دهه شصتی ها؛ آرمان‌گرا و دهه هفتادی ها؛ واقع گرا
متولدین دهه شصت به شدت به دنبال گذشته و نوستالژی‌ها خود هستند اما متولدین دهه هفتاد نگاه به آینده دارند.
عصر ایران: «یکی از شرکت‌کنندگان مسابقه خنداننده شو اعلام کرد متولد سال ۷۴ است. این یعنی او در ۲۲ سالگی به یکی از برنامه‌های مهم تلویزیون یعنی خندوانه راه پیدا کرده است. حضور او در این صحنه باعث شده است هم‌نسلی‌های او یعنی متولدین دهه ۷۰ بگویند: «پرچم دهه هفتادی‌ها بالاست.»
چند سالی است میان متولدین دهه شصت و دهه هفتاد رقابتی ایجاد شده است که کدام بااستعداد‌تر و بهتر هستند. هر کدام سعی می‌کنند خود را نسل بر‌تر معرفی کنند. این بحث به ویژه در دانشگاه و سربازی رواج دارد و البته بسیاری جدی است.
نگارنده این مطلب نیز متولد دهه شصت است اما باید اعتراف کرد متولدین دهه هفتاد واقع‌گرا‌تر از هم‌نسلی‌های ما هستند. برخی از آنها به آرزوهای خود می‌رسند و این در حالی است که فاصله متولدین دهه شصت با آرزوهای خود درست مانند فاصله زمین تا خورشید بود و البته شاید همچنان باشد.
متولدین دهه شصت همیشه در حال جنگیدن برای به دست آوردن حداقل‌ها بوده‌اند. این حداقل‌ها از نشستن در سر نیمکت سه نفره مدرسه شروع و به یک صندلی در دانشگاه، رفتن به سربازی و به دست آوردن کار ختم می‌شد. واقعا برای هم‌نسلی‌های ما رفتن به دانشگاه یعنی تمام موفقیت‌هایی که یک جوان می‌تواند به دست آورد. نرفتن به دانشگاه نیز یعنی پایان دنیا. برای دهه شصتی‌ها به دست آوردن تمام این‌ها با یک رقابتی سخت همراه بوده است. رقابت برای رفتن به دانشگاه سراسری یا آزاد، رفتن به سربازی، رفتن به محل کار یا حتی راه پیدا کردن به تیم فوتبال محل یا مدرسه.
همه این جنگ‌ها باعث شده بود آرزوهای بزرگ بسیاری از متولدین دهه شصت مانند رفتن به تلویزیون به عنوان یک ستاره طنز تنها و تنها یک آرزو و یک حسرت بود. متولدین دهه هفتاد اما برای رسیدن به موفقیت‌های خود سختی‌های زیادی نکشیده‌اند. آنها به واسطه وسعت شبکه‌های مجازی زودتر از هر زمانی وارد جامعه شدند. دهه هفتادی‌های بدون هیچ استرسی می‌توانند خواسته‌های خود را فریاد بزنند.
دهه شصتی‌ها اما به دلیل جنگ‌هایی که برای رسیدن به حداقل‌ها داشتند، دیگر توان داد زدن نداشتند. یکی از استرس‌های متولدین دهه شصت حرف زدن در جمع و بیان نظرات خود بود. آنها همیشه سرکوب شده بودند اما امروز متولدین دهه هفتاد یا هشتاد در تلگرام یا اینستاگرام حرف‌های خود را می‌زنند و گاهی این حرف‌ها شبیه پرخاش است.
دهه شصتی‌ها حتی در بیان احساسات خود هم دچار مشکل هستند. آنها به راحتی احساسات خود را بروز نمی‌دهند. این احساسات حتی در مورد پدر و مادر‌ها هم وجود داشت. متولدین دهه هفتاد و حتی هشتاد به راحتی احساسات خود را بروز می‌دهند و آنها را سرکوب نمی‌کنند.
متولدین دهه شصت به شدت به دنبال گذشته و نوستالژی‌ها خود هستند اما متولدین دهه هفتاد نگاه به آینده دارند.
آری متولدین دهه شصت روزگار سختی را سپری کردند. شاید متولدین دهه هفتاد ندانند صف ایستادن برای پست کردن دفترچه کنکور یعنی چه اما قطعا آنها واقع‌گرا هستند بر خلاف ما که آرمان‌گرا بودیم.»
چند سالی است میان متولدین دهه شصت و دهه هفتاد رقابتی ایجاد شده است که کدام بااستعداد‌تر و بهتر هستند. هر کدام سعی می‌کنند خود را نسل بر‌تر معرفی کنند. این بحث به ویژه در دانشگاه و سربازی رواج دارد و البته بسیاری جدی است.
نگارنده این مطلب نیز متولد دهه شصت است اما باید اعتراف کرد متولدین دهه هفتاد واقع‌گرا‌تر از هم‌نسلی‌های ما هستند. برخی از آنها به آرزوهای خود می‌رسند و این در حالی است که فاصله متولدین دهه شصت با آرزوهای خود درست مانند فاصله زمین تا خورشید بود و البته شاید همچنان باشد.
متولدین دهه شصت همیشه در حال جنگیدن برای به دست آوردن حداقل‌ها بوده‌اند. این حداقل‌ها از نشستن در سر نیمکت سه نفره مدرسه شروع و به یک صندلی در دانشگاه، رفتن به سربازی و به دست آوردن کار ختم می‌شد. واقعا برای هم‌نسلی‌های ما رفتن به دانشگاه یعنی تمام موفقیت‌هایی که یک جوان می‌تواند به دست آورد. نرفتن به دانشگاه نیز یعنی پایان دنیا. برای دهه شصتی‌ها به دست آوردن تمام این‌ها با یک رقابتی سخت همراه بوده است. رقابت برای رفتن به دانشگاه سراسری یا آزاد، رفتن به سربازی، رفتن به محل کار یا حتی راه پیدا کردن به تیم فوتبال محل یا مدرسه.
همه این جنگ‌ها باعث شده بود آرزوهای بزرگ بسیاری از متولدین دهه شصت مانند رفتن به تلویزیون به عنوان یک ستاره طنز تنها و تنها یک آرزو و یک حسرت بود. متولدین دهه هفتاد اما برای رسیدن به موفقیت‌های خود سختی‌های زیادی نکشیده‌اند. آنها به واسطه وسعت شبکه‌های مجازی زودتر از هر زمانی وارد جامعه شدند. دهه هفتادی‌های بدون هیچ استرسی می‌توانند خواسته‌های خود را فریاد بزنند.
دهه شصتی‌ها اما به دلیل جنگ‌هایی که برای رسیدن به حداقل‌ها داشتند، دیگر توان داد زدن نداشتند. یکی از استرس‌های متولدین دهه شصت حرف زدن در جمع و بیان نظرات خود بود. آنها همیشه سرکوب شده بودند اما امروز متولدین دهه هفتاد یا هشتاد در تلگرام یا اینستاگرام حرف‌های خود را می‌زنند و گاهی این حرف‌ها شبیه پرخاش است.
دهه شصتی‌ها حتی در بیان احساسات خود هم دچار مشکل هستند. آنها به راحتی احساسات خود را بروز نمی‌دهند. این احساسات حتی در مورد پدر و مادر‌ها هم وجود داشت. متولدین دهه هفتاد و حتی هشتاد به راحتی احساسات خود را بروز می‌دهند و آنها را سرکوب نمی‌کنند.
متولدین دهه شصت به شدت به دنبال گذشته و نوستالژی‌ها خود هستند اما متولدین دهه هفتاد نگاه به آینده دارند.
آری متولدین دهه شصت روزگار سختی را سپری کردند. شاید متولدین دهه هفتاد ندانند صف ایستادن برای پست کردن دفترچه کنکور یعنی چه اما قطعا آنها واقع‌گرا هستند بر خلاف ما که آرمان‌گرا بودیم.»
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
بعنوان يك فردمتولد٥٨كاملا موافقم.دردهه ٦٠مشكلات فراوان اجتماعي باعث شدكه ماهميشه درحال جنگيدن براي رسيدن به چيزهايي باشيم كه شايدبراي افراددهه٧٠خيلي مهم نبودند.
من متولد ۷۱ هستم، ما هم روی نیمکت سه نفره میشستیم،ما هم تو صف شیر، کوپن وامیستادیم. تو مدرسه به ما هم شیر نرسید، تو مدرسه هم انواع کتکهارو از معلمها خوردیم و ... که الان یادم نیست
چه مقاله کوته فکرانه و استدلال های بی اساسی, نگارنده به نظر یه دهه شصتی به شدت سرخورده میاد. من خودم یه دهه شصتی فاقد هرجور عقده ام که دوستای دهه هفتادی خوبی هم بین دوستانم دارم. نه سقف آرزوهام ورود به دانشگاه بوده و نه در بیان احساساتم دچار مشکل بودم. این مرزبندی دهه ها یه عادت مسخره و بی معنیه که یه سری خصوصیات رو بیخود به یه عده تعمیم میده. مسلما نسل ها با هم متفاوت هستن, اما نمیشه گفت کدوم موفق تر و یا نگون بخت تر بودن یا هستن, موفقیت هر شخص با توجه به امکانات و مقتضیات دوره خودش و بکارگیری توانایی هاش برای بهره بردن از اونها قابل تعریف و ارزیابیه, نه در قیاس بی اساس دهه های متفاوت
مزخرفات چیه نوشتی ؟:))))) چرت و پرت.
چند دفعه بگم هر مطلب مضخرف را اینجا انتشار ندید. نویسنده مطلب حالش خوب نیست یک چیزی نوشته شما چرا انتشار میدید؟.
خوب نوشتید. و در تکمیل بحث عرض کنم , بیشتر ما دهه شصتی ها واقعا خون دل خوردیم. هم با سختی بزرگ شدیم. هم بدون امکانات بودیم. هم با رنج درس خوندیم. اخرشم به جایی که باید می رسیدیم نرسیدیم و ازدواج هم نکردیم.
پاسخ ها
دقیقا، البته وضع بقیه دهه ها هم خیلی از ما بهتر نیست!
این خبر رو باید با سه تا روکش طلا گرفت دهه شصتی جمعیتشون زیاد بود وتحریم بی نوقع باعث شد به زندگی وشغل مناسب نرسن..شصتی ها زندگی کن هستن و مقاوم تر..ولی هفتادی ها ذهن تیز تری دارن میخوان سرعتر حرکت کنن زودتر یاد میگیرن
پاسخ ها
چرا در مورد پدر ومادرهای شصتی ها بخصوص کسانی که در مناطق جنگی بودند نمی نویسید مگر ما چند سالمون بود که جنگ شد ودر صفهای طویل برا گرفتن هر نوع مواد غذائی باید می ایستادیم با داشتن بچه شصتی ما خیلی سختی کشیدیم ولی تحمل کردیم برای جنگی که نا خواسته بود وحالا دلمان برای بچه های شصتی میسوزد ولی کاری از دستمان بر نمیاید گویا اقا زاده ها همه ده شصتی هستند