مادر پر کار در محاصره دوستان خودخواه

روزنامه بانی فیلم: در ۳۰ آوریل ۲۰۱۵ بود که اعلام شد جان لوکاس و اسکات مور هنرمندان میانسال آمریکایی در تدارک ساخت یک کار کمدی- اجتماعی تازه به نام «مادران بد» (یا «مامان های بد») پیرامون طبقه زنان و به ویژه مادران بالنسبه جوان و دردسرهای کوچک و بزرگ زندگی آنها هستند.


در آن زمان قرار بود لسلی مان نقش اصلی را بازی کند و این اولین فیلم ساخت بیل بلاک بعد از جدایی او از سازمان هنری بین المللی «QED» به شمار می آمد. کمپانی مشهور و قدیمی پارامونت حق توزیع و فروش فیلم در آمریکا و اروپا را در ۸ مه ۲۰۱۵ اختیار کرد و چند روز بعد از آن در فستیوال معتبر کن فرانسه فیلم و امتیاز توزیع آن در سایر قاره ها به چند کمپانی دیگر واگذار شد. با این حال در اول ژوئن ۲۰۱۵ لسلی مان و جاد آپاتو که دومی قرار بود قصه نویس و کارگردان این فیلم باشد، به اتفاق یکدیگر از پروژه کنار کشیدند و پای شرکت جدیدتر «STX» به عنوان توزیع کننده «مادران بد» در بازارهای آمریکا به میان آمد. پس از آن هنرمندان و بازیگران دیگری به پروژه و به شخص بیل بلاک پیوستند تا این فیلم کار تولیدش را جدی تر بگیرد و به تدریج نام های متعددی مطرح شد. در نهایت فیلم از ۱۱ ژانویه ۲۰۱۶ در شهر نیواورلینز آمریکا کلید خورد و در اول مارس همین سال فیلمبرداری آن به پایان رسید.

جای تعجب

فیلم «مادران بد» به قدری متمرکز بر زنان و حاوی نکات دقیق درباره این قشر است که جای تعجب دارد سازندگان اصلی آن دو مرد هستند. منظور، جان لوکاس و اسکات مور است که پیشتر هم نام شان آمد و سناریو را نوشته و به اتفاق یکدیگر کارگردانی هم کرده اند. البته این دو هنرمند چهره هایی هماهنگ و آشنا با افکار یکدیگر هستند و فیلم های دوگانه موفق کمدی- اجتماعی «The Hangover» نیز دستپخت آنها بوده است.

صرف نظر از طبقه و تبار بازیگران و سازندگان «مادران بد» باید متذکر شد این فیلم به طبقه مرد و بهتر بگوییم پدران نیز بذل توجه می کند و دغدغه و موضوع اصلی اش فشار روحی و بار مسوولیت شدیدی است که بر دوش والدین و چه مادر و چه پدر وجود دارد.

بدون مسخره بازی


حس دیگر فیلم «مادران بد» که طی شش هفته اکران در آمریکا و کانادا ۸۹ میلیون دلار و در سایر کشورها و قاره ها بیش از دو برابر این رقم پول به بار آورده، خنده دار بودنش بدون انجام کارهای افراطی و مسخره بازی است. این فیلم برای هر مادر مصداق و واقعیت دارد و مثل تئاتر معروف «حذف مادربزرگ» نیست که نگاهی از سر شوخی صرف به یک مقوله جدی دارد و برعکس مادران جوامع غربی را همان گونه به نمایش می گذارد که هستند، بدون اینکه بار کمدی خود را نیز گم کند.

میلا کانیس در مرکز اتفاقات

در این فیلم میلا کانیس رل ایمی میچل یک زن ۳۲ ساله و مادر دو فرزند را بازی می کند که اطرافیانش در حد او نیستند و زحمات وی را به هدر می دهند. همسر او (دیوید والتون) یک مرد خودخواه با رفتارهای کودکانه و صاحب برخی ارتباط های جنبی منفی است، رییس او در اداره (کلارک دوک) پاداش واقعی تلاش های او را نمی دهد و دوستان و همتاهای وی زنانی کم مسوولیت و خودخواه که وقتی او هر روزه بچه هایش را به مدرسه می رساند، به جای تایید حرکات او که فردی پر کار و سرشار از مسوولیت شناسی است، وی را به مسخره می گیرند. کانیس در این فیلم هم کاراکتری خنده دار است و هم احساس ترحم را نسبت به خود برمی انگیزد و این شاید بهترین نقش زندگی هنری او باشد. در نقطه مقابل او گوندولین (کریستینا اپل گیت) قرار می گیرد که رفتاری ۱۸۰ درجه متفاوت با ایمی دارد. او نام دو پسر کوچکش را بلیر و گاندی گذاشته و ایمی را تهدید به این کرده است که اگر مثل او آزاد و بهتر بگوییم هرج و مرج طلب نباشد، گردنش را خواهد شکست.

بخش نهایی

ایمی به نقطه ای می رسد که باید کاری قاطع انجام بدهد. او همسر بی مسوولیت اش را از خانه بیرون می کند و سایر زنان دور و برش مانند کیکی (کریستین بل) و کارلا (کاترین هال) را نیز جواب می گوید و بر علیه گوندولین و دستیارانش (جادا پینکت اسمیت و آنی مامولو) اعلام جنگ می کند. به این ترتیب این کمدی دیدنی وارد بخش نهایی خود می شود و در این راه به جای شکستن قواعد قبلی ژانر کمدی- اجتماعی به آنها سرعت و تازگی بیشتری را می بخشد.

در خط مک کارتی


در این میان، بازی تماشایی و حرفه ای کاترین هان نیز از مواردی است که به فیلم جذابیت بیشتری می بخشد و همان طور غیرمنتظره بر سایرین در فیلم سایه می اندازد که ملیسا مک کارتی ۵ سال پیش در فیلم «ساقدوش ها» بر دیگر بازیگران تفوق یافت و به آرامی به ستاره کنونی فیلم های کمدی- اجتماعی تبدیل شد. در نهایت «مادران بد» مثل برخی کارهای دیگر هالیوود درباره آدم ها و نهادهایی است که کارشان به دشواری برخورد کرده است و وظایف بدیهی خود را بد انجام می دهند و فیلم های «معلم بد» و «بابانوئل بد» نمونه های قبلی در این زمینه هستند. این روزها در غرب دائماً به مادران هشدار داده می شود که مراقب نوع آموزش خود به بچه ها باشند وگرنه آنها در نوجوانی تبدیل به هیولاها و افرادی قاتل می شوند اما این فیلم نشان می دهد کار مادران برای جلوگیری از این اتفاقات ناگوار احتمالی، به سبب جامعه ای که آنها را در برگرفته، اصلاً آسان نیست.

سایر عوامل موفقیت

سلسله مسایلی سبب شده است این فیلم که شش هفته از اکران آن در جهان می گذرد، به رغم بودجه ۲۰ میلیون دلاری اش به فروش قابل قبولی دست یابد که قبلاً از آن یاد کردیم و بالنسبه موفق به نظر برسد و به جز هوش و صرافت زوج جان لوکاس و اسکات مور و بازی خوب اکثر هنرپیشه های فیلم باید ادیت حرفه ای «اما ای هیکاکس» و جیمز توماس و موسیقی و متن پر شتاب و شوخ وار کریستوفر لنرتز را هم در این زمینه موثر دانست. ما با فیلمی مواجه هستیم که اصول کمدی موقعیت و جایگاه حساس و خطیر زنان در جوامع کنونی غربی را بسیار خوب رعایت کرده و خالقانش، به اصطلاح قواعد بازی را نیک می شناسند.