آشنایی با استادیوم‌های جام جهانی (۱)
در ادامه مطالب مرتبط با جام‌جهانی فوتبال ۲۰۱۴، این بار سری زدیم به استادیوم‌هایی که قرار است بازی‌های این دوره را برگزار کنند. برزیل برای آماده‌شدن هر چه بهتر برای میزبانی این دوره از مسابقات با چالش‌هایی مواجه بود که یکی از آنها احداث ورزشگاه‌های جدید یا مرمت و بازسازی استادیوم‌های قدیمی بود تا بتوانند به بهترین صورت میزبان تماشاگرانی از سراسر جهان باشند.
زومیت: در ادامه مطالب مرتبط با جام‌جهانی فوتبال ۲۰۱۴، این بار سری زدیم به استادیوم‌هایی که قرار است بازی‌های این دوره را برگزار کنند. برزیل برای آماده‌شدن هر چه بهتر برای میزبانی این دوره از مسابقات با چالش‌هایی مواجه بود که یکی از آنها احداث ورزشگاه‌های جدید یا مرمت و بازسازی استادیوم‌های قدیمی بود تا بتوانند به بهترین صورت میزبان تماشاگرانی از سراسر جهان باشند. حال ببینیم که این کشور تا چه اندازه در پیش‌برد این اهداف موفق بوده است و در ضمن به وضعیت اقلیمی و قهرمانان محلی هر کدام از شهرهای میزبان نیز سری زده تا بیشتر با شرایط امسال بازی‌ها آشنا شویم. در این سفر زومیت را همراهی کنید.
استادیوم ایتایپاوا آرنا پرنام‌بوکو (Itaipava Arena Pernambuco)
محل قرارگیری: شهر رسیفی
گنجایش: ۴۶ هزار نفر
وضعیت سازه: ساخت این ورزشگاه در اکتبر سال ۲۰۱۰ آغاز شده و در ماه می به پایان رسید. این ورزشگاه با برگزاری بازی دوستانه بین تیم‌های نائوتیکو (Nautico) و اسپورتینگ لیسبون رسماً افتتاح شد.
میانگین دمای هوا در ماه ژوئن: ۲۵ درجه سانتیگراد
میانگین بارش باران در ماه ژوئن: ۳۷۵ میلی‌متر
عمده دلیل شهرت: این شهر سعی دارد خود را به عنوان ونیز ایتالیا جا بیندازد؛ آن هم به یمن برخورداری از تعداد زیادی رودخانه و کانال. رسیفی همچنین به دلیل داشتن ساحلی ۸ کیلومتری به نام لانگ بوآ ویاگم (Long Boa Viagem) به شهرت رسیده است. این شهر به عنوان یکی از زیباترین شهرهای ساحلی در آمریکای جنوبی شناخته شده و تنها مشکل این است که در ماه ژوئن روزهای شرجی و مرطوبی را تجربه می‌کند؛ این شرایط تا حدودی اوضاع را برای بعضی از تیم‌ها با مشکلاتی همراه می‌کند.
قهرمان محلی: ریوالدو در این شهر بزرگ شده و پیش از آنکه به درجات بالای مهارت دست یابد، فوتبال حرفه‌ای خود را در باشگاهی محلی به نام سانتا‌کروز آغاز کرد. این فوروارد برزیلی در دوران اوج خود، پنج سال را در باشگاه اسپاینایی بارسلونا سپری کرد. او درسال ۱۹۹۹ عنوان بهترین بازیکن اروپا و جهان را از آن خود کرد. این بازیکن برای برزیل ۴۷ بازی ملی انجام داده است.
استادیوم آرنا دا آمازونیا (Arena da Amazonia)
محل قرارگیری: شهر مانائوس
گنجایش: ۴۴ هزار نفر
عملیات ساخت: ساخت این ورزشگاه به پایان رسیده است.
میانگین درجه حرارت هوا در ماه ژوئن: ۲۷.۵ درجه سانتیگراد
میانگین بارش باران در همین ماه: ۸۴ میلی‌متر
دلیل شهرت: این شهر در قلب جنگل‌های بارانی آمازون واقع شده و در حقیقت دروازه‌ای است رو به حوزه رود آمازون که همچنین به یک مقصد گردشگری موفق و مشهور در سال‌های اخیر تبدیل شده است. سرمربی تیم انگلستان، روی هاجسون، به دقت مراقب بود تا در صورت امکان از برگزاری بازی جام جهانی در این شهر اجتناب کند؛ چرا که این مکان بسیار دور از محل اقامت این تیم در شهر ریو قرار گرفته است. اما این منطقه به عنوان یکی از بهترین نقاط برای عاشقان ماجراجویی، از وجهه و اعتبار خوبی برخوردار است.
قهرمان محلی: فرانسیسکو لیما گووینهو (Francisco Lima Govinho) مدافع میانه‌ای بود که بیشتر دوران فوتبال حرفه‌ای‌اش را در کشور ایتالیا و بویژه در شهر رم سپری کرد و همچنین در شهرهای بولونیا و برسیکا. بسیاری از برزیلی‌ها عاشقانه او را دوست دارند؛ هر چند او برای بازی در تیم‌های اروپایی به قدر کافی خوب بود، اما هرگز موفق نشد با لباس تیم ملی برزیل به میدان برود.
استادیوم آرنا پانتانال (Arena pantanal)
محل قرارگیری: شهر کیابا
ظرفیت تماشاچی: ۴۳ هزار نفر
وضعیت ساخت: این ورزشگاه در سال ۲۰۱۰ احداث شد.
میانگین درجه حرارت هوا در ماه ژوئن: ۲۴.۱۲ سانتیگراد
میانگین بارش باران همین ماه: ۱۵.۵ میلی‌متر
دلیل شهرت: این شهر با درجه حرارت معمول ۴۰ درجه سانتیگراد در ماه‌های گرم سال، یکی از گرم‌ترین شهرهای کشور برزیل به شمار می‌رود. کیابا در سال ۱۷۲۷ تأسیس شده و به دنبال کشف طلا در نواحی اطرافش گسترش یافت. از نظر زمین‌شناسی، کیابا در مرکز قاره آمریکای جنوبی قرار گرفته است؛ همچنین به عنوان قطب دامداری این کشور نیز شناخته می‌شود. شاید به همین دلیل است که در این منطقه کلاه‌هایی با سبک و سیاق کابویی مد روز بوده و مورد توجه است.
ستاره محلی: ستاره برزیلی بین‌المللی تیم لیورپول، لوکاس لیوا (Lucas Leiva)در دورادوس (Durados) متولد شده که در همسایگی همین شهر در ایالات ماتو گروسو (Mato Grosso) قرار گرفته است. این ورزشکار فعالیت حرفه‌ای خود را در گرمیو (Gremio) آغاز کرده و سپس در سال ۲۰۰۷ با قردادی به ارزش ۵ میلیون پوند رهسپار آنفیلد (Anfield) شد. او عضوی مهم و تأثیر‌گذار هم در بازی‌های باشگاهی و هم در قالب تیم ملی است.
استادیوم آرنا داس دوناس (Arena Das Dunas)
محل قرارگیری: شهر ناتال
گنجایش: ۴۳ هزار نفر
وضعیت ساخت: عملیات احداث این ورزشگاه در سال ۲۰۱۱ آغاز شده؛ اما اتمام آن کمی بیش از زمان تعیین شده به طول انجامید.
میانگین دمای هوا در ماه ژوئن: ۲۵ درجه سانتیگراد
میانگین بارش باران همین ماه: ۲۱۰ میلی‌متر
علت شهرت: یک درخت بسیار بزرگ عامل اصلی جذابیت این شهر است. درخت بلارد یا قرص کمر به نام (Maior Cajueiro do Mundo) یکی از بزرگ‌ترین درختان نوع خود در جهان به شمار آمده که در این شهر قرار گرفته است. نام این درخت در سال ۱۹۹۴ در کتاب رکوردهای گینس به ثبت رسید. این درخت ۸.۴۰۰ متر مربع فضا اشغال کرده است.
قهرمان محلی: مارینهو چاگاس (Marinho Chagas) یک نمونه قدیمی از بازیکنان گوشه چپ است که به بهترین شکل دفاع می‌کرد؛ اما در عین حال همانند یک بازیکن کناری حمله می‌کرد. او برای برزیل و در جام جهانی ۱۹۷۴ به میدان رفت.
استادیوم استادیو دو ماراکانا (Estadio do Maracana)
محل قرارگیری: شهر ریودوژانیرو
گنجایش: ۸۲.۲۳۸ هزار نفر؛ اما قرار است در نهایت به ظرفیت ۸۵ هزار نفر ارتقاء یابد.
نحوه ساخت: این ورزشگاه در سال ۱۹۲۰ و با بازی تیم‌های سائوپائولو و ریو دو ژانیرو رسماً افتتاح شد. برای برگزاری بازی‌های جام‌جهانی لازم بود که تغییراتی در این ورزشگاه صورت گیرد. کارهای نوسازی این ورزشگاه در ژوئن سال ۲۰۱۳ به پایان رسید و دیگر بار ماراکانا با بازی دوستانه تیم‌های ملی انگلستان و برزیل در دوم ژوئن ۲۰۱۳ افتتاح شد. این ورزشگاه میزبان بازی فینال جام‌جهانی در تابستان ۲۰۱۴ است. این استادیوم در حال حاضر بزرگ‌ترین استادیوم برزیل و همچنین قاره آمریکای جنوبی است.
میانگین دمای هوا: ۲۲ درجه سانتیگراد
میانگین بارش باران: ۳.۲ اینچ
علت شهرت: با جمعیتی معادل ۶.۳ میلیون نفر، ریو با سواحلی جادویی، کارناوال‌های دیدنی و جشن‌های پرطراوتش، به نوعی به طلسمی جاویدان دست یافته است. کوهستان‌های کروکودادو (Corcovado) و «Sugar Loaf» یا «کله قندی» در میان پر بازدیدترین اماکن این سیاره قرار دارند و مقصد بسیاری از عاشقان رؤیاپرداز به شمار می‌روند.
ستاره محلی: رونالدو، روماریو و زیزینهو هر سه بازیکنان نامی هستند و در توصیف مهارت‌شان همین بس که پله آنها را به عنوان بهترین بازیکنانی که تا به حال شناخته، معرفی کرده است. این سه به همراه دیگر خدایگان فوتبال برزیل متولد شهر ریو هستند؛ اما برای یک نسل خاص زیکو (Zico) ستاره برتر جام جهانی ۱۹۸۲ و شخصیتی خاطره‌انگیز به شمار می‌آید؛ فوتبالیستی متفاوت در میان ابر فوتبالیست‌های این کشور. در رأی‌گیری که اخیراً برگزار شد، زیکو پس از پله و گارینچا، رتبه سوم برترین شخصیت‌های ملی این کشور را از آن خود کرد.
استادیوم آرنا د ایتاکوئرا (Arena de Itaquera)
محل قرار گیری: شهر سائو پائولو
ظرفیت تماشاچی: ۶۸ هزار نفر
نحوه ساخت: تا پیش از حادثه تصادف ناخوشایندی که رخ داده و طی آن دو کارگر جان خود را حین ساخت سقف این ورزشگاه از دست دادند، قرار بود این استادیوم تا آخر ماه فوریه آماده شود که در آن زمان به نظر هدفی بلندپروازانه به نظر می‌رسید.
میانگین درجه حرارت هوا: ۲۲ درجه سانتیگراد
میانگین بارش باران: ۲.۲ اینچ
عمده دلیل شهرت: ۲۰ میلیون نفر ساکن این ابر شهر سیمانی هستند؛ اما تفاوت عمیق طبقاتی بین قشر فقیر و غنی این شهر را به یکی از متمایزترین نمونه‌های جهانی تبدیل کرده است. سائوپائولو به عنوان یکی از شهرها با بافت غنی تاریخی و فرهنگی شناخته شده است. کافی‌شاپ‌ها، رستوران‌ها و اغذیه‌فروشی‌های این شهر آن را به پایتخت خوراکی برزیل مبدل نموده‌اند.
ستاره محلی: کافو و روبرتو کارلوس در میان بی‌شمار فانوس درخشان برترین فوتبالیست‌های برزیل جای دارند که استعدادهای‌شان در خیابان‌های این شهر شکوفا شد. اما شاید در این میان آرتور فریدنریخ(Arthur friedenreich) ، پسر یک مهاجر دورگه آفریقایی- آلمانی جای خاص خود را دارا باشد که به نوعی سد نژادی مرسوم را در اوایل قرن بیستم شکست. او اولین فوتبالیست حرفه‌ای سیاهپوست این کشور به شمار می‌رود.
در اینجا به پایان بخش اول معرفی استادیوم‌های جام جهانی رسیدیم. در مطلب بعدی با دیگر ورزشگاه‌های مهم این دوره از مسابقات آشنا می‌شویم.
استادیوم ایتایپاوا آرنا پرنام‌بوکو (Itaipava Arena Pernambuco)
محل قرارگیری: شهر رسیفی
گنجایش: ۴۶ هزار نفر
وضعیت سازه: ساخت این ورزشگاه در اکتبر سال ۲۰۱۰ آغاز شده و در ماه می به پایان رسید. این ورزشگاه با برگزاری بازی دوستانه بین تیم‌های نائوتیکو (Nautico) و اسپورتینگ لیسبون رسماً افتتاح شد.
میانگین دمای هوا در ماه ژوئن: ۲۵ درجه سانتیگراد
میانگین بارش باران در ماه ژوئن: ۳۷۵ میلی‌متر
عمده دلیل شهرت: این شهر سعی دارد خود را به عنوان ونیز ایتالیا جا بیندازد؛ آن هم به یمن برخورداری از تعداد زیادی رودخانه و کانال. رسیفی همچنین به دلیل داشتن ساحلی ۸ کیلومتری به نام لانگ بوآ ویاگم (Long Boa Viagem) به شهرت رسیده است. این شهر به عنوان یکی از زیباترین شهرهای ساحلی در آمریکای جنوبی شناخته شده و تنها مشکل این است که در ماه ژوئن روزهای شرجی و مرطوبی را تجربه می‌کند؛ این شرایط تا حدودی اوضاع را برای بعضی از تیم‌ها با مشکلاتی همراه می‌کند.
قهرمان محلی: ریوالدو در این شهر بزرگ شده و پیش از آنکه به درجات بالای مهارت دست یابد، فوتبال حرفه‌ای خود را در باشگاهی محلی به نام سانتا‌کروز آغاز کرد. این فوروارد برزیلی در دوران اوج خود، پنج سال را در باشگاه اسپاینایی بارسلونا سپری کرد. او درسال ۱۹۹۹ عنوان بهترین بازیکن اروپا و جهان را از آن خود کرد. این بازیکن برای برزیل ۴۷ بازی ملی انجام داده است.
استادیوم آرنا دا آمازونیا (Arena da Amazonia)
محل قرارگیری: شهر مانائوس
گنجایش: ۴۴ هزار نفر
عملیات ساخت: ساخت این ورزشگاه به پایان رسیده است.
میانگین درجه حرارت هوا در ماه ژوئن: ۲۷.۵ درجه سانتیگراد
میانگین بارش باران در همین ماه: ۸۴ میلی‌متر
دلیل شهرت: این شهر در قلب جنگل‌های بارانی آمازون واقع شده و در حقیقت دروازه‌ای است رو به حوزه رود آمازون که همچنین به یک مقصد گردشگری موفق و مشهور در سال‌های اخیر تبدیل شده است. سرمربی تیم انگلستان، روی هاجسون، به دقت مراقب بود تا در صورت امکان از برگزاری بازی جام جهانی در این شهر اجتناب کند؛ چرا که این مکان بسیار دور از محل اقامت این تیم در شهر ریو قرار گرفته است. اما این منطقه به عنوان یکی از بهترین نقاط برای عاشقان ماجراجویی، از وجهه و اعتبار خوبی برخوردار است.
قهرمان محلی: فرانسیسکو لیما گووینهو (Francisco Lima Govinho) مدافع میانه‌ای بود که بیشتر دوران فوتبال حرفه‌ای‌اش را در کشور ایتالیا و بویژه در شهر رم سپری کرد و همچنین در شهرهای بولونیا و برسیکا. بسیاری از برزیلی‌ها عاشقانه او را دوست دارند؛ هر چند او برای بازی در تیم‌های اروپایی به قدر کافی خوب بود، اما هرگز موفق نشد با لباس تیم ملی برزیل به میدان برود.
استادیوم آرنا پانتانال (Arena pantanal)
محل قرارگیری: شهر کیابا
ظرفیت تماشاچی: ۴۳ هزار نفر
وضعیت ساخت: این ورزشگاه در سال ۲۰۱۰ احداث شد.
میانگین درجه حرارت هوا در ماه ژوئن: ۲۴.۱۲ سانتیگراد
میانگین بارش باران همین ماه: ۱۵.۵ میلی‌متر
دلیل شهرت: این شهر با درجه حرارت معمول ۴۰ درجه سانتیگراد در ماه‌های گرم سال، یکی از گرم‌ترین شهرهای کشور برزیل به شمار می‌رود. کیابا در سال ۱۷۲۷ تأسیس شده و به دنبال کشف طلا در نواحی اطرافش گسترش یافت. از نظر زمین‌شناسی، کیابا در مرکز قاره آمریکای جنوبی قرار گرفته است؛ همچنین به عنوان قطب دامداری این کشور نیز شناخته می‌شود. شاید به همین دلیل است که در این منطقه کلاه‌هایی با سبک و سیاق کابویی مد روز بوده و مورد توجه است.
ستاره محلی: ستاره برزیلی بین‌المللی تیم لیورپول، لوکاس لیوا (Lucas Leiva)در دورادوس (Durados) متولد شده که در همسایگی همین شهر در ایالات ماتو گروسو (Mato Grosso) قرار گرفته است. این ورزشکار فعالیت حرفه‌ای خود را در گرمیو (Gremio) آغاز کرده و سپس در سال ۲۰۰۷ با قردادی به ارزش ۵ میلیون پوند رهسپار آنفیلد (Anfield) شد. او عضوی مهم و تأثیر‌گذار هم در بازی‌های باشگاهی و هم در قالب تیم ملی است.
استادیوم آرنا داس دوناس (Arena Das Dunas)
محل قرارگیری: شهر ناتال
گنجایش: ۴۳ هزار نفر
وضعیت ساخت: عملیات احداث این ورزشگاه در سال ۲۰۱۱ آغاز شده؛ اما اتمام آن کمی بیش از زمان تعیین شده به طول انجامید.
میانگین دمای هوا در ماه ژوئن: ۲۵ درجه سانتیگراد
میانگین بارش باران همین ماه: ۲۱۰ میلی‌متر
علت شهرت: یک درخت بسیار بزرگ عامل اصلی جذابیت این شهر است. درخت بلارد یا قرص کمر به نام (Maior Cajueiro do Mundo) یکی از بزرگ‌ترین درختان نوع خود در جهان به شمار آمده که در این شهر قرار گرفته است. نام این درخت در سال ۱۹۹۴ در کتاب رکوردهای گینس به ثبت رسید. این درخت ۸.۴۰۰ متر مربع فضا اشغال کرده است.
قهرمان محلی: مارینهو چاگاس (Marinho Chagas) یک نمونه قدیمی از بازیکنان گوشه چپ است که به بهترین شکل دفاع می‌کرد؛ اما در عین حال همانند یک بازیکن کناری حمله می‌کرد. او برای برزیل و در جام جهانی ۱۹۷۴ به میدان رفت.
استادیوم استادیو دو ماراکانا (Estadio do Maracana)
محل قرارگیری: شهر ریودوژانیرو
گنجایش: ۸۲.۲۳۸ هزار نفر؛ اما قرار است در نهایت به ظرفیت ۸۵ هزار نفر ارتقاء یابد.
نحوه ساخت: این ورزشگاه در سال ۱۹۲۰ و با بازی تیم‌های سائوپائولو و ریو دو ژانیرو رسماً افتتاح شد. برای برگزاری بازی‌های جام‌جهانی لازم بود که تغییراتی در این ورزشگاه صورت گیرد. کارهای نوسازی این ورزشگاه در ژوئن سال ۲۰۱۳ به پایان رسید و دیگر بار ماراکانا با بازی دوستانه تیم‌های ملی انگلستان و برزیل در دوم ژوئن ۲۰۱۳ افتتاح شد. این ورزشگاه میزبان بازی فینال جام‌جهانی در تابستان ۲۰۱۴ است. این استادیوم در حال حاضر بزرگ‌ترین استادیوم برزیل و همچنین قاره آمریکای جنوبی است.
میانگین دمای هوا: ۲۲ درجه سانتیگراد
میانگین بارش باران: ۳.۲ اینچ
علت شهرت: با جمعیتی معادل ۶.۳ میلیون نفر، ریو با سواحلی جادویی، کارناوال‌های دیدنی و جشن‌های پرطراوتش، به نوعی به طلسمی جاویدان دست یافته است. کوهستان‌های کروکودادو (Corcovado) و «Sugar Loaf» یا «کله قندی» در میان پر بازدیدترین اماکن این سیاره قرار دارند و مقصد بسیاری از عاشقان رؤیاپرداز به شمار می‌روند.
ستاره محلی: رونالدو، روماریو و زیزینهو هر سه بازیکنان نامی هستند و در توصیف مهارت‌شان همین بس که پله آنها را به عنوان بهترین بازیکنانی که تا به حال شناخته، معرفی کرده است. این سه به همراه دیگر خدایگان فوتبال برزیل متولد شهر ریو هستند؛ اما برای یک نسل خاص زیکو (Zico) ستاره برتر جام جهانی ۱۹۸۲ و شخصیتی خاطره‌انگیز به شمار می‌آید؛ فوتبالیستی متفاوت در میان ابر فوتبالیست‌های این کشور. در رأی‌گیری که اخیراً برگزار شد، زیکو پس از پله و گارینچا، رتبه سوم برترین شخصیت‌های ملی این کشور را از آن خود کرد.
استادیوم آرنا د ایتاکوئرا (Arena de Itaquera)
محل قرار گیری: شهر سائو پائولو
ظرفیت تماشاچی: ۶۸ هزار نفر
نحوه ساخت: تا پیش از حادثه تصادف ناخوشایندی که رخ داده و طی آن دو کارگر جان خود را حین ساخت سقف این ورزشگاه از دست دادند، قرار بود این استادیوم تا آخر ماه فوریه آماده شود که در آن زمان به نظر هدفی بلندپروازانه به نظر می‌رسید.
میانگین درجه حرارت هوا: ۲۲ درجه سانتیگراد
میانگین بارش باران: ۲.۲ اینچ
عمده دلیل شهرت: ۲۰ میلیون نفر ساکن این ابر شهر سیمانی هستند؛ اما تفاوت عمیق طبقاتی بین قشر فقیر و غنی این شهر را به یکی از متمایزترین نمونه‌های جهانی تبدیل کرده است. سائوپائولو به عنوان یکی از شهرها با بافت غنی تاریخی و فرهنگی شناخته شده است. کافی‌شاپ‌ها، رستوران‌ها و اغذیه‌فروشی‌های این شهر آن را به پایتخت خوراکی برزیل مبدل نموده‌اند.
ستاره محلی: کافو و روبرتو کارلوس در میان بی‌شمار فانوس درخشان برترین فوتبالیست‌های برزیل جای دارند که استعدادهای‌شان در خیابان‌های این شهر شکوفا شد. اما شاید در این میان آرتور فریدنریخ(Arthur friedenreich) ، پسر یک مهاجر دورگه آفریقایی- آلمانی جای خاص خود را دارا باشد که به نوعی سد نژادی مرسوم را در اوایل قرن بیستم شکست. او اولین فوتبالیست حرفه‌ای سیاهپوست این کشور به شمار می‌رود.
در اینجا به پایان بخش اول معرفی استادیوم‌های جام جهانی رسیدیم. در مطلب بعدی با دیگر ورزشگاه‌های مهم این دوره از مسابقات آشنا می‌شویم.
ارسال نظر