گاهی فریاد بزن آقای مظلومی!

ایران ورزشی: تساوی خانگی استقلال مقابل قعرنشین به تعبیری کم از یک شکست تحقیرآمیز نداشت. آبی‌ها در هفته‌ای که از فرصتی طلایی برای افزایش امتیاز بهره‌مند بودند، در یکی از مهم‌ترین نقطه‌های لیگ پانزدهم مقابل یکی از ضعیف‌ترین تیم‌های کنونی فوتبال ایران، نمایشی ناامید کننده ارائه کردند تا بدین اندیشه فرو برویم که به راستی نتیجه این استقلال به چه عواملی ارتباط دارد؟ پس از این بازی کم بحث فنی نبوده است.

امید ابراهیمی هافبک میانی آبی‌ها تمرین را عامل ناکامی می‌داند و تماشاگرانی که میل و رغبتی برای ورود به ورزشگاه ندارند.

دلیل اما چندان هم فنی نیست. استقلال خیلی ساده امتیاز از دست می‌دهد. پیش پا افتاده و بسیار دم‌دستی. استقلالی که عصر یکشنبه دیدیم عمیقا فاقد انرژی و انگیزه بود. گویند که از کوزه همان تراود که در اوست. در استقلال نیز نباید توقعی جز این داشت. استقلالی که البته هنوز هم مدعی اول قهرمانی است، محصول و بازخورد تمام تفکرات و رفتارهای سرمربی‌اش.

ساده‌تر اینکه، وقتی مظلومی خود در کنار نیمکت بی‌رمق جلوه می‌کند از سجاد شهباززاده هم نباید توقع داشت که همچون گذشته موقعیت‌های پنجاه درصدی را هم گل کند. آقای مظلومی! گاهی داد بزن، فریاد بزن، تشر بزن، حتی مشت‌هایت را گره کن!

تحرک و جنب و جوش یک مربی نیز خود عاملی است مهم در جهت کسب پیروزی. مظلومی که فاکتورهای بسیاری برای موفقیت دارد؛ مردی است از جنس استقلال و آشنا با قواعد بازی و اتمسفر محیط کاری‌اش باید در رفتارهای لب خط تجدید نظر کند. از مظلومی انتظار زیاد هم نیست. همین که او ولعی دامنه‌دار برای رسیدن به پیروزی را از وجود و خمیره خود برای کسب پیروزی به شاگردانش تزریق کند، کفایت می‌کند. یک انرژی درونی، یک انرژی ذاتی که باید هر لحظه از سرمربی به بازیکنان ساطع شود تا آنها لمحه‌ای بی‌انگیزه و بی‌تفاوت نباشند. استقلال از بعد فنی چیزی کم ندارد.

بهترین دروازه‌بان‌ها، بهترین مدافعان، بهترین هافبک‌ها، ‌بهترین مهاجمان. با همین اندوخته گرچه نواقصی هم هست استقلال به فینال جام حذفی رسیده و در لیگ همچنان صدرنشین است. استقلال اگر فاقد ظرفیت بود، همین حالا در رتبه‌های پایین‌تری دیده می‌شد اما حتما نیست که تیم مظلومی را در بالاترین جایگاه جدولی و جام حذفی می‌بینیم.

استقلال اما برای اینکه شخصیت خود را که بر اثر تساوی خانگی مقابل قعرنشین از دست رفته، دوباره باز یابد، بی‌وقفه نیازمند کار و تلاش است.

آبی‌ها باید با قدم‌هایی استوارتر و برنامه‌ریزی‌هایی دقیق‌تر به سوی آینده حرکت کنند. استقلال اگر می‌خواهد همچنان استقلال باشد باید خودش و آتیه‌اش را جدی بگیرد. بیشتر البته انتظار از مربی است که در قامت سرمربی روی نیمکت می‌نشیند. از پرویز مظلومی توقع بیش از این است.