عبدولی: دیگر تحمل خودم را هم ندارم!
فرنگی‌کار ٢٧ساله اندیمشکی تیم‌ملی که در جام‌جهانی ٢٠١٧ آبادان تنها بازمانده المپیک ٢٠١٦ محسوب می‌شد، پس از کش‌وقوس‌های فراوان حاضر نشد در اردوی تیم‌ملی برای شرکت در رقابت‌های قهرمانی آسیا حضور پیدا کند.
شهروند: فرنگی‌کار ٢٧ساله اندیمشکی تیم‌ملی که در جام‌جهانی ٢٠١٧ آبادان تنها بازمانده المپیک ٢٠١٦ محسوب می‌شد، پس از کش‌وقوس‌های فراوان حاضر نشد در اردوی تیم‌ملی برای شرکت در رقابت‌های قهرمانی آسیا حضور پیدا کند. دارنده مدال برنز المپیک ٢٠١٦ گلایه‌های زیادی از بی‌توجهی مسئولان به‌ویژه مسئولان شهر و استان محل زندگی‌اش دارد و معتقد است با این شرایط شاید دیگر به کشتی گرفتن ادامه ندهد. در ادامه گفت‌وگوی خبرنگار «شهروند» با سعید عبدولی را می‌خوانید:
* این روزها بحث‌های زیادی پیرامون عدم حضورت در اردوی تیم‌ملی مطرح می‌شود. درباره اتفاقات اخیر صریح صحبت کن.
من هیچ مشکلی با کادرفنی تیم‌ملی ندارم و با علی اشکانی سرمربی تیم‌ملی هم از گذشته رفیق هستم. من بحثم روی مسائل دیگری است که بارها گفته‌ام اما هنوز یک‌درصد هم ریشه‌کن نشده است. واقعا انگیزه‌ای برای حضور در تیم‌ملی در این مقطع نداشتم. البته تمریناتم را به صورت شخصی دایما دنبال می‌کنم.
* از این مسائلی که می‌گویی، چند مورد را بگو تا مردم هم بدانند.
من ١٢سال است که در رده‌های مختلف عضو تیم‌ملی هستم و در سطح جهان و المپیک مدال آوردم اما در شهر اندیمشک که زادگاه من است، هیچ کاری برای من صورت نگرفته است. با مدال برنز المپیک از برزیل برگشتم و آقایان با یک سکه قضیه را فیصله دادند. آیا این انصاف است که شبانه‌روزی تمرین کنم اما هیچ توجهی به من نشود؟ نماینده شهر ما رئیس کمیسیون انرژی در مجلس است اما یک‌بار هم سراغی از ما نگرفته است.
* پس به نظرت سایر فرنگی‌کاران المپیکی هم‌چنین مشکلاتی داشتند که حاضر نشدند به تیم‌ملی برگردند؟
یک نفر مثل من از فشار مشکلات خسته می‌شود و انگیزه‌ای ندارد، یک نفر هم از سر شکم‌سیری نمی‌خواهد برگردد. من شرایط بقیه را نمی‌دانم اما همین چند روز قبل دیدم برای امید نوروزی در شیراز سنگ تمام گذاشتند. یک خیابان به نام او هست و یک ورزشگاه نیز به نام او افتتاح شده است. یعنی در این شهر کوچکی که من در آن زندگی می‌کنم، یک خیابان نمی‌توانستند به نام من بزنند که حداقل دلگرم شوم؟
* در این ماجرا چه کسی را مقصر می‌دانی؟
من نمی‌خواهم بگویم فرد خاصی مقصر است اما واقعا رسیدگی به یک قهرمان وجود ندارد. مگر نمی‌گویند ورزشکاران الگوی جوانان کشور هستند؛ پس اگر ٢ نفر هم به من نگاه کنند، نمی‌گویند این چه قهرمانی است که دایما از مشکلات می‌گوید و گدا و گرسنه است؟ من هیچ وقت جلوی کسی سر خم نکردم تا حرف و حدیثی نباشد.
* پس از نظر خودت غیبتی که در اردوی تیم‌ملی داشتی، موجه بوده؟
من گفتم که با علی اشکانی سرمربی تیم‌ملی هیچ مشکلی ندارم. حتی از نظر اخلاقی که بخواهم قضاوت کنم، می‌گویم خودم هم نمی‌توانم خودم را تحمل کنم، چه برسد به مربیان. واقعا سختی‌ها به جایی رسیده که دیگر انگیزه‌ای برای من باقی نمانده است. اول از همه از مسئولان شهری انتظار دارم که هیچ کاری در حق من نکردند. من در سال‌های اخیر ١٠ ماه از‌سال را در اردوهای تیم‌ملی بودم و تمام اعضای بدن و سلول‌هایم به خاطر کار سنگین نابود شده است اما در آخر می‌بینم، هیچ جوابی نمی‌گیرم.
* البته هنوز هم میان مردم محبوب هستی و خیلی‌ها دوست دارند تو را بازهم روی تشک ببینند؟
چه قدر بگویم به خاطر ملت کار می‌کنم؟ همه ورزشکاران دنیا فقط به خاطر مردم کشورشان عمرشان را می‌گذارند؟ در همین تهران هوای قهرمانان را دارند و به نام هر ورزشکاری یک ورزشگاه در تهران می‌بینید. حالا من حرفم این است وقتی در خوزستان از اردبیل، مازندران و تهران برای شرکت نفت نیرو استخدام می‌کنند، یعنی جا برای من نیست که از کودکی با سختی‌های زندگی در خوزستان ساخته‌ام؟
* پس با این وضع قصد نداری دیگر به تیم‌ملی برگردی؟
برای مسابقات جهانی انگیزه دارم اما باور کنید این مشکلات مرا بر سر دوراهی قرار داده است که خداحافظی کنم و به زندگی‌ام برسم یا به ورزش ادامه دهم. باید اجازه دهید زمان بگذرد و بعد تصمیم‌گیری کنم.
* بعد از این‌که برای مسابقات قهرمانی آسیا بدون حضور در تمرینات تیم‌ملی دعوت شدی، برخی با مطرح کردن بحث ورزشکارسالاری انتقاداتی انجام دادند؟
این افرادی که انتقاد می‌کنند را من تا به حال در کشتی ندیدم. اینها با نامهای تقلبی در اینستاگرام و فضای مجازی انتقادات بی‌جا می‌کنند. این در شرایطی است که اگر کشتی‌گیر باتجربه به مسابقات برود، می‌گویند چرا جوانگرایی نشده و اگر جوان برود، می‌گویند چرا باتجربه‌ها را نبردیم.
* بعد از المپیک صحبت از آیین نامهای بود که قهرمانان طبق آن استخدام دستگاه‌های دولتی شوند؟
اینها همه در حد حرف باقی ماند. هیچ‌کس کاری برای ما نکرد و فقط در ظاهر همه فکر می‌کنند که من چون قهرمان جهان و المپیک هستم، حتما پولدارم. باور کنید وقتی می‌روم برای خودم خرید کنم، یک تی‌شرت ١٠هزار تومانی را ٨٠هزار تومان به من قالب می‌کنند و من هم نمی‌توانم چیزی بگویم. تنها راه درآمدی ما این است که تمرین کنیم تا مسابقات جهانی و المپیک برسد؛ آن‌جا هم آیا قهرمان شویم یا نشویم تا پاداش بگیریم. مگر بالاتر از مسابقات المپیک هم داریم؟ البته فکر می‌کنم مسابقاتی در کره مریخ هست که مدالش با ارزش‌تر است چون با مدال المپیک هم به من توجهی نمی‌شود.
* حرف پایانی؟
بازهم حرفم با مسئولان است. استخدام یک قهرمان المپیک آن‌قدر سخت نیست. حداقل درآمدی برای ما فراهم آورند تا ما به فکر نان شب نباشیم و بدون دغدغه تمرین کنیم. اگر واقعا پولدار هستم که به من بگویند. بیایند تحقیق کنند و ببینند که عبدولی از کجا پول در می‌آورد؟ آیا خلاف می‌کند که بدون حقوق صدایش در نمی‌آید؟ کل دنیا مرا می‌شناسند و اگر اینطور باشد، دست بچه‌ام را می‌گیرم و به کانادا می‌روم. حداقل آینده فرزندم مثل من نمی‌شود که در این سن محتاج باشد. با این حال از استاندار خوزستان که با من اخیر ملاقاتی داشت و وعده‌هایی داد، تشکر می‌کنم و امیدوارم این وعده‌ها عملی شود.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
از اون تیکه های جالب که وقتی تو المپیک باختی الان به خودت بگو خیلی حال میده. ... ... .