غفاری: بابت «بچه مهندس» شلاق می‌خوریم!
کارگردان سریال «بچه مهندس» معتقد است نوعی محدودیت در ساخت سریال‌ها و فیلم‌هایی با مضامین ملی، میهنی و امنیتی وجود دارد که بخشی از آن به متولیان و مدیران خسته مربوط می‌شود.
خبرگزاری مهر: کارگردان سریال «بچه مهندس» معتقد است نوعی محدودیت در ساخت سریال‌ها و فیلم‌هایی با مضامین ملی، میهنی و امنیتی وجود دارد که بخشی از آن به متولیان و مدیران خسته مربوط می‌شود.
علی غفاری کارگردان «بچه مهندس» درباره مهمترین چالش‌های پیش‌روی سازندگان سریال‌های استراتژیک و امنیتی بیان کرد: متأسفانه نوعی خستگی و بی‌انگیزگی در برخی از مدیران ما وجود دارد و علی‌رغم اینکه در بخش‌هایی می‌توانند پرانرژی و هدفمند عمل کنند اما این کار را انجام نمی‌دهند و به همین دلیل سلیقه‌های دیگری حاکم می‌شود. باید افرادی را داشته باشیم که بگویند کشور به فلان موضوعات نیاز دارد و با جدیت از آنها حمایت کنند.
وی که در فصل سوم سریال «بچه مهندس» فضای امنیتی و پلیسی را هم به داستان اضافه کرده بود درباره محدودیت‌هایی که ممکن است در داخل صداوسیما و یا خارج از سازمان بر سر ساخت این سریال‌ها وجود داشته باشد، گفت: صادقانه باید گفت این امکان وجود دارد که برای ساخت سریال‌های این چنینی محدودیت ایجاد شود. درواقع بنا به حساسیت موضوع بحث نظارت‌ها بیشتر می‌شود و حتی فیلمساز محدودتر شده و ناچار می‌شود به بخشی از واقعیت‌ها بپردازد که امکان نمایش آن به دلیل مسایل امنیتی سخت می‌شود و یا اینکه فیلمساز باید سراغ تخیل برود و اساساً چیز دیگری بسازد.
وقتی عطای کار را به لقایش می‌بخشیم!
این کارگردان با اشاره به سوژه‌هایی که باید دوربین را به درون آن موضوعات ببرد، عنوان کرد: ما فیلمسازان تلاشمان را می‌کنیم که با تمام مسئولیت‌ها، مباحثی را مطرح کنیم وقتی شما می‌خواهید درباره انرژی اتمی کار کنید قطعاً دوربین باید به داخل راکتور هسته‌ای برود و سراغ شخصیت‌هایی برود که وجود خارجی دارند نه اینکه سراغ شخصیت‌ها و فضاهای خیالی برود. درحالیکه ممکن است این امکان فراهم نشود و همین به صورت اتوماتیک برای شما محدودیت ایجاد می‌کند و حتی ممکن است تهیه کننده یا کارگردان عطای آن کار را به لقایش ببخشد.
وی اضافه کرد: من تا چه زمانی باید صبر کنم که بتوانم به قلب یک راکتور بروم و دوربینم را آنجا بگذارم. در صنایع دیگر هم همینطور است در بحث موشکی جذابیت یک اثر نمایشی این است که دوربین خود را به تونل‌ها و شهرهای زیرزمینی ببرید اما این امکان به راحتی فراهم نمی‌شود و حتی اگر صادقانه نگاه کنیم شاید هم درست نباشد که آنها را نمایش دهیم. با این حال امکان اجرای مجازی را هم نداریم و دستمان برای هزینه و شرایط اجرا باز نیست. من خیلی علاقمند هستم فیلمی بسازم که همه آن در سوله اتفاق بیفتد مثل «شهر گناه» که همه فکر می‌کنند ساده است. در چند پروژه هم سراغ آن رفته‌ام که بعداً متولیان گفته‌اند فکر نمی‌کردند اینقدر ساده باشد.
همت جمعی برای تولیدات ملی و میهنی
غفاری درباره ساخت تولیدات ملی و میهنی تصریح کرد: اگر تمام این موانع برداشته شود و ما بتوانیم به لحاظ موضوع هر کاری را بسازیم باز هم اگر اجرای خوبی نداشته باشیم کمدی می‌شود. بنابراین باید نوعی همت جمعی وجود داشته باشد. کسانی که بانی کارهای فرهنگی هستند باید سر یک میز با فیلمساز بنشینند و به او اطمینان کنند.
وی با اشاره به فشاری که ممکن است نسبت به ساخت کارهای امنیتی وجود داشته باشد، گفت: ساخت کار در فضای امنیتی علاقه خود من هم هست هرچند همچنان شلاق می‌خوریم از فیلم‌هایی مثل «استرداد» که موضوعاتش مربوط به ۷۰ سال پیش است متهم می‌شویم تا سریال‌های روز مثل «بچه مهندس» و… که به نوعی به این فشارها عادت کرده‌ایم. البته به نظرم کاری که شلاق نخوریم ارزش ساخت ندارد و باید سراغ موضوعاتی رفت که کسی به آنها نپرداخته است.
این کارگردان در پایان گفت: ما موضوعات زیادی را داریم که می‌توان در سریال‌ها به آنها پرداخت در حالی که معضل این است که ما فیلمسازان باید پشت در اتاق آقای مدیر برویم و بگوییم این موضوع به زنگ خطر رسیده است.
ارسال نظر