سندروم اعتراض به داوری تا کجا ادامه دارد؟

خبرآنلاین: وقتی در دقایق ابتدایی نیمه دوم دیدار تیم ملی مقابل ژاپن در نیمه نهایی جام ملت ها مدافعان ما برای تسویه حساب با بازیکن حریف به سمت داور استرالیایی هجوم بردند و چند ثانیه بعد سامورایی ها تسویه حساب فوتبالی خودشان با ما را شروع کردند، روی دیگری از فوتبال ایران نمایان شد.

نه اینکه تا قبل از آن حرکت بازیکنان تیم ملی اعتراض به داوری امری مرسوم در فوتبال ایران نبود. بلکه آن اتفاق باعث شد همه متوجه عمق فاجعه شوند. خیلی ها خیال این را داشتند که بعد از چنین اتفاقی دیگر اعتراضات زیاد و عجیب و غریب به داوری در فوتبال ایران دیده نخواهد شد. در حالیکه در فاصله چند ساعت تا پایان لیگ هجدهم هنوز که هنوز است سیاه ترین تصاویر هفته های گذشته فوتبال ایران مربوط به اعتراض تیم ها به داوری است.

اینکه بعد از هر ناکامی، داوران اصلی ترین مقصر شکست و موفق نشدن باشند در فوتبال ایران به شدت تبدیل به عادت شده. فرقی هم نمی کند که این موضوع به لیگ برتر اختصاص داشته باشد یا لیگ قهرمانان آسیا. همین چند وقت پیش بود که سرمربی پرسپولیس بعد حذف از آسیا در نشست خبری بعد از بازی تیمش مقابل پاختاکور عملکرد داوران را اصلی ترین دلیل حذف نایب قهرمان دوره قبلی بازی ها دانست.

البته که خوردن دو گل آفساید و اعلام نشدن یک پنالتی از سوی کارشناسان تایید شد اما با این حال انداختن همه تقصیرها گردن تقصیرات داوری به نظر نمی رسد دردی از فوتبال ایران دوا کند.

دادن لقب کثیف به فوتبال ایران طی روزهای اخیر اوج فاجعه ای بود که بعد از یک اشتباه داوری دیده شد. اشتباه داوری در تمام لیگ های معتبر دنیا هم اتفاق می افتد. همین چند وقت پیش پاری سن ژرمن متمول با اشتباه داوری از جام حذفی کنار رفت و در لیگ هم شکست سنگینی متحمل شد. اوج اعتراض بازیکنان و مربیان تیم پاریسی اما به تونل ورزشگاه و مقابل دوربین ها ختم شد.

در ایران اما که اتفاقا سود و ضرر انگار برای همه تیم ها به میزان کافی تقسیم شده اصلا چنین اتفاقاتی نمی افتد و جو لیگ برتر هر روز با اعتراض به داوری بیشتر می شود. غافل از اینکه هر کدام از تیم های معترض در این فصل رقابت ها بارها از داوری سود بردند. این دقیقا همان چیزی است که در اکثر کارشناسی های برنامه های تلویزیونی هم اثبات شده اما چون به پایان لیگ رسیدیم هیچکس سودهایی که از داوری نصیب تیمش شده نمی بیند و ضررها باعث شدند چشم ها تا حد زیادی بسته شوند.

در حالیکه عادت اصلی فوتبالی ها ما انگار این است که تاوان به مراتب بزرگ تری هم بابت اعتراض های شان بدهند. این را از همین موضوع می توان فهمید که طی هفته های اخیر با نتیجه نگرفتن صدرنشین لیگ، سایر تیم ها اگر روی بازی های خود تمرکز داشتند الان بدون هیچ حرف و حدیثی و بدون اینکه فوتبال کثیف باشد جای تیم اول را در جدول گرفته بودند.