جزیره وفق داده و راهی برای رهایی از گزند انتقادات مرسوم پیدا کند.
ورزش سه: معمولا سرنوشت لیگ برتر در مقاطع پایانی فصل مشخص می شود یا همانند سال گذشته یک تیم، نمایشی رویایی ارائه داده و قهرمانی را از آن خود می کند. در ابتدای فصل، با توجه با نتایج بسیار خوب سیتیزن ها و کسب ۱۰ پیروزی متوالی (که شامل ۵ برد در لیگ برتر می شود)، این تیم در ردیف اول صف مدعیان کسب عنوان قهرمانی قرار گرفت. با توجه به حضور پپ گواردیولا روی نیمکت این تیم، تحقق این رویا هرگز دور از دسترس نبود. حالا کسی روی نیمکت آبی های منچستر می نشست که با افکار و فلسفه منحصر به فرد خود، ابتدا فوتبال اسپانیا و بعد از آن آلمان را متحول کرده بود.
زمان زیادی طول نکشید که نام پپ به عنوان ناجی فوتبال جزیره مطرح شد اما به همان سرعت نیز انتقادات از وی آغاز شد. عدم پیروزی در مسابقات متوالی و خصوصا شکست سنگین در برابر بارسلونا در بازی رفت، بدترین دوران مربیگری پپ را رقم زد و او نیز از گزند آتش تند انتقاد رسانه های فوتبال جزیره در امان نماند. بر خلاف دیگر سرمربی بزرگ شهر منچستر، ژوزه مورینیو که حتی حاضر به عذرخواهی به خاطر ضعف تیمش شد، گواردیولا قاطع و با اعتماد به نفس فراوان از فلسفه درست سیتیزن ها و بازگشت آنها به جاده قهرمانی صحبت می کرد.
در ادامه قصد داریم راه حل هایی اثربخش را برای فرار از گزند انتقادات به گواردیولا معرفی کنیم:
استفاده همیشگی از آگوئرو در ترکیب اصلی
تندترین انتقادی که از گواردیولا شده است، هماهنگ نبودن او با فضای دشوار لیگ برتر است. علیرغم اغراق آمیز بودن این تفکر، شاید قرار دادن گلزن آرژانتینی روی نیمکت برای ۶۰ دقیقه در برابر اورتون در حالیکه بازی ۱-۱ دنبال می شد یا فرستادن او به زمین در دقیقه ۷۸ بازی با بارسلونا، شاید کمی انتقادبرانگیز نیز باشد.
آگوئرو از بازی های ملی بازگشته بود و شاید روی نیمکت قرار گرفتن در برابر اورتون خیلی دور از منطق نبود اما تصمیم پپ مبنی بر عدم استفاده از او در ترکیب اصلی در برابر بارسلونا کمی گیج کننده بود. البته آگوئرو این فرصت را داشت تا با نشستن روی نیمکت، خیلی راحت تر هنرنمایی فوق ستاره هموطن خود در ترکیب بارسلونا را تماشا کند.
این اتفاق در دربی جام اتحادیه در برابر منچستریونایتد نیز تکرار شد. اگرچه شاید استفاده چرخشی از بازیکنان و میدان دادن به جوانان در چنین مسابقاتی دور از منطق نباشد؛ اما باید توجه کرد که حریف، رقیب سنتی و بزرگترین دشمن سیتیزن ها محسوب می شود و ناتوانی این تیم در نواختن حتی یک ضربه به چارچوب دروازه در این دیدار، نشان داد که شاید حضور سرخیو در میدان می توانست نتیجه دیگری را رقم بزند اما پپ گواردیولا باز هم در دقیقه ۷۱ او را به میدان فرستاد. البته این استراحت مناسب در این مقطع از فصل، باعث شد تا آگوئرو با آمادگی کامل به میادین بازگشته و در ابتدای هفته دو گل به ثمر برساند.
پیدا کردن یک پنالتی زن مطمئن
علیرغم توانایی فوق العاده آگوئرو در محوطه جریمه، او در فصل جاری ۴ پنالتی را با لباس تیم ملی کشورش و منچستر سیتی از دست داده است که ضرر و زیان بزرگی را به روند نتیجه گیری تیمش وارد کرده است.
تساوی برابر اورتون، حاصل از دست دادن ۲ پنالتی توسط دی بروین و آگوئرو بود که البته این اتفاق برای سرخیو چند روز قبل و در لباس آلبی سلسلته در برابر پاراگوئه نیز تکرار شده بود که حاصل هر دو اتفاق، عوض شدن پیروزی با نتیجه تساوی و ۱ امتیاز بود.
اگرچه با حضور گواردیولا، کلاس بازی آگوئرو در فصل جاری پیشرفت زیادی داشته و قدرت حفظ توپ و پاس دادن او افزایش یافته است، اما شاید لازم است گواردیولا به او متذکر شود که در هنگام قرار گرفتن پشت ضربه پنالتی، دیگر لازم نیست توپ را به سنگربان حریف پاس بدهد!
از دست دادن ۴ پنالتی از ۸ پناتی در فصل جاری، شاید سرمربی سابق بارسلونا را متقاعد کرده باشد که در تمرینات، زمانی را نیز برای تمرین کردن نواختن پنالتی ها اختصاص دهد. شبیه سازی ضربات پنالتی فینال لیگ قهرمانان در فضای تمرینات بدون فشار و استرس، شاید راه حل مناسبی برای این مشکل سیتیزن ها باشد.
تصمیمی برای ترمیم اوضاع خط دفاعی
گواردیولا از بدو ورود، اقتدار بی حرف و حدیث و "فرگوسن گونه" خود را با خط زدن نام یحیی توره و جوهارت از لیست سیتیزن ها به وضوح نشان داد. علیرغم تفکیک ناپذیری این دو بازیکن از تاریخچه سیتیزن ها، گواردیولا به روشنی اعلام کرد که با برنامه های او تطابق ندارند و در نتیجه به سمت درب های خروجی هدایت شدند.
انقلاب گواردیولا، باعث شد تا جوهارت راه ایتالیا را در پیش بگیرد و احتمالا یحیی توره نیز حالا بی میل نباشد تا در کنار ونسانت کمپانی، صندلی خود روی نیمکت ذخیره ها را از دست ندهد. این اتفاق باعث شد تا تنی چند از گرانترین بازیکنان با دستمزدهایی بالا از سیتی جدا شده و اقتدار گواردیولا در همان بدو ورود به همگان ثابت شود. علیرغم رابطه خوب پپ با کمپانی، به نظر می رسد او بیشتر علاقمند به استفاده از مدافعان جوان و سرحال به جای بازیکنی است که ۲ سال اخیر را درگیر مصدومیت های گاه و بیگاه بوده است. در فصل جاری، کاپیتان تیم ملی بلژیک تنها ۲۱۴ دقیقه به میدان رفته است و حضور او در ترکیب اصلی در کنار جان استونز در برابر ساوتهمپتون نشان داد که گواردیولا باید بپذیرد حتی با جذب گرانترین مدافع تاریخ فوتبال جزیره، دیگر ستارگانی مانند جرارد پیکه و مت هوملس در قلب خط دفاعی تیم های او حضور ندارند.
گواردیولا بارها ثابت کرده که افکار غیرقابل انعطافی در رابطه با شکل بازی سنگربان و مدافعان خود دارد و آنها باید قادر به حمل توپ و بازیسازی از عقب باشند. اما به نظر می رسد کمپانی علیرغم داشتن ویژگی های یک مدافع سنتی قدرتمند، در این زمینه هرگز باب میل، سرمربی کاتالانی، نیست و نمی تواند انتظارات او را برآورده کند.
کمپانی در دیدار برابر بارسلونا و منچستریونایتد به علت خستگی حضور پیدا نکرد و احتمالا گواردیولا نیز پذیرفته است که باید در فکر جذب یک مدافع دیگر برای ترمیم اوضاع دفاعی خود باشد.
عدم اصرار به ارائه نمایش های تماشاگرپسند
به نظر می رسد گواردیولا قصد دارد در تیمی که در ۵ سال اخیر ۲ بار فاتح لیگ برتر شده، فلسفه ای همانند دوران حضورش در بارسلونا را پیاده کند. این بدان معناست که حتی زمانیکه آنها در نیوکمپ هم ۱۰ نفره شده اند، اصرار به ارائه فوتبالی تماشاگرپسند و جذاب را دارند. در فوتبال فیزیکی جزیره، به کرات ثابت شده است که ارائه نمایشی زیبا ضمانتی برای نتیجه گرفتن به همراه نداشته است که آرسنال سالهای اخیر را می توان نمونه مناسبی از این اتفاق قلمداد کرد. گواردیولا باید به دنبال یافتن یک پلن B مناسب برای روزهایی باشد که این روش جواب نمی دهد.
شاید این نگرانی در ذهن هواداران منچسترسیتی وجود دارد که گواردیولا هنوز با شرایط لیگ جزیره تطابق پیدا نکرده است و شاید قهرمانی او در لیگ با ارائه برنامه های رسوخ ناپذیر و همیشگی او ممکن نباشد. شاید سرمربی اسپانیایی در آینده ای نزدیک احساس کند که در تمامی شرایط نمی تواند با همان روش قدیمی و افکار همیشگی تیم خود را روانه میدان کند.
تطبیق پذیری با فضای لیگ جزیره
برای انسان های یک دنده، تنها یک راه خروجی وجود دارد. شاید دیگر زمان آن رسیده باشد که گواردیولا خود را با شرایط فوتبال جزیره وفق داده و به جای شکایت از برنامه ریزی های اتحادیه فوتبال، نبود زمان کافی برای ریکاوری تیم ها و ازدحام بی رحانه مسابقات مختلف و دیگر ایرادات حاکم بر فوتبال انگلیس، سعی بر لبخند زدن و تطبیق پذیری داشته باشد و بداند که در برنامه ریزی های جزیره، تفاوتی بین دیدار با ساندرلند و منچستریونایتد در ذهن مسئولان برگزاری مسابقات وجود ندارد.
اما با این تفاسیر، تیم او هنوز شانس اول قهرمانی در لیگ جزیره محسوب می شود و با کنار آمدن با این شرایط، قطعا راحت تر با سختی های حاکم بر فوتبال جزیره کنار خواهد آمد.
ارسال نظر