پرسپولیسی آسیایی؛ مغرور و متعصب
پرسپولیس عصر امروز و از ساعت ۱۶:۳۰ مقابل بنیادکار ازبکستان قرار می‌گیرد. بازی مهمی است، شاید سرنوشت گروه در گرو همین دیدار حساس باشد.
خبر ورزشی: پرسپولیس عصر امروز و از ساعت ۱۶:۳۰ مقابل بنیادکار ازبکستان قرار می‌گیرد. بازی مهمی است، شاید سرنوشت گروه در گرو همین دیدار حساس باشد.
پرسپوليس به عنوان تيم اول گروه و بهترين تيم روز اول غرب آسيا، دومين گام را در شهري برمي‌دارد كه هواي سردي دارد و شايد زميني لغزنده. به خصوص كه سرخپوشان طي ۵ بازي گذشته مقابل نمايندگان ازبك در ليگ قهرمانان آسيا، هرگز به پيروزي نرسيدند. اين شرايط نشان‌دهنده سختي كار پرسپوليس است اما مسائل مهم‌تري نيز وجود دارد كه نمي‌توان از كنارش به سادگي عبور كرد.
پس از سه سال، فرصتي پيدا شد تا پرسپوليس به آسيا برگردد. سه سال همراه با حسرت و حاشيه، همراه با درگيري و مشكل. اين پرسپوليس، شبيه يك جنگجوي قدرتمند اما اسير است كه نمي‌توانسته مقابل تيم‌هاي پولدار، از تمام توانش سود ببرد. نمي‌توانست يا نگذاشتند؛ به هر حال سرخ‌ها چند سالي مي‌شود كه درگير مشكلات خودشان هستند. نه كسي به آنها كمك مي‌كند و نه ارگاني حتي از سر دلسوزي، گامي در جهت حل مشكلاتش برمي‌دارد.
مدام تغييرات، مدام بي‌ثباتي، مدام تحقير و بلاتكليفي، اما همين پرسپوليس، نماينده مقتدر ايران در بازي اول بود و لخويا را زير پا له كرد. يك برد جذاب با رقم زدن سه گل. مهم‌تر از همه، هواداراني بودند كه سرما را در جيب‌شان پنهان كردند، حتي به روي خود نياوردند كه زير شلاق زمستان تهران اسيرند. آنها ۹۰ دقيقه بي‌ملاحظه، تيم‌شان را تشويق كردند و در نهايت، لخويا اول مقابل تماشاگران و بعد برابر بازيكنان اين تيم سر تعظيم فرود آورد. شد همان پرسپوليسي كه همه مي‌خواستند.
حتي رقيبان هم براي اين تيم، اين نماينده كشورمان، هورا كشيدند و همه از اين اتفاق خوشحال بودند. شير، هميشه شير است؛ حتي اگر يال و كوپالش را اصلاح كنند. پرسپوليس آسيايي، چيزي فراتر از يك تيم بيچاره در ليگ ايران بود؛ تيمي بود كه غرور و تعصب را معنا كرد. حالا بماند كه حضور علي كريمي، احمدرضا عابدزاده، مهدي مهدوي‌كيا، محمد پنجعلي و... نيز قواي تيم را چند برابر كرد. در آستانه گام دوم در ازبكستان، دل‌مان مي‌خواهد همان پرسپوليس را ببينيم؛ تيمي كه اگر بدترين سال‌هايش را پشت سر بگذارد اما در آسيا، چيز ديگري است.
پرسپوليس به عنوان تيم اول گروه و بهترين تيم روز اول غرب آسيا، دومين گام را در شهري برمي‌دارد كه هواي سردي دارد و شايد زميني لغزنده. به خصوص كه سرخپوشان طي ۵ بازي گذشته مقابل نمايندگان ازبك در ليگ قهرمانان آسيا، هرگز به پيروزي نرسيدند. اين شرايط نشان‌دهنده سختي كار پرسپوليس است اما مسائل مهم‌تري نيز وجود دارد كه نمي‌توان از كنارش به سادگي عبور كرد.
پس از سه سال، فرصتي پيدا شد تا پرسپوليس به آسيا برگردد. سه سال همراه با حسرت و حاشيه، همراه با درگيري و مشكل. اين پرسپوليس، شبيه يك جنگجوي قدرتمند اما اسير است كه نمي‌توانسته مقابل تيم‌هاي پولدار، از تمام توانش سود ببرد. نمي‌توانست يا نگذاشتند؛ به هر حال سرخ‌ها چند سالي مي‌شود كه درگير مشكلات خودشان هستند. نه كسي به آنها كمك مي‌كند و نه ارگاني حتي از سر دلسوزي، گامي در جهت حل مشكلاتش برمي‌دارد.
مدام تغييرات، مدام بي‌ثباتي، مدام تحقير و بلاتكليفي، اما همين پرسپوليس، نماينده مقتدر ايران در بازي اول بود و لخويا را زير پا له كرد. يك برد جذاب با رقم زدن سه گل. مهم‌تر از همه، هواداراني بودند كه سرما را در جيب‌شان پنهان كردند، حتي به روي خود نياوردند كه زير شلاق زمستان تهران اسيرند. آنها ۹۰ دقيقه بي‌ملاحظه، تيم‌شان را تشويق كردند و در نهايت، لخويا اول مقابل تماشاگران و بعد برابر بازيكنان اين تيم سر تعظيم فرود آورد. شد همان پرسپوليسي كه همه مي‌خواستند.
حتي رقيبان هم براي اين تيم، اين نماينده كشورمان، هورا كشيدند و همه از اين اتفاق خوشحال بودند. شير، هميشه شير است؛ حتي اگر يال و كوپالش را اصلاح كنند. پرسپوليس آسيايي، چيزي فراتر از يك تيم بيچاره در ليگ ايران بود؛ تيمي بود كه غرور و تعصب را معنا كرد. حالا بماند كه حضور علي كريمي، احمدرضا عابدزاده، مهدي مهدوي‌كيا، محمد پنجعلي و... نيز قواي تيم را چند برابر كرد. در آستانه گام دوم در ازبكستان، دل‌مان مي‌خواهد همان پرسپوليس را ببينيم؛ تيمي كه اگر بدترين سال‌هايش را پشت سر بگذارد اما در آسيا، چيز ديگري است.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر