دریاچه ای که گورستان کشتی ها شد!

گورستان کشتی های «میناق» که در دریاچه آرال در کشور ازبکستان واقع شده است را می توان به شهر ارواح در وسط بیابان بی آب و علف تشبیه کرد. این منطقه، زمانی یکی از شلوغ ترین بندرگاه های ماهی گیری به شمار می رفته و یکی از ۴ دریاچه بزرگ جهان نیز بوده.

وبسایت روزیاتو - فروغ بیداری: گورستان کشتی های «میناق» که در دریاچه آرال در کشور ازبکستان واقع شده است را می توان به شهر ارواح در وسط بیابان بی آب و علف تشبیه کرد. این منطقه، زمانی یکی از شلوغ ترین بندرگاه های ماهی گیری به شمار می رفته و یکی از ۴ دریاچه بزرگ جهان نیز بوده.

دریاچه آرال یا دریاچه خوارزم، در نتیجه پروژه انحراف مسیر رودخانه ها توسط دولت شوروی، آب شده و به زمینی خشک تبدیل شد.

با اینکه خشک شدن این دریاچه بسیار ناراحت کننده است اما بدنه کشتی های بر جای مانده در کف این دریاچه که در حال حاضر به یک بیابان خشک تبدیل شده اند، چشم اندازهای جالب توجهی ایجاد کرده که دیدنشان خالی از لطف نیست.

احتمالا می دانید که ازبکستان در آسیای مرکزی واقع شده و با کشورهای افغانستان، تاجیکستان و ترکمنستان، مرز مشترک دارد. سرزمین ازبک ها، شامل شهرهای باستانی و تاریخی زیادی است و سمرقند، بخارا، خیوه و خوارزم از مهم‌ ترین و قدیمی‌ ترین شهرها و مناطق این سرزمین هستند.

گورستان کشتی های «میناق» که روی دریاچه آرال (یکی از بزرگ ترین دریاچه های جهان) واقع شده است، زمانی به عنوان شلوغ ترین بندر ماهی گیری در منطقه محسوب می شد. با اینکه اکنون مشتی خاک و خاشاک از آن باقی مانده، اما همچنان مناظر جالب توجهی در آن مشاهده می شود که از شما دعوت می کنیم در ادامه با ما به تماشای آن ها بنشینید.

یکی از 4 دریاچه بزرگ جهان که بیش از 68 هزار کیلومتر مربع مساحت دارد، یعنی دریاچه آرال پس از پروژه انحراف رودخانه ها توسط دولت شوروی خشک شد.

آرال سی به مفهوم «دریایی از جزایر» است و دلیل انتخاب این نام نیز بیش از ۱۱۰۰ جزیره ای بوده که زمانی روی این دریاچه وجود داشته اند. حالا، بدنه کشتی های به گل نشسته زیر تیغ آفتاب می سوزند و از بین می روند.

در حال حاضر، نزدیک ترین ساحل به این گورستان حدود ۱۶۰۰ کیلومتر با آن فاصله دارد.

روند خشک شدن دریاچه آرال در دهه ۱۹۶۰ میلادی آغاز شد.

خشک شدن این دریاچه به عنوان یکی از بزرگ ترین فاجعه های زیست محیطی در طول تاریخ به شمار می رود.

بسیاری از ماهی گیران مویناک که در این دریاچه به صید ماهی مشغول بودند با خشک شدن این دریاچه، بیکار شده و به تدریج این صنعت نیز در این منطقه از بین رفت.