ماجرای خواندنی بانوی غرق نشدنی

دوهفته نامه دانستنیها - ژینوس علیپور: در مورد غرق شدن کشتی های بزرگی مانند تایتانیک همیشه داستان ها و روایت های گوناگونی وجود دارد و دلایل مختلفی هم برای آنها بیان می شود، از توطئه های خائنین گرفته تا دست داشتن عوامل ماورایی؛ اما در این گزارش، ماجرا نه به تایتانیک مربوط می شود و نه به دلیل غرق شدن آن، بلکه به زندگی زنی عجیب و شگفت انگیز مربوط می شود: «ویولت کنستانس جسوپ».

ویولت جسوپ نام مهماندار کشتی مشهور تایتانیک است که از حادثه غرق شدن آن جان سالم به در برد. این داستان وقتی عجیب تر می شود که بدانیم این زن شگفت انگیز از حادثه غرق شدن کشتی های خواهر تایتانیک یعنی بریتانیک و المپیک نیز نجات یافته است. ویولت در خاطراتش می گوید بعد از بازنشستگی تماسی تلفنی دریافت کرده که خانمی از او پرسیده آیا آن نوزادی را که در شب غرق شدن تایتانیک نجات دادی به یاد داری؟ من همان نوزادم! و بعد گوشی را قطع کرده است. البته در مورد صحت این خاطره تردید وجود دارد اما در این باره که او در هر سه کشتی حضور داشته است شکی وجود ندارد. ویولت که خود را به شوخی «بانوی غرق نشدنی» می نامید در سال ۱۹۷۱ و در ۸۴ سالگی بر اثر نارسایی قلبی درگذشت.

ویولت کنستانس جسوپ، یک زن ایرلندی الاصل بود که در سال ۱۸۸۷ در آرژانتین به دنیا آمد. در کودکی به بیماری سل مبتلا شد و پزشکان عقیده داشتند که بیشتر از چند ماه زنده نمی ماند اما او نه تنها به صورت شگفت انگیزی با این بیماری مقابله کرد بلکه حتی موفق شد از اتفاق عجیب تری که در طول زندگی طولانی اش با آنها روبرو شده بود جان سالم به در ببرد.

زمانی که پدر ویولت در گذشت، مادر او تصمیم گرفت از آرژانتین برای پیدا کردن کار مناسبی به لندن نقل مکان کنند. در انگلستان مادر ویولت به عنوان مهماندار کشتی مشغول کار شد و ویولت هم در یک صومعه درس خواند اما زمان زیادی نگذشت که مادر ویولت به یک بیماری لاعلاج مبتلا شد و ویولت با وجود اینکه به هیچ عنوان کار کردن روی کشتی را دوست نداشت و آب و هوای دریا به او نمی ساخت، تصمیم گرفت برای تامین مخارج خانواده اش راه مادر را ادامه دهد. بنابراین به جای او در کشتی شروع به کار کرد و این آغاز داستان بانوی غرق نشدنی بود.
او پس از اینکه دوران آموزشی کوتاهی را روی عرشه کشتی بخار سلطنتی به نام اوریتوکو گذراند در سال 1908 توسط شرکت «ستاره سفید» استخدام شد. مدتی بعد او با یکی از افسران کشتی اوریتوکو ازدواج کرد که این ازدواج تنها شش ماه دوام آورد و بعد از آن ویولت هر پیشنهاد ازدواجی را رد می کرد و می گفت که به مادرش قول داده تا زمانی که در کارش ارتقا پیدا نکرده هرگز ازدواج نکند.

در آن زمان تمام مهمانداران زن کشتی ها از بین زنان میانسال انتخاب می شدند اما ویولت تنها 21 سال سن داشت. زن جوان در طول دورانی که روی کشتی های مختلف به عنوان مهماندار مشغول به کار بود حداقل سه پیشنهاد ازدواج از طرف مسافران ثروتمند کشتی دریافت کرد اما او ترجیح می داد که بیشتر کار مهمانداری اش را ادامه بدهد و خواهر و برادران خود را از نظر مالی تامین کند تا اینکه با ازدواجش از خانواده اش و کارش جدا شود.

بانوی غرق نشدنی

مدت زیادی از شروع کار نگذشته بود که شرکت ستاره سفید ویولت را برای مهمانداری روی کشتی المپیک فرستاد. در ابتدا، ویولت به خاطر سفر روی اقیانوس اطلس و شرایط آب و هوایی خشن این اقیانوس، نگران بود اما با وجود ساعت های طولانی کار و مزد کمی که دریافت می کرد، از کارش روی این کشتی عظیم لذت می برد.او در دفتر خاطراتش نوشته بود که دوست داشته به مردمی که در آن شرایط آب و هوایی دچار مشکل می شدند خدمت کند. در سال 1911 یک سال از شروع کار ویولت روی کشتی المپیک می گذشت که فاجعه اتفاق افتاد.

در یکی از شب های طوفانی اقیانوس اطلس، کشتی المپیک با کشتی سلطنتی هاک برخورد کرد که در این تصادف، افراد زیادی جان خود را از دست دادند و هر دو کشتی متحمل خسارات قابل توجهی شدند. قسمتی از بدنه کشتی المپیک که در زیر آب قرار داشت به شدت صدمه دید و آب به داخل کشتی نفوذ پیدا کرد اما این کشتی عظیم به طور معجزه آسایی از غرق شدن نجات پیدا کرد. کاپیتان موفق شد کشتی المپیک را به بندر برگرداند و ویولت بدون اینکه آسیبی ببیند جزو افرادی بود که از کشتی پیاده شدند.چند سال بعد، شرکت «ستاره سفید» برای کشتی افسانه ای و غرق نشدنی تایتانیک شروع به انتخاب مهمانداران برجسته کرد که ویولت جزو اولین مهمانداران انتخابی این شرکت بود.

با وجودی که این کشتی بزرگ لقب غرق نشدنی را با خود یدک می کشید اما ویولت به دلیل تجربه وحشتناکی که از کار در کشتی المپیک داشت، هیچ تمایلی به کار کردن بر عرشه کشتی تایتانیک نداشت اما بالاخره دوستان و خانواده اش او را متقاعد کردند که کار در این کشتی افسانه ای می تواند تجربه فوق العاده ای برای او باشد و در نهایت ویولت تصمیم گرفت که جزو مهمانداران کشتی تایتانیک شود اما از شانس ویولت، تایتانیک در اولین سفر خود، در یک شب مهتابی که دریا آرام بود و هیچ بادی نمی وزید دچار حادثه ای باور نکردنی شد. کشتی تایتانیک به آرامی وارد منطقه ای شد که پر از کوه های شناور در آب بود و هنگامی که کاپیتان کشتی و خدمه آن متوجه کوه های یخی شدند، دیگر خیلی دیر شده بود.تایتانیک با یکی از آن کوه های یخی برخورد کرد و در این حادثه ناگوار بیش از ۱۵۰۰ نفر جان خود را از دست دادند و کشتی افسانه ای تایتانیک که در زمان خودش بزرگترین و مجلل ترین کشتی اقیانوس پیما بود در کمال تعجب غرق شد.

هنگامی که خدمه تایتانیک به زنان و کودکان کمک می کردند تا در قایق های نجات سوار شوند، ویولت موفق شد در قایق نجات شماره ۱۶ سوار شود. او در دفتر خاطراتش نوشته بود کاپیتان به ما مهمانداران دستور داده بود تا روی عرشه کشتی بایستیم و مسافران را به آرامش دعوت کنیم تا خدمه بتوانند با نظم، زنان و کودکان را سوار قایق های نجات کنند. من به یاد می آورم که در کنار مهمانداران دیگر ایستاده بودم و به مردانی که برای آخرین بار با زن ها و فرزندان شان خداحافظی نگاه می کردند، نگاه می کردم.پس از آن افسر کشتی به ما دستور داد تا به ترتیب سوار قایق های نجات شویم تا به زنان نشان دهیم که این قایق ها مطمئن هستند. زمانی که من داخل قایق نجات شماره ۱۶ شدم افسر کشتی یک کودک تنهار ا به من سپرد تا از او مراقبت کنم و هنگامی که هشت روز بعد توسط کشتی کارپاتیا نجات یافتیم، مادر کودک در حالی که بسیار وحشت زده و نگران بود پیدا شد و کودک را از من گرفت.»

در آن حادثه شوم ۱۲۸ کودک در کشتی وجود داشتند که نیمی از آنها نجات پیدا کردند اما هیچ کس نام کودکی که ویولت او را نجات داد نمی داند. حتی جنسیت کودک معلوم نیست با این حال ویولت ادعا کرده بود که زنی با او تماس گرفته و گفته همان کودکی است که ویولت او را از غرق شدن نجات داده است.بعد از تحقیقات بسیار معلوم شد که تنها نام یک کودک پنج ماهه به نام الکساندر توماس در قایق نجات شماره ۱۶ ثبت شده اما الکساندر توماس گفته بود که عمویش قبل از این که قایق حرکت کند او را به ادویتا سلیاتزوت داده بود تا از او مراقبت کند نه به ویولت.

روزنامه ها ولی ادعا می کردند که کوچک ترین کودک نجات یافته از غرق شدن کشتی تایتانیک کودکی ۱۱ ماهه با نام هادسون تزور آلیسون بوده است. با این حال در آن موقع هرج و مرج زیادی وجود داشت و ثابت کردن درستی یا نادرستی این ادعاها امکان پذیر نیست اما کاملا واضح است که یک بار دیگر ویولت از غرق شدن نجات پیدا کرد. این فاجعه هم نتوانست ویولت را از کار کردن روی کشتی منصرف کند و او همچنان تصمیم داشت به کارش ادامه دهد.

در دوران جنگ جهانی اول ویولت به عنوان پرستار جزو خدمه کشتی خواهر تایتانیک یعنی بریتانیک استخدام شد و سفرهای خودش را در دریای اژه آغاز کرد. با توجه به سابقه کاری ویولت در کشتی های قبلی شما می توانید حدس بزنید که چه اتفاقی برای بریتانیک افتاد. بله درست است، بریتانیک هم به سرنوشت المپیک و تایتانیک دچار شد.در سال ۱۹۱۶ بریتانیک در دریای اژه وارد منطقه ای شد که توسط زیردریایی های آلمانی مین گذاری شده بود و با انفجار چند مین صدمات زیادی به بریتانیک وارد شد و این کشتی با آسیب هایی که دیده بود به سرعت در دریا فرو رفت و غرق شد.چون کشتی به سرعت در حال غرق شدن بود، ویولت به اندازه کافی خوش شانس نبود تا بتواند در یکی از قایق های نجات سوار شود، بنابراین بهترین کار این بود که از کشتی به داخل دریا بپرد و شنا کند. ویولت در دفتر خاطراتش نوشته بود: «هنگامی که بریتانیک داشت در دریا فرو می رفت من درون آب شیرجه زدم اما دکل کشتی روی سرم افتاد.

در آن موقع به دلیل سرمای بیش از حد آب و ترس از غرق شدن متوجه ضربه شدیدی که به سرم خورد نشدم، سرانجام بعد از اینکه کشتی کاملا در آب فرو رفت، قایق های نجات برای یافتن بازماندگان برگشتند و خوشبختانه من را پیدا کردند اما در طی یک سال بعد دچار سردردهای شدیدی شدم و زمانی که بعد از یک سال به دکتر مراجعه کردم مشخص شد که در آن حادثه شوم، جمجمه من شکسته است.»

ویولت به شوخی در دفتر خاطراتش نوشته بود که به خاطر موهای نرم و بلندش از ضربه مغزی و مرگ نجات پیدا کرده است. این دفعه سومی بود که ویولت از حادثه غرق شدن یک کشتی بزرگ به صورت عجیب و حیرت انگیزی نجات پیدا کرده بود. بعد از این حادثه، روزنامه های آن زمان از ویولت به عنوان زنی طلسم شده که در هر کشتی بزرگی که کار می کند باعث غرق شدن آن کشتی می شود ولی خودش سالم می ماند، یاد کردند.