واکنش شریعتمداری به ترور شهید فخریزاده
حسین شریعتمداری؛ مدیر مسئول روزنامه کیهان به ترور شهید محسن فخريزاده، رييس سازمان پژوهش و نوآوري وزارت دفاع در آبسردِ دماوند واکنش نشان داد.
حسین شریعتمداری؛ مدیر مسئول روزنامه کیهان به ترور شهید محسن فخريزاده، رييس سازمان پژوهش و نوآوري وزارت دفاع در آبسردِ دماوند واکنش نشان داد.
او نوشت:
بعد از ظهر دیروز دانشمند هستهای برجسته کشورمان آقای محسن فخریزاده، توسط عوامل موساد در آبسرد دماوند ترور شده و به شهادت رسید. این چندمین دانشمند هستهای ایران اسلامی است که از سوی تروریستهای وابسته به رژیم صهیونیستی به شهادت رسیدهاند. چرا باید رژیم صهیونیستی که امروزه روی قوس زوال است و از همه سو در محاصره نیروهای مقاومت قرار گرفته، بتواند به آسانی دانشمندان هستهای ما را ترور کند؟!
چرا باید رژیمی که تا دیروز، پرچم خود را به نشانه از نیل تا فرات با دو خط آبی رنگ منقوش کرده بود ولی امروزه از وحشت به دور خود دیوار حایل کشیده است! جرأت این جنایت را داشته باشد؟! بخوانید!
شواهد فراوانی از نقش اسرائیل در ترور شهید محسن فخریزاده در دست است به گونهای که با جرأت و صراحت میتوان رژیم صهیونیستی را عامل اصلی این جنایت دانست، از این روی نباید در انتقام از صهیونیستهای جنایتکار کمترین تردیدی به خود راه داد.
دو نکته اساسی و قابل توجه است. اول آنکه ترور دانشمندان هستهای ایران در دستور کار مشترک رژیم صهیونیستی و آمریکا قرار داشته و دارد و دوم که تاسفآور است اینکه چرا باید صهیونیستها به این تصور -به یقین موهوم- رسیده و یا به آن تظاهر کنند که «ایران پاسخی نخواهد داد»! آیا این تصور یا تلقی موهوم دشمن ناشی از اظهارات کسانی نیست که مثلاً نوشته شدن نام رژیم صهیونیستی روی موشکهای سپاه را برنمیتافتند؟! و...
رهبر انقلاب فرمودند: «آن جنتلمنهای پشت میز مذاکره، همان تروریستهای فرودگاه بغداد هستند؛ آنها همان افراد هستند تفاوتی نمیکنند، فقط لباس خود را تغییر میدهند. دست چدنی دارند که پوشش مخملی را بیرون میآورد و خود را نشان میدهد و گرنه باطن همان باطن است و هیچ تفاوتی ندارد، آنها نمیتوانند کسانی باشند که به آنها اطمینان کنیم».
در این باره گفتنیهای دیگری نیز هست که به بعد میگذاریم و تنها به این نکته ضروری بسنده میکنیم که امروز باید همه توجه مردم و نظام روی دو محور متمرکز شود، اول؛ انتقام سخت و پشیمانکننده از صهیونیستهای جنایتکار و دوم؛ شناسایی عوامل داخلی و احتمالاً نفوذی دشمن.
ارسال نظر