علایق مشترک دردسرساز فوتبالیست ها

مجله تماشاگر: شماره های درج شده بر پیراهن بازیکنان فوتبال تنها عدد نیست. این شماره ها قرار است به عنوان بخشی از هویت یک فوتبالیست مورد استفاده قرار بگیرد و طبیعتا برای او از اهمیت ویژه ای برخوردار است. علاقه همزمان 2 بازیکن به یک شماره در یک باشگاه یا یک تیم ملی اتفاقی است که گاهی چالش های عمیقی ایجاد می کند.

این چالش ها در بعضی از موارد با رضایت یکی از بازیکنان ختم به خیر می شوند و در موارد حاد حتی منجر به جدایی یکی از دو بازیکن از باشگاه می شود. در این مطلب نگاهی انداخته ایم به چند نمونه از این چالش ها در باشگاه های مختلف جهان.

عدد بده

امضای قرارداد میشاییل بالاک با تیم فوتبال چلسی، یکی از مهمترین انتقال های فوتبالی چند سال اخیر را رقم زد. بازیکن همه کاره بایرن مونیخ با این قرارداد از تیم محبوبش جدا شد و به لندن رفت تا زیر نظر ژوزه مورینیو کار کند.

ستاره آلمانی پس از رسیدن به انگلیس به مدیران چلسی اعلام کرد که هوادارانش از او خواسته اند همانند بایرن مونیخ و تیم ملی آلمان، در چلسی نیز شماره 13 را بر تن کند. این درخواست او خشم ویلیام گالاس را که در آن مقطع این شماره را در چلسی بر تن می کرد، در پی داشت. این مدافع فرانسوی گمان نمی کرد در چلسی به همین سادگی از بالاک تمکین کنند اما این اتفاق افتاد و شماره 13 گالاس به بالاک هبه شد.

بلافاصله پس از این رخداد گالاس از باشگاه چلسی جدا شد و برای آنکه به نوعی انتقام گرفته باشد به سراغ باشگاه رقیب چلسی در لندن یعنی آرسنال رفت و جالب اینجا است که در این تیم 13 نپوشید و شماره 10 را بر تن کرد!

10 با یک سال تاخیر

پس از پیوستن به پی اس جی در انتقالی دور از انتظار، زلاتان ایبراهیموویچ تصور می کرد مسئولان این تیم فرانسوی تمام خواسته هایش را مثل آب خوردن برآورده می کنند اما خیلی زود مشخص شد در پاریس از این خبرها نیست.

فوق ستاره سوئدی دوست داشت در تیم پی اس جی شماره 10 را بر تن کند اما در فصل اول این شماره را به او ندادند تا زلات به سبک خودش به این موضوع اعتراض کند. او در اولین جلسه تمرین تکل بدی روی پای بازیکن شماره 10 رفت و او را برای چند هفته به خانه فرستاد.

ایبرا حالا در این فصل با یک سال تاخیر شماره 10 را بر تن می کند. تاخیری که در میلان نیز برای او رخ داده بود.

آرزومند ناکام

کریم بنزما یکی از مهره هایی بود که در پروژه کهکشانی های 2 در کنار کریس رونالدو کاکا به تیم فوتبال رئال مادرید اضافه شد. او پیش از این در لیون خوش درخشیده بود و آمار گلزنی قابل توجهی داشت.

مهاجم فرانسوی مادریدی ها در همان روزهای اول حضورش در مادرید صراحتا اعلام کرد که تنها و تنها حاضر است شماره 10 تیمش را بپوشد و امیدوار است وسلی اسنایدر - که در آن مقطع 10 رئال را بر تن می کرد با او همکاری کند و این شماره را به او بدهد.

ستاره هلندی اما هیچ گاه این حرف بنزما را جدی نگرفت و از همان اول رابطه خوبی با این بازین برقرار نکرد تا کریم با شماره 11 در ترکیب رئال قرار بگیرد. این بازیکن حتی پس از جدایی زودهنگام اسنایدر نیز به آرزویش نرسید زیرا مسوت اوزیل پس از جام جهانی شماره 10 را برای خودش برداشت و البته بنزما نیز شماره 11 را با 9 عوض کرد.

ظلم به زامورانو

پس از درخشش در رئال مادرید، ایوان زامورانو در سال 1996 با قراردادی پر سروصدا به رئال مادرید پیوست. مادریدی ها برای فروش این بازیکن یک میلیون دلار پرداخت و روبرتو کارلوس را دریافت کردند. اسطوره بزرگ فوتبال شیلی علاقه زیادی به پیراهن شماره 9 داشت و در اینتر نیز این پیراهن را بر تن می کرد.

خرید روبرتو باجو توسط نراتزوری اما شرایط را تغییر داد. باوجو اعلام کرد که در اینتر تنها حاضر است شماره 10 را بر تن کند و به همین جهت اینتری ها شماره 10 را از رونالدو گرفتند و به او تقدیم کردند.

رونالدو نیز شرط گذاشته بود که در صورت اهدای 10 به باجو شماره 9 را که در اختیار زامورانو بود از او بگیرد و موفق به این کار شد تا زامورانو شماره محبوبش را در این پروسه از دست بدهد.

پس از این ماجرا حتی زمزمه های خروج زامورانا از مه آتزا قوت گرفت اما او با شماره ای عجیب در این تیم ماندگار شد. مهاجم گلزن اینتر در این تیم 18 می پوشید و البته بین اعداد 1 و 8 یک به اضافه گذاشته بود که در اصل همان 9 را پوشیده باشد اتفاقی که مدتی در فوتبال خودمان نیز رایج شده بود.

نیاویا!

حضور داوید ویا در تیم فوتبال اتلتیکو مادرید با قراردادی ارزان قیمت، هواداران تیم دوم پایتخت اسپانیا را سر شوق آورد. آنها به سرعت پیراهن های شماره 7 باشگاهشان را با نام او در فروشگاه های مادرید خریداری کردند و آماده استقبال از بهترین گلزن تاریخ تیم ملی اسپانیا شدند. فروش پیراهن های اتلتیکو با اسم و شماره 7 ویا در شرایطی آغاز شد که این شماره در اختیار ادرین لوپز قرار داشدو این بازیکن اصلا دوست نداشت این شماره را به بازیکن دیگری بدهد.

روابط ویا و لوپز به سبب این اتفاق تا آستانه تیره و تار شدن پیش رفت اما در نهایت ویا از پوشیدن شماره 7 همیشگی منصرف شد و حداقل در ظاهر بدون اعتراض خاصی به سراغ شماره 9 رفت که پیش از این بر تن فالکائو بود.

بکام بدون 7!

در سال های اوج دیوید بکام در منچستر، هیچ کس تصورش را هم نمی کرد او یک روز ازپیراهنه شماره 7 که به بخشی از هویتش تبدیل شده بود دل بکند. حتی شاید خود بکام نیز انتظار این اتفاق را نداشت. او به محض پیوستن به مادرید، همین شماره را از فلورنیتنو پرز درخواست کرد اما مدیر رئال به او هشدار داد که این شماره تنها مختص رائول گونزالس است و او حتی حاضر به اهدای آن به لوییز فیگو نیز نشده است.
تلاش هاب رای راضی کردن رائول فایده ای نداشت و بکام در نهایت شماره ۲۳ را برای خود برپگزید. شماره ای که از آن پس به سبب انتخاب بکز شماره محبوبی در بین فوتبالدوستان از جمله ایمان مبعلی خودمان شد.

زیزو و بداقبالی

زین الدین زیدان، یکی از بدشانس ترین بازیکنان دنیای فوتبال به لحاظ پوشیدن شماره محبوب محسوب می شود. ستاره فرانسوی پس از پیوستن به یوونتوس دوست داشت شماره های 7 یا 10 را برای خود انتخاب کند اما هر دو شماره در اختیار ستاره های بیانکونری بودند. در نتیجه زیزو به سراغ شماره 21 رفت و پیراهن راه راه یووه را با این شماره بر تن کرد.

این بازیکن بعد از امضای قرارداد با رئال مادرید نیز به این دو شماره می اندیشید اما رائول حاضر نبود 7 را به هیچ بازیکنی بدهد و فیگو هم به تازگی و البته بدون دلیل خاصی شماره 10 را که از شماره های خالی در رئال تلقی می شد برای خود برگزیده بود و این شد که زیدان با شماره 5 در خط میانی رئال مادرید قرار گرفت.

ایجا آفتابی نشو

هنوز جدایی رائول گونزالس از تیم ملی اسپانیا قطعی نشده بود که داوید ویا با اعتماد به نفس خاصی به سراغ شماره 7 رائول در تیم ملی رفت و این شماره را برای خودب رگزید و اعلام کرد قصد ندارد آن را به بازیکن دیگری بدهد و حتی درصورت بازگشت رائول نیز با همین شماره به کار خود ادامه خواهد داد.

رائول اگرچه در نهایت دیگر به تیم ملی برنگشت اما هیچ وقت نتوانست ویا را ببخشد. او بعدها و در زمانی که شایعه انتقال ویا به رئال قوت گرفته بود با صراحت لهجه جالبی عنوان کرد که به هیچ وجه دوست ندارد بازیکنی که شماره او را در تیم ملی دزدیده، در تیم خودی ببیند!

اعتراض به سبک رونالدینیو

متیو فلامینی، آندری شوچنکو (در دومین مقطع حضورش) و رونالدینیو سه خرید همزمان پرز برای میلان بودند. آنها قصد داشتند همان شماره های سابقشان را در میلان هم انتخاب کنند و با شماره های 16، 10 و 7 در ترکیب روسونری قرار بگیرند اما این شماره ها در اختیار کالاچ، سیدورف و پاتو بودند و این 3 بازیکن حاضر به کوتاه آمدن و اهدای شماره ها نشدند. این شد که 3 خرید تازه میلان بر آن شدند تا در اقدامی نسبتا اعتراضی شماره را با توجه به سال تولد انتخاب کنند. رونی 80 پوشید، شوچنکو 76 و متیو فلامینی نیز 86.

مساله هشت!

کنار هم قرار دادن استیوی جرارد و فرانک لمپارد، همواره یکی از دغدغه های مربیان تیم ملی فوتبال انگلیس بوده است. این بازیکن خصوصیات فنی مشابهی دارند و سپردن میانه میدان به هر دو آنها گاهی سردرگمی هایی به همراه آورده است. استیوی جی و لمپسی در بعضی از خصوصیات غیرفنی نیز مشترک هستند، مثلا پوشیدن پیراهن شماره 8 که هر دو سال ها است انجامش می دهند. این دو زمانی چالشی را برای اینکه کدامشان در تیم ملی 8 بپوشد تجربه کردند و در نهایت پس از این اختلاف نظرها تصمیم بر آن شد که 8 در اختیار لمپارد باشد و جرارد در تیم ملی 4 بپوشد. جالب اینجا است که پس از این توافق جرارد به طور کلی قید شماره 8 را زد و در شرایطی که همگان انتظار داشتند او در یورو 2012 با توجه به غیبت لمپارد 8 بپوشد، این بازیکن به سراغ همان شماره 4 خودش رفت و شرایط را تغییر نداد.

آنلکا و بیستون!

ماجرای آنلکا و پیراهن شماره 9 هم همانند ماجرای شیرین و فرهاد خودمان است. این بازیکن فرانسوی تنها مدتی کوتاه در رئال مادرید 9 پوشید اما پس از آن هر وقت و در هر تیمی به سراغ این شماره رفت پاسخ منفی شنید.

او در راه تغییر شماره ابتدا به سراغ شماره 19 رفت اما این شماره را هم پس از مدتی از دست داد و در تیمی دیگر ناچار به پوشیدن 29 شد و در نهایت در چلسی به سراغ اولین 9 خالی یعنی 39 رفت و این شماره را مدتی برای خود نگه داشت.