كم رنگ بودن مدیریت زنان، یک رسوایی است
آموزش و پرورش، بزرگ‌ترین وزارتخانه کشور است و با تقریبا یک میلیون نفر نیرو ، حدود ۴۰ درصد از نیروهای استخدامی و کارمندان دولت را به خود اختصاص داده است. از طرفی بیش از ۵۰ درصد پرسنل آموزش و پرورش را زنان تشکیل می‌دهند و در تهران حدود ۷۰ درصد از معلمان و نیروهای آموزشوپرورش، زن هستند.
نجات بهرامی در روزنامه قانون نوشت: آموزش و پرورش، بزرگ‌ترین وزارتخانه کشور است و با تقریبا یک میلیون نفر نیرو ، حدود ۴۰ درصد از نیروهای استخدامی و کارمندان دولت را به خود اختصاص داده است. از طرفی بیش از ۵۰ درصد پرسنل آموزش و پرورش را زنان تشکیل می‌دهند و در تهران حدود ۷۰ درصد از معلمان و نیروهای آموزشوپرورش، زن هستند.
باوجود آمار فوق ، در میان تمام مدیران کل آموزش و پرورش استان‌ها هیچ زنی وجود ندارد و در ستاد آموزش و پرورش نيز تنها دو معاون وزیر و دو مدیر کل زن وجود دارد. آقای روحانی در وعده‌های انتخاباتی خود از وزارت زنان گفتند و در صحنه انتخابات و تلاش برای پیروزی گفتمان دولت، زنان کمتر از مردان نقش‌آفرینی نکردند.
از طرفی نگاهی به ترکیب جنسیتی دانشگاه‌های کشور، نشان می دهد که زنان پا به‌پای مردان و حتی پررنگ‌تر از آنان، مدارج علمی و مدارک دانشگاهی را کسب می‌کنند. از مقدمات فوق تنها یک نتیجه می‌توانیم بگیریم ؛ نگاه دستگاه آموزشوپرورش به زنان، یک فاجعه تمام عیار و یک افتضاح تاریخی است ! این دستگاه باید متولی توسعه انسانی کشور باشد اما با این شیوه، خود به مانعی برای توسعه تبدیل شده است.
دستگاه‌ها و وزارتخانه‌های دیگر نيز بی‌گناه نیستند اما اینجا اوضاع وخیم‌تر است.تنها راه برای رفع این معضل، اختصاص حداقل ۲۰ درصد ادارات کل استانی و ستادی به زنان و پافشاری بر اجرای آن است. زنان و جوانان با کمترین انتظار و توقع از گفتمانی دفاع می‌کنند که شاید همپوشانی حداکثری با مطالبات آن‌ها را نيز نداشته باشد اما با اعتقاد به اصلاح گام‌به‌گام چشم بر اهداف حداکثری می بندند و دولت را یاری می‌دهند. سوءاستفاده از این شرایط و بایکوت مطالبات حداقلی این اقشار از جانب دولتمردان، به هیچ عنوان و با هیچ عذر و بهانه‌ای پسندیده نیست .
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
که چی بشه
موضوع انتخاب زنان در مناصب مدیریتی برای پیشرفت وترقی جامعه وکشور درجهان بسیار مناسب است.چون زنان برخلاف مردان بسیار منظم تر ومتعهدتر وقانون مندتر ووووووهستند کار کردمردان زیر دست انان بسیار سخت است ،انهم مردان ایرانی،که همواره ازنوع اعمال حاکمیت زنان در خانه شاکی هستند.حال یک عده وزارت زنانه راعلم کردند دلشان خیلی برای مدیریت زنان تنگ شده بایداستینها رابالا بزنند وکار کنند تنبلی ورخوت راکنار بگذارند.
من بت نظریه کاملا موافقم.