بدون ستارهها موفقیت ممکن است؟
در اکثر تیم‌های موفق، رد پای بازیکنان بزرگ و ستاره دیده می‌شود. البته موارد نقضی مثل اتلتیکو‌مادرید و دورتموند هم وجود دارد که توانستند بدون ریخت و پاش برای خرید ستارهها به موفقیت‌های بزرگی برسند.
ایران ورزشی: در بدترین روزهای تاریخ یوونتوس، وقتی این تیم به خاطر رسوایی کالچوپولی به سری B تبعید شده بود، دیدیه دشان حاضر شد روی نیمکت بنشیند و این ماموریت سخت را با قهرمانی و صعود تکمیل کند. ولی وقتی بحران تمام شد و همه منتظر حضور دوباره یووه در سری A بودند، ناگهان دشان استعفا داد. مهم‌ترین دلیل کنار رفتن سرمربی فرانسوی از هدایت یوونتوس، اختلاف نظری بود که او با مدیریت باشگاه بر سر جذب بازیکنان جدید داشت.
دشان معتقد بود که بودجه نقل و انتقالات باید صرف خرید ۴-۵ ستاره و بازیکن بزرگ شود، در حالی که باشگاه ترجیح می‌داد با این بودجه ۷-۸ بازیکن خوب جذب کند. در نهایت رانیری جانشین دشان شد؛ مردی که به کار کردن با بازیکنان متوسط عادت دارد. رانیری پیش از آن در چلسی تیم خوبی ساخته بود، ولی توان رقابت با مدعیان قهرمانی را نداشت. مورینیو وقتی جانشین رانیری شد، با اضافه کردن دروگبا و پیتر چک استخوانبندی جدیدی برای چلسی ساخت که توانست پایه موفقیت‌های بعدی این تیم باشد. چک، تری، لمپارد و دروگبا به چلسی شخصیت قهرمانی دادند تا موازنه قدرت در فوتبال انگلیس به نفع آبی‌ها تغییر کند. پیش از شروع دوران سلطه چلسی، آرسنال با لمن، کمپبل، و‌یرا و آنری بهترین تیم لیگ‌برتر بود و توانست رکورد قهرمانی بدون شکست را ثبت کند.
در اکثر تیم‌های موفق، رد پای بازیکنان بزرگ و ستاره دیده می‌شود. البته موارد نقضی مثل اتلتیکو‌مادرید و دورتموند هم وجود دارد که توانستند بدون ریخت و پاش برای خرید ستارهها به موفقیت‌های بزرگی برسند. این ماجرا یکی از دوگانه‌های مهم فوتبال مدرن را می‌سازد: موفقیت تنها با داشتن ستارهها به دست می‌آید یا می‌توان با بازیکنان متوسط و تیمی یکدست، بالاتر از دیگران ایستاد؟ برانکو در پرسپولیس خواسته یا ناخواسته در گروه دوم قرار گرفته است. او که به روایتی نتوانسته بازیکنان دلخواهش را جذب کند، حالا تیمی دارد پر از بازیکنان جوان و متوسط، بدون فرمانده‌ای که بتواند تیم را از گردنه‌های سخت عبور دهد. در غیاب نوری که به قطر رفت، سید جلال حسینی که برانکو نخواست و بنگر که ناآماده است، نوروزی و کفشگری باسابقه‌های پرسپولیس محسوب می‌شوند. در روزهای سخت، بازیکنان قدیمی که یاور سرمربی باشند، نقش پررنگی در عبور از بحران دارند. پرسپولیس اما این روزها بازیکنی که بتواند روحیه برتری‌جویی را به بازیکنان جوانتر منتقل کند، ندارد. تنها امید برانکو در این شرایط سخت این است که یکی از همین جوان‌ها بتواند نقش لیدر را به عهده بگیرد و این خلا بزرگ را پر کند.
نتایج خوب و بردهای روحیه‌بخش، پیش‌نیاز ساختن تیمی یکدست و جوان، مطابق انتظار برانکو است، ولی بازی‌های سخت شروع فصل و ناکامی‌های پرسپولیس پروژه مربی کروات را در آستانه شکست قرار داده است. اگر تقدیر در هفته‌های آینده به پرسپولیس لبخند نزند، برانکو هم به سرنوشت رانیری دچار خواهد شد و اولین راه‌حلی که به فکر مدیریت باشگاه می‌رسد، خرید چند ستاره خواهد بود. ناکامی پروژه پرسپولیس، جسارت مربیانی که در آینده بخواهند از ستارهها صرفنظر کنند را کمتر می‌کند.
دشان معتقد بود که بودجه نقل و انتقالات باید صرف خرید ۴-۵ ستاره و بازیکن بزرگ شود، در حالی که باشگاه ترجیح می‌داد با این بودجه ۷-۸ بازیکن خوب جذب کند. در نهایت رانیری جانشین دشان شد؛ مردی که به کار کردن با بازیکنان متوسط عادت دارد. رانیری پیش از آن در چلسی تیم خوبی ساخته بود، ولی توان رقابت با مدعیان قهرمانی را نداشت. مورینیو وقتی جانشین رانیری شد، با اضافه کردن دروگبا و پیتر چک استخوانبندی جدیدی برای چلسی ساخت که توانست پایه موفقیت‌های بعدی این تیم باشد. چک، تری، لمپارد و دروگبا به چلسی شخصیت قهرمانی دادند تا موازنه قدرت در فوتبال انگلیس به نفع آبی‌ها تغییر کند. پیش از شروع دوران سلطه چلسی، آرسنال با لمن، کمپبل، و‌یرا و آنری بهترین تیم لیگ‌برتر بود و توانست رکورد قهرمانی بدون شکست را ثبت کند.
در اکثر تیم‌های موفق، رد پای بازیکنان بزرگ و ستاره دیده می‌شود. البته موارد نقضی مثل اتلتیکو‌مادرید و دورتموند هم وجود دارد که توانستند بدون ریخت و پاش برای خرید ستارهها به موفقیت‌های بزرگی برسند. این ماجرا یکی از دوگانه‌های مهم فوتبال مدرن را می‌سازد: موفقیت تنها با داشتن ستارهها به دست می‌آید یا می‌توان با بازیکنان متوسط و تیمی یکدست، بالاتر از دیگران ایستاد؟ برانکو در پرسپولیس خواسته یا ناخواسته در گروه دوم قرار گرفته است. او که به روایتی نتوانسته بازیکنان دلخواهش را جذب کند، حالا تیمی دارد پر از بازیکنان جوان و متوسط، بدون فرمانده‌ای که بتواند تیم را از گردنه‌های سخت عبور دهد. در غیاب نوری که به قطر رفت، سید جلال حسینی که برانکو نخواست و بنگر که ناآماده است، نوروزی و کفشگری باسابقه‌های پرسپولیس محسوب می‌شوند. در روزهای سخت، بازیکنان قدیمی که یاور سرمربی باشند، نقش پررنگی در عبور از بحران دارند. پرسپولیس اما این روزها بازیکنی که بتواند روحیه برتری‌جویی را به بازیکنان جوانتر منتقل کند، ندارد. تنها امید برانکو در این شرایط سخت این است که یکی از همین جوان‌ها بتواند نقش لیدر را به عهده بگیرد و این خلا بزرگ را پر کند.
نتایج خوب و بردهای روحیه‌بخش، پیش‌نیاز ساختن تیمی یکدست و جوان، مطابق انتظار برانکو است، ولی بازی‌های سخت شروع فصل و ناکامی‌های پرسپولیس پروژه مربی کروات را در آستانه شکست قرار داده است. اگر تقدیر در هفته‌های آینده به پرسپولیس لبخند نزند، برانکو هم به سرنوشت رانیری دچار خواهد شد و اولین راه‌حلی که به فکر مدیریت باشگاه می‌رسد، خرید چند ستاره خواهد بود. ناکامی پروژه پرسپولیس، جسارت مربیانی که در آینده بخواهند از ستارهها صرفنظر کنند را کمتر می‌کند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر