پادشاهان حذفی

روزنامه شرق: شنبه‌شب برای علاقه‌مندان به فوتبال به لیگ‌های معتبر اروپایی شب ویژه‌ای بود؛ در واقع پس از آنکه تکلیف قهرمان جام حذفی ایتالیا مشخص شد و یوونتوس جام قهرمانی را به دست آورد، شنبه‌شب چهار لیگ معتبر باقی‌مانده هم قهرمان جام حذفی‌شان را شناختند تا حالا فوتبال اروپا فقط یک فینال مهیج یعنی لیگ قهرمانان اروپا را پیش‌رو داشته باشد.

هدیه مسی به لوئیس انریکه

در اسپانیا بارسلونا برای سومین بار متوالی جام حذفی را به دست آورد؛ شاگردان انریکه که در «ویسنته کالدرون»، ورزشگاه خانگی اتلتیکو مادرید، به مصاف آلاوس رفته بودند، در نهایت با نتیجه ٣ بر یک به برتری رسیدند و برای بیست‌و‌نهمین بار در تاریخ، فاتح جام حذفی اسپانیا موسوم به «کوپا دل ری» شدند. بارسا با این قهرمانی به تنهایی در صدر پرافتخارترین تیم‌هایی قرار گرفت که توانسته‌اند در لیگ‌های معتبر اروپایی بیشترین قهرمانی در جام حذفی را داشته باشند. دو موضوعی که در این بازی به جذابیت آن افزوده بود، دو قید «آخرین» بود: آخرین بازی برگزار‌شده در ویسنته کالدرون و آخرین حضور لوئیس انریکه روی نیمکت بارسا. ورزشگاه خانگی اتلتیکو بعد از این بازی دیگر ر‌ها می‌شود و ورزشگاه جدید «سرخ و سفیدهای» پایتخت مادرید رونمایی می‌شود؛ اما مورد دوم برای بارسایی‌ها و علاقه‌مندان این تیم ویژه‌تر بود؛ انریکه که از میانه‌های فصل اعلام کرده بود در پایان فصل جدایی‌اش از بارسا حتمی است، با یک جام قهرمانی دیگر از جمع آبی و اناری‌ها جدا شد. او که در سه فصل حضورش در بارسا سه جام حذفی متوالی را به دست آورد، در نهایت با کسب ٩ جام در سه سال، با بارسایی‌ها خداحافظی کرد. البته او این جام آخری را مدیون مسی است که روی گل‌های بارسا در این بازی تأثیر زیادی داشت؛ یکی را خودش زد و دیگری را هم پاس داد. مسی در مجموع تعداد گل‌های زده‌اش در این فصل برای بارسا را به عدد ٥٤ رساند؛ یعنی به اندازه تمام گل‌هایی که تیم آلاوس در این فصل زد! اما بارسا در نهایت با این جام یک بار دیگر مانع از این شد که فصل را دست خالی به پایان برساند. آن‌ها از لیگ قهرمانان حذف شده بودند و در لیگ هم رقابت را به رئال مادرید واگذار کردند.

مورد عجیب آرسن ونگر

در انگلیس هم، آرسنال، آخرین شانسی را که داشت، هدر نداد. این تیم که در لیگ برتر انگلیس در این فصل شرایط خوبی نداشت، بعد از فصل ١٩٩٥ - ١٩٩٦ برای اولین‌بار نتوانست جزء چهار تیم بالای جدول باشد. ازدست‌رفتن سهمیه لیگ قهرمانان از یک سو و ناتوانی در کسب قهرمانی در لیگ از سوی دیگر، حسابی آرسن ونگر، سرمربی فرانسوی «توپچی‌ها» را در مخمصه قرار داده بود تا هر طور شده فینال جام حذفی را ببرد؛ کاری که البته روی کاغذ اصلا ساده نبود. آرسنال در «ومبلی» به مصاف چلسی، قهرمان لیگ برتر، رفت و در یک سناریوی پرحرف و حدیث بالاخره دست پر از بازی بیرون آمد؛ آن‌ها ٢ بر یک چلسی را شکست دادند و جام قهرمانی را بالای سر بردند. در این بازی الکسیس سانچس در همان دقیقه پنج گل اول را زد؛ ولی این گل تا همین حالا هم محل اختلاف در فوتبال انگلیس است؛ توپ پس از برخورد با دست سانچس در موقعیتی مشکوک به آفساید (هر دو مورد به نظر سرمربی چلسی) به دیگر بازیکن آرسنال رسید؛ ولی در نهایت همین سانچس بود که از همان توپ استفاده کرد و گل اول را زد. گلی که داور بعد از چندین ثانیه مشورت با کمکش آن را قبول کرد. در ادامه هم اخراج ویکتور موسس کار را برای چلسی سخت‌تر کرد تا در نهایت دست آنتونیو کونته به دومین جام ارزشمند در انگلیس نرسد. البته این جام برای آرسن ونگر حیاتی شد؛ تیم او در چهار فصل اخیر برای سومین بار قهرمان جام حذفی شد و از طرفی خود ونگر هم پرافتخارترین مربی حاضر در جام حذفی انگلیس شد. او برای هفتمین بار تیمش را قهرمان کرد و از این حیث از جرج رمزی اسکاتلندی که شش بار استون ویلا را قهرمان کرده بود، پیشی گرفت. با‌این‌حال مهم‌ترین نکته این است که کسب این جام ممکن است رأی به بقای ونگر در آرسنال دهد؛ مربی‌ای که هواداران این باشگاه نزدیک به دو فصل است دیگر تمایلی به حضورش در لندن ندارند.

یک جام و چند خداحافظی

در آلمان بالاخره روی خوش «حذفی» به دورتموند نشان داده شد؛ این تیم که در فینال به مصاف فرانکفورت رفته بود، توانست با گل‌های اوبامیانگ و دمبله رقیب را ٢ بر یک شکست دهد و بر جام قهرمانی حذفی بوسه بزند. این اتفاق در شرایطی رقم خورد که «زرد و مشکی‌های» آلمان سه سال گذشته در فینال مغلوب رقیب می‌شدند و دستشان از رسیدن به جام کوتاه می‌ماند. خوبی این اتفاق این بود که دورتموند را در فصل اخیر تا حدودی نجات داد؛ آن‌ها در لیگ به رتبه سومی رسیدند و سهمیه مستقیم لیگ قهرمانان اروپا را به دست آوردند. در جام حذفی هم که قهرمان شدند تا دست خالی فصل را سپری نکنند؛ آن هم با تیمی که بیشتر بازیکنانش زیر ٢٢ سال هستند. دورتموندی‌ها البته هنوز هم از حادثه تروریستی که نزدیک بود اتوبوس‌شان را قبل از دیدار با موناکو در لیگ قهرمانان اروپا روی هوا ببرد، شوکه بودند؛ ولی با این قهرمانی هدیه درخشانی به هوادارانشان دادند. بااین‌حال این تیم به احتمال زیاد باید از دو مهره کلیدی‌اش خداحافظی کند؛ یکی توماس توخل، سرمربی این تیم است که با رئیس باشگاه به شدت «زاویه» پیدا کرده و دیگری هم اوبامیانگ، مهاجم گابنی‌شان است که می‌خواهد در تابستان به باشگاه دیگری برود؛ اگرچه گفته می‌شد رئال مشتری پروپا‌قرص این بازیکن است؛ ولی به نظر می‌رسد این مهاجم تندوتیز، پاریس و باشگاه پاری‌سن ژرمن را برای مقصد بعدی‌اش انتخاب کرده است.

شب رکوردشکنی

سرانجام چهارمین کشوری هم که قهرمان جام حذفی‌اش را شناخت، فرانسه بود؛ در این کشور که جشن ویژه‌ای هم به مناسبت صدمین سال برگزاری جام حذفی قبل از دیدار فینال برگزار شد، پاری‌سن ژرمن در «استد دو فرانس» به مصاف آنژه رفت. یکی تیم دوم لیگ و دیگری تیم دوازدهم. البته پاریسی‌ها در این دیدار سختی زیادی کشیدند و سرانجام در دقیقه ٩٢ بازی با گل‌به‌خودی بازیکنان آنژه توانستند جشن قهرمانی برگزار کنند؛ جشنی که برایشان ارزشمند بود. آن‌ها پیش‌از‌این با مارسی، در تعداد قهرمانی‌های حذفی برابر بودند؛ ولی حالا برای یازدهمین بار جام را بالای سر برده‌اند و از این حیث بالاتر از مارسی با ١٠ قهرمانی، به‌تنهایی در صدر پرافتخارترین تیم‌های حاضر در جام حذفی فرانسه قرار گرفته‌اند.