حرکت روی زمین ناهموار
مقصر کی‌روش نیست، کوتاهی را در قدم اول فدراسیون فوتبال و شخص کفاشیان مرتکب شده‌اند که پیش از آنکه آداب کار با یک مربی کاملا حرفه‌ای را بدانند، با وی قراردادی منعقد کرده‌اند.
ایران ورزشی: مقصر کی‌روش نیست، کوتاهی را در قدم اول فدراسیون فوتبال و شخص کفاشیان مرتکب شده‌اند که پیش از آنکه آداب کار با یک مربی کاملا حرفه‌ای را بدانند، با وی قراردادی منعقد کرده‌اند.
مرد پرتغالی چه از سوی منتقدانش ناکام خوانده شود و چه از سوی حامیانش کامیاب، از سرزمینی پای به فوتبال ایران گذاشته که کمبود امکانات اصولا هیچ معنا و مفهومی ندارد. کی‌روش را از فوتبالی آرمانی به فوتبالی آورده‌اند که حتی برای تامین اعتبارات لازم جهت حفظ و نگهداری مهم‌ترین زمین تمرینی‌اش با اما و اگرهای بسیار مواجه است.
حال همین فدراسیون که نمی‌تواند زمین کمپ را به درستی مراقبت کند، سال‌ها است اصرار به کار با گزینه گرانقیمتی دارد که اساسا قواعد بازی در چنین زمین‌هایی را بلد نیست. کی‌روش اگر فریاد می‌زند، اگر از امکانات فوتبال ایران می‌نالد، اگر زمین تمرینی تیم‌های ملی را همسو با خواسته‌هایش نمی‌بیند و اگر منتقد اول فدراسیون فوتبال در برآورده نشدن مطالباتش است، دلیل فقط یک چیز است؛ اینکه سخت افزار فوتبال ایران منطبق با خواسته‌هایش نیست.
نه او، بلکه تمام مربیانی که در چنین فضایی بار آمده و آموزش دیده‌اند نیز نمی‌توانند در فوتبال ایران آرامش فکری داشته باشند. برای علی کفاشیان و همکارانش هم در این شرایط بهترین تصمیم قطع همکاری با کی‌روش است؛ فدراسیونی که برای سرمربی تیم ملی‌اش سالانه نزدیک به شش میلیارد تومان هزینه می‌کند اما همین فدراسیون فوتبال به دلیل بی‌برنامگی و روزمرگی قادر به حفظ زمین تمرین کمپ تیم‌های ملی نیست.
رفتار فدراسیون فوتبال سراسر تناقض است. آنها ازطرفی طی سال‌های اخیر بیش از ۲۰ میلیارد تومان هزینه استخدام کی‌روش می‌کنند و در عین این ولخرجی‌ها نمی‌توانند کمپی را نگهداری کنند که سالانه شاید کمتر از یک میلیارد تومان هزینه داشته باشد و اصلی‌ترین رکن تیمداری محسوب می‌شود.
داستان کی‌روش و فوتبال ایران، مشابه همان چیزی است که اسلامیان می‌گوید؛ راننده فرمول یک در شهری که خیابان آسفالت ندارد! داستان کمپ تیم‌های ملی و کی‌روش هم درست مانند همین مثال ساده است و مشخص نیست که اصرار فدراسیون‌نشین‌ها چیست و چرا می‌خواهند این همه پول خرج کنند درحالی که همین حالا کمپ تیم‌های ملی با مشکلات فراوانی مواجه است.
کفاشیان طی همه این سال‌ها تمام برنامه‌های اقتصادی خود را روی حفظ کی‌روش استوار کرده است و غافل شده از نقص‌های ریشه‌ای همچون زمین کمپ تیم‌های ملی و یا آن امکاناتی که کی‌روش در بدو ورود به کشورمان مطالبه کرده بود. یکی از بدیهی‌ترین اصول مدیریتی در این سطح بالانس کردن خرج و دخل است.
کاری که هرگز از سوی رییس فدراسیون فوتبال انجام نشده است و اگر مقابل این وضعیت ایستادگی نشود بحران‌های مالی در آینده‌ای نه چندان دور فدراسیون فوتبال را به یک مقروض بزرگ بدل خواهد کرد. البته که قطع همکاری با کی‌روش آخرین راهکار نیست و چنانچه فدراسیون فوتبال می‌خواهد با مرد پرتغالی طی طریق کند، باید روش‌های اقتصادی خود را تغییر دهد و تعادل کافی را در معاش خود ایجاد کند.
دغدغه‌های مالی که در فدراسیون فوتبال وجود دارد حتما برای کفاشیان هم آزاردهنده است و عرصه را بر او تنگ کرده اما رییس پیش از آنکه با این بحران مواجه می‌شد و به دلیل نقص‌های موجود در کمپ، تمرین‌های تیم ملی را به زمین شماره یک منتقل می‌کرد-که این تصمیم هم خطری بزرگ بر سلامت تنها زمین باقی مانده است- باید چاره کار می‌کرد.
مرد پرتغالی چه از سوی منتقدانش ناکام خوانده شود و چه از سوی حامیانش کامیاب، از سرزمینی پای به فوتبال ایران گذاشته که کمبود امکانات اصولا هیچ معنا و مفهومی ندارد. کی‌روش را از فوتبالی آرمانی به فوتبالی آورده‌اند که حتی برای تامین اعتبارات لازم جهت حفظ و نگهداری مهم‌ترین زمین تمرینی‌اش با اما و اگرهای بسیار مواجه است.
حال همین فدراسیون که نمی‌تواند زمین کمپ را به درستی مراقبت کند، سال‌ها است اصرار به کار با گزینه گرانقیمتی دارد که اساسا قواعد بازی در چنین زمین‌هایی را بلد نیست. کی‌روش اگر فریاد می‌زند، اگر از امکانات فوتبال ایران می‌نالد، اگر زمین تمرینی تیم‌های ملی را همسو با خواسته‌هایش نمی‌بیند و اگر منتقد اول فدراسیون فوتبال در برآورده نشدن مطالباتش است، دلیل فقط یک چیز است؛ اینکه سخت افزار فوتبال ایران منطبق با خواسته‌هایش نیست.
نه او، بلکه تمام مربیانی که در چنین فضایی بار آمده و آموزش دیده‌اند نیز نمی‌توانند در فوتبال ایران آرامش فکری داشته باشند. برای علی کفاشیان و همکارانش هم در این شرایط بهترین تصمیم قطع همکاری با کی‌روش است؛ فدراسیونی که برای سرمربی تیم ملی‌اش سالانه نزدیک به شش میلیارد تومان هزینه می‌کند اما همین فدراسیون فوتبال به دلیل بی‌برنامگی و روزمرگی قادر به حفظ زمین تمرین کمپ تیم‌های ملی نیست.
رفتار فدراسیون فوتبال سراسر تناقض است. آنها ازطرفی طی سال‌های اخیر بیش از ۲۰ میلیارد تومان هزینه استخدام کی‌روش می‌کنند و در عین این ولخرجی‌ها نمی‌توانند کمپی را نگهداری کنند که سالانه شاید کمتر از یک میلیارد تومان هزینه داشته باشد و اصلی‌ترین رکن تیمداری محسوب می‌شود.
داستان کی‌روش و فوتبال ایران، مشابه همان چیزی است که اسلامیان می‌گوید؛ راننده فرمول یک در شهری که خیابان آسفالت ندارد! داستان کمپ تیم‌های ملی و کی‌روش هم درست مانند همین مثال ساده است و مشخص نیست که اصرار فدراسیون‌نشین‌ها چیست و چرا می‌خواهند این همه پول خرج کنند درحالی که همین حالا کمپ تیم‌های ملی با مشکلات فراوانی مواجه است.
کفاشیان طی همه این سال‌ها تمام برنامه‌های اقتصادی خود را روی حفظ کی‌روش استوار کرده است و غافل شده از نقص‌های ریشه‌ای همچون زمین کمپ تیم‌های ملی و یا آن امکاناتی که کی‌روش در بدو ورود به کشورمان مطالبه کرده بود. یکی از بدیهی‌ترین اصول مدیریتی در این سطح بالانس کردن خرج و دخل است.
کاری که هرگز از سوی رییس فدراسیون فوتبال انجام نشده است و اگر مقابل این وضعیت ایستادگی نشود بحران‌های مالی در آینده‌ای نه چندان دور فدراسیون فوتبال را به یک مقروض بزرگ بدل خواهد کرد. البته که قطع همکاری با کی‌روش آخرین راهکار نیست و چنانچه فدراسیون فوتبال می‌خواهد با مرد پرتغالی طی طریق کند، باید روش‌های اقتصادی خود را تغییر دهد و تعادل کافی را در معاش خود ایجاد کند.
دغدغه‌های مالی که در فدراسیون فوتبال وجود دارد حتما برای کفاشیان هم آزاردهنده است و عرصه را بر او تنگ کرده اما رییس پیش از آنکه با این بحران مواجه می‌شد و به دلیل نقص‌های موجود در کمپ، تمرین‌های تیم ملی را به زمین شماره یک منتقل می‌کرد-که این تصمیم هم خطری بزرگ بر سلامت تنها زمین باقی مانده است- باید چاره کار می‌کرد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر