دژ جلالی چگونه فتح شد؟

ورزش سه: بازی پیکان و پدیده همانقدر که برای صدرنشین مشهدی شیرین و خوش آیند بود برای پیکانی ها تلخ از آب در آمد. پیکان با اتکا به دفاع آهنینی که در ۴ هفته تنها یک گل خورده و از بازی های دشوار بدون شکست بیرون آمده بود پا به این مسابقه گذاشت با این تفاوت که مجید جلالی با تغییراتی که در ترکیب تیمش ایجاد کرده بود ترکیبی تهاجمی تر و برای برد را به میدان فرستاد بود.

تغییر روش پیکان

سرمربی پیکان در تیمش با یک تغییر روش بازی اش را تغییر داده بود. او سامان نریمان جهان را به بازی گرفت تا در کنار مهدی شیری، مهدی مومنی و محمد قاضی ۴ عنصر تهاجمی این تیم باشند. پیکان بازی را هم خوب شروع کرد. این تیم با هافبک دفاعی و به خصوص بازی خوب مگنو باتیستا حملات پدیده را در همان نیمه زمین و قبل از هجده قدم خنثی و توپ گیری می کردند و قدرت تهاجمی پیکان در سمت راست با حضور علی حمودی و مهدی شیری روی خط دفاع پدیده فشار آورد.

روش پیکان اما بعد از نفوذ از راست ارسال به جناح مخالف بود تا مهدی مومنی با ضربه سر توپ را برای قاضی که آنجا حضور داشت و نریمان جهان که خودش را به هجده قدم می رساند آماده کند. پیکان روی این حربه توانست تا دقیقه ۳۰ موقعیت هایی را هم روی دروازه پدیده خلق کند که البته قاضی، نریمان جهان و مومنی نتوانستند این فرصت ها را تبدیل به گل کنند. اما یکی از مشکلات پیکان در این بازی این بود که جناح چپ پیکان هرگز قدرت جناح راستش را نداشت.

قیچی و قیچی، سنگ و سنگ

بازی پدیده شباهت زیادی به بازی پیکان دارد البته که سبک بازیکنان دو تیم در نهایت دو روش متفاوت را به وجود می آورد. پدیده هم تیمی است که دوست دارد از حریف توپ را بگیرد و با بازیکنان سریعش ضدحمله بزند. پیکان هم اصولا تیمی واکنشی است که با توپ گیری و ضدحمله با سبک متفاوتی عمل می کند.

قاضی مرکز ثقل این تیم در ضدحملات می شود و شیری و مومنی و هافبک های سرعتی مثل نریمان جهان و تعویضی های جوانی مثل فراز امامعلی و سعید واسعی را برای ضدحمله راه می اندازد. در پدیده اما ضدحملات بر اساس حمل توپ سریع توسط خلعتبری انجام می شود. شاید دلیل جذابیت بازی روز گذشته هم این بود که روش بازی دو تیم و این شباهت ها بر هم منطبق شده و این ذهنیت برای تیم ها وجود داشت که هر کدام می توانند برنده این دیدار باشند.

تعویض های جلالی

از دقیقه ۳۰ پدیده با بستن سمت راست پیکان و فشاری که مهاجمان این تیم روی مگنو باتیستا و امیرحسین کریمی آوردند بازی را بگیرد. پیکان البته خط دفاعی خوب و وحید شیخ ویسی را هم در این بازی داشت که توپ های خوبی را گرفتند اما در نهایت ضربه ایستگاهی زیبای خلعتبری روی اشتباه شیخ ویسی تبدیل به گل شد.

نیمه دوم اما پیکان با هدف رسیدن به گل دست به تعویض زد اما تعویض های این تیم هرچه تهاجمی تر شدند این تیم را از گل زدن دورتر کردند. سرمربی پیکان وقتی دید پدیده سمت راست این تیم را بسته است حمودی را بیرون کشید، شیری را عقب برد و سعید واسعی را به میدان فرستاد که بیشتر از شیری یک مهاجم است اما شیری ویژگیهای یک وینگر را بیشتر دارد.

اما این تعویض نتوانست قدرت را به سمت راست پیکان برگرداند اما شاید اگر جلالی به جای تغییر در جناح راست به دنبال تقویت جناح چپ تیمش برمی آمد نتیجه بهتری می گرفت. او برای موفقیت دست به تغییر روش زد اما واقعیت این است که پیکان تا زمانی در این بازی موفق بود و حریف را تحت فشار قرار داده بود که با همان روش خودش بازی می کرد.

پیکان در این مسابقه تغییر روش داد اما شاید اگر همان تیم همیشگی و چهاربازی ابتدایی بود می توانست نتیجه بهتری بگیرد و یا حداقل با یک امتیاز به تهران بازگردد. این تیم زمانی که از اصل تاکتیکی اش فاصله گرفت دیگر آن تیم محکم و آن دژ غیرقابل نفوذ نبود.